Ἡ ὑπερηφάνεια τοῦ νοῦ εἶναι ἡ σατανική ὑπερηφάνεια, ἡ ὁποία ἀρνεῖται τό Θεό καί βλασφημεῖ τό Ἅγιο Πνεῦμα, γι᾿ αὐτό καί πολύ δύσκολα θεραπεύεται. Εἶναι ἕνα βαθύ σκοτάδι, τό ὁποῖο ἐμποδίζει τά μάτια τῆς ψυχῆς νά δοῦν τό φῶς πού ὑπάρχει μέσα της καί πού ὁδηγεῖ στό Θεό, στήν ταπείνωση, στήν ἐπιθυμία τοῦ ἀγαθοῦ.

Ἀντίθετα, ἡ ὑπερηφάνεια τῆς καρδιᾶς δέν εἶναι γέννημα τῆς σατανικῆς ὑπερηφάνειας, ἀλλά δημιουργεῖται ἀπό διάφορες καταστάσεις καί γεγονότα: πλοῦτο, δόξα, τιμές, πνευματικά ἤ σωματικά χαρίσματα (εὐφυΐα, ὀμορφιά, δύναμη, δεξιοτεχνία κ.λπ.). Ὅλα αὐτά σηκώνουν ψηλά τά μυαλά τῶν ἀνόητων ἀνθρώπων, πού γίνονται ἔτσι ματαιόφρονες, χωρίς ὅμως νά εἶναι καί ἄθεοι… Αὐτοί πολλές φορές ἐλεοῦνται ἀπό τό Θεό, παιδαγωγοῦνται καί σωφρονίζονται. Ἡ καρδιά τους συντρίβεται, παύει νά ἐπιζητεῖ δόξες καί ματαιότητες, κι ἔτσι θεραπεύονται.

Ἡ πνευματική σας ἐργασία νά εἶναι ἡ ἐξέταση τῆς καρδιᾶς σας. Μήπως φωλιάζει σ᾿ αὐτήν σάν φαρμακερό φίδι ἡ ὑπερηφάνεια, τό πάθος πού γεννάει πολλά κακά, πού ἀπονεκρώνει κάθε ἀρετή πού δηλητηριάζει τά πάντα.

Σ᾿ αὐτή τήν ἑωσφορική κακία πρέπει νά στραφεῖ ὅλη σας ἡ φροντίδα. Μέρα καί νύχτα νά σᾶς γίνει ἔργο ἀδιάλειπτο ἡ ἔρευνά της.

Θά εἶναι ἀλήθεια, νομίζω, ἄν πῶ ὅτι ὅλη ἡ πνευματική μας φροντίδα συνίσταται στήν ἀναζήτηση καί ἐξόντωση τῆς ὑπερηφάνειας καί τῶν παιδιῶν της. Ἄν ἀπαλλαγοῦμε ἀπ᾿ αὐτήν καί θρονιάσουμε στήν καρδιά μας τήν ταπεινοφροσύνη, τότε ἔχουμε τό πᾶν. Γιατί ὅπου βρίσκεται ἡ ἀληθινή κατά Χριστόν ταπείνωση, ἐκεῖ βρίσκονται μαζεμένες καί ὅλες οἱ ἄλλες ἀρετές πού μᾶς ὑψώνουν ὥς τό Θεό.

Συνεχίζεται…..

Τέλος καί τῷ Βασιλεῖ τῶν αἰώνων

ἀφθάρτῳ ἀοράτῳ μόνῳ σοφῷ Θεῷ

τιμή καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἀπό φυλλάδιο τῆς

“Ἱ. Μ. Παρακλήτου Ὠρωπός Ἀττικῆς”