Και παρόλο που ο γέροντας εκοιμήθη στις 21 Νοεμβρίου, ημέρα κατά την οποία η Εκκλησία τιμά τα Εισόδια της Θεοτόκου, αποφασίστηκε να τιμάται μια ημέρα μετά, στις 22 Νοεμβρίου.

Με την αγιοποίηση του Γέροντα Ιακώβου Τσαλίκη, αναγνωρίστηκε και επιβεβαιώθηκε η συνείδηση των πιστών και επαληθεύθηκαν οι προφητικοί λόγοι των μακαριστών Επισκόπων του περί της αγιότητός του.

Ο μακαριστός Επίσκοπος Γρηγόριος την ημέρα, που τον χειροτόνησε Ιερέα, του είπε: «Εσύ παιδί μου Ιάκωβε θα αγιάσεις. Να συνεχίσεις, με τη δύναμη του Θεού και θα σε ανακηρύξει Άγιο η Εκκλησία».

Ο διάδοχός του μακαριστός επίσκοπος Νικόλαος έλεγε: «Ο πατήρ Ιάκωβος είναι άγιος».

Και ο τελευταίος μακαριστός Επίσκοπός του Χρυσόστομος ο Α’ συχνά έλεγε: «Ο πατήρ Ιάκωβος θα μας βάλει σε μπελάδες, καλούς μπελάδες», εννοώντας τις δέουσες εκκλησιαστικές ενέργειες για την αγιοκατάταξή του. Ενώ και ο λόγος του μακαριστού αγίου Γέροντος Σωφρονίου του Έσσεξ «ότι ο π. Ιάκωβος θα τελεί, μετά την κοίμησή του, τόσα πολλά θαύματα που θα αναγκαστεί σύντομα η Εκκλησία να τον ανακηρύξει Άγιο», επαληθεύτηκε.

Ο μακαριστός Άγιος Γέροντας μας Ιάκωβος είναι ένας από τους συγχρόνους Αγίους, «από τους μεγαλύτερους του αιώνα μας», όπως είπε ο Άγιος Πορφύριος.

Ο Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης τον είχε χαρακτηρίσει ως τον πιο ταπεινό και χαριτωμένο άνθρωπο και πολλές φορές κινούμενος από μεγάλη ταπεινοφροσύνη, έλεγε στους προσκυνητές στο Άγιον Όρος:

– Γιατί, βρε παιδιά, έρχεστε σε μένα; Εγώ έχω μαυρόασπρη τηλεόραση. Να πάτε στον Γέροντα Ιάκωβο, που τα βλέπει έγχρωμα. Αυτός έχει έγχρωμη τηλεόραση.

«Γίγαντα της Ορθοδοξίας» τον χαρακτήρισαν επίσης πολλοί θεοφόροι πατέρες του Αγίου Όρους.

Η καταγωγή και η οικογένειά του

Ο Άγιος Ιάκωβος γεννήθηκε την 5η Νοεμβρίου του 1920 μ.Χ. στα ευλογημένα και ματωμένα χώματα της αγιοτόκου Μικράς Ασίας και συγκεκριμένα στο Λιβίσι της Μάκρης, μία μικρή πόλη απ’ τις παραθαλάσσιες της Ιωνικής Γής, στο ύψος περίπου του Καστελλόριζου, από γονείς ενάρετους και ευσεβείς, τον Σταύρο Τσαλίκη και την Θεοδώρα, κόρη του Γεωργίου και της Δέσποινας Κρεμμυδά. Οι γονείς του Αγίου γέννησαν εννέα παιδιά, αλλά στη ζωή αυτή επέτρεψε ο Θεός να μείνουν μόνον τρία.

Η οικογένεια του Αγίου ήταν από τις πιο εύπορες οικογένειες της περιοχής, ο μεγάλος της όμως πλούτος ήταν η ευσέβειά της και η αγνή χριστιανική πίστη που είχε πολύ βαθιές ρίζες. Το γενεαλογικό δέντρο της είχε να καυχηθεί με την εν Χριστώ καύχηση επτά γενεές Ιερομονάχων, έναν αρχιερέα και έναν άγιο.

Τα θλιβερά γεγονότα όμως της Μικρασιατικής Καταστροφής, οι θηριωδίες και τα εγκλήματα των αγριανθρώπων Νεοτούρκων και των Κεμαλικών σε βάρος των χιλιάδων Ελλήνων της Μικράς Ασίας και του Πόντου, που είχαν ήδη αρχίσει από το 1915 και 1917 μ.Χ. μέχρι το 1920 μ.Χ., έπληξαν και την οικογένεια του Αγίου Ιακώβου.

Ο παππούς και νονός του, ο Γιώργης Κρεμμυδάς, άνθρωπος πραγματικά του Θεού, ο θείος του, ο γιατρός Χατζηδουλής, καθώς και άλλοι οικείοι του συνελήφθησαν απ’ τους Τούρκους και στη διάρκεια της εξοντωτικής πορείας για τα τάγματα εργασίας στα βάθη της Τουρκίας ξεψύχησαν κοντά στη Νίγδη απ’ τα βασανιστήρια των άγριων και αιμοβόρων Τούρκων ζαπτιέδων – χωροφυλάκων – και στρατιωτών.

Ο πατέρας του, Σταύρος Τσαλίκης, πιάστηκε αιχμάλωτος κι αυτός μαζί με τους υπόλοιπους άνδρες του Λιβισιού στις αρχές του 1922 μ.Χ. Μετά από φοβερές κακουχίες, ατέλειωτες οδυνηρές οδοιπορίες και αναγκαστικές εργασίες σε ορυχεία, νταμάρια και αλλού, τον πήγαν στα μέρη της Τραπεζούντας και τον έβαλαν να χτίζει νοσοκομείο.