Ἡ ἀποφυγή τῆς τεκνογονίας
ὡς ἡ κύρια αἰτία διαζυγίου
Ὁ Ὅσιος Πορφύριος τόνιζε ὅτι ἡ ἀποφυγή τεκνογονίας εἶναι ἡ κυριότερη αἰτία διαζυγίου.
«Ἡ βασικότερη αἰτία πού χωρίζουν (τά ἀνδρόγυνα)», δίδασκε, «εἶναι πού παίρνουν προφυλάξεις γιά νά μήν κάνουν παιδιά. Αὐτό εἶναι πολύ κακό καί τσακίζονται τά νεῦρα τῶν γυναικῶν»[1]. Δίδασκε δηλαδή ὁ Ἅγιος ὅτι ἡ ἀποφυγή τῆς σύλληψης, ἐνῶ ὑπάρχουν συζυγικές σχέσεις, δημιουργεῖ ἀναστάτωση καί δυσλειτουργία-βλάβη στό νευρικό σύστημα τῶν γυναικῶν, ἀφοῦ ἀντιστρατεύεται τήν ἴδια τήν φύση καί τήν φυσιολογική λειτουργία τῆς μητρότητας. Ἡ ἀσθένεια στό νευρικό σύστημα τῶν γυναικῶν δημιουργεῖ ἐντάσεις-δυσαρμονία-τσακωμούς μέ τόν σύζυγο, ὁπότε ἐπέρχεται πολύ συχνά τό διαζύγιο. Σύμφωνα μέ τόν Ἅγιο, ἡ καταστολή τῆς -φυσιολογικῆς γιά τήν ἔγγαμο γυναίκα- λειτουργίας τῆς μητρότητος, εἶναι ἡ κύρια αἰτία τῶν διαζυγίων. Ἡ μόνη κατά Θεόν νόμιμη ἀντισύλληψη εἶναι ἡ πλήρης ἀποχή ἀπό τίς συζυγικές σχέσεις, κατόπιν ἀμοιβαίας συμφωνίας τῶν συζύγων.
Ὁ Ἅγιος Πορφύριος
γιά τήν καλή καί τήν κακή συζυγία
Ὁ Ὅσιος Πορφύριος, διατυπώνοντας τό σωστό πλαίσιο τῆς συζυγικῆς ζωῆς δίδασκε ὅτι ὅλα πρέπει νά γίνονται σύμφωνα μέ τόν νόμο τοῦ Θεοῦ καί μέ εὐλάβεια.
«Οἱ συζυγικές σχέσεις», ἐπισήμαινε, «πρέπει νά εἶναι μέσα στήν Χάρη τοῦ Θεοῦ»[2]. Ὁ Ἅγιος διηγεῖτο «περιστατικά γιά νά ἐξηγήσει τήν ἁπαλότητα καί τήν εὐγένεια πού πρέπει νά ἔχουν (οἱ σύζυγοι) καί τήν ἀποφυγή βιαιότητας»[3].
Τόνιζε ὅτι ἡ κακή συζυγική σχέση ὁδηγεῖ στόν καρκίνο καί στό διαζύγιο. «Μιλώντας κάποτε γιά τόν καρκίνο τοῦ μαστοῦ στίς γυναῖκες, εἶπε ὅτι εἶναι κυρίως ψυχολογική ἀσθένεια, γι’ αὐτό πρέπει νά ἐξομολογοῦνται καί νά κοινωνοῦν πολύ συχνά. Ἀλλά μπορεῖ νά προέρχεται καί ἀπό τήν κακοποίηση τῶν γυναικῶν πού συμβαίνει μερικές φορές ὅταν συνευρίσκονται μέ τούς ἄνδρες τους. Εἶπε πώς θέλει πολλή προσοχή, γιατί ὑπάρχουν εὐαίσθητες ψυχές καί τίς χτυπᾶ ὁ καρκίνος. Ἀνέφερε μάλιστα διάφορες περιπτώσεις πού εἶχε συναντήσει στήν Πολυκλινική, πού πήγαιναν στούς γιατρούς καί μετά κατέληγαν στόν Γέροντα νά τίς σταυρώσει»[4]. Ἀκόμη καί διαζύγια προκύπτουν. «Ἔβλεπε πώς τά ἀνδρόγυνα χωρίζουν ἀκόμη καί ἐξαιτίας τῆς κακῆς ἐρωτικῆς ἐπαφῆς, διότι ἀπό αὐτό τό πράγμα ἔρχονται γκρίνιες, ἀσυμφωνίες, τσακωμοί καί τελικά ὁ χωρισμός. Μέ ἀποτέλεσμα νά τραυματίζονται ψυχολογικά καί νά τρέχουν σέ ψυχολόγους καί νευρολόγους»[5].
Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο:Ἐν Χριστῷ ἀγάπη ἤ Μεταπατερική θεολογία (Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου) – Νέο βιβλίο
[1] Λαμπρόπουλου Παρασκευᾶ, Ὅσα ἔζησα κοντά στόν Ἅγιο Πορφύριο, Ἐκδ. Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι 2015, σελ. 74. Σχόλιο δικό μας: Ποῦ εἶναι οἱ Μεταπατερικοί, «μοντέρνοι θεολόγοι» ἤ καί «Πνευματικοί» καί οἱ ὑποστηρικτές τῆς ἀποφυγῆς τεκνογονίας ὅπως τό Περιοδικό «Σύναξις»;
[2] Κωστάκου Ἄννας, Συνομιλώντας μέ τόν Γέροντα Πορφύριο, ἐκδ. Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι 2012, σελ. 67. Στό ἴδιο: «Ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, (πού εἶναι καί ἡ μόνη ἀληθινή Ἐκκλησία), καταδίκασε τήν ἰδέα ὅτι ὁ γάμος μολύνει. Γι’ αὐτό, ἐν ἀντιθέσει πρός τούς λατίνους παπικούς (αἱρετικούς), ἐπιτρέπει τήν ἱερωσύνη στούς ἐγγάμους χριστιανούς. Ὁ Ἀπ. Παῦλος γράφει: «Τίμιος ὁ γάμος ἐν πᾶσι καί ἡ κοίτη ἀμίαντος» (Ἑβρ. 13, 4). Καί ὁ ΝΑ΄ Ἀποστολικός Κανών ἐλέγχει αὐτούς πού βδελύσσονται τόν γάμο καί ξεχνοῦν ὅτι ὁ Θεός ἔκαμε τά πάντα καλά λίαν ἀλλά καί τόν ἄνθρωπο «ἄρσεν καί θῆλυ. Σχετικοί κανόνες εἶναι καί ὁ Ε΄ Ἀποστολικός καί ὁ Α΄ τῆς ἐν Γάγγρᾳ τοπικῆς Συνόδου».
[3] Κωστάκου Ἄννας, Συνομιλώντας μέ τόν Γέροντα Πορφύριο, ἐκδ. Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι 2012, σελ. 67.
[4] Λαμπρόπουλου Παρασκευᾶ, Ὅσα ἔζησα κοντά στόν Ἅγιο Πορφύριο, Ἐκδ. Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι 2015, σελ. 74-75.
[5] Λαμπρόπουλου Παρασκευᾶ, Ὅσα ἔζησα κοντά στόν Ἅγιο Πορφύριο, Ἐκδ. Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι 2015, σελ. 75.