Πολύ λίγοι άνθρωποι είχαν την ευκαιρία νά πλησιάσουν τον Στάρετς Θεόφιλο γιά νά πάρουν την ευχή του. Περνούσε ημέρες ολόκληρες κρυμμένος μέσα στα δάση μέ προσευχή. Θά γυρνούσε πίσω στο ερημητήριο μόνον κατά την ώρα του εσπερινού κι όταν έπρεπε να ετοιμαστή για την Θεία Λειτουργία. ’Αν κάποιος κατάφερνε να τον πλησιάση, ο Στάρετς  θά του έδινε γρήγορα την ευχή του σαν να βιαζόταν πολύ.

Γενικά δεν του άρεσε να τον προσέχουν, γιατί το να τραβά το ενδιαφέρον του κόσμου, τον εμπόδιζε από την προσευχή. Όταν αντιλαμβανόταν προσκυνητές πού τόν περίμεναν στον δρόμο, έστριβε κάπου στήν άκρη μέσα στους θάμνους ή αν ήταν στο Μοναστήρι, σκαρφάλωνε σε μια μεγάλη βαλανιδιά που ήταν κοντά στους ξενώνες, ή θα κρυβόταν σε μια βαθιά τρύπα στο περιβόλι του Μοναστηριού, που γι’ αυτόν τον λόγο, ο ίδιος είχε σκάψει.

Αυτός πού φρόντιζε το περιβόλι, ήταν ένας έμπειρος κηπουρός, ο Ιωακείμ Πανφίλιτς, δόκιμος της Λαύρας, μ’ αυτό τό επάγγελμα από τον κόσμο, καί πολύ ευάρεστος στον Μητροπολίτη Φιλάρετο. Θύμωνε πάρα πολύ μέ τόν μακάριο γιατί κρυβόταν στό περιβόλι, ενώ οι θαυμαστές του ποδοπατούσαν τον κήπο, προσπαθώντας να τον ανακαλύψουν.

Αρκετές φορές ο Πανφίλιτς επέπληξε τον Θεόφιλο και στο τέλος, οργισμένος άπό την σταθερά ευγενική συμπεριφορά του, τον χτύπησε στο πρόσωπο.

‘Ο μακάριος, ατάραχος απάντησε στον φταίχτη μέ μιά εδαφιαία μετάνοια ευχαριστίας.

«Δίκασον Κύριε τούς αδικούντας με, πολέμησον τους πολεμούντας με» ψιθύρισε μαλακά καί πρόσθεσε:

«Ιωακείμ μην απατάσαι ότι ο Μητροπολίτης σε συμπαθεί. Ποτέ δέν θά γίνης Μοναχός».

Σύντομα τά λόγια του μακαρίου επαληθεύτηκαν. Ο Ιωακείμ μεταφέρθηκε στην Λαύρα των Σπηλαίων κι από κει σύντομα διώχτηκε γιά κάποιες πράξεις του.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.

Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ. (1788-1853Μ.Χ)ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ.

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/01/blog-post_387.html