Η προσευχή είναι το πιο δύσκολο πνευματικό άθλημα και μέχρι της τελευταίας αναπνοής συνοδεύεται από έναν ισχυρό και κοπιαστικό πόλεμο. Κατά καιρούς όμως ο ελεήμων Κύριος δίνει στον προσευχόμενο και κάποια παρηγοριά για να μην εξασθενήσει η προσευχή του.
Κανόνισε μόνος σου τον καθημερινό σου κανόνα ανάλογα με το χρόνο που διαθέτεις. Αυτό δεν είναι αυταρχία. Μόνο σου συνιστώ να μην αναλάβεις πάρα πολλές προσευχές για να μη γίνεις δούλος του κανόνος σου και αναγκάζεσαι να βιάζεσαι.
Στην εργασία σου και όταν βρίσκεσαι ανάμεσα στους άλλους προσπάθησε νοερώς να στέκεσαι μπροστά στο Θεό. Διατήρησε δηλαδή τη μνήμη του Θεού, την αίσθηση ότι ο Θεός είναι παρών.
Μην τρέμεις και αθυμείς έτσι, όταν τυχαίνει να πέσεις από καμμιά αρετή. Σήκω, ορθώσου και συνέχιζε την πορεία σου. Γνώριζε ότι η παραμονή μας στην αρετή δεν εξαρτάται από μας αλλά είναι έργο της Θείας Χάριτος. Να είσαι ταπεινός και να μην έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου μέχρι ότου βρεθείς στον τάφο.
Αν φροντίζουμε περί του «ενός εστί χρεία», τότε και όλα τα υπόλοιπα θα μας δοθούν όπως ο ίδιος ο Κύριος το υποσχέθηκε.
Πόσο σύντομη είναι η επίγεια ζωή μας μπροστά στην αιωνιότητα, σαν κόκκος άμμου στη θάλασσα!Όμως πολύ λίγο σκεφτόμαστε την αιωνιότητα, πολύ λίγο προετοιμαζόμαστε γι’ αυτήν. Πολύ μας τραβάει η γη και ξεχνούμε να σκεφτούμε το μόνο που έχουμε ανάγκη. Κύριε, δός μου μνήμη θανάτου!
Τους άλλους να μην τους κατακρίνεις για τίποτε. Οποιος κατακρίνει τον άλλον, θα πέσει στην ίδια αμαρτία. Έτσι πάντα συμβαίνει.
Στον άνθρωπο που παρακολουθεί τον εαυτό του, όλοι οι άλλοι φαίνονται καλοί, επειδή τα μάτια που κοιτούν με ευθύτητα βλέπουν όλους ευθείς, ενώ τα μάτια που κοιτούν λοξά, βλέπουν όλους στραβούς.
Ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ έλεγε: «Αν θέλεις να χάσεις την ψυχική σου ειρήνη, συζήτησε με κάποιον που έχει διαφορετική νοοτροπία».
του οσίου Ιωάννου του Βάλαμο