Μιλοῦσα κάποτε μέ μία κυρία καί μέ ρωτοῦσε τί ἔπρεπε νά κάνει, στήν ἀδιαφορία πού ἔδειχνε ὁ ἄνδρας της, τήν εἶπα, νά προσέξει καί νά τόν βοηθήσει σιγά-σιγά, ὥστε μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, νά καταλάβει τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο καί τήν ἀναγκαιότητα τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας. Πάνω ἀπό ὅλα, τῆς εἶπα, εἶναι νά ξεκινήσει σωστά. Ἐκεῖ χώρισαν οἱ δρόμοι μας καί μετά ἀπό ἀρκετές μέρες, ξανασυναντηθήκαμε. Αὐτή μέ μιά χαρά, ἦρθε πάνω μου, νά μέ φιλήσει.

Κύριε Παναγόπουλε, μέ εἶπε, πραγματοποιήθηκε αὐτό πού ἤθελα καί ὁ σύζυγός μου, Κοινώνησε!

Τίς εὐχές μου, τῆς εἶπα. Πῆγε τελικά στόν ἱερέα πού σέ συνέστησα; τήν ρώτησα. Καί μέ ἔδωσε μία ἀπάντηση, πού μέ αἰφνιδίασε:

Δέν λέτε, πῶς τόν κατάφερα νά Κοινωνήσει; Νομίζατε, ὅτι θά τοῦ ὁμιλοῦσα γιά ἐξομολόγηση;

Ὁ ἄνδρας της, εἶχε Κοινωνήσει, χωρίς νά ἐξομολογηθεῖ. Καί τῆς λέω:

Μέ συγχωρεῖτε πάρα πολύ. Ἐπιτρέψτε μου νά ἄρω τά συγχαρητήρια καί νά σᾶς σερβίρω συλληπητήρια γι᾿ αὐτό. Δέν κάνατε τίποτα… πράγματι δέν εἶχε κάνει τίποτα! Καί ὁ ἄνδρας της, ἐξακολουθοῦσε νά κάνει τά ἴδια στή ζωή του. Γελιέται ὁ διάβολος; Ὁ διάβολος σέ ἀφήνει νά Κοινωνήσεις χωρίς νά ἐξομολογηθεῖς, ὅμως δέν σέ ἀφήνει νά πᾶς μετανιωμένος καί ἐξομολογημένος. Πρέπει νά παλέψει κανείς γιά νά πάει…

***

Μιά πνευματική γυναῖκα, μοῦ φανέρωσε μιά μέρα τήν ἀποκάλυψή της. Εἶχε πάει Μεγάλη Πέμπτη στήν Ἐκκλησία καί τήν ὥρα πού τό πλῆθος τοῦ κόσμου ἑτοιμαζόταν νά κοινωνήσει, συλλογίστηκε τό ἑξῆς:

Ἄραγε, ποιοί ἀπό αὐτούς τούς ἀνθρώπους προετοιμάστηκαν καταλλήλως γιά τό Μυστήριο αὐτό;

Μάλιστα γιά αὐτούς, πού δέν προετοιμάστηκαν καταλλήλως, προσευχήθηκε λέγοντας:

Θεέ μου, συγχώρησέ τους!

Τότε, ὅπως λέει ἡ ἴδια, βλέπει τόν παπά μέ τήν Ἱερή Λαβίδα νά κοινωνεῖ τούς πιστούς. Καί συνέβαινε κάτι παράδοξο. Σέ πολλούς τήν ὥρα πού κοινωνοῦσαν, ἕνας ἄγγελος Κυρίου, ἔπαιρνε τή Θεία Μετάληψη ἀπό τήν Ἱερή Λαβίδα καί τήν ἐπέστρεφε στό Ἱερό Ποτήριο καί οἱ ἄνθρωποι αὐτοί λάμβαναν ἁπλᾶ ἄρτο καί οἶνο καί ὄχι τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Παρατήρησε, ὅτι ἀπό τούς 100 πού πήγαιναν νά κοινωνήσουν, στούς 95 συνέβαινε αὐτό τό πρᾶγμα. Προφανῶς αὐτοί προσέρχονταν στό Μυστήριο ἀπροετοίμαστοι καί οὐσιαστικά δέν κοινωνοῦσαν, ἄν καί στήν πράξη φαίνονταν ὅτι συμμετεῖχαν στό Μυστήριο αὐτό.

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

   Ἀπό τό βιβλίο: “ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ “ ἀπό ἐμπνευσμένες ὁμιλίες του.

Δημητρίου Παναγόπουλου ἱεροκήρυκος

Ἐκδόσεις: “ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ”

Εὐχαριστοῦμε θερμά τίς ἐκδόσεις “ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ” γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδουν.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

http://HristosPanagia3.blogspot.com