– Γέροντα, τι σημαίνει φιλαυτία;
– Το να κάνεις τα χατήρια του παλαιού σου ανθρώπου, να αγαπάς δηλαδή τον παλαιό σου άνθρωπο. Και η γαστριμαργία και ο εγωισμός και το πείσμα και η ζήλεια πρακτορείο τους έχουν την φιλαυτία.
Και βλέπεις, άλλος από φιλαυτία ζητάει το βόλεμά του, την ανάπαυσή του και δεν λογαριάζει κανέναν. Άλλος φροντίζει σχολαστικά για το φαγητό του, για τον ύπνο του, μην τυχόν και πάθει τίποτε η υγεία του.
Άλλος ζητά να τον υπολογίζουν, να τον εκτιμούν∙ λίγο να μην του δώσουν σημασία, να μην κάνουν το θέλημά του, αντιδράει. Σου λέει: «Γιατί δεν με υπολόγισαν; Θα τους δείξω εγώ». Πα-πα, φοβερό πράγμα η φιλαυτία!
– Γέροντα, πώς μπορεί να λέει κανείς : «Ένεκά σου θανατούμεθα όλην την ημέραν»(Ψαλμ. ΜΓ’[43] 23);
– Αν θυσιάζει το θέλημά του για χάρη του άλλου. Το θέλημα έχει τον εαυτό μας μέσα, έχει φιλαυτία. Όποιος δεν εξετάζει αν αυτό που αναπαύει τον εαυτό του αναπαύει και τον άλλον και αρχίζει με μια απαίτηση: «θέλω εκείνο, θέλω το άλλο», ή «γιατί δεν μου το έκανες εκείνο, γιατί δεν μου το έκανες το άλλο;», αυτός τελικά θα κανοναρχείται από τον διάβολο.
– Μερικοί, Γέροντα, όταν δεν γίνεται αυτό που θέλουν, δεν μπορούν να ησυχάσουν.
– Πώς να ησυχάσουν, αφού έχουν τον εαυτό τους μέσα σ’ αυτό που θέλουν; Αν κανείς έχει τον εαυτό του σε ό,τι θέλει, μπορεί να έχει και τον Χριστό; Όταν όμως δεν έχει τον εαυτό του και έχει το ένα, το κυριότερο, δηλαδή τον Χριστό, τότε τα έχει όλα. Όταν δεν έχει τον Χριστό, τίποτε δεν έχει. Αν ο άνθρωπος πετάξει τον εαυτό του, ο Θεός του τα δίνει όλα κατά τρόπο θαυμαστό.
– Γέροντα, εγώ, όταν μας μιλάτε για το πέταμα του εαυτού μας αισθάνομαι έναν φόβο, μήπως δεν αντέξω.
– Ε, τι πάθαμε! Είναι σαν να λες: «Αν πετάξω τα πάθη, τι θα έχω μετά;». Γιατί, όταν λέω να πετάξουμε τον εαυτό μας, εννοώ να πετάξουμε τα πάθη μας, να απεκδυθούμε τον παλαιό μας άνθρωπο. Για τον μεγάλο που έχει επίγνωση είναι λιγάκι βαρύ να πει: «Δεν μπορώ να πετάξω τον εαυτό μου». Αν σου πουν: «πάρε το βαριό και γκρέμισε αυτόν τον τοίχο» κι εσύ είσαι μαθημένη με την πένα, δικαιολογείται να πεις: «δεν μπορώ». Αλλά για την απέκδυση του παλαιού ανθρώπου δεν χρειάζονται δυνάμεις σωματικές∙ ταπείνωση χρειάζεται.
Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Ε’: Πάθη και αρετές, έκδ. Ι. Ησυχ. «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης: 2006, σ. 37, 39-40.
https://paraklisi.blogspot.gr/2017/03/blog-post_69.html