«Τό ἔτος 1997, μᾶς λέγει ὁ π. Σπυρίδων, ἡ γυναῖκα μου, Μαρίνα τ’ ὄνομά της, ἦταν ἔγκυος.    Τό  γεγονός αὐτό τῆς προκαλοῦσε πολλούς πόνους. Τούς τρεῖς πρώτους μῆνες ἦταν στό κρεββάτι, χωρίς νά ἠμπορεῖ νά κάνει κάτι. Οἱ προσπάθειες τοῦ γιατροῦ ἔμειναν ἄκαρπες. Βλέποντας ἐγώ, ὁ ἄνδρας της, ὅτι ἡ κατάστασίς της χειροτερεύει καί ἦτο δυνατόν ἀκόμη καί νά πεθάνει, ἐπῆρα τό βιβλιαράκι μέ τήν Παράκλησι τῆς Κυρίας Θεοτόκου.
Τήν ἐδιάβασα. Μετά ἐπῆρα τό κομποσχοίνι μου καί προσευχήθηκα 100 κόμπους στόν Χριστό μας, 100 στήν Παναγία μας καί 100 στόν ἅγιο καί ἰαματικό Παντελεήμονα. Καλοῦσα μέ πολύ πόνο καί πίστι τόν ἅγιο Παντελεήμονα νά θεραπεύσει τήν σύζυγό μου, διότι ἐγνώριζα ὅτι εἶναι μεγάλος θαυματουργός.
Μετά ἔπεσα καί ἐξάπλωσα κάτω στό χωματένιο δάπεδο τοῦ καλυβιοῦ μου.Ἐνῶ ἐκοιμώμουν, αἰσθάνθηκα μιά μεγάλη χαρά μέσα στήν καρδιά μου. Ταυτόχρονα ἄκουσα βήματα ἔξω ἀπό τήν πόρτα. Σηκώθηκα. Εἶδα ὅτι ἡ γυναῖκα μου ἦταν στό κρεββάτι της. Βγῆκα ἔξω. Βρέθηκα μπροστά σ᾿ἕνα λαμπρό νεανία.
Ἐξεπλάγην. Ἐτρόμαξα. Κατάλαβα ὅτι ἦταν  ὁ ἅγιος Παντελεήμων. Ἔμεινε δευτερόλεπτα καί ἀμέσως ἐξαφανίσθηκε ἀπό μπροστά μου, χωρίς νά μοῦ μιλήσει.
Ἐγώ ἐδόξασα τόν Θεό καί τόν Ἅγιο. Μπῆκα στό φτωχικό μου. Ἀπό ἐκείνη τήν ἡμέρα ἡ Μαρίνα ἐπήγαινε πρός τό καλλίτερο. Ἦλθε ὁ καιρός τοῦ τοκετοῦ της. Ἐγέννησε χωρίς πόνους καί ἀγωνία. Ὁ ἅγιος Παντελεήμων εἶχε κάνει τό θαῦμα του. Τό παιδάκι πού γεννήθηκε ἦτο ἀγοράκι καί τοῦ ἔδωσα τό ὄνομα τοῦ Ἁγίου.
Εὐχαριστῶ καί δοξάζω τόν Πανάγαθο Θεό μας.
Διάκονος Σπυρίδων καί Κατηχητής τῆς ἐνορίας Ἁγίας Σοφίας καί τῶν Θυγατέρων της στήν πόλι Κιπούσι τῆς περιοχῆς Λουμπουμπάσι Κογκό.

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

http://anavaseis.blogspot.gr/2013/04/blog-post_3417.html