«Ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά Σου»
Μήπως δὲν εἶναι τἄχα ἅγιο τὸ Ὄνομα τοῦ Θεοῦ καὶ γι’ αὐτὸ πρέπει νὰ παρακαλοῦμε νὰ ἁγιασθεῖ; Πῶς ἁρμόζει νὰ κάνουμε κάτι τέτοιο; Αὐτὸς δὲν εἶναι ἡ πηγὴ τῆς ἁγιότητας; Ἀπ’ Αὐτὸν δὲν ἁγιάζονται τὰ πάντα, ὅσα βρίσκονται στὸν Οὐρανὸ καὶ στὴ γῆ; Πῶς λοιπὸν ἐδῶ μᾶς προτρέπει νὰ ἁγιάζουμε τὸ Ὄνομά Του;
Τὸ Ὄνομα τοῦ Θεοῦ, αὐτὸ καθ’ ἑαυτό, εἶναι ἅγιο καὶ ὑπεράγιο καὶ πηγὴ ἁγιότητας. Καὶ μόλις τὸ ἀναφέρουμε ἁγιάζει ὅλα ἐκεῖνα γιὰ τὰ ὁποῖα τὸ ἀναφέρουμε. Δὲν ἐπιδέχεται δὲ καμμιὰ αὔξηση ἁγιότητας ἢ ἐλάττωση. Ὅμως ὁ Θεὸς θέλει καὶ ἀγαπᾶ νὰ δοξάζεται τὸ Ὄνομά Του καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ δημιουργήματά Του, καθὼς τὸ λέει ὁ προφήτης καὶ ψαλμωδὸς Δαβίδ: «Εὐλογεῖτε τὸν Κύριον πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ». Δηλαδή:«Δοξάσατε τὸν Θεὸ ὅλα τὰ δημιουργήματά Του». Καὶ αὐτὸ τὸ ἀπαιτεῖ. Ὄχι τόσο γιὰ τὸν ἑαυτό του, ὅσο γιὰ νὰ ἁγιασθοῦν τὰ πλάσματά Του ἀπ’ Αὐτὸν καὶ νὰ δοξασθοῦν. Γι’ αὐτὸ πρέπει, ὅ,τι καὶ νὰ κάνουμε, νὰ τὸ κάνουμε γιὰ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ, σύμφωνα καὶ μὲ τὸν Ἀπόστολο ποὺ λέει: «Εἴτε τρῶτε, εἴτε πίνετε, εἴτε κάνετε ὁ,τιδήποτε ἄλλο, νὰ τὸ κάνετε γιὰ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ ἁγιάζεται τὸ Ὄνομα τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπό μᾶς».
Καὶ τὸ Ὄνομα τοῦ Θεοῦ ἁγιάζεται, ὅταν κάνουμε ἔργα καλὰ καὶ ἅγια, ὅπως εἶναι καὶ ἡ πίστη μας ἁγία. Καὶ τότε, βλέποντας οἱ ἄνθρωποι τὴν καλή μας πολιτεία, οἱ μὲν πιστοὶ Χριστιανοὶ θὰ δοξάζουν τὸν Θεό, ὁ Ὁποῖος μᾶς σοφίζει καὶ μᾶς ἐνδυναμώνει νὰ ἐργαζόμαστε τὸ καλό, οἱ δὲ ἄπιστοι θὰ ἔλθουν σὲ ἐπίγνωση τῆς ἀλήθειας, βλέποντας ὅτι τὰ ἔργα μας, ἐπιβεβαιώνουν τὴν πίστη μας. Τὸ ἴδιο μᾶς παρακινεῖ καὶ ὁ Κύριος νὰ κάνουμε, λέγοντας: «Νὰ λάμπει μὲ τέτοιο τρόπο τὸ φῶς τῶν ἔργων σας μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους, ὥστε βλέποντας τὰ καλά σας ἔργα, νὰ δοξάσουν τὸν Πατέρα σας τὸν ἐπουράνιο».
Συμβαίνει βέβαια καὶ τὸ ἀντίθετο, δηλαδὴ νὰ βλασφημεῖται ἐξαιτίας μας τὸ Ὄνομα τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες καὶ τοὺς ἄπιστους, κατὰ τὸν Ἀπόστολο: «Τὸ Ὄνομα τοῦ Θεοῦ διασύρεται ἐξαιτίας σας ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες». Κάτι τέτοιο βέβαια δημιουργεῖ μεγάλη σύγχυση καὶ φοβερὸ κίνδυνο, διότι νομίζουν οἱ ἄνθρωποι, καὶ μάλιστα οἱ ἄπιστοι, ὅτι ὁ Θεὸς μᾶς προστάζει νὰ ἔχουμε μία τέτοια συμπεριφορά.
Γι’ αὐτό, γιὰ νὰ μὴν ὑβρίζεται καὶ ἀτιμάζεται ὁ Θεὸς καὶ γιὰ νὰ μὴν κινδυνεύουμε κι ἐμεῖς νὰ δημιουργήσουμε γιὰ τὸν ἑαυτὸ μας αἰώνια κόλαση, πρέπει νὰ φροντίζουμε, μαζὶ μὲ τὴν ὀρθὴ πίστη καὶ τὴν εὐσέβεια, νὰ ἔχουμε ἐνάρετη ζωὴ καὶ πολιτεία.
Ἐνάρετη ζωή, ὅταν λέμε, ἐννοοῦμε νὰ ἐκτελοῦμε τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ, ὅπως καὶ ὁ Ἴδιος μας τὸ ζητᾶ λέγοντας: «Ἂν μὲ ἀγαπᾶτε, θὰ πρέπει νὰ τηρήσετε τὶς ἐντολές μου». Καὶ θὰ τηρήσουμε τὶς ἐντολές Του, γιὰ νὰ φανερώσουμε τὴν ἀγάπη ποὺ τρέφουμε σ’ Αὐτόν. Γιατί ἀπὸ τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν Του στερεώνεται καὶ ἡ πίστη μας πρὸς Αὐτόν.
Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος λέει:
« Ἂν κάποιος δὲν μπορεῖ νὰ ἀναφέρει τὸ Ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, παρὰ μόνο μὲ τὴ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πολὺ περισσότερο δὲν μπορεῖ νὰ κρατήσει τὴν πίστη του ἀσάλευτη καὶ ριζωμένη, χωρὶς τὴ βοήθεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Πῶς ὅμως θὰ μπορέσουμε νὰ ἑλκύσουμε τὴ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ νὰ γίνουμε ἄξιοι νὰ τὴ διατηρήσουμε πάντοτε στὴν ὕπαρξή μας; Μὲ τὰ καλὰ ἔργα καὶ τὴν ἄριστη βιοτή μας. Γιατί ὅπως τὸ φῶς τοῦ λυχναριοῦ ἀνάβει μὲ τὸ λάδι καί, ὅταν ἐκεῖνο καεῖ σβήνει καὶ τὸ φῶς του, μὲ τὸν ἴδιο τρόπο καὶ ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐκχέεται πρὸς ἐμᾶς καὶ μᾶς φωτίζει. Ὅταν ἔχουμε ἔργα καλὰ καὶ ὅταν κατακλύζει τὴν ψυχὴ μας πολλὴ εὐσπλαχνία καὶ ἐλεημοσύνη γιὰ τοὺς ἀδελφούς μας. Ἂν ὅμως ἡ ψυχὴ δὲν τὰ ἔχει ἐγκολπωθεῖ ὅλα αὐτά, τότε ἀναχωρεῖ ἡ Χάρη καὶ ἀπομακρύνεται ἀπό μᾶς.
Ἂς κρατήσουμε λοιπὸν μέσα μας τὸ φῶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μὲ τὴν πλούσια φιλανθρωπία μας καὶ τὴν ἀνεξάντλητη ἐλεημοσύνη μας πρὸς αὐτοὺς ποὺ ἔχουν ἀνάγκη. Διαφορετικά, θὰ ναυαγήσουμε καὶ ὡς πρὸς τὴν πίστη μας. Διότι καὶ ἡ πίστη χρειάζεται κυρίως τὴ βοήθεια καὶ τὴν παραμονὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, γιὰ νὰ παραμείνει ἀδιάσειστη. Ἀλλὰ ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος συνηθίζει νὰ κρατεῖται καὶ νὰ παραμένει μέσα μας, ἂν διαθέτουμε καθαρὴ ζωὴ καὶ ἐνάρετο βίο. Ἂν λοιπὸν θέλουμε νὰ ἔχουμε συνεχῶς ἑδραιωμένη τὴν πίστη μας, πρέπει νὰ διαθέτουμε ἅγια καὶ λαμπρὴ βιοτή, ἡ ὁποία θὰ πείθει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο νὰ παραμένει καὶ νὰ συνέχει τὴν πίστη μας. Διότι εἶναι ἀδύνατον νὰ ἔχει κάποιος ζωὴ ἀκάθαρτη καὶ διεφθαρμένη καὶ νὰ μὴν ἔχει διασαλευθεῖ ἡ πίστη του.
Καὶ γιὰ νὰ σᾶς ἀποδείξω τὴν ἀλήθεια αὐτοῦ ποὺ σᾶς λέω καὶ ὅτι οἱ πονηρὲς πράξεις λυμαίνονται τὴ σταθερότητα τῆς πίστεως, ἀκοῦστε τί γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος πρὸς τὸν Τιμόθεο: “Γιὰ νὰ πορεύεσαι”, τοῦ λέει. “καὶ νὰ πολεμᾶς ἔχοντας αὐτὰ τὰ ὅπλα στὸν ὡραῖο σου ἀγώνα, δηλαδὴ νὰ ἔχεις πίστη καὶ καλὴ συνείδηση (ἡ ὁποία γεννιέται ἀπὸ τὴ σωστὴ ζωὴ καὶ τὰ καλὰ ἔργα). Αὐτὴ τὴ συνείδηση, κάποιοι ποὺ τὴν ἀπέρριψαν, στὸ τέλος ναυάγησαν καὶ στὴν πίστη τους».
Καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο πάλι λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: «Ρίζα ὅλων τῶν κακῶν εἶναι ἡ φιλαργυρία. Αὐτήν, ἐπειδὴ κάποιοι τὴν ἀγάπησαν, ἔχασαν τὴν πίστη τους καὶ πλανήθηκαν». Βλέπεις ὅτι καὶ αὐτοὶ ποὺ δὲν εἶχαν ἀγαθὴ συνείδηση καὶ αὐτοὶ πού ἀγάπησαν τὴ φιλαργυρία ἔχασαν τὴν πίστη τους;
Ὅλα αὐτὰ πρέπει, ἀδελφοί μου, νὰ τὰ συλλογισθοῦμε καλὰ καὶ νὰ φροντίσουμε νὰ εἶναι ἄριστη ἡ βιοτή μας, γιὰ νὰ εἶναι διπλοὺς καὶ ὁ μισθός μας. Ὁ ἕνας θὰ εἶναι γιὰ τὰ καλὰ καὶ θεάρεστά μας ἔργα καὶ ὁ ἄλλος γιὰ τὴ στερέωση τῆς πίστεώς μας. Διότι ὅ,τι εἶναι ἡ τροφὴ γιὰ τὸ σῶμα, τὸ ἴδιο εἶναι καὶ ἡ ἐνάρετη πολιτεία γιὰ τὴν πίστη. Καὶ ὅπως ἡ φύση τοῦ σώματος δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει χωρὶς τὴν ὑλικὴ τροφή, τὸ ἴδιο καὶ “ἡ πίστη χωρὶς τὰ ἔργα εἶναι νεκρή”».
Πράγματι, πολλοὶ εἶχαν πίστη καὶ ἦταν Χριστιανοί, ἀλλὰ ἐπειδὴ δὲν εἶχαν ἀγαθὰ ἔργα, ἔχασαν τὴ σωτηρία. Ἐμεῖς ὅμως ἂς φροντίσουμε καὶ γιὰ τὰ δύο, καὶ γιὰ τὴν πίστη καὶ γιὰ τὰ καλὰ ἔργα, γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ συνεχίσουμε ἄφοβα νὰ λέμε τὴν Κυριακὴ Προσευχή.
πηγή: http://www.alopsis.gr/alopsis/