Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος
Ἡ ἀπόσταση ἑνός τόπου, βλέπεις, δέν ἐμποδίζει τήν ἐνέργεια τῆς προσευχῆς, ὅπως ἄλλωστε δέν μειώνει καί τή δύναμη τῆς ἀγάπης. Ὅσο ἡ βαθειά ἀγάπη συνδέει ἀκατάλυτα, ἄλλο τόσο καί ἡ ζωντανή προσευχή ὠφελεῖ ὑπερβολικά ἀνθρώπους πού βρίσκονται μακριά.
Ὁ Μωυσῆς δέν βρισκόταν σωματικά στό πεδίο τῆς μάχης, ὅταν οἱ Ἰσραηλίτες πολεμοῦσαν μέ τούς Ἀμαληκίτες, ὡστόσο συνέβαλε στή νίκη πολύ περισσότερο ἀπό τούς πολεμιστές, ὑψώνοντας τά χέρια του στόν οὐρανό καί παρακαλώντας τό Θεό γιά τό ἔθνος τοῦ (Ἕξ. 17:8-16).
Ἔτσι ἔσωσε ἕναν ὁλόκληρο λαό. Ὑπάρχει κατόρθωμα μεγαλύτερο ἀπ’ αὐτό, ἀπό τήν ὠφέλεια δηλαδή τῶν συνανθρώπων καί ἀδελφῶν μας; Ὄχι. Κι ἄν νηστεύεις κι ἄν κοιμᾶσαι καταγῆς κι ἄν κλαῖς σ’ ὅλη σου τή ζωή, τίποτε τό μεγάλο δέν κατορθώνεις, ἐφόσον δέν ὠφελεῖς κανέναν ἄλλο.
Νά, κι ἀπό τόν Μωυσῆ ἔγιναν πολλά θαύματα καί σημεῖα. Κανένα ἀπ’ αὐτά, ὅμως, δέν τόν ἔκανε τόσο μεγάλο, ὅσο ἡ ἱκετευτική κραυγή του πρός τόν Κύριο γιά τή συγχώρηση τῶν Ἰσραηλιτῶν, πού εἶχαν πέσει στό βαρύ ἁμάρτημα τῆς εἰδωλολατρίας: «Ἄν θέλεις, συγχώρησε τήν ἁμαρτία τους· ἄν πάλι ὄχι, τότε ἐξαφάνισε κι ἔμενα!» (Ἕξ. 32:32).
Πηγή: Ψήγματα Ὀρθοδοξίας
http://agiosdimitrioskouvaras.blogspot.gr/2013/10/blog-post_3444.html