Εἶναι ἀπαραίτητη ἡ ἐξομολόγηση σέ ἱερέα-Πνευματικό;

 Πολλοί λένε «ἐγώ τά λέω στήν προσευχή μου, στίς εἰκόνες…».

Εἶναι σωστό;

 Ὁ Θεός, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός δέν εἶπε νά ἐνεργοῦμε κατ’ αὐτόν τόν τρόπο, ἀλλά ἔδωσε ἐξουσία στούς Ἀποστόλους Του καί στούς διαδόχους τους, τούς Ἀρχιερεῖς καί τούς Ἱερεῖς-Πνευματικούς, νά συγχωροῦν τίς ἁμαρτίες τῶν μετανοούντων, καί, φυσικά, δέν ἔδωσε τέτοια ἐξουσία στίς εἰκόνες.

Μετά τήν Ἀνάσταση φύσησε ὁ Κύριος στό πρόσωπο τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, δίνοντάς τους τό Ἅγιο Πνεῦμα, καί εἶπε: «Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον. Ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται»[1] (δηλ. σὲ ὅποιους συγχωρήσετε τὶς ἁμαρτίες, τοὺς συγχωροῦνται αὐτὲς καὶ ἀπὸ τὸν Θεό· σὲ ὅποιους τὶς κρατεῖτε ἀσυγχώρητες, θὰ μείνουν γιὰ πάντα κρατημένες).

 «Ὅποιος δέν προστρέξει στό σωτήριο (μυστήριο) τῆς μετανοίας», διδάσκει ὁ Στάρετς Σάββας, «θά ἀκούσει τήν φοβερή ἀπόφαση τοῦ Κυρίου: «Ἐάν μή μετανοῆτε, πάντες ὡσαύτως ἀπολεῖσθε»[2] (δηλ. ἐὰν δὲν μετανοήσετε, ὅλοι θὰ χαθεῖτε κατὰ τὸν ἴδιον τρόπο).

Ἀλλά δέν καθαρίζονται ὅλοι, ὅσοι προστρέχουν στό μυστήριο τῆς μετανοίας, ἐπειδή ἀκριβῶς δέν προσέρχονται ὅλοι μέ τήν δέουσα προσοχή, ταπείνωση καί ὑπακοή ὁπότε καί δέν φθάνουν στήν ἀληθινή μετάνοια.

 Ἀρχή τῆς μετανοίας εἶναι ἡ συναίσθηση τῶν ἁμαρτιῶν μας καί ἡ συντριβή γι’ αὐτές. «Ὅταν ἀποστραφείς στενάξῃς, τότε σωθήσῃ»[3]. Δηλαδή: Ἐάν, μετά τήν ἀπομάκρυνσή σου ἀπό τόν δρόμο Μου, στενάξεις καί κλάψεις ἐν μετανοίᾳ, τότε μόνον θά σωθεῖς»[4].
 
 
 

[1]     Ἰω. 20, 23.

[2]     Λκ.13,3

[3]     Ἡσ. 30,15

[4]     Στάρετς Σάββα τοῦ Παρηγορητοῦ, Διδαχὲς τοῦ Στάρετς Σάββα, μετάφραση ἀπὸ τὴ ρωσικὴ γλώσσα: Πρωτοπρεσβύτερος Ἰωάννης Φωτοπουλος,  ἀποσπάσματα πού ἐλήφθησαν ἀπὸ τὰ κηρύγματά του: Περὶ ἁπλότητας – Περὶ μετανοίας,  http://hristospanagia1.wordpress.com/2010/09/13

 


ΙΕΡΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ, ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ , , ,

Προτάσεις προς ανάγνωση.

Μετάνοια σημαίνει ἀμεριμνησία γιά ὅλα, μέριμνα γιά τή σωτηρία τοῦ ἑαυτοῦ μας, θυγατέρα ἐλπίδας καί ἀποκήρυξη ἀπελπισίας

Ἡ ἀπαλλαγή ἀπό τήν κενοδοξία.

Ἡ σχέση τοῦ πνευματικοῦ τέκνου μέ τόν Πνευματικό του Πατέρα

«Υἱέ μου δός μοι σήν καρδίαν» (Παροιμ. κγ´ 26)