Ο Αόρατος πόλεμος

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΖ΄  Ἡ ψυχή πρέπει νά εἰρηνεύη καί νά προοδεύη χωρίς νά χάνη καιρό

Κάνε εκείνα που σου είπα στο κστ΄ κεφάλαιο του πρώτου μέρους, δηλαδή όλες τις φορές που θα δής τον εαυτό σου να πέφτη σε κάποιο ελάττωμα από τα συγγνωστά, μικρότερο ή μεγαλύτερο και χίλιες φορές την ημέρα να το κάνης αυτό και πάντοτε με την θέλησί σου και εν γνώσει σου, μη συγχισθής με ενοχλητική λύπη και μη ταραχθής, ούτε να χάνης πολύ καιρό εξετάζοντάς το, αλλά αμέσως γνωρίζοντας εκείνο που έκανες, ταπεινώσου, και βλέποντας την αδυναμία σου, να στραφής με αγάπη στον Θεό σου και με το στόμα ή και με τον νού, να πής προς αυτόν: «Κύριέ μου, εγώ έκανα σαν αυτός που είμαι. Και από εμένα δεν μπορούσε κανείς να περιμένη τίποτε άλλο, παρά αυτά τα ελαττώματα και άλλα ακόμη. Και δεν θα παρέμενα μόνο σ αυτά, αν δεν ήταν η αγαθότητά σου να με βοηθή και να μη με εγκαταλείπη. Σ ευχαριστώ γι αυτό, γιατί με ελευθέρωσες, και πονώ για εκείνο που έκανα, μη ανταποκρινόμενος στην χάρι σου.Συγχώρεσέ με και δος μου την χάρι ώστε να μη σε λυπήσω πλέον, και να μη με χωρίση κανένα πράγμα από σένα, τον οποίον πάντοτε θέλω να υπηρετώ και να υπακούω». Και αφού κάνης αυτό, μη χάνης τον καιρό να σκέπτεσαι ή να νομίζης ότι ο Θεός δεν σε συγχώρεσε. Αλλά με πίστι και ανάπαυσι προχώρα μπροστά, ακολουθώντας πάντοτε τα συνηθισμένα σου γυμνάσματα, σαν να μην έπεσες σε κανένα σφάλμα.

Αυτό πρέπει να το κάνης όχι μία φορά, αλλά αν είναι ανάγκη και εκατό φορές, και σε κάθε στιγμή και με τόσο θάρρος και ανάπαυσι την τελευταία φορά, όπως και την πρώτη. Γιατί με τον τρόπο αυτόν τιμάς πολύ την αγαθότητα του Θεού, τον οποίο πάντοτε οφείλεις να εννοής ότι είναι όλος αγαθός και απείρως σπλαγχνικός και περισσότερο από εκείνο που μπορείς εσύ να σκεφθής. Και έτσι δεν θα εμποδισθή ποτέ η πρόοδός σου και η υπομονή σου και η πορεία σου προς τα εμπρός. Γι αυτό μη χάνης τον καιρό σου άδικα και τον καρπό.

Μπορείς ακόμη να μένης ειρηνικός, όταν πέφτης σε κάποιο από τα ανωτέρω ελαττώματα, ενεργώντας με τον εξής τρόπο: Μέ το να παρακινήσαι με κάποια εσωτερική σου ενέργεια στο να αναγνωρίζης την αθλιότητά σου και να ταπεινώνεσαι μπροστά στον Θεό. Και με μία άλλη ενέργεια· με το να αναγνωρίζης την ελεημοσύνη του Θεού που έκανε σε σένα και να τον αγαπάς και να τον εξυψώνης περισσότερο, με την βοήθεια που θα σου δώση ο Θεός. Σε αυτό που είπαμε πρέπει να προσέχουν εκείνοι που ενοχλούνται και απορούν και διστάζουν, όταν τύχη να σφάλλουν, να ιδούν πόσο μεγάλη είναι η τύφλωσί τους, επειδή προχωρώντας με τόση ζημιά τους, χάνουν τον καιρό. Γι αυτό, και αναφέρουμε σ αυτούς αυτή την είδησι, που είναι ένα κλειδί, με το οποίο μπορεί η ψυχή να ανοίγη μεγάλους θησαυρούς πνευματικούς και σε λίγο καιρό να πλουτήση με την χάρι του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στον Οποίον πρέπει κάθε δόξα, τιμή και προσκύνησις μαζί με τον Άναρχο Πατέρα του και το Πανάγιο Αυτού Πνεύμα τώρα και πάντοτε και στους ατέλειωτους αιώνες. Αμήν.

  Αναδημοσίευση από: http://www.phys.uoa.gr/~nektar/