Ὁ Ὅσιος Γέροντας Πορφύριος ἔδινε τεράστια σημασία στό θέμα τῆς ἐνδυμασίας, διότι ἀκολουθοῦσε τήν Ἁγία Γραφή καί τήν Ἱερά Ὀρθόδοξη Παράδοσή μας. Τόνιζε ὅτι ἡ ψυχή ἐπηρεάζεται πάρα πολύ ἀπό τήν ἐνδυμασία. Ἄν ἡ γυναίκα φοράει ἀνδρικά ἐνδύματα ἐπηρεάζεται ἡ ὅλη της ψυχολογία καί ἔχει μία συμπεριφορά ἀφύσικη, πού ταιριάζει σέ ἄνδρα· συμβαίνει μία ἀνδροποίηση τῆς γυναίκας. Ἀντίστοιχα συμβαίνει μία ἐκθήλυνση τοῦ ἄνδρα, ὅταν χρησιμοποιεῖ γυναικεῖα ἐνδύματα. Ἡ ἀλλοίωση στήν ψυχολογία ἔχει καί σωματικές συνέπειες ὀδυνηρότατες, ὅπως καταδεικνύεται ἀπό τά παρακάτω.

Τό περιστατικό εἶναι εὔγλωττο.

Διηγεῖται πνευματικό παιδί τοῦ Ὁσίου:«Ἦταν λίγο μετά τήν συνταξιοδότησή του ὡς ἱερέως… Ὑπηρέτησε τριάντα χρόνια περίπου ὡς ἐφημέριος στό ναΰδριο τοῦ Ἁγίου Γερασίμου τῆς Πολυκλινικῆς τῶν Ἀθηνῶν, δίπλα στήν Ὁμόνοια, ἐπί τῆς ὁδοῦ Πειραιῶς. Τότε, λοιπόν, μία μέρα βρέθηκε ἐκεῖ στήν περιοχή καί, περνώντας μπροστά ἀπό τόν Ἱ. Ναό τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου Ὁμονοίας, ἀνέβηκε νά προσκυνήσει. Τήν ὥρα, πού ἔβγαινε ἀπό τήν ἐκκλησία, τόν πλησίασε ἕνα ζευγάρι μαζί μ’ ἕνα κοριτσάκι καί τόν ρώτησαν ἄν μποροῦσαν νά τόν ἀπασχολήσουν γιά λίγο.

 Ὁ Γέρων Πορφύριος τούς ἐξήγησε ὅτι δέν ἦταν ἐκεῖνος ὁ ἐφημέριος του ναοῦ. «Δέν πειράζει» τοῦ εἶπαν ἐκεῖνοι. «Ἕνα ἐρώτημα μόνο θέλουμε νά σᾶς θέσουμε, δέν θά σᾶς ἀπασχολήσουμε πολύ».

«Ἔχουμε αὐτό τό κοριτσάκι», τοῦ εἶπε ὁ ἄνδρας, «καί ἡ γυναίκα μου ἐπιμένει νά τοῦ φορέσει παντελόνια. Ἐγώ δέν τό δέχομαι αὐτό, δέν τό θέλω. Κι ἔτσι φθάσαμε νά διαφωνήσουμε πολύ ἔντονα. Ἀποφασίσαμε λοιπόν, νά πᾶμε σ’ ἕνα ἱερέα, ἕναν ὁποιοδήποτε ἱερέα, νά τοῦ θέσουμε τό πρόβλημά μας κι ὅ,τι μᾶς πεῖ αὐτός νά κάνουμε. Δεσμευθήκαμε, ὅμως νά κάνουμε ὅ,τι μᾶς πεῖ».

Ὁ Γέρων Πορφύριος τούς εἶπε ἀρχικά ὅτι τό θέμα δέν ἦταν ἁπλό. Στή συνέχεια τούς ἐξήγησε ὅτι τό θέμα αὐτό εἶναι λελυμένο καί στήν Ἁγία Γραφή καί στούς Ἱερούς κανόνες. Ἀλλά εἶναι λελυμένο καί φυσικά, ἀπό τήν φύση, δεδομένου ὅτι ἡ γυναίκα δέν εἶναι τῆς ἴδιας φύσεως μέ τόν ἄνδρα καί σωματικά καί ψυχικά διαφέρει ἀπ’ αὐτόν. Καί αὐτή ἡ διαφορά τονίζεται καί μέ τήν ἐνδυμασία, ἀφοῦ ἀλλιῶς εἶναι πλασμένο τό ἀνδρικό σῶμα καί ἀλλοιῶς τό γυναικεῖο. Τούς παρέπεμψε δέ στό Δευτερονόμιο, πού ἀπαγορεύει στούς ἄνδρες νά φέρουν γυναικεία ἐνδυμασία καί στίς γυναῖκες νά φέρουν ἀνδρική ἐνδυμασία.

Στή συνέχεια τούς ἀφηγήθηκε τό ἀκόλουθο καταπληκτικό περιστατικό, τό ὁποῖο μάλιστα σ’ ἐσᾶς ἀφηγοῦμαι γιά πρώτη φορά, γνωρίζοντας ὅτι θά λάβει δημοσιότητα.

Συνομιλητής Κ.Ι.: Σᾶς εὐχαριστῶ πάρα πολύ, πατέρα Νικόδημε.

μ.Ν.: Ὅταν, λοιπόν, ὁ Γέρων Πορφύριος ὑπηρετοῦσε ὡς ἱερέας στήν Πολυκλινική τῶν Ἀθηνῶν, ἀρκετοί ἰατροί ἐκεῖ, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἀντιληφθεῖ ὅτι διέθετε κάποια σπουδαῖα χαρίσματα ἀπό τόν Θεό, τόν σέβονταν ἰδιαίτερα καί συχνά τοῦ ζητοῦσαν νά προσευχηθεῖ γιά μία δύσκολη ἐγχείρηση ἤ τόν καλοῦσαν σέ ἰατρικά συμβούλια, ὅταν ἐπρόκειτο γιά δύσκολες διαγνώσεις.

Ἔτσι μία μέρα ἰατροί τῆς Πολυκλινικῆς κάλεσαν τό μακαριστό Γέροντα νά τούς πεῖ τήν γνώμη του γιά ἕνα ἀσυνήθιστο περιστατικό, πού ἀντιμετώπιζαν. Μία κοπέλα γέννησε στήν Πολυκλινική ἕνα παιδί τέρας, τό ὁποῖο εἶχε μία μελανοειδή ἐπιμήκυνση τῆς παρειᾶς, πού ἦταν ὅπως ἡ μελιτζάνα. Ἤθελαν νά ἀκούσουν τήν δική του ἑρμηνεία γιά τήν γέννηση ἑνός τέτοιου παιδιοῦ.

Ὁ Γέρων Πορφύριος ἐζήτησε νά δεῖ τήν κοπέλα καί συζητώντας μαζί της, ἔμαθε ὅτι ἐκεῖ στή γειτονιά της, στήν Ὁμόνοια δηλαδή, κυκλοφοροῦσε ἕνας νεαρός, ὁ ὁποῖος εἶχε ἀκριβῶς τό ἴδιο τερατῶδες πρόσωπο, ὅπως τό μωρό, πού εἶχε γεννηθεῖ στήν Πολυκλινική.

Ἡ κοπέλα συναντοῦσε συχνά ἐκεῖνο τόν νέο, μιάς καί ἦταν γείτονάς της καί, φυσικά, τόν λυπόταν. Ὅταν ὅμως παντρεύτηκε καί ἔμεινε ἔγκυος, ἡ θέα ἐκείνου τοῦ νέου ἄρχισε νά τῆς γίνεται ἐφιάλτης. Καθώς τόν ἔβλεπε, σκεφτόταν: «Τί τρομερό πού εἶναι γιά τήν μητέρα του, νά ἔχει ἕνα τέτοιο παιδί! Ἄν ἤμουν ἐγώ στή θέση της, πῶς θά τό ὑπέφερα, πῶς θά τό ἄντεχα;»

Καί ἀκριβῶς, ἡ ἐφιαλτική αὐτή σκέψη ἐπέδρασε στήν περίοδο τῆς ἐγκυμοσύνης τῆς κοπέλας, ὥστε νά διαμορφωθεῖ τό ἔμβρυο ἀνάλογα καί τελικά νά γεννηθεῖ αὐτό τό παιδάκι μέ τερατῶδες πρόσωπο, παρόμοιο μέ τοῦ νεαροῦ γείτονα τῆς μητέρας. Αὐτήν τήν ἑρμηνεία ἔδωσε ὁ Γέρων Πορφύριος, μέ τήν ὁποία συμφώνησαν οἱ ἰατροί τῆς Πολυκλινικῆς, ἀλλά καί ἡ ἴδια ἡ μητέρα τοῦ μωροῦ.

Πρέπει, ὅμως, νά ἐπανέλθουμε στό ζεῦγος, πού πλησίασε τό μακαριστό Γέροντα καί ζήτησε τήν συμβουλή του γιά τό ἄν ἔπρεπε ἤ δέν ἔπρεπε νά φορεῖ τό κοριτσάκι τούς παντελόνι. Ἀναφέροντας, δηλαδή, ὁ Γέρων Πορφύριος τό προηγούμενο περιστατικό, ἤθελε καί παραστατικά νά τούς διδάξει ὅτι ἐπιδρᾶ ἡ ἀνδρική ἐνδυμασία ψυχολογικά στήν γυναικεία φύση, ὥστε σέ πολλά μία γυναίκα νά συμπεριφέρεται ὡς ἄνδρας, πράγμα ἀντίθετο μέ τήν φύση της. Φυσικά, τό ἴδιο συμβαίνει καί στήν ἀντίθετη περίπτωση, ὅταν τά ἀγόρια ἤ ἄνδρες φοροῦν γυναικεῖα ἐνδύματα.

Βέβαια, ὁ Γέρων Πορφύριος τούς ἀνέλυσε περισσότερο τό θέμα αὐτό, μέ τίς ὑπόλοιπες ψυχολογικές καί παιδαγωγικές προεκτάσεις του, γιά νά τούς τονίσει καταληκτικά ὅτι δέν ἐπιτρέπεται οἱ γυναῖκες νά φοροῦν ἀνδρικά ροῦχα καί οἱ ἄνδρες γυναικεία. Καί μέ τό συμπέρασμα αὐτό συμφώνησε καί τό ἐνδιαφερόμενο ζεῦγος, τό ὁποῖο ἔφυγε ὠφελημένο πολλαπλά ἀπό τήν φαινομενικά συμπτωματική αὐτήν συνάντηση μέ τόν Γέροντα»[158].

Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

http://hristospanagia3.blogspot.gr/