❈ Ναί μέν πᾶμε στήν ἐξομολόγηση, παίρνουμε συγχώρεση, ἀλλά ἅμα δέν συγχωρέσουμε τόν ἀδελφό μας, οὔτε ἐμεῖς συγχωρούμαστε. Αὐτό τό βλέπουμε στήν Παραβολή τοῦ χρεώστη τῶν μυρίων ταλάντων, πού ἐκεῖ ὁ Θεός τοῦ ἄφησε τό μεγάλο χρέος, τά χιλιάδες τάλαντα, ἀλλά ὅταν ἐκεῖνος δέν συγχώρεσε τόν ἄλλον πού τοῦ χρωστοῦσε κάτι ἐλάχιστα δεινάρια, τοῦ λέει: «Καί Ἔγώ τά θέλω πίσω». Δέν τοῦ τά χάρισε στό τέλος.

Αὐτό μᾶς διδάσκει πόσο μεγάλη σημασία ἔχει νά καθαρισθοῦμε ἀπό τά πάθη μας.Γιατί ποιό εἶναι τό πάθος πού μᾶς ἐμποδίζει νά συγχωρέσουμε τούς ἀδελφούς μας; Εἶναι ὁ ἐγωισμός. Εἶναι τό τί θά πεῖ ὁ κόσμος. Ὁ κόσμος, ἄν μάθει ὅτι ἐσύ συγχωρεῖς, π.χ. κάποιον πού σέ ἀδίκησε, δέν τοῦ κρατᾶς κακία, θά πεῖ: «Ἔ, χαζός εἶναι αὐτός». Και μᾶς πονάει ἅμα μᾶς χαρακτηρίσουν ὡς ἀνόητους, ἐνῶ δέ θά ἔπρεπε νά μᾶς πονάει, γιατί ἐμεῖς κάνουμε αὐτό πού λέει ὁ Θεός. Δέν πρέπει νά μᾶς ἐνδιαφέρει ἡ γνώμη τοῦ κόσμου.

 

Μᾶς ἐνδιαφέρει ὅμως γιατί ἔχουμε μέσα μας αὐτό τό πάθος πού λέγεται κενοδοξία, φιλοδοξία καί ἔχουμε τήν ἐπιθυμία νά ἀρέσουμε στόν κόσμο.

➤Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 23 – 9 – 2015)