Όλοι οι Χριστιανοί, οι οποίοι αγαπούν τον Θεό, έχουν μέσα τους ένα πόθο· θέλουν και αυτοί να μεταμορφωθούν. Δεν θέλουμε η ζωή μας να μείνει σαρκική, δεν θέλουμε η ζωή μας να μείνει στα χαμηλά, στα γεώδη, στα μάταια, στα πάθη, στις αμαρτίες. Μπορεί να είμαστε αμαρτωλοί και εμπαθείς, αλλά κατά βάθος λαχταρούμε κάτι άλλο. Λαχταρούμε να μεταμορφωθούμε, να πάψουμε να είμαστε εμπαθείς και να γίνουμε πνευματικοί άνθρωποι, να νικήσουμε τον παλαιό άνθρωπο, να νικήσουμε τον εγωϊσμό, και το σκοτάδι που υπάρχει μέσα μας να νικηθεί από το Φως του Χριστού, και από σκοτεινοί που είμαστε να λάμψουμε και εμείς μέσα στο Φως του Χριστού ήδη από αυτή την παρούσα ζωή.
Αλλά το γεγονός της Μεταμορφώσεως, το πώς έγινε δηλαδή η Μεταμόρφωση, μας υποδεικνύει και το πώς μπορούμε και εμείς να απολαύσουμε αυτό το Φως και να λάμψουμε και εμείς μέσα σ’ αυτό το Φως, και η δική μας ζωή να γίνει φωτεινή ζωή. Ας προσέξουμε, αδελφοί μου, τρία σημεία:
Το πρώτο σημείο είναι, ότι η Μεταμόρφωση του Κυρίου έγινε, κατά την υμνολογία της Εκκλησίας μας, «εις Όρος υψηλόν». Δεν έγινε σε κάποια πεδιάδα, στα χαμηλά· έγινε στα υψηλά. Και ερμηνεύουν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, ότι αυτό σημαίνει, ότι ο άνθρωπος, για να απολαύσει το Φως του Χριστού, πρέπει να ανέβει σε υψηλότερη πνευματική κατάσταση, πρέπει να νικήσει τα πάθη του, πρέπει να τηρήσει τις εντολές τού Θεού. Χρειάζεται μία ανάβαση, για να δεις τον Θεό. Δεν μπορείς εκεί που είσαι κάτω στα γήϊνα, στις ηδονές, στις απολαύσεις, στην ματαιότητα, στην καλοπέραση, να δεις τον Θεό. Πρέπει να υψωθείς επάνω από αυτά. Και πώς θα υψωθείς επάνω από αυτά;Άμα αγωνισθείς να νικήσεις τα πάθη σου, τον παλαιό άνθρωπο, το σαρκικό φρόνημα, τον εγωϊσμό, την υπερηφάνεια, την κενοδοξία, την απληστία, την λαιμαργία, την αχορτασία, την αδικία. Όταν αγωνισθείς και τα ξεπεράσεις αυτά κάνοντας τις εντολές του Θεού, αυτή είναι η ανάβαση προς το Όρος το Θαβώρ, αυτή είναι η πράξη κατά τους Πατέρες.
Το δεύτερο που έκαναν οι άγιοι Απόστολοι, για να απολαύσουν αυτό το Φως, όπως είδαμε σήμερα, είναι ότι έκαναν υπακοή. Δεν ανέβηκαν με το θέλημά τους· δεν είπαν αυτοί στον Κύριο: «πάμε στο Όρος Θαβώρ». Ο Κύριος τους είπε: «Ελάτε μαζί μου, πάμε στο Όρος Θαβώρ», και αυτοί είπαν: «Νά ‘ναι ευλογημένο» και πήγαν με τον Κύριο· έκαναν υπακοή. Άρα λοιπόν το δεύτερο, για να μπορεί κανείς να απολαύσει το Φως του Θεού και να λάμψει και αυτός μέσα σ’ αυτό το Φως, είναι να είναι μέσα στην υπακοή των εντολών του Θεού, της Εκκλησίας και του πνευματικού του πατέρα. Δεν μπορεί ο άνθρωπος έξω από την υπακοή της Εκκλησίας του Χριστού και του πνευματικού του πατέρας να δει το Φως της δόξας του Κυρίου και να απολαύσει αυτό το Φως και να το χαρεί. Γι’ αυτό λοιπόν, το δεύτερο σημείο, που πρέπει να προσέξουμε ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, είναι ότι η υπακοή είναι και αυτή απαραίτητη για να μπορέσει η ζωή μας να μεταμορφωθεί.
Όμως δεν έκαναν μόνον οι άγιοι Απόστολοι υπακοή, έκανε και ο Δεσπότης μας Χριστός. Έκανε υπακοή στον Θεό Πατέρα, διότι το θέλημα του Πατρός Του έκανε πάντοτε ο Θεάνθρωπος Κύριος. Και αν ο Κύριος έλαβε την δόξα αυτή της Μεταμορφώσεως και την έδειξε ως Θεός και η ανθρώπινη φύση Του δοξάσθηκε έτσι που δοξάσθηκε, οφειλόταν και στην δική Του υπακοή που έκανε με άκρα ταπείνωση προς το θέλημα του Ουρανίου Πατρός.
Και το τρίτο σημείο που μας κάνει εντύπωση, είναι ότι οι άγιοι Απόστολοι μπόρεσαν να απολαύσουν αυτό το Φως, επειδή ήσαν σε κοινωνία με τον Χριστό και διά του Χριστού με τον Θεό Πατέρα και με την Εκκλησία. Δεν ήσαν άτομα χωριστά, δεν ήσαν άνθρωποι που προσπαθούσαν να είναι ευσεβείς, κλεισμένοι στον εαυτό τους, απομονωμένοι από τον Χριστό και από την Εκκλησία. Ήσαν μέλη της Εκκλησίας· και επειδή ήσαν μέλη της Εκκλησίας και της αδελφότητας του Κυρίου, μπορούσαν να δουν το Φως του Χριστού.
Υπήρχαν τότε εκείνη την εποχή και άλλοι πολλοί άνθρωποι, και σοφότεροι και ικανότεροι και ίσως και «καλύτεροι» (εντός εισαγωγικών) ανθρωπίνως από τους τρεις Αποστόλους, οι οποίοι τρεις Απόστολοι είχαν και αυτοί αδυναμίες και ελαττώματα, όπως και οι ίδιοι τα περιγράφουν μέσα στα ιερά Ευαγγέλια. Πλην όμως δεν δείχθηκε το Φως της Μεταμορφώσεως στους σοφότερους και ικανότερους και ίσως και καλύτερους από τους τρεις Μαθητές, αλλά δείχθηκε σ’ αυτούς τους τρεις. Γιατί; Διότι αυτοί ήσαν μέσα στην Εκκλησία του Χριστού, ήσαν μέλη της Εκκλησίας του Χριστού, ήσαν αδελφοί του Χριστού.
Άρα λοιπόν βλέπουμε, ότι και εμείς σήμερα, αν θέλουμε να απολαύσουμε το Φως του Χριστού, πρέπει να είμαστε μέλη της Εκκλησίας του Χριστού. Εδώ είναι η Χαρη του Θεού. Εδώ είναι το Φως του Χριστού, εδώ είναι η Μεταμόρφωση, στην αγία μας Εκκλησία. Και γι’ αυτό εάν κάνουμε υπομονή, μένουμε στην Εκκλησία, αγωνιζόμαστε να είμαστε ζωντανά και συνειδητά μέλη της Εκκλησίας μετέχοντας των Αγίων Μυστηρίων της Εκκλησίας μας, κοινωνώντας το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μας, εξομολογούμενοι με ταπείνωση τις αμαρτίες μας, μη αμφιβάλλετε ότι και σε μας θα λάμψει το Φως του Χριστού, όπως έλαμψε και σε όλους τους αγίους ανθρώπους επάνω σ’ αυτή την γη.
Λοιπόν, αδελφοί μου, ας έχουμε χαρά σήμερα, διότι αυτό το Φως που έλαμψε, το ανέκφραστο, το παν-χαρμόσυνο, το πανάγιο, το πανέμορφο, το πάγκαλο Φως, που δεν χόρταιναν να το βλέπουν οι Μαθητές του Κυρίου στο Όρος της Μεταμορφώσεως, μπορεί και εμείς να το δούμε, να το αισθανθούμε και να το χαρούμε ήδη από την παρούσα ζωή. Είναι για μας αυτό το Φως του Χριστού, αρκεί και εμείς να κάνουμε αυτά τα τρία που είπαμε: Την άνοδο, την υπακοή και να είμαστε μέσα στην Εκκλησία του Χριστού, συνειδητά μέλη της Εκκλησίας και αδελφοί του Χριστού.
Ο Κύριος έλαμψε για μας –όχι για τον εαυτό του– και θέλει και εμείς να χαρούμε αυτό το Φως.
Εύχομαι το Φως του Χριστού να φωτίζει την πορεία της ζωής σας.
(Από το βιβλίο: Αρχιμανδρίτου Γεωργίου, “Ομιλίες σε ακίνητες Δεσποτικές και Θεομητορικές Εορτές”. Έκδ. Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου, Άγιον Όρος 2015, σελ. 118)