Ἡ μοναχική ζωή κατ’ ἀρχάς ὀνομαζόταν «Ἀποστολική ζωή»· τοῦτο διότι αὐτή δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἡ ἐφαρμογή, κατά τόν τελειότερο βαθμό, τῶν ἐντολῶν τοῦ Εὐαγγελίου πού μᾶς κήρυξε ὁ Κύριος καί οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι.

Ἡ μοναχική ζωή , ὁ μοναχισμός, εἶναι, σύμφωνα μέ τόν ἱερό Χρυσόστομο, ἡ ἀληθινή φιλοσοφία. «Οἱ μοναχοί μιμοῦνται τόν ἀποστολικόν ζῆλον καί τάς ἀσωμάτους δυνάμεις»³⁹.

Ὁ Κύριος παρέδωσε μία κοινή διδασκαλία γιά ὅλους: μοναχούς, ἀγάμους καί ἐγγάμους. Ἄλλωστε, ὅταν μᾶς ἐκήρυττε, δέν ὑπῆρχε διαμορφωμένη ἡ τάξη τῶν μοναχῶν. Ὅ,τι εἶπε ὁ Κύριος, σέ ὅλους μας τό εἶπε. Ὅ,τι ἔκανε, γιά ὅλους μας τό ἔκανε· γιά νά μᾶς δώσει τό σωστό πρότυπο ζωῆς καί τόν τρόπο τῆς σωτηρίας. Δηλαδή μᾶς ἀποκάλυψε τόν τρόπο νά πραγματώσουμε τόν προορισμό μας: νά ἐπιτύχουμε, μέ τήν βοήθεια τοῦ «κατ’ εἰκόνα» καί μέ τήν Θεία Χάρη τό «καθ’ ὁμοίωσιν», μιμούμενοι τήν ζωή Του⁴⁰.

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο:«Τά ἀσκητικά τῆς Ἐνορίας» (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου) πού ἤδη κυκλοφορεῖ