Δείτε εδώ το Ά Μέρος
Ἀλλά ρωτάω τό ἑξῆς: Ἄν κανείς εἶναι προσωπικότητα πού μπορεῖ νά στέκεται, αὐτό θά φοβηθεῖ; Καί γιατί δέν παίρνει μία στάση δυναμική καί ὄχι παθητική; Πρέπει νά πολεμήσει. Νά δείξει πώς οἱ ἄλλοι καροϊδεύουν ἐκεῖνο πού ἔχει ἀξία, ἐνῶ ἄξιο κοροϊδίας εἶναι ἐκεῖνο πού αὐτοί ζοῦν. Ναί. Νά μή συσταλεῖ, νά μή μαζευτεῖ, νά μή συρρικνωθεῖ. Νά κάνει ἐπίθεση. Νά τούς δείξει ὅτι δέν εἶναι ἄξιος κοροϊδίας. Πάντως ἄς τό προσέξουμε αὐτό, σέ ὅποιο περιβάλλον κι ἄν βρισκόμαστε, στό σπίτι μας, στό σχολεῖο, στόν στρατό, στή δουλειά μας, ὁπουδήποτε. Ἄς κοροϊδεύουν, ἄς λένε ὅ,τι θέλουν!
Παιδιά, δοκιμάστε το. Μένετε σταθεροί στό εὐαγγελικό ἦθος, καί θά δικαιώνεστε ἑκατό τοῖς ἑκατό, γιατί ὁ Θεός θά σᾶς δίνει δύναμη. Καί κάποια φορά, ὄχι στόν ἄλλο κόσμο ἀλλά στήν παροῦσα ζωή, θά σᾶς δείξει ὅτι διαλέξατε καλό δρόμο, ὅτι δέν κάνετε λάθος, ὅτι ἐκεῖνοι πού σᾶς κορόιδεψαν –ὁ παλιός σας συμμαθητής, ὁ παλιός σας συνάδελφος, ὁ ὁποιοσδήποτε– θά ἔρθουν κάποια μέρα νά σᾶς ποῦν: «Εἶχες δίκαιο. Εἶναι καλός ὁ δρόμος πού πῆρες. Ἐμεῖς πλανηθήκαμε».Ὁ Χριστός τό λέει αὐτό στήν Ἀποκάλυψη, σέ μία ἀπό τίς ἑπτά ἐπιστολές πρός τίς Ἐκκλησίες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας: «Θά τούς φέρω αὐτούς μπροστά σου –μιλάει γιά κάποιους Ἑβραίους ἐκεῖ– νά σοῦ φιλήσουν τό χέρι –νά τό πῶ ἔτσι ἁπλᾶ– νά σέ προσκυνήσουν».[1] Ναί, θά ἔρθουν κάποια μέρα καί θά σᾶς ποῦν: «Εἶχες δίκαιο».
Ἡ Ἱστορία πάντως εἶναι μάρτυρας ὅτι οἱ ἅγιοι καί οἱ ἐνάρετοι διώκονται. Καί τό χαρακτηριστικό εἶναι ὅτι ἡ ἱστορία αὐτή ἀρχίζει μέ τήν ἀνατολή τοῦ ἀνθρώπινου γένους πάνω στή γῆ, μέ τήν ἀδελφοκτονία τοῦ δικαίου, δηλαδή τοῦ ἐναρέτου, δηλαδή τοῦ ἁγίου καί ἐνθέου Ἄβελ.
Εἶσαι ἁγνός; Ὑπάρχει ἕνας τρόπος νά σοῦ κλέψουν ἐκεῖνο πού ἔχεις, μόνο καί μόνο γιά νά εἶσαι ὅμοιος μέ τούς ἄλλους, κι αὐτό εἶναι ὁ διωγμός. Γιατί διωγμός εἶναι ὅταν σοῦ ὑποκλέψουν τήν ἁγνότητά σου καί δέν εἶναι ἁπλῶς τό νά σέ κυνηγοῦν ἀπό πίσω! Ἅμα σοῦ ἀφαιρέσουν τήν ἁγνότητα, εἶναι ὁ ἄλλος δρόμος διωγμοῦ. Αὐτό γίνεται μόνο καί μόνο γιά νά μή διαφέρεις ἀπό ἐκεῖνο πού κάνουν οἱ ἄλλοι· αὐτή εἶναι ἡ ψυχολογία, δηλαδή αὐτό πού κάνουν οἱ ἄλλοι, τό ἴδιο νά κάνεις κι ἐσύ. Ἔχεις ἐδῶ τή δύναμη νά μείνεις σταθερός καί νά πεῖς ὄχι ; Καί ἄν μέν δέν ἔχεις τή δύναμη νά τό ὁμολογήσεις, τουλάχιστον ἔχεις τή δύναμη νά μείνεις σταθερός; Ἐγώ θά ἔλεγα ὅτι εἶναι δύο οἱ τομεῖς· καί νά μείνεις σταθερός, καί νά τό ὁμολογήσεις. Εἶναι, ὅπως σᾶς ἐξήγησα προηγουμένως, ἡ δυναμική στάση πού πρέπει νά πάρουμε ἀπέναντι σ’ ἐκείνους πού προσπαθοῦν νά μᾶς ἀφαιρέσουν τό καλό.
Ἄς θυμηθοῦμε ἀκόμη ἐκείνη τή χαρακτηριστική ἱστορία τοῦ Ἰωσήφ.[2] Ἐπαναλαμβάνεται διαρκῶς, καθημερινά.
Ξέρετε τί εἶπε ὁ Ἰωσήφ, ὁ πάγκαλος Ἰωσήφ, ὅταν πιεζόταν νά χάσει τήν ἁγνότητά του; Καί ἦταν ὀμορφόπαιδο, ὅπως τό λέει ἡ Γραφή –δέν τό λέω ἐγώ. Καί νέος ἦταν, εἴκοσι χρονῶν παιδί, καί ὀμορφόπαιδο! Τό τονίζω αὐτό, γιατί πολλές φορές τέτοια παιδιά γίνονται στόχος τῆς ἁμαρτίας. Ναί, ἡ Γραφή τό λέει: «καὶ ἦν Ἰωσὴφ καλὸς τῷ εἴδει καὶ ὡραῖος τῇ ὄψει σφόδρα». Δηλαδή ὁ Ἰωσήφ ἦταν καλός στήν ψυχή καί πάρα πολύ ὡραῖος στήν ὄψη. Ἦταν ἐμφανίσιμος, ὀμορφόπαιδο. Κι ὅμως δέν ἐνέδωσε. Καί εἶπε στή διεφθαρμένη κυρά του: «Καὶ πῶς ποιήσω τὸ ῥῆμα τὸ πονηρὸν τοῦτο, καὶ ἁμαρτήσομαι ἐναντίον τοῦ Θεοῦ;»[3]. Καί πῶς θά κάνω ἐγώ αὐτό τό πράγμα τό πονηρό ; Μέ βλέπει ὁ Θεός· βρίσκομαι ἀπέναντι στόν Θεό !… Καί διώχθηκε ὁ Ἰωσήφ. Αὐτό τό πλήρωσε γιά μιά ὁλόκληρη δεκαετία στή φυλακή. Διωγμός δέν ἦταν;
Ἀκόμη, ἄς θυμηθοῦμε τόν προφήτη Ἠλία, πού τόσο διώχθηκε ἀπό ἐκείνη τή φοβερή βασίλισσα, τήν Ἰεζάβελ![4]
Ἐπίσης ἡ ἁγνή Σωσσάνα –εἶναι στό βιβλίο τοῦ Δανιήλ– προτίμησε τόν θάνατο, παρά τή μοιχεία, ὅταν τήν ἐκβίαζαν ἐκεῖνοι οἱ δύο πονηροί πρεσβύτεροι, ἡλικιωμένοι ἄνθρωποι, πού ἦταν καί δικαστές τοῦ λαοῦ!
Ἄς θυμηθοῦμε ἀκόμα ἐκείνη τή Μακκαβαία, τή Σολομονή, πού ἦταν μητέρα ἑπτά παιδιῶν, γιά τήν ἰδιαίτερα θαρραλέα στάση της, ὅταν τά ἑπτά ἀγόρια της, μαζί μέ τόν δάσκαλό τους, τόν Ἐλεάζαρο, εἶπαν τό ὄχι στό νά προδώσουν τόν νόμο τοῦ Θεοῦ, καί εἶχαν ὅλοι μαρτυρικό τέλος.[5] Ἴσως εἶναι τό πρῶτο μαρτύριο στόν χῶρο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ἡ Ἐκκλησία μας τούς γιορτάζει τήν 1η Αὐγούστου.
Ἀκόμα, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος δέχεται τόν θάνατο, ἐπειδή ἐλέγχει τή διαφθορά τοῦ παλατιοῦ τοῦ Ἡρώδη. Καί γιά τόν Ἰωάννη εἶπε ὁ Χριστός ὅτι δέν ἦταν «κάλαμος ὑπὸ ἀνέμου σαλευόμενος»[6], δέν ἦταν δηλαδή μιά καλαμιά στόν κάμπο, νά σαλεύεται μιά ἀπό ἐδῶ καί μιά ἀπό ἐκεῖ· ἦταν δηλαδή σταθερός.
Ἀλλά καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος Ἰησοῦς διώκεται καί σταυρώνεται, ἐπειδή θεωρεῖται ἀντίπαλος τῆς τότε κρατούσης τάξεως.
Καί οἱ Μαθητές, ὁ πρωτομάρτυρας Στέφανος, ὁ Παῦλος, τό νέφος τῶν Μαρτύρων,[7] οἱ Χριστιανοί ὅλων τῶν αἰώνων καί ὅλων τῶν ἐποχῶν, γιά τήν ἀρετή τους, τήν ἀκεραιότητά τους καί τήν τιμιότητά τους, πιέζονται, στεροῦνται, δέν παίρνουν ἐκεῖνο πού δικαιοῦνται, ἐπειδή ἀκριβῶς εἶναι Χριστιανοί.
Ἀλλά καί ὁ ὑπάλληλος στήν ἐποχή μας, πού πιέζεται νά πεῖ ψέμματα ἤ νά κλέψει, ἤ τό παιδί πού ἐμποδίζεται ἀπό τούς γονεῖς νά ἐκκλησιάζεται, νά θρησκεύει, γιατί, τάχα, θά γίνει καλόγερος !… Ἄλλωστε ἀναφέρεται καί στήν Ἁγία Γραφή αὐτό: «καὶ ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ»[8], καί ἐχθροί τοῦ πιστοῦ ἀνθρώπου εἶναι οἱ σπιτικοί του! Γιά σκεφθεῖτε το!
Οἱ εὐσεβεῖς λοιπόν διώκονται. Ἀλλά γιατί;
Κυρίως γιατί δέν συμφωνοῦν μέ τόν κόσμο. Ὁ Κύριος σημειώνει στήν ἀρχιερατική Του προσευχή: «ἐγὼ δέδωκα αὐτοῖς τὸν λόγον σου καὶ ὁ κόσμος ἐμίσησεν αὐτούς , ὅτι οὐκ εἰσὶν ἐκ τοῦ κόσμου , καθὼς ἐγὼ οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ κόσμου »[9]. Δηλαδή: Ἐγώ τούς μετέδωσα τόν λόγο σου καί ὁ κόσμος τούς μίσησε, γιατί δέν εἶναι ἀπό τόν κόσμο αὐτό , δέν ταιριάζουν μαζί του.
Ἀλλά τί σημασία ἔχει ἄν δέν συμφωνοῦν μέ τόν κόσμο; Τί τούς πειράζει τούς ἄλλους; Ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους πού κυκλοφοροῦν, ὑπάρχουν ἰδέες ἐντελῶς διαφορετικές, χωρίς κανείς νά ξεσηκώνεται γιά νά τίς πολεμήσει. Δέν εἶναι ἐλεύθερος ὁ καθένας νά λέει τή γνώμη του; Γιατί νά μήν τήν πεῖ;
Ἡ παρουσία τοῦ Χριστιανοῦ γιά τόν κόσμο, ἀγαπητοί μου, εἶναι κάτι τό ἐπαναστατικό καί ἐνοχλητικό, καί ἐδῶ εἶναι τό σημαντικό. Ὁ Χριστιανός γίνεται ὁ σιωπηλός ἐλεγκτής τῶν κακῶν πράξεων μέ τή δική του ὑποδειγματική ζωή. Γίνεται φῶς, πού ξεσκεπάζει ὅλη τή φαύλη ζωή τῶν ἄλλων. Ἀκόμη γίνεται ἄκανθα, πού κεντρίζει ἐνοχλητικά τή συνείδηση τῶν ἄλλων.
Ὁ ἐνάρετος δέν πρέπει νά ὑπάρχει γι’ αὐτούς, πρέπει νά ἐξαφανισθεῖ. Ζητοῦν μέ κάθε τρόπο νά τόν ἐξαφανίσουν, σάν νά θέλουν νά ἐξαφανίσουν τή δική τους συνείδηση. Γι’ αὐτό ἡ Ἁγία Γραφή μᾶς περιγράφει, κατά τρόπο ἀριστοτεχνικό, τίς βουλές αὐτῶν τῶν κακῶν ἀνθρώπων. Ἐπιτρέψτε μου νά σᾶς ἀναφέρω ἐπιλεκτικά, πολύ σύντομα βέβαια, μόνο κάποια σημεῖα:
«Ἐνεδρεύσωμεν δέ τὸν δίκαιον, ὅτι δύσχρηστος ἡμῖν ἐστι καὶ ἐναντιοῦται τοῖς ἔργοις ἡμῶν καὶ ὀνειδίζει ἡμῖν ἁμαρτήματα νόμου καὶ ἐπιφημίζει ἡμῖν ἁμαρτήματα παιδείας ἡμῶν… Ἐγένετο ἡμῖν εἰς ἔλεγχον ἐννοιῶν ἡμῶν, βαρύς ἐστιν ἡμῖν καὶ βλεπόμενος, ὅτι ἀνόμοιος τοῖς ἄλλοις ὁ βίος αὐτοῦ, καὶ ἐξηλλαγμέναι αἱ τρίβοι αὐτοῦ… καὶ ἀλαζονεύεται πατέρα Θεόν».[10] Δηλαδή: Νά βάλουμε παγίδα στόν δίκαιο –Ὅπως εἶναι ἐκεῖνο πού σᾶς εἶπα προηγουμένως, ὁ ἄλλος δρόμος: «Νά δεῖς τί ὡραῖα πού θά περάσουμε ἀπόψε… Ἔλα μαζί μας στό πάρτυ μας !». Εἶναι ὁ ἄλλος δρόμος · γιά νά σέ κάνουν νά στραβοπατήσεις– γιατί μᾶς εἶναι δύσχρηστος καί ἐναντιώνεται στά ἔργα μας καί μᾶς κατηγορεῖ γιά παραβάσεις τοῦ νόμου, μᾶς δυσφημεῖ γιά ἁμαρτήματα παρά τήν ἀγωγή μας… Γίνεται ὁ ἔλεγχος τῶν πράξεών μας ὁ δίκαιος , καί μόνο πού τόν βλέπουμε, μᾶς εἶναι ἐνοχλητικός , γιατί ἡ ζωή του δέν μοιάζει μέ τῶν ἄλλων –φθόνος τοῦ Διαβόλου, φθόνος τῶν ὀργάνων τοῦ Διαβόλου, πού εἶναι οἱ κακοί ἄνθρωποι– καί ἡ συμπεριφορά του εἶναι διαφορετική καί παράξενη… Ἔχει καί τήν ἀλαζονεία νά λέει ὅτι ἔχει πατέρα τόν Θεό –ἄν αὐτό θεωρεῖται ἀλαζονεία!
Καί τώρα ἔρχεται ἡ ἀμοιβή, ἀγαπητοί μου φίλοι. Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἀμοιβή τῶν δικαίων!
Μιά ὡραία ἀπάντηση δίνει τό βιβλίο τῆς Σοφίας Σολομῶντος, στό 5ο κεφάλαιο (αὐτά πού σᾶς εἶπα εἶναι στό 2ο κεφάλαιο τοῦ ἴδιου βιβλίου): «Τότε στήσεται ἐν παῤῥησίᾳ πολλῇ ὁ δίκαιος κατὰ πρόσωπον τῶν θλιψάντων αὐτὸν καὶ τῶν ἀθετούντων τοὺς πόνους αὐτοῦ. ἰδόντες ταραχθήσονται φόβῳ δεινῷ καὶ ἐκστήσονται ἐπὶ τῷ παραδόξῳ τῆς σωτηρίας. καί ἐροῦσιν· …οὗτος ἦν ὃν ἔσχομέν ποτε εἰς γέλωτα καὶ εἰς παραβολὴν ὀνειδισμοῦ οἱ ἄφρονες… ἄρα ἐπλανήθημεν ἀπὸ ὁδοῦ ἀληθείας»[11]. Δηλαδή: Καί τότε –τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως– θά σταθεῖ ὁ δίκαιος μέ πολλή παρρησία μπροστά σ’ αὐτούς πού τόν γέμιζαν θλίψη καί δέν ὑπολόγιζαν τούς κόπους του. Καί ὅταν δοῦν τόν παράδοξο τρόπο τῆς σωτηρίας τοῦ δικαίου, θά ταραχθοῦν ἀπό τρομερό φόβο καί θά μείνουν ἐκστατικοί καί κατάπληκτοι. Θυμηθεῖτε αὐτά πού μᾶς λέει ὁ εὐαγγελιστής Ματθαῖος, πῶς θά ἔχουν τά πράγματα στήν τελική Κρίση.[12] Καί θά ποῦν… «Αὐτός δέν εἶναι ἐκεῖνος πού κοροϊδεύαμε καί τόν περιγελούσαμε;… Αὐτός δέν εἶναι;… Ὦ, ἐμεῖς οἱ ἄφρονες … Πλανηθήκαμε λοιπόν ἀπό τόν δρόμο τῆς ἀλήθειας !…». Αὐτή εἶναι ἡ πραγματικότητα.
Ἀγαπητοί μου φίλοι, θά τό ξαναπῶ: Ὁ κόσμος θά μᾶς διώξει· ἀλλά ἐμεῖς πρέπει νά μείνουμε σταθεροί, καί στήν πίστη μας καί στή ζωή μας. Εἶναι ἐκεῖνο πού γράφει στούς Κορινθίους ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «Στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε»[13]. Νά μένετε σταθεροί στήν πίστη , νά μάχεσθε μέ ἀνδρεία , νά ἔχετε δύναμη καί θάρρος , γιατί αὐτό εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, γιά νά γίνετε οἱ ἄξιοι τοῦ ὄγδοου μακαρισμοῦ, πού λέει: «Μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης , ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν»!
Κυριακή, 28 Ἰανουαρίου 1996
(συνεχίζεται)
Απόσπασμα από το βιβλίο ‘’MAKAΡΙΣΜΟΙ’’ .
Της Ιεράς Μόνης Κομνηνείου, Κοιμήσεως Θεοτόκου και Αγίου Δημητρίου.
Το βιβλίο περιέχει απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του μακαριστού Γέροντα Π. Αθανασίου Μυτιληναίου.
Η ανάρτηση γίνεται με την ευλογία της Ιεράς Μονής.
[1]. Βλ. Ἀποκ. 3, 9.
[2]. Βλ. Γέν. 39.
[3]. Γέν. 39, 9.
[4]. Βλ. Γ΄ Βασ. κεφ. 18, 19, 20.
[5]. Βλ. Δ΄ Μακ.
[6]. Ματθ. 11, 7. Λουκ. 7, 24.
[7]. Βλ. Ἑβρ. 12, 1.
[8]. Ματθ. 10, 36.
[9]. Ἰωάν. 17, 14.
[10]. Σ. Σολ. 2, 12-16.
[11]. Σ. Σολ. 5, 1-6.
[12]. Βλ. Ματθ. 25, 31-46.
[13]. Α΄ Κορ. 16, 13.
http://makkavaios.blogspot.gr/2016/02/blog-post_59.html#more