Ὁ διάκονος Θαλλέλαιος ἀπό τό Γκαρκαζέμπε μᾶς ἔγραψε τήν ἑξῆς ἐπιστολή:
«Ἐγώ προηγουμένως ἤμουν χριστιανός προτεστάντης. Ἀκολουθοῦσα μία κοινότητα, πού λέγεται Μορμόνοι. Ἀρχηγός αὐτῆς τῆς κοινότητος ἦτο κάποιος πού λεγόταν Ἰωσήφ Σμίθ καί γεννήθηκε τό 1805. Ἡ  «ἐκκλησία» αὐτή ἦλθε ἐδῶ στό Κολουέζι τό 1987. Ἐγώ κατηχήθηκα καί βαπτίσθηκα σ᾿ αὐτή τήν Κοινότητα. Μ᾿ ἔκαναν πάστορα (ποιμένα), διότι μέ εἶδαν ὅτι εἶχα πολύ ζῆλο γιά τήν «ἐκκλησία» τους, ἡ ὁποία πίστευα ὅτι ἦτο ἡ ἀληθινή.
Τό 1997 τελείωσα τήν σχολή γιά δάσκαλος σέ παιδάκια δημοτικοῦ σχολείου, ἀλλά δέν εὕρισκα δουλειά πουθενά. Τελικά προσλήφθηκα σέ ἕνα κατάστημα, κάποιου Ἕλληνα, πού ἔμενε ὁ ἴδιος στό Λουμπουμπάσι, ἀλλά τό μαγαζί του τό διηύθυναν ἄλλοι ντόπιοι στό Κολουέζι.
Στό μαγαζί αὐτό ἐρχόταν συχνά ὁ π. Δ. τοῦ Ὀρθοδόξου Κλιμακίου Κολουέζι γιά νά ἀλλάξει χρήματα. Μᾶς ἔπαιρνε μέ τό αὐτοκίνητο καί μᾶς ἐπήγαινε στήν Ἱεραποστολή νά παραδώσουμε ἐκεῖ τά χρήματα. Μέσα στό αὐτοκίνητο δέν ἔπαυε νά μᾶς διδάσκει γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Μᾶς ἔδωσε καί βιβλία στά γαλλικά.

Τά διάβαζα καί πολύ μέ ἐντυπωσίαζαν οἱ Ἅγιοι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Θυμᾶμαι ἐπῆρα καί διάβασα τόν βίο τοῦ ἁγίου Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ στά γαλλικά.
Ἐπί ἕνα χρόνο ἐδούλευα σ᾿ αὐτό τό μαγαζί. Μετά βρῆκα ἐργασία σάν δάσκαλος στό ὀρθόδοξο δημοτικό σχολεῖο τοῦ Γκαρκαζέμπε. Ἐπ᾿ εὐκαιρίᾳ ἔμπαινα καί στήν παρακείμενη  ἐκκλησία τοῦ ἁγίου Θωμᾶ γιά τίς Ἀκολουθίες. Ἀπεφάσισα νά μπῶ σ᾿ αὐτή τήν Ἐκκλησία. Παρηκολούθησα τήν κατήχησι καί στίς 20 Ἰουλίου 2001 βαπτίσθηκα μέ τήν σύζυγο καί τά παιδιά μου καί μετά τελέσαμε καί τόν γάμο μας.
Ὁ πόθος μου ἦτο πῶς νά βοηθήσω τά παιδιά τοῦ σχολείου νά γίνουν ὅλα ὀρθόδοξα. Γι᾿αὐτό ἄρχισα ἀμέσως νά τούς κάνω κατηχητικά μαθήματα στήν τάξι μέσα καί μιά φορά τήν ἑβδομάδα στήν ἐκκλησία. Ἐπίσης ἔκανα μαθήματα καί στούς μεγάλους.
Τόν Ἀπρίλιο τοῦ 2002 ἦλθα νά παρακολουθήσω μαθήματα στό σεμινάριο Κατηχητῶν. Στό τέλος τοῦ μηνός ὁ π. Μελέτιος μέ κράτησε καί μοῦ εἶπε ὅτι εἶναι θέλημα Θεοῦ νά γίνω λειτουργός Του. Ἔτσι, στίς 12 Ἰουλίου 2002 χειροθετήθηκα ὑποδιάκονος ἀπό τόν ἅγιο μητροπολίτη μας Κεντρώας Ἀφρικῆς κ. κ. Τιμόθεο.
Ἐν κατακλείδι ἔχω νά σημειώσω τά ἑξῆς: Ὁ μοναχός π. Δ. ἔσπειρε τόν σπόρο στήν καρδιά μου, χωρίς νά γνωρίζει τήν μέχρι τώρα ἐξέλιξί μου. Τοῦ ἀπεκάλυψα ποιός εἶμαι, ὅταν ἦλθα στό σεμινάριο κι αὐτός τότε ἦτο ὁ καθηγητής μου.
Ἀγαπῶ πολύ τόν Χριστό γι᾿ αὐτό καί ὁ πόθος μου εἶναι νά συνεχίσω ἐντατικά τά μαθήματα στό χωριό, ὅπου εἶμαι δάσκαλος, γιά τά παιδιά καί τούς Χριστιανούς μας. Ὅταν δέν ἔρχονται οἱ μεγάλοι στά μαθήματα κάθε Δευτέρα, πηγαίνω ἐγώ στά σπίτια τους καί τούς διδάσκω, παρακινώντας τους νά μήν ἀπουσιάζουν.
Ἐπιθυμῶ, ἔστω μιά φορά τόν μῆνα νά ἔρχεται ὁ π. Δ. στό χωριό καί νά παραδίδει μαθήματα στά παιδιά τοῦ σχολείου μας. Ἐπίσης, ἐπιθυμία μου εἶναι νά ἀνοίξουμε μία μικρή σχολή ραπτικῆς καί πλεκτικῆς γιά νά μάθουν οἱ γυναῖκες καί τά μεγάλα κορίτσια μας. Εἴθε ὁ Θεός νά μέ βοηθήσει μέ τίς εὐχές τῶν ἱεραποστόλων πατέρων μας».

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

http://anavaseis.blogspot.gr/2013/04/blog-post_2497.html#more