ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ

Ὅταν ἱδρύθηκαν τὰ Ἡνωμένα Ἔθνη, μετρῶντας ἀπὸ τὸν ἐρχόμενο Ὀκτώβρη 75 χρόνια πίσω, χαιρετίστηκαν ὡς «ἡ τελευταία καὶ μεγαλύτερη ἐλπίδα γιὰ εἰρήνη», τίτλος ποὺ ἀποδείχτηκε οὔτε ἀληθινὸς στὴν πράξη οὔτε ἐφικτὸς (ἂν καί, ὅπως ἄκουσα μιὰ φορὰ ἕναν Ἰσραηλινὸ τῶν εἰδικῶν δυνάμεων νὰ τὸ θέτει, «κανένας δὲν παρακολουθεῖ καλύτερα»). Μιὰ πρόσφατη ἀνάρτηση στὸ Twitter ἀποκαλύπτει πώς ὁ σκοπὸς τοῦ ὀργανισμοῦ ἔχει ἐπεκταθεῖ ὥστε νὰ περιλαμβάνει τὴν ἀνέκαθεν ἀπροσδιόριστη καὶ ἀόριστη ἔννοια τῆς «ἰσότητας»

«Νὰ βοηθήσουμε στὴ δημιουργία ἑνὸς πιὸ δίκαιου κόσμου (μὲ περισσότερες ἴσες εὐκαιρίες καὶ δικαιώματα),» ἔλεγε ἡ ἀνάρτηση στὸ Tweeter, «χρησιμοποιῶντας γλῶσσα οὐδέτερη ὡς πρὸς τὰ φῦλα, ἐὰν δὲν εἴμαστε σίγουροι γιὰ τὸ…

φῦλο κάποιου ἢ ἀναφερόμαστε σὲ μιὰ ὁμάδα». Ὡς μέρος τῆς «Στρατηγικῆς γιὰ Ἰσοτιμία τῶν Φύλων στὸ σύνολο τοῦ Ὀργανισμοῦ» ὅσοι ἐργάζονται στὸν ΟΗΕ παρακινοῦνται νὰ ὁμιλοῦν καὶ γράφουν μὲ τρόπους ποὺ «δὲν δημιουργοῦν διακρίσεις ἔναντι συγκεκριμένου βιολογικοῦ φύλου, κοινωνικοῦ φύλου ἢ φυλετικῆς ταυτότητας.» (νὰ σημειωθεῖ ὅτι μὲ τὸν ὅρο «κοινωνικὸ φῦλο», αγγλιστί «social gender», ὅρο-κατασκεύασμα τοῦ φεμινισμοῦ, ἐννοοῦνται κυρίως οἱ κοινωνικοὶ ρόλοι ποὺ ἀποδίδονται σὲ κάθε φῦλο οἱ ὁποῖοι προφανῶς θεωροῦνται ἀπὸ τὸ φεμινισμὸ καὶ παρόμοιες θεωρίες ἄδικοι καὶ περιοριστικοὶ γιὰ τὴ γυναῖκα ἔχοντας ἐπιβληθεῖ ἀπὸ μιὰ «ἄδικη, ἀνδροκρατούμενη θρησκεία καὶ κοινωνία», ἐνῶ μὲ τὸν ὅρο «φυλετικὴ ταυτότητα», αγγλιστί «gender identity», ἐννοεῖται το πῶς αἰσθάνεται καὶ ἐκφράζει κάποιος τὸ φῦλο του, ὑπονοῶντας σαφῶς ὅτι ἀπόλυτα φυσιολογικὰ μπορεῖ νὰ διαφέρει αὐτὴ ἡ φυλετικὴ ταυτότητα ἀπὸ τὸ βιολογικὸ φῦλο, δηλαδὴ π.χ. γιὰ ἕνα ἄτομο μὲ βιολογικὸ φῦλο «ἄρρεν» μπορεῖ «φυσιολογικὰ» ἡ «φυλετική του ταυτότητα» νὰ εἶναι «θῆλυ», νὰ νιώθει καὶ νὰ ἐκφράζεται ὡς θηλυκό.)

Βεβαίως, κάποιες ἀπὸ τὶς προτάσεις τῆς ὡς ἀνωτέρω Στρατηγικῆς τοῦ ΟΗΕ, ὅπως ἡ χρήση γιὰ τὸν ὅρο «ἀνθρωπότητα» τοῦ ἀγγλικοῦ ὅρου «humanity» ἀντὶ γιὰ τὸ «mankind» (ποὺ περιέχει τὴ λέξη «man» – «ἄνδρας») ἢ γιὰ τὸν ὅρο «ἀστυνομικὸς» ἡ χρήση τοῦ ἀγγλικοῦ ὅρου «police officer» ἀντὶ γιὰ τὸ «policeman» (ποὺ ἐπίσης περιέχει τὸ «man» – «ἄνδρας»), εἶναι μιὰ χαρά. Ἄλλες προτάσεις εἶναι λίγο πιὸ δύσκολο νὰ κατανοηθοῦν, ὅπως ἡ ἀντικατάσταση τοῦ «businessman» («ἐπιχειρηματίας») ἀπὸ τὸ «representative» (ποὺ ἀκριβέστερα ἀποδίδεται ὡς «ἀντιπρόσωπος»), λὲς καὶ οἱ δύο αὐτὲς λέξεις σημαίνουν τὸ ἴδιο πρᾶγμα. Καὶ ὕστερα, ὑπάρχουν καὶ ἐκεῖνες οἱ προτάσεις ποὺ μποροῦν νὰ χαρακτηριστοῦν μόνο ὡς γλωσσολογικὴ ἀνοησία καὶ παραλογισμός, προσπάθειες γιὰ νὰ μετασκευαστούν καθιερωμένες γλῶσσες γιὰ νὰ ταιριάζουν σὲ ἕναν πλασματικὸ κόσμο χωρὶς φῦλα.

Πολλὲς Εὐρωπαϊκὲς γλῶσσες, ὅπως τὰ Ἱσπανικὰ καὶ τὰ Γαλλικά, εἶναι πολὺ «φυλετικές». Κάθε οὐσιαστικὸ εἶναι εἴτε ἀρσενικό, ὅπως τὸ «βιβλίο» ἢ τὸ «καπέλο,» εἴτε θηλυκό, ὅπως τὸ «τραπέζι» ἢ ὁ «κορωναϊός.» Ὅλες οἱ προηγούμενες ἀπόπειρες, ἰδιαίτερα στὴ Γαλλία, νὰ ἀπογυμνώσουν ἀπὸ τὰ γένη αὐτὲς τὶς γλῶσσες δὲν ὁδήγησαν πουθενά – οὔτε στοὺς καθημερινοὺς ὁμιλητὲς οὔτε στοὺς ἐπίσημους προασπιστὲς τῆς γλώσσας. Ὅπως ἕνας χιουμοριστικά το ἔθεσε, οἱ ἀπόπειρες νὰ ἀπογυμνωθεῖ ἀπὸ τὰ γένη ἡ γλῶσσα τῆς ἀγάπης «την κάνουν νὰ μοιάζει μὲ ἄλγεβρα.»

Ἕν μέσῳ μιᾶς παγκόσμιας πανδημίας ποὺ ἔχει σκοτώσει μερικὲς ἑκατοντάδες χιλιάδες ἀνθρώπους, ἔχει ἐξαπολύσει μιὰ οἰκονομικὴ ὕφεση, καὶ ἐνδέχεται νὰ ἐπιδεινώσει τὰ ἀποθέματα φαγητοῦ καὶ τὴν πολιτικὴ ἀστάθεια σὲ ὅλο τὸν κόσμο, θὰ ἀναρωτιόταν κανεὶς πῶς αὐτὸ (ἡ δημιουργία ἑνὸς κόσμου χωρὶς φῦλα) ἀναδείχθηκε ὡς προτεραιότητα γιὰ τὰ Ἡνωμένα Ἔθνη.

Λοιπόν, ἡ λαϊκὴ ἐπιταγὴ γιὰ ἀναδημιουργία τοῦ κόσμου, καὶ ἡ δύναμη τῆς γλώσσας γιὰ νὰ ἐπιτευχθεῖ ἀκριβῶς αὐτό, εἶναι μεγάλη. Αὐτοὺς ποὺ πιέζουν γιὰ μιὰ «οὐδέτερη ἀπὸ γένη» («gender-neutral») γλῶσσα δὲν τοὺς ἀπασχολεῖ τὸ θέμα ἀπὸ μιὰ γλωσσολογικὴ ἄποψη ἢ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ νεκροί – πλέον – ἄνθρωποι ὅπως ὁ Βίκτωρας Ουγκώ πίστευαν γιὰ τὴ ζωὴ καὶ τὸν κόσμο, ὅσο ἀπὸ τὴν ἄποψη τῆς ἀπαλλαγῆς τοῦ κόσμου ἀπὸ τὴ διαφοροποίηση τῶν φύλων.

Ἐνῶ ἡ ἀντικατάσταση, σύμφωνα μέ τὶς προτεινόμενες ἀπὸ τὸν ΟΗΕ ὁδηγίες, τῶν λέξεων «boyfriend» («φίλος») ἢ «girlfriend» («φίλη,φίλῃ») ἀπὸ τὴ λέξη «partner» («σύντροφος» ἀλλὰ ταυτόχρονα καὶ «συνεργάτης» πχ. σὲ μιὰ ἐπιχείρηση) μπορεῖ νὰ φαίνεται ἐκ πρώτης ὄψεως παράξενη ἀλλὰ ἀκίνδυνη, ἡ χρήση ἑνὸς ὅρου ποὺ σχετίζεται μὲ τὴν ἐπιχειρηματικότητα («partner») στὴ θέση λέξεων ποὺ σχετίζονται μὲ τὶς σχέσεις των δύο φύλων («boyfriend», «girlfriend») φανερώνει μιὰ σημαντικὴ ἀλλαγὴ στὴν ὀπτικὴ τοῦ κόσμου, τουτέστιν στὴν κοσμοθεωρία: μία (κοσμοθεωρία) στὴν ὁποία ἡ ἀγάπη, ὁ γάμος καὶ ἡ οἰκογένεια νοοῦνται πλέον ὡς συμβατικὲς ὑποχρεώσεις παρὰ ὡς ἠθικὲς ἢ πνευματικὲς καὶ στὴν ὁποία οἱ ἄνθρωποι ἀγαπιοῦνται καὶ παντρεύονται καὶ ζευγαρώνουν καὶ κάνουν παιδιὰ ἐπειδὴ αὐτὸ ἁπλά «ἔχει μιὰ ὡραία αἴσθηση», ἁπλά τούς κάνει νὰ «νιώθουν ὡραία», καὶ ὄχι γιατί αὐτὰ εἶναι ὡραῖα πράγματα ἀπὸ μόνα τους, στὴν οὐσία καὶ τὸν πυρῆνα τους.

Οἱ μεμονωμένες γλῶσσες ἀποτελοῦν προϊόντα τῆς συγκεκριμένης ἱστορίας καὶ τοῦ πολιτισμοῦ μιᾶς ὁμάδας – οἱ Inuit τῆς Γροιλανδίας θὰ περιγράψουν τὸν καιρὸ διαφορετικὰ ἀπὸ μιὰ φυλὴ τοῦ Αμαζονίου – ἀλλὰ κάθε γλῶσσα ἐκφράζει καὶ κάποια στοιχεῖα, ἀντιλήψεις καὶ πραγματικότητες μὲ καθολικὴ ἰσχύ.

Δὲν ὑπάρχει καμιὰ γνωστὴ γλῶσσα χωρὶς λέξεις γιὰ τὸ «πόδι» ἢ τὸ «χέρι» ἢ τὸ «κεφάλι». Ἄν καὶ ὁρισμένες γλῶσσες δὲν εἶναι τόσο «φυλετικὲς» ὅσο ἄλλες, μὲ τὴν ἔννοια ὅτι δὲν ἀναθέτουν σὲ κάθε ἀντικείμενο ἕνα γένος ἢ ἕνα ἄρθρο μὲ γένος, δὲν ὑπάρχει καμία γλῶσσα στὸν κόσμο χωρὶς λέξεις ποὺ νὰ περιγράφουν τὶς διαφορὲς φύλου. Κάθε γλῶσσα ἔχει λέξεις γιὰ τὸ ἀρσενικὸ καὶ τὸ θηλυκό. Παρὰ τὸ ὅτι οἱ ρόλοι των δύο φύλων διαφέρουν ἀπὸ πολιτισμὸ σὲ πολιτισμό, οἱ ὑποκείμενες βιολογικὲς πραγματικότητες ποὺ χαρακτηρίζουν τὸ ἀρσενικὸ καὶ τὸ θηλυκὸ παραμένουν οἱ ἴδιες.

Οἱ Γραφὲς παρουσιάζουν τὸ Θεὸ νὰ δημιουργεῖ μὲ τὰ ἐκ τοῦ μὴ ὄντως, ἀπὸ τὸ τίποτα (ΣτΜ: ἀκριβέστερα καὶ θεολογικότερα τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ, ποὺ στὴν Ἑλληνικὴ γλῶσσα ὡς μιὰ θαυμάσια λέξη περιεκτικὴ ἐννοιῶν ἔχει τὸ μοναδικὸ πλεονέκτημα νὰ ἀποδίδει ἀκριβέστερα τὸ νόημα ἑρμηνευμένη ταυτόχρονα ὡς καὶ Λόγος-Λέξη καὶ Λόγος-Λογικὴ καὶ Λόγος-Αἴτιο τοῦ παντός – βλ. «Ἐν Ἀρχὴ ἤν,ἥν ὁ Λόγος» κ.τ.τ. ἀπὸ τὴν ἔναρξη τοῦ Κατὰ Ἰωάννην Ἱεροῦ Εὐαγγελίου). Καθὼς ἀποτελοῦμε εἰκόνες Τοῦ Θεοῦ καὶ οἱ δικοί μας λόγοι ἔχουν ἐπίσης ἀπίστευτη δύναμη νὰ περιγράφουν τὴν πραγματικότητα καὶ ἀκόμη, κατὰ μία ἔννοια, νὰ δημιουργοῦν. Ἀλλὰ ἐμεῖς δὲν δημιουργοῦμε ἐκ τοῦ μὴ ὄντως. Οἱ λόγοι μας περιορίζονται μέσα στὰ πλαίσια τοῦ κόσμου ποὺ ὁ Θεὸς δημιούργησε.

Κάθε κοσμοθεωρία ποὺ ἀρνεῖται ὅτι ὁ κόσμος εἶναι μιὰ δημιουργία τοῦ Θεοῦ θεωρεῖ συνάμα καὶ τὴν πραγματικότητα πιὸ ἐλαστικὴ καὶ ευεπηρέαστη ἀπὸ ὅτι πράγματι εἶναι, καὶ τὸν κόσμο ὡς ἕνα μέρος ποὺ ὄχι μόνο κατοικοῦμε καὶ φροντίζουμε, ἀλλὰ ποὺ ἐλέγχουμε. Σὲ ἕναν τέτοιο κόσμο, δὲν ὑπάρχουν λέξεις ὑψηλότερης ἀξίας ἀπὸ τὶς δικές μας, καὶ ἔτσι φτάνουμε νὰ ἀκοῦμε κάποιους στὰ κλιμάκια τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν νὰ ὁμιλοῦν καὶ γράφουν ὡσὰν νὰ δύνανται οὐσιαστικὰ νὰ δημιουργήσουν ἐκ νέου τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο. Δὲν μποροῦνε. Ἀλλά, ἀπὸ τὴν ἄλλη, τὰ Ἡνωμένα Ἔθνη οὔτε ἔγιναν ποτὲ «ἡ τελευταία καὶ καλύτερη ἐλπίδα γιὰ εἰρήνη».

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2020/06/ohe.html#more