Πρεσβυτέρου Ἀθανασίου Μηνᾶ

«Καὶ ἐὰν θέλητε καὶ εἰσακούσητέ μου, τὰ ἀγαθά τῆς γῆς φάγεσθε· ἐὰν δὲ μὴ θέλητε, μηδὲ  εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται· τὸ γὰρ στόμα Κυρίου ἐλάλησε ταῦτα».

(Ἡσαΐας α΄, 19-20)

Οἱ πρωτόπλαστοι ὅμως δὲν ἀκολούθησαν τὸν ἴσιο δρόμο ποὺ τοὺς χάραξε ὁ Δημιουργός μέ ἀποτέλεσμα νά ἐκδιωχθοῦν ἀπό τόν Παράδεισο. Παρά ταῦτα καὶ μετὰ τὴν πτώση τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος ὁ Μεσσίας Ἰησοῦς σήκωσε μὲ τρυφερότητα στοὺς ὤμους Του τὸ ἀνθρώπινο γένος καὶ ἔδωσε δεύτερη εὐκαιρία στὸν ἄνθρωπο.

Ὁ Σωτήρας Ἰησοῦς Χριστὸς  ἐρχόμενος εἰς τὸν κόσμον ἐφανέρωσε τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ Πατρὸς καὶ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἔδωσε τὴν δυνατότητα νὰ καταστεῖ ἡ γῆ ἐπίγειος παράδεισος, ἄν καί μόνο ἄν, τηροῦσε τίς ἐντολές Του. Ἔτσι λοιπόν καί στήν περίοδο τῆς Καινῆς Διαθήκης ἔχουμε ἔντονη τήν παρουσία τοῦ λεγομένου ¨ὑπολείμματος¨, δηλ. τό σύνολο τῶν πιστῶν πού παρέμενε ἀφοσιωμένο στόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία Του πού ἔχει κεφαλή τόν Χριστό, θεμέλια τούς  δώδεκα Ἀποστόλους καί μέλη ὅλους τούς βαπτισμένους καί μυρωμένους ἐξ ὕδατος καί Πνεύματος, παρά τίς ὅποιες ἀπειλές δέχονταν ἤ τά ὅποια μαρτύρια περνοῦσαν!

Τά βασικά χαρακτηριστικά τῆς πρώτης Ἐκκλησίας, ὅπου ἐμφανίζεται ἡ ζωὴ τῶν πρώτων Χριστιανῶν, καταγράφονται σύντομα καί εὔστοχα στά παρακάτω λόγια τοῦ Εὐαγγελίου:

«ἦσαν δὲ προσκαρτεροῦντες τῇ διδαχῇ τῶν ἀποστόλων καὶ τῇ κοινωνίᾳ  καὶ τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου καὶ ταῖς προσευχαῖς. Ἐγένετο δὲ πάσῃ ψυχῇ φόβος, πολλὰ τε τέρατα καὶ σημεῖα διὰ τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο. πάντες δὲ οἱ πιστεύοντες ἦσαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ εἶχον ἅπαντα κοινά,  καὶ τὰ κτήματα καὶ τάς ὑπάρξεις ἐπίπρασκον καὶ διεμέριζον αὐτὰ πᾶσι καθότι ἂν τις χρείαν εἶχε.καθ’ ἡμέραν τε προσκαρτεροῦντες ὁμοθυμαδὸν ἐν τῷ ἱερῷ, κλῶντές τε κατ’ οἶκον ἄρτον, μετελάμβανον τροφῆς ἐν ἀγαλλιάσει καὶ ἀφελότητι καρδίας, αἰνοῦντες τὸν Θεὸν καὶ ἔχοντες χάριν πρὸς ὅλον τὸν λαόν. ὁ δὲ Κύριος προσετίθει τοὺς σωζομένους καθ’ ἡμέραν τῇ ἐκκλησίᾳ».

(Πράξεις β΄, 42-47)

Καὶ σήμερα ἀκόμη ἡ κοινοβιακὴ ζωή στὰ ὀρθόδοξα μοναστήρια ἀλλὰ καὶ οἱ ὀρθόδοξες κοινότητες ἐπὶ τουρκοκρατίας διακηρύττουν τό πραγματοποιήσιμο τῶν παραπάνω λόγων.

Ὅλα ὅμως τὰ προαναφερθέντα δέν ἀρέσουν, φαίνεται, στοὺς ἐχθρούς τοῦ Χριστοῦ.

Κατ᾿ ἀρχήν δέν μποροῦν νά συσχετίσουν τίς προφητεῖες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μέ τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, στό ὁποῖο καί πραγματώνονται. Μόνο αὐτό νά ἔκαναν, θά καταλάβαιναν τήν Ἀλήθεια ὅλης τῆς Ἁγίας Γραφῆς πού δέν ἀποτελεῖ ἁπλῶς καί μόνο τό ἱερό βιβλίο τῶν Χριστιανῶν, τοῦ ἴδιου ἐπιπέδου μέ τά βιβλία τῶν ἄλλων θρησκειῶν, ἀλλά τό μοναδικό ἀληθινό σωτήριο θεόπνευστο λόγο ὅλης τῆς Οἰκουμένης. 

           Αὐτή ἡ ἀδυναμία κατανοήσεως καὶ ἑρμηνείας τῶν προφητειῶν ὀφείλεται προφανῶς στό σατανικὸ ἐγωισμό. Γεγονός πάντως εἶναι ὅτι ὅπως οἱ κατὰ σάρκα πρόγονοι τῶν ἐχθρῶν τοῦ Ἰησοῦ ἐδίωξαν τοὺς προφῆτες καὶ ἐφόνευσαν πολλούς ἐξ αὐτῶν, τὸ ἴδιον ἁμάρτημα διαπράττουν καὶ σήμερα οἱ κατὰ σάρκα ἀπόγονοι τῶν φονευσάντων τοὺς προφήτας βλασφημοῦντες τὸν Μεσσίαν, Αὐτὸν δηλαδὴ ποὺ κατήγγειλαν οἱ προφῆτες στὴν Π. Διαθήκη ὅτι εἶναι ὁ Σωτήρας. Ἀρνοῦνται πεισματικὰ καί ἀναιτιολόγητα ἕως τὴν σήμερον νὰ δεχθοῦν τὸν Ἰησοῦ καὶ τὴν Θεία Ἀποκάλυψη.

Προπαγανδίζουν παντοῦ καὶ πάντοτε μὲ ὅλα τὰ μέσα τὴν ἔλευση τῆς νέας ἐποχῆς «παλιὸ ἐξέραμμα» καὶ τὸν ἐπερχόμενο κατ’ αὐτοὺς παγκόσμιο δικτάτορα δηλαδὴ τὸν ¨Ἀντὶ τοῦ Χριστοῦ¨.

Ἡ ὀρθόδοξη Ἑλλάδα μας εἶναι ὁ στόχος καὶ ἡ πρώτη τους προτεραιότητα. Καθημερινὰ μὲ τὰ ὄργανά τους, τὰ ἀνδρίκελα, ὑβρίζουν τὴν ὀρθόδοξη πίστη μας. Ἀποκορύφωμα δὲ ἡ μανιώδης ἐπίθεση ἐναντίον τῆς ἡμέρας τοῦ Κυρίου, τῆς Κυριακῆς, τὴν ὁποία βέβαια ἔχουν βαλθεῖ νά τήν ἐξομοιώσουν μέ τίς ὑπόλοιπες. Εἶναι τόσο πωρωμένα τὰ ἐγχώρια ὄργανά τους ὥστε οἱ δικαιολογίες ποὺ προβάλλουν γιὰ τὴν κατάργηση τῆς Κυριακῆς νά εἶναι ἠλίθιες, γελοῖες καὶ ἐξωφρενικές. Φοβερὸ τὸ κατάντημα! Τὸ ἀπορίας ἄξιον, ὅμως, εἶναι, πῶς τό κατάφεραν;  Ἐπὶ χρήμασι;

Σαφῶς καί τά δύο!

Δὲν γνωρίζω ἀνὰ τοὺς αἰῶνες φοβερότερη πλάνη ἀπ’ αὐτήν. Χρειάζονται ἀποδείξεις τῶν ὅσων λέμε; Ἄς δοῦμε ἐνδεικτικά τίς παρακάτω:

Ἄλλος πιό ¨εὐγενικά¨, συστήνει συμβολαιογραφικὴ συμβίωση στοὺς νέους καὶ στὶς νέες, προτρέποντας, περίπου ἀνὰ πενταετία,  ἀλλαγές συντρόφων καὶ ἀτιμώρητες δολοφονίες μέσῳ τῶν ἐκτρώσεων. Ἄλλη ¨εὐγενική¨ συμπεριφορά εἶναι καί ὁ σαδιστικός διωγμὸς ἐναντίον τῶν πολυτέκνων  καὶ ἂς κόπτονται δῆθεν ὅτι ἡ χώρα μας γηράσκει καὶ συρρικνώνεται.

Τό ἀποκορύφωμα; Ἔφτασαν στό βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως νὰ συμφωνήσουν ὥστε μὲ νόμο – ἄνομο καί παράνομο νὰ προστατεύεται ὁ σοδομισμὸς, δηλαδὴ ἡ βαρβαρώδης ἀσχημοσύνη τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ἡ ὁποία κατεργάζεται τὴν ἐξολόθρευση τοῦ ἀνθρωπίνου γένους καὶ διά τῆς ὁποίας ὑβρίζεται εὐθέως ὁ Τριαδικὸς Θεὸς καὶ ὁ Σωτήρας Χριστός, ὁ Μεσσίας.

Ἐσκοτισμένοι ὄντως στὴν ψυχή, στὸ νοῦ καὶ στὴν διάνοια. Καμία δυνατότητα κατανόησης τῆς ἀσχημοσύνης! Ἐδῶ ταιριάζει τό ἁγιογραφικό ¨ἃ καὶ λαλοῦμεν οὐκ ἐν διδακτοῖς ἀνθρωπίνης σοφίας λόγοις, ἀλλ’ ἐν διδακτοῖς Πνεύματος Ἁγίου, πνευματικοῖς πνευματικὰ συγκρίνοντες. ψυχικὸς δὲ ἄνθρωπος οὐ δέχεται τὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ· μωρία γὰρ αὐτῷ ἐστι, καὶ οὐ δύναται γνῶναι, ὅτι πνευματικῶς ἀνακρίνεται. ὁ δὲ πνευματικὸς ἀνακρίνει μὲν πάντα, αὐτὸς δὲ ὑπ’ οὐδενὸς ἀνακρίνεται. τὶς γὰρ ἔγνω νοῦν Κυρίου, ὃς συμβιβάσει αὐτόν; ἡμεῖς δὲ νοῦν Χριστοῦ ἔχομεν¨.(Α’ Κορινθίους, β΄, 13-16)

Καὶ ἐπιπλέον σὰ νὰ μὴν ἔφταναν ὅλα αὐτὰ τὰ ἀνήκουστα καὶ ἀχαρακτήριστα, στεροῦν ἀπὸ τοὺς νέους καὶ τὶς νέες τὸ συνταγματικὸ δικαίωμα τῆς ἐργασίας. Μὲ περισσὴ δὲ εἰρωνεία καὶ βλακώδη δικαιολογία γιὰ δῆθεν καλύτερο αὔριο.

Σ’ αὐτὸ ἀποβλέπουν καὶ γι᾿ αὐτό ἐργάζονται πυρετωδῶς τὶς τελευταῖες δεκαετίες, ἀλλὰ δὲν θὰ τὸ καταφέρουν. Θὰ ἀποτύχουν.

Ἰδοὺ ἔρχεται ὥρα καὶ νῦν ἐστὶν, ὅπου ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι θὰ ¨γυρίσουμε τὴν πλάτη¨ στὴν παράνομη – ξέφρενη καὶ ἀσύδοτη σαρκική ἡδονὴ ὅπως καὶ στὴν ἀνόητη καὶ ἄρρωστη ὑπερκατανάλωση καθώς καὶ στὴ σχιζοφρενικὴ μανία γιὰ εὔκολο πλουτισμὸ· δηλαδὴ ὅλα αὐτὰ τὰ ἄτιμα ἐργαλεῖα μὲ τὰ ὁποῖα προσπαθοῦν νὰ ἐπιβληθοῦν καὶ νὰ ἐπιβάλουν καὶ εἰ δυνατὸν νὰ μᾶς φτάσουνε στὴν κατάντια ὁ ἕνας νὰ ἐπιβουλεύεται καὶ νὰ ἐπιβάλλεται  στὸν ἄλλον, κινούμενοι ὡς ἀνθρωποειδῆ κτήνη, ἀλληλοσυγκρουόμενα ρομποτάκια καὶ ὄχι ὡς ἐλεύθεροι ἄνθρωποι, εἰκόνες τοῦ Θεοῦ.

Οἱ προφητεῖες τῶν ἁγίων διαχρονικὰ καί σὺν τῷ χρόνῳ ἐκπληρώνονται εἰς τὸ ἀκέραιον. Ἡ χαρά μας εἶναι ὄντως μεγάλη γι’ αὐτό. Οἱ ψευτοπροφῆτες τους ὅμως σταδιακὰ γελοιοποιοῦνται καὶ προοδευτικὰ οἱ δῆθεν μεγάλοι καὶ ἰσχυροί τοῦ πλανήτη προδίδονται·  ξεσκεπάζονται τὰ σκοτεινὰ ἔργα τους καὶ οἱ λόγοι τους ὅταν συστήνουν στοὺς λαούς τους, τὸν βαρβαρώδη κιναιδισμὸ κινοῦνται στά πλαίσια τοῦ ψεύδους, στὸ ¨εἶπα – ξεῖπα¨.

Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ μᾶς ἔχει προειδοποιήσει λέγοντάς μας: «Μὴ πείθεσθε ἐπ’ ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων ἐν οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία». Ἀλλά πῶς θά σωθοῦμε τότε; Εἰπώθηκε πρὶν λίγες μέρες ἀπὸ κάποιον «Φοβερὸς ὁ πόλεμος» καὶ ἕνας ἄλλος, ποὺ τόν ἄκουσε, τοῦ ἀπάντησε «Φοβερότερον ἂν δὲν γίνει». Τί ἄραγε νὰ ἐννοοῦσε;

Πώς ὁ πόλεμος θά μᾶς ἐξιλεώσει γιά τά ἁμαρτήματά μας, ἐνῶ ἡ ἀπουσία του συνεπάγεται αὐστηρότερη ἐπί τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ κρίση;

Πώς, ἄν γίνει, θά μετανοήσουν οἱ ἄνθρωποι ἔστω ἐξ ἀνάγκης ἤ ἐπειδή θά δοῦν νά ἐπαληθεύεται ἡ Ἀποκάλυψη τοῦ εὐαγγελιστῆ Ἰωάννη;

Πώς, ἄν δέν γίνει, θά συνεχίσουμε ἀκόμη περισσότερο τήν ¨κατηφόρα¨ καί τό ¨κόλλημα στήν κορμάρα μας¨, ¨στα πάθη μας¨, παραμένοντας ἄπιστοι ἤ θά εὐγνωμονοῦμε τόν Θεό γιά τή μακροθυμία Του, πού παρά τήν βαρεμάρα μας δέν ἐκδικεῖται ἀλλά μᾶς ἀνέχεται περιμένοντας τήν ἐπιστροφή μας; Καί ἔτσι κάποιοι ἀπό φιλότιμο νά μετανοήσουν καί νά σωθοῦν;

Εὔχομαι καὶ προσεύχομαι, μακάρι ἡ ἀληθινὴ μετάνοια ὅλων μας νὰ ἐνεργήσει ἀποτρεπτικὰ στὰ ἐπερχόμενα δεινά, ὅπως κάποτε στὴ Νινευΐ τὴν πόλη τὴ μεγάλη.

Γένοιτο Κύριε, Ἀμήν.