Γι αυτόν τον λόγο το 1989 ξυλοκοπήθηκε από νεαρούς Αλβανούς ενώ βρισκόνταν στο Κόσοβο.Αν και έμεινε στο νοσοκομείο για τρεις μήνες αρνήθηκε να καταθέσει οποιαδήποτε μύνηση εναντίον τους.

 Στις 1 Δεκεμβρίου 1990 ο αρχιεπίσκοπος Πέκίου Παύλος εκλέχθηκε πατριάρχης της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας,μετά την παραίτηση του πατριάρχου Γερμανού λόγω ασθένειας.Η εκλογή του έγινε κατά την παράδοση των πρώτων χριστιανικών χρόνων,μετά από κλήρωση μεταξύ τριών υποψηφίων.

Μετά την εκλογή του,απευθυνόμενος στην Ιερά Σύνοδο είπε:«

Οι δυνάμεις μου είναι μικρές και το ξέρετε.Εγώ δεν ελπίζω σε αυτές.Ελπίζω στη βοήθειά σας και στη βοήθεια του Θεού.Ας είναι προς δόξαν Θεού και προς ώφελος του δοκιμαζόμενου λαού μας σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς»

 Την ημέρα της ενθρόνισής του ο μακαριστός Παύλος είπε:

«Ευρισκόμενος στον θρόνο του Αγίου Σάββα,ως 44ος πατριάρχης της Σερβίας,δεν έχω κάποιο πρόγραμμα να αναγγείλω.Το πρόγραμμά μου είναι το Ευαγγέλιο του Χριστού,η όμορφη αγγελία του για τον Θεό που είναι μαζί μας  και για τη Βασιλεία Του,η οποία βρίσκεται εντός μας όσο την δεχόμαστε με πίστη και αγάπη»

Οι κάτοικοι του Βελιγραδίου συναντουσαν συχνά τον πατριάρχη Παύλο στο δρόμο,στο τραμ ή στο λεοφωρείοΜια φορά ενώ περπατούσε επί της λεοφώρου Πέτρος ο Α΄κατευθυνόμενος προς το πατριαρχείο σταματησε δίπλα του μια Μερσεντες,τελευταιο μοντέλο.Στο τιμόνι ήταν ο ιερέας μιας πλουσιας βελιγραδινής ενορίας
-Μακαριώτατε, παρακαλώ επιτρεψτε μου να σας πάω όπου επιθυμείτε του λέει περιποιητικά
Ο πατριάρχης μόλις ανέβηκε ρώτησε:
-Πατέρα, ποιανού είναι αυτό το πολυτελές αυτοκίνητο;
-Δικό μου μακαριώτατε!
-Σταματα αμεσως! τον διέταξε ο πατριαρχης
Κατέβηκε έκανε ταπεινά το σημείο του σταυρου,τον ευλογησε και του είπε:
O Θεός να σε προστατεύει!

– Κάποιο μεσημέρι γευμάτιζαν κάποιοι επίσκοποι με το πατριάρχη Παύλο. Μεταξύ άλλων στο τραπέζι είχαν σερβίρει ένα πιάτο με ελιές. Όλοι ήξεραν ότι ο πατριάρχης υποστήριζε ότι ο ανθρώπινος οργανισμός χρειάζεται ως έξι ελιές.
-Παναγιώτατε ,εγώ πήρα δύο ελιές παραπάνω τι να κάνω;
-Εντάξει αλλά αύριο να πάρεις δύο λιγότερες απάντησε ο πατριάρχης.

Ο Πατριάρχης ξέρει να κάνει πολλές δουλείες. Στο μοναστήρι είχε μάθει να ράβει, να μπαλώνει, να πλένει, να επιδιορθώνει παπούτσια, να καλλιεργεί τη γη, να μπολιάζει δέντρα να δένει βιβλία, να κάνει μικρομαστορέματα και να φτιάχνει διάφορα αντικείμενα …Από τη φύση του είναι πολύ εργατικός και πάντα ασχολούνταν με κάτι.
-«Όταν έρχεται στο γραφείο ,αν προσέξει ότι κάτι δεν λειτουργεί σωστά ,αν μια πόρτα δεν κλείνει καλά, αν το φως κάνει διακοπές, ο ίδιος προσπαθεί να βρει τη λύση λέγοντας: «Έλα να το διορθώσουμε αυτό…» λέει ο γραμματέας της Συνόδου Gtdimir Stanic.
«Παντού συμπεριφερόταν σαν ένας καλός νοικοκύρης ,όχι μόνο στο Πατριαρχείο αλλά σε οποιοδήποτε μοναστήρι οποιαδήποτε εκκλησιά οπουδήποτε και αν βρισκόταν. Στη μονή Blagovesternie στο Drcarsko-Kablaiska όπου εκάρη μοναχός, πηγαίνει κάθε καλοκαίρι για μερικές μέρες .Όταν ερχόταν η ώρα να γυρίσει στο Βελιγράδι ,φώναζε τον ηγούμενο Γεώργιο για να «κάνουν λογαριασμό.»
-«Πατέρα Γεώργιε πέρασα εδώ μερικές μέρες . Δόξα τω Θεώ ήταν πολύ όμορφα. Έμεινα εδώ έφαγα πρωινό, έφαγα μεσημεριανό και όλα αυτά κοστίζουν έτσι δεν είναι;»
-«Εεε, ναι έτσι είναι Παναγιώτατε…»
-«Αλλά και εγώ σας βοήθησα έτσι δεν είναι πατέρα Γεώργιε;
-«Έτσι είναι Παναγιώτατε μας βοηθήσατε πολύ,λες και ήρθατε να εργαστείτε και όχι να ξεκουραστείτε…»
-«Λοιπόν να λογαριαστούμε : Σου έφτιαξα την υδρορροή , το παράθυρο, τη βρύση, τη κλειδαριά και σου καθάρισα το αμπέλι.. Αν τα υπολογίσουμε πατέρα Γεώργιε προκύπτει ότι εσείς πρέπει να με πληρώσετε!

Το ίδιο ενεργεί ο Πατριάρχης και με ότι λαμβάνει ως δώρο. Αν λάβει δώρο ένα ύφασμα, το φυλάει μέχρι να συναντήσει έναν ιερέα ή ένα μοναχό που δεν έχει δυνατότητα να το αγοράσει. Τότε υπολογίζει πόσο ύφασμα χρειάζεται για το ράσο , το κόβει και κρατάει και για άλλους.

Ο διάσημος ιστορικός της λογοτεχνίας Zika Stoikovic, ο οποίος συνεργάστηκε μαζί του όταν ήταν επίσκοπος Ράσκας και Πρίζεν στην έκδοση του μνημειώδους έργου «Τα μνημεία του Κόσσοβου» μια φορά πήγε στη πατριαρχική κατοικία και παραπονέθηκε ότι δεν είχε χρήματα να συνεχίσει την έκδοση των έργων του μεγάλου Σέρβου συγγραφέα Milos Grnjanski. Ακούγοντας τον ο πατριάρχης σηκώθηκε πήγε στο δωμάτιο του έβγαλε το πορτοφόλι του και έδωσε στον Stojkovic τρεις χιλιάδες μάρκα «Ορίστε αυτή είναι η συνεισφορά μου στην εκτύπωση των έργων του Milos Grnjanski.

– O Gradimir Stanic ο οποίος είναι διευθυντής του πατριαρχικού τυπογραφείου αναφέρει :

«Δακτυλογραφεί μόνος τα κείμενά του. Τα φύλλα στα οποία γράφει δεν έχουν καθόλου κενό στις άκρες ενώ η απόσταση μεταξύ των γραμμών είναι η μικρότερη δυνατή. Δεν χάνει το χρόνο του να βάλλει συνέχεια φύλλα στη γραφομηχανή. Έτσι κάνει και οικονομία στο χαρτί , έτσι έμαθε, επειδή πρώτα το χαρτί ήταν ακριβό. Ενώ τα κειμενα του είναι τόσο καθαρά που δεν χρειάζονται διορθώσεις πριν από την εκτύπωση. Οι συνεργάτες του διηγούνται πως κρατάει κατά λέξη το στίχο της Κυριακάτικης Προσευχής «…τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον…» Μετά το φαγητό μαζεύει με προσοχή κάθε ψίχουλο αν και υπάρχει κάποιος να κάνει αυτή τη δουλειά

-Ένας τύπος μποέμ ο οποίος σύχναζε σε μια καφετερία κοντά στο Πατριαρχείο διέσχιζε βιαστικά το δρόμο για να πάρει ευλογία, Κάποια φορά του είπε:
-Αγιότατε εμείς οι δυο πρέπει να είμαστε οι καλύτεροι άνθρωποι του Βελιγραδιού.
-Είμαστε αλλά αφού αδειάσουμε μερικά ποτήρια δεν είμαστε καλοί για τίποτε!

Κατά τη δύσκολη περίοδο του πολέμου ,μετά από μια συνάντηση στο Πατριαρχείο ,κατά την οποία έπρεπε να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις , ο Πατριάρχης αστειευόμενος άρχισε να λέει στους παρευρισκομένους: