Αὐτός πού καί χρήματα δίνει (δηλ. ὁ Θεός), ζητεῖ ἀπό ἐσένα τήν ἐλεημοσύνη μέ τά χέρια τῶν πτωχῶν.

(Εἰς τήν μάρτυρα Ἰουλίττα (ΕΠΕ, 7ος σελ. 229).

Στήν τελική κρίση, ἐκεῖ ὅπου προσκαλεῖ τούς δικαίους ὁ Κύριος, τήν πρώτη θέση κατέχει αὐτός πού δίνει. Αὐτός πού τρέφει εἶναι πρῶτος στούς τιμωμένους. Αὐτός πού χορήγησε τόν ἄρτο προσκαλεῖται πρῶτα ἀπ᾿ ὅλους. Ὁ ἀγαθός καί μεταδοτικός μεταβαίνει στή ζωή πρῶτος ἀπό τούς ἄλλους δικαίους. Αὐτός πού δέν κοινωνεῖ στίς ἀνάγκες τοῦ πλησίον καί ὁ τσιγκούνης παραδίδεται στή φωτιά πρῶτος ἀπό ὅλους τούς ἁμαρτωλούς. Ὁ καιρός σέ καλεῖ στή μητέρα τῶν ἐντολῶν.

(ΕΠΕ, τ. 7ος, Ἔν λιμῷ καί αὐχμῷ, σελ. 153-155.

**

Ὁ παρῶν καιρός εἶναι καιρός τῆς ἀγαθοεργίας, ἐνῶ ὁ χρόνος τοῦ κατάλληλου θερισμοῦ εἶναι ὁ μελλοντικός. «Οἷα γάρ σπείρει τις ἐναῦθα, τά αὐτά θερίσει μετά μεγίστης μέντοι τῆς προσθήκης, γράφει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς.**

Ὁ ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης λέγει γιά τήν ἀδιάκριτη ἐλεημοσύνη: Εἶναι καλό πράγμα νά εὐεργετεῖς τούς φτωχούς, πιό καλύτερο ὅμως «τό καί πάντας τούς δεομένους», ἐνῶ τό νά εὐεργετεῖς τούς ἐχθρούς τό κάλλιστο· «τό μέν εὔλογόν εστί, τό δέ φιλάνθρωπον, τό δέ λόγου κρεῖτον». Ἡ ἀδιάκριτη ἐλεημοσύνη εἶναι γνώρισμα τοῦ πραγματικοῦ χριστιανοῦ πού μετουσιώνει τήν πίστη σέ ἔργα ἀγάπης.

Συνεχίζεται….

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἀπό ἡμερολόγιο τοῦ Ἁγίου Ὄρους