Ο θάνατος είναι ευλογία του Θεού, γιατί αν δεν τον επέτρεπε ο Θεός, θα ήταν το κακό αθάνατο. Καρκίνοι, αρρώστιες, βάσανα κ.ά. θα υπήρχαν αιώνια στον άνθρωπο.
Εμείς θάνατο ακούμε και χτυπάμε ξύλο, λες και απομακρύνουμε έτσι τον θάνατο. Ούτε καν θέλουμε να θυμόμαστε τη λέξη θάνατος.Γι’ αυτό και τα «γραφεία κηδειών» μετονομάστηκαν σε «γραφεία τελετών», για να μην προκαλούν την αποστροφή του κόσμου… Αστεία πράγματα!
Η μνήμη θανάτου αποτελεί τροχοπέδη στο να αμαρτήσει ο άνθρωπος, διότι μετά το θάνατο υπάρχει κρίση.
Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας †