Αὐτή ἡ ἱστορία τῶν συναξαρίων δίνει μιά ἀπάντηση γιά τίς περιπτώσεις πού εὐδοκεῖ ὁ Θεός καί φεύγουν γιά τήν αἰωνιότητα νέοι ἄνθρωποι μέ καλή πνευματική κατάσταση καί καθαρή ψυχή. Τότε πού ἀρχίζουν τά “γιατί” νά προσβάλουν τή Θεία Ἀγάπη. Εἶναι γεγονός πώς δέ γνωρίζουμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι ν᾿ ἀγαπᾶμε σωστά καί νά προτιμᾶμε τό συμφέρον μιᾶς ἀγαπημένης ψυχῆς. “Μά μοῦ λείπει, πονῶ”, ἀντιλέγουν οἱ περισσότεροι. Σεβαστός ὁ πόνος. Ὅμως αὔξησε τήν προσευχή, πλησίασε ὅσο μπορεῖς περισσότερο τό Θεό, κοντά στόν Ὁποῖο εἶναι τό ἀγαπημένο σου πρόσωπο καί θά νιώσεις μιά εἰρήνη βαθειά, μιά γλυκύτατη παρηγοριά. Κι ἄν δοξάζουμε κι εὐαρεστοῦμε μέ τόν τρόπο τῆς ζωῆς μας τό Θεό, τότε, ὅπως βεβαιώνουν οἱ θεῖοι Πατέρες, Ἐκεῖνος θ᾿ ἀνοίξει τά πνευματικά μας μάτια καί θά ζήσουμε τό γεγονός πώς “ὁ κόσμος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἕνας καί οἱ ψυχές εἴτε εἶναι στή Θριαμβεύουσα Ἐκκλησία εἴτε στήν Στρατευομένη, εἴτε ἑνωμένες ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. “Τό ὅτι δέ ὁ Θεός μερικές φορές παίρνει νωρίς (κατ᾿ ἄνθρωπον) αὐτούς πού ἀγαπᾶ, αὐτούς πού Τόν εὐαρέστησαν μέ τή ζωή τους, γιά νά τούς διαφυλάξει ἀπό μελλοντικούς ψυχικούς κινδύνους, τό βεβαιώνει καί ἡ Ἁγία Γραφή στό βιβλίο τῆς Σοφίας Σολομῶντος. Ἐκεῖ γράφει: “Εὐάρεστος τῷ Θεῷ γενόμενος, ἠγαπήθη· καί ζῶν μεταξύ ἁμαρτωλῶν, μετετέθη. Ἡρπάγη, μή κακία ἀλλάξῃ σύνεσιν αὐτοῦ, ἤ δόλος ἀπατήσῃ ψυχήν αὐτοῦ.” (Σοφ. Σολ. Δ΄:7). Καθώς καί σέ ἄλλο ἁγιογραφικό χωρίο, ὅπου ὁ Κύριος λέγει: ” Διά δέ τούς ἐκλεκτούς κολοβωθήσονται αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι. ” (Ματθ. ΚΔ΄: 22).

Ἀλλά καί μέσα στή ζωή τῶν ἁπλῶν πιστῶν ἀνθρώπων ὑπάρχουν μηνύματα οὐρανόσταλτα πώς οἱ νέοι “οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ” εἶναι ἰδιαίτερα ἀγαπητοί στόν οὐράνιο κόσμο τοῦ Θεοῦ.

Πολλοί μάλιστα γονεῖς, συγγενεῖς καί φίλοι νέων πού ἦταν εὐσεβεῖς καί φρόνιμοι  ἤ ἐπέδειξαν μετάνοια καί τούς κάλεσε ὁ Θεός κοντά Του μέ ἕναν αἰφνίδιο τρόπο ἤ μέ μιά ἀσθένεια, τούς ἔχουν δεῖ εἴτε στόν ὕπνο εἴτε σέ ὅραμα μέσα σέ φῶς καί δόξα.
Σύμφωνα μέ τήν ἀφήγηση κάποιας σεβαστῆς πρεσβυτέρας ἑνός ἱερέως ἀπό τήν Ἀττική, ὁ ὁποῖος προσφάτως ἐκοιμήθη, ἐμφανίστηκε ὁ ἐν λόγω ἱερέας σέ πνευματική του θυγατέρα, ἐνῶ ἐκείνη κοιμόταν, νά λειτουργεῖ περίλαμπρος στό Οὐράνιο Θυσιαστήριο. Πλησίασε τότε ἐκείνη νά κοινωνήσει τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων μαζί μέ τήν πρεσβυτέρα, ἀλλά ὁ ἱερέας ἀρνήθηκε λέγοντας της: ” – Θά κοινωνήσω πρῶτα τούς νέους, μετά ἐσᾶς.” Τότε εἶδε στή σειρά χαριτωμένους νέους ὁλόφωτους, ντυμένους στά λευκά, πού φοροῦσαν γαλάζια περιβραχιόνια!

Μιά ἄλλη εὐσεβής κοπέλα ἀπό τήν Κόρινθο διηγήθηκε κάτι σχετικό: Ὁ πεθερός της, θεοσεβής καί ἰδιαίτερα ἐλεήμων, ἐμφανίστηκε στόν ὕπνο τῆς γυναῖκας του καί χαρούμενος τῆς εἶπε: ” Ἔλα νά σοῦ δείξω σέ τί ὄμορφο μέρος εἶμαι! ” Τῆς ἔδειξε μιά ὑπέροχη τοποθεσία μέ φῶς ὑπέρλευκο, πού προξενοῦσε ἀγαλλίαση (τό ἄκτιστο φῶς τοῦ Θεοῦ). Ἐκεῖ σάν σέ ὑπέροχο προαύλιο Ἐκκλησίας βρισκόνταν κάποιες ἀρχοντικές γυναῖκες πού ἔμοιαζαν νά πλέκουν κάτι. ” – Τί φτιάχνουν αὐτές ἐδῶ;”, ρώτησε ἡ γυναίκα. Κι ἐκεῖνος ἀπάντησε: ” Αὐτές φτιάχνουν μέ χρυσό καί λευκόχρυσο τίς στολές τῶν νέων πού ἔρχονται ἐδῶ!”
Ὅσο γιά τά παιδιά, πού διαθέτουν τά θεοφιλῆ προσόντα τῆς ἀθωότητος, τῆς ἀνεξικακίας, τῆς ἀγάπης καί τῆς ἀπόλυτης ἐμπιστοσύνης σ᾿ Ἐκεῖνον, ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος ἔχει διαβεβαιώσει ὅτι “τῶν γάρ τοιούτων ἐστίν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν” (Ματθ. ιθ΄:14). Μᾶς προτρέπει μάλιστα καί μᾶς προειδοποιεῖ λέγοντας: ” Ἐάν μή στραφῆτε καί γένησθε ὡς τά παιδιά, οὐ μή εἰσέλθητε εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.” (Ματθ. ιη΄: 3).

Ὅταν τό διαβεβαιώνει ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος, τί νά προσθέσει κανείς; Ἁπλῶς ἀναφέρεται στή συνέχεια ἕνα ἀποκαλυπτικό ὄνειρο πού εἶδε μιά Μοναχή, τό ὁποῖο ἔδειχνε καθαρά τό γεγονός αὐτό.
Εἶδε ἔνα πλῆθος ἀνθρώπων, πού βρισκόταν σέ πορεία. Ἦταν σάν ἔνα φαρδύ ἀνθρώπινο ποτάμι. Ξαφνικά σ᾿ ἕνα ὁρισμένο σημεῖο τό πλῆθος αὐτό χωρίστηκε στά δύο. Μπροστά καί πάνω ἀπό τή μιά φάλαγγα ὑπῆρχε μετέωρη μιά ὄρθια ἐπιτύμβια πλάκα χωρίς σταυρό, χωρίς τίποτε. Σάν αὐτές πού ἔχουν οἱ τάφοι τῶν ἀλλοθρήσκων. Σύμβολο θανάτου!… Ἡ ἄλλη φάλαγγα ἦταν ἡ φάλαγγα τῶν σεσωσμένων, ἡ φάλαγγα τῶν Χριστιανῶν, ἡ ὁποία εἶχε τήν ἑξῆς διάταξη: Μπροστά πήγαινε ἕνα πλῆθος μικρῶν παιδιῶν, ἀπό πίσω διάφοροι ἄνθρωποι πού κρατοῦσαν ὁ καθένας, ὅπως οἱ σημαιοφόροι τή Σημαία, ἀπό ἕνα μεγάλο ξύλινο Σταυρό. Μετά ἀπ᾿ αὐτούς ἐρχόταν ἕνα μεγάλο πλῆθος διαφόρων ἀνθρώπων. Γι᾿ αὐτή τήν τελευταία κατηγορία ἀπόρησε ἡ Μοναχή ποιοί ἦταν. Καί πῆρε ἀμέσως τήν πληροφορία: ” Οἱ ἐλεημένοι”!

Ἀπό τό βιβλίο: “Μηνύματα ἀπό τόν Οὐρανό”

Ἔκδοσις: ” Ἱ. Μονῆς Παναγίας Βαρνάκοβας Δωρίδα 2005