Ο ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ – Μαρτυρίες – Διηγήσεις -Νουθεσίες

«Ἐμπειρίες καί θαύματα ἀπό τόν Ὅσιο Πορφύριο»

Μαρτυρία ἀνώνυμης μοναχῆς:

»Κάποια φορά πού ἤμουν ἐκεῖ, ἔφερε ἕνα φορτηγό τοῦβλα καί πῆγα νά βοηθήσω νά τά κατεβάσουμε. Ἦταν 2 -3 ἄτομα. Ἕνα παιδί βοηθοῦσε καί αὐτό· ὅταν τελειώσαμε, πήγαμε νά πάρουμε τήν εὐχή του. Λέει στό παιδί:

• Ἔ, Μανώλη, τί εἶναι πιό εὔκολο νά κατεβάζης τοῦβλα ἤ νά κάθεσαι καί νά λές ἀπερίσπαστα τήν εὐχή;

Ἀπήντησε:

• Ἄ, Γέροντα, τά τοῦβλα εἶναι πιό εὔκολα νά τά κατεβάζης.

»Φέυγοντας μία φορά ἀπό τόν ὅσιο Πορφύριο, κατεβήκαμε μέ μία ἄλλη κοπέλα στόν δρόμο γιά νά φύγουμε. Ἡ κοπέλα τόν εἶχε Πνευματικό. Κάναμε σῆμα σέ κάποιο διερχόμενο αὐτοκίνητο νά μᾶς πάρη. Ἀπό μακρυά μᾶς φάνηκε καλός … Μπήκαμε μέσα, ἀλλά στήν διαδρομή Ὠρωπός – Ἀθήνα ἡ πραγματικότητα ἄρχισε νά μᾶς διαψεύδη. Ἡ ἄλλη κοπέλα ἔλεγε συνεχῶς τήν εὐχή “δι᾿ εὐχῶν τοῦ γέροντος Πορφυρίου …. “. Ἐκ θαύματος δέν πάθαμε κανένα κακό …. Θυμᾶμαι μόνο τήν ἀγωνία πού τράβηξα, ἄν καί εἶχα ἐμπιστοσύνη στίς εὐχές τοῦ ὁσίου Πορφυρίου.

• Ἀπό ποῦ ἔρχεσαι;

• Ἀπό τό τάδε Μοναστήρι.

• Ἄ! ἐκεῖ ἤμουν, οἱ ἀδελφές εἶναι στό χωράφι καί βγάζουν ρίζες … τίς βλέπω. Ἔχουν πολλή ἀγάπη μεταξύ τους.

• Τί κάνει ὁ Γέροντας; Πολύ τόν ἀγαπῶ. Εἶναι ἅγιος ἄνθρωπος, ἀλλά καί ᾿ κεῖνος μ᾿ ἀγαπάει …

»Τελευταία φορά πρίν φύγω γιά τό Μοναστήρι πῆγα νά τόν δῶ καί νά τόν συμβουλευθῶ. Τοῦ εἶπα: “ Οἱ γονεῖς ἔχουν πολλή ἀντίδραση γιά τόν μοναχισμό. Ὁ πατέρας μου μέ φώναξε ἰδιαιτέρως καί μέ ρώτησε: “Τελικά ποιόν δρόμο θ᾿ ἀκολουθήσης, μίλησέ μου καθαρά. Ἄν ἀκολουθήσης τόν μοναχισμό, εἶσαι ἐλεύθερη, ἀλλά ἐγώ σέ ξεγράφω ἀπό παιδί μου. Μή μᾶς παιδεύεις”. “Δέν τοῦ ἔδωσα καθαρή ἀπάντηση, διότι ἤδη ἡ μητέρα μου εἶχε δημιουργήσει προβλήματα. Θέλω νά φύγω, ἀλλά φοβᾶμαι μήν γίνη καί τίποτα καί ἔχω εὐθύνη”. ( Ἤδη πρίν δύο χρόνια σκεπτόμουν νά φύγω, καί ὁ π. Πορφύριος μοῦ εἶχε πῆ νά περιμένω ἀκόμη. Καί ὁ ἴδιος ἔλεγε ὅτι θά δεχόταν στό Μοναστήρι του κοπέλες γύρω στά 30 ἐτῶν πού εἶναι ὥριμες). Θά μποροῦσες νά μείνης καί ᾿ δῶ, ἀλλά τό Μοναστήρι θά γίνη μετά 2-3 χρόνια. Ἐμεῖς οἱ δύο κάνουμε μαζί. Ἀλλά ἀφοῦ θέλεις νά φύγης τώρα, πήγαινε. Καί ᾿ γώ θά εὔχομαι ταπεινά καί γιά τό σπίτι σου. Μήν φοβᾶσαι, δέν θά συμβῆ τίποτε. Ἔλα νά σέ σταυρώσω”. Καί μέ σταύρωσε μ᾿ ἕνα Σταυρό (αὐτό πού δίνουν στίς κουρές).

»Μετά ἀπό τρία χρόνια στό Μοναστήρι, πέρασα ἕναν πειρασμό. Τόν πῆρε ὁ Γέροντας τηλέφωνο καί μοῦ μίλησε. Μοῦ εἶπε ὁ π. Πορφύριος: “Μήν προσπαθῆς νά διώξης τά πάθη. Τά πάθη θά φύγουν μόνα τους. Προσπάθησε ν᾿ ἀγαπήσης τόν Χριστό. Τί σοῦ εἶπα; Ξαναπέστο”. Τό ἐπανέλαβα … καί μετά ρώτησα: “Καί πῶς θ᾿ ἀγαπήσω τόν Χριστό;”. Θά σοῦ πῆ ὁ Γέροντας”.

»Πήγα ἀργότερα καί τόν ἐπισκέφθηκα μέ μία ἄλλη ἀδελφή. Μόλις φθάσαμε, εἴδαμε ὅτι εἶχε ἀνακοίνωση. “Ὁ Γέροντας εἶναι ἄρρωστος δέν μπορεῖ νά δῆ κανέναν, εὔχεται … “. Δέν ξέραμε τί νά κάνουμε καί ἤμασταν ἕτοιμες ν᾿ ἀναχωρήσουμε μέ τούς ἀνθρώπους πού μᾶς πῆγαν. Περίμενε καί ἄλλος κόσμος … Ἔρχεται ξαφνικά μία ἀδελφή καί μᾶς λέει: “Εἶπε ὁ Γέροντας νά περάσετε, σᾶς περιμένει … “. Μόλις πήγαμε, πήραμε τήν εὐχή του. “Μοῦ ἔστειλε ὁ Γέροντας δύο ἴδιες ψυχές”. Παραξενεύτηκα ἀκούγοντάς το. Ἦταν οἰκονομία Θεοῦ πού πήγαμε μαζί, διότι θά πήγαινα μέ ἄλλη ἀδελφή. Κράτησε ἐμένα καί εἶπε στήν ἀδελφή νά πάη στό μπαλκόνι. Μοῦ λέει:

• Τί ἔπαθες; ποιός σοῦ εἶπε νά γίνεις μοναχή;

• Ἐσεῖς …

• Ἄ, καλά ἔκανες … καί σέ χαιρόμουν πού σέ ἔβλεπα … “Ὡς ἀγαπητά τά σκηνώματά Σου …” καί πετοῦσες… καί μετά “Ὡς ἀγαπητά τά σκηνώματά Σου …” ἦλθε κορεσμός … Γιατί; Ἄφησες τόν ἑαυτό σου, οἱ λογισμοί, ὁ ἐγωϊσμός καί σ᾿ ἔφερε σ᾿ αὐτή τήν κατάσταση. Προσπάθησε ν᾿ ἀγαπήσης τόν Χριστό καί μήν ἀσχολῆσαι μέ τά πάθη. Τά πάθη θά φύγουν μόνα τους.

• Τό ἴδιο μοῦ εἶπατε στό τηλέφωνο.

• Ποιός; ἐγώ; δέν θυμᾶμαι. Τό ἴδιο σοῦ λέω καί τώρα. Αὐτό δέν εἶναι δικό μου, τό Πνεῦμα τό Ἅγιο μοῦ τό εἶπε. Πῶς λέει ἐκεῖ στό Ψαλτήρι … “Ὡς ἐπιποθεῖ ἡ ψυχή μου …”.

• Πῶς θ᾿ ἀγαπήσω τόν Χριστό;

• Νά παρακολουθῆς τήν Παρακλητική, τά Μηναῖα, τό Ψαλτήρι … Γιατί διάβασέ μου Ψαλτήρι … Νά διαβάζετε μέ νόημα χωρίς νά παραλείπετε οὔτε ἕνα ν, οὔτε ἕνα ς , ἀργά, καθαρά, μέ νόημα, νά τά ζῆτε …

»Εἶδε καί τήν ἄλλη ἀδελφή μόνη της καί μετά μᾶς μιλοῦσε μαζί.

»Στό τέλος μᾶς διάβασε μία εὐχή, ἀφοῦ γονατίσαμε καί οἱ δύο .. ἦταν καθιστός στό κρεβάτι.

»Ὅταν βγῆ τό καλώδιο ἀπό τήν μπρίζα ἡ ψυχή εἶναι ἄδεια …

Ὅταν τό βάλουμε στήν μπρίζα ἡ ψυχή φορτίζεται.

»Τῆς Ἁγίας Φιλοθέης θά εἶστε στήν ἀγρυπνία τοῦ Μοναστηριοῦ “Μητρός ἠγαπημένου”. Ἐμεῖς δέν εἴχαμε τέτοιο πρόγραμμα, θά μέναμε Ἀθήνα καί θά φεύγαμε … Καί ξαφνικά βρεθήκαμε ἐκεῖ πού μᾶς εἶπε στήν ἀγρυπνία. Φύγαμε ἄλλοι ἄνθρωποι, κυριολεκτικά πετοῦσαμε …».

συνεχίζεται….

Τέλος καί τῷ Βασιλεῖ τῶν αἰώνων

ἀφθάρτῳ ἀοράτῳ μόνῳ σοφῷ Θεῷ

τιμή καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Κεντρική διάθεση: “ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ”

“ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΒΙΩΜΑΤΑ 6”

Θεσσαλονίκη: Μοναστηρίου 225, Μενεμένη, ΤΚ54628,

τηλεφωνο: 2310552207, τηλεομοιότυπο: 2310552209,

Ἀθήνα: Ίακωβίδου 45, (πεζόδρομος), Πατήσια, ΤΚ 11143,

τηλεφωνο: 2106930355