Αναστάσεως και, ω του θαύματος! ευθύς ευρέθη εκεί, το από Σινά έως των Ιεροσολύμων δώδεκα ημερών διάστημα διανύσας εν τω άμα [αμέσως]. Ευρεθείς λοιπόν εις την θείαν Λειτουργίαν την τελουμένην εν τω Ναώ της του Χριστού Αναστάσεως, εκοινώνησε των θείων Μυστηρίων διά των χειρών του Πατριάρχου Πέτρου.

Μετά δε την Κοινωνίαν λέγει ο Πέτρος εις τον οικονόμον του Μηνάν· “Πότε ήλθεν ο Αββάς ούτος ο Σιναΐτης;”. Εκείνος δε απεκρίθη· “Και εγώ, Δέσποτα, τώρα τον είδον αυτόν”. Ο Πατριάρχης τότε λέγει προς αυτόν· “Ειπέ εις αυτόν να μείνη ίνα συμφάγη σήμερον μεθ’ ημών άρτον εις την τράπεζαν”. Προσεκάλεσε λοιπόν ο Μηνάς τον Όσιον Γεώργιον εις την τράπεζαν, ο δε Όσιος απεκρίθη· “Ας γίνη το θέλημα του Θεού”. Είτα προσευχηθείς και προσκυνήσας, ευρέθη πάλιν εν τω άμα εις το κελλίον του εν τω όρει Σινά.

Όταν δε ήλθεν η ώρα της τραπέζης εζήτει ο Πατριάρχης τον Αββά Γεώργιον, αλλ’ ουδαμού εφαίνετο. Κατηγόρησε λοιπόν αυτόν ως απειθή. Μετά ταύτα έστειλεν ο Πατριάρχης τον Αββά Φωτεινόν εις τον Επίσκοπον της Φαράν, γράφων και εις τους Πατέρας του Σιναίου Όρους, να στείλωσιν εις αυτόν τον Όσιον Γεώργιον, επειδή δεν εστάθη ίνα φάγη εις την τράπεζάν του.

Ιδόντες οι Πατέρες τα γράμματα του Πατριάρχου εθαύμασαν και ωμολόγησαν εν καθαρά συνειδήσει ότι ο Αββάς Γεώργιος ουδέποτε εξήλθε του Σινά, αλλ’ εκεί ευρίσκετο πάντοτε· προς απόδειξιν δε και καλλιτέραν μαρτυρίαν έστειλαν προς τον Πατριάρχην τρεις Ιερομονάχους, τον Αββά Στέφανον τον Καππαδόκην, τον Αββά Ζώσιμον και τον Αββά Δουλίτιον.

Έγραψε δε προς τον Πατριάρχην και ο Όσιος Γεώργιος ταύτα· “Συγχώρησον μοι, σεβασμιώτατε Πάτερ· εβδομήκοντα έτη έχουν παρέλθει αφ’ ότου δεν εξήλθον εκ του Όρους Σινά, ούτε εν Παλαιστίνη εισήλθον, ει δε και ήλθον, δεν ήθελον ατιμάσει τον άγγελον σου· πλην ας γνωρίζη η μακαριότης σου, ότι μετά εξ μήνας μέλλομεν αμφότεροι να απέλθωμεν εις συνάντησιν του Κυρίου και εκεί θέλομεν είσθαι αχώριστοι διά παντός”.

Επληρώθη δε εμπράκτως η προφητεία του Οσίου, επειδή αφ’ παρήλθον έξι μήνες εκοιμήθησαν και οι δύο.

[Ερώτηση προς τον Άγιο Παΐσιο]: Γέροντα, ο Άγιος Γεώργιος, ο ηγούμενος του Σινά, πώς από το Σινά βρέθηκε στα Ιεροσόλυμα και κοινώνησε;

Άγιος Παΐσιος: – Πήγε και ήρθε εν ριπή οφθαλμού. Αρπαγή ήταν.

Ερώτηση προς τον Άγιο Παΐσιο: – Γέροντα, εκείνη την ώρα ήταν και στο κελλί του;

Άγιος Παΐσιος: – Δεν ήταν στο κελλί του· μέσα σε δευτερόλεπτα πήγε στα Ιεροσόλυμα, κοινώνησε και με ταχύτητα μεγάλη ξαναγύρισε στο Σινά.

Ερώτηση προς τον Άγιο Παΐσιο: – Πετούσε, Γέροντα;

Άγιος Παΐσιος: – Σούπερ βενζίνη είχε! Ταξίδεψε με πνευματικό εισιτήριο.

Ερώτηση προς τον Άγιο Παΐσιο: – Πώς γίνεται, Γέροντα, την ίδια ώρα ο ίδιος Άγιος να βρίσκεται σε δύο μέρη;

Άγιος Παΐσιος: – Μόνον ο Θεός είναι πανταχού παρών· οι Άγιοι πηγαίνουν από το ένα μέρος στο άλλο με τέτοια ταχύτητα, που οι αποστάσεις καταργούνται· δεν υπάρχουν γι’ αυτούς κοντινές ή μακρινές αποστάσεις.