Ἀκούστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:«Ὁράματα τοῦ Κυρίου καί τοῦ διαβόλου» (Μ. Ἀντωνίου)

Ὁμιλία στίς 25-10-2017

Σκέφτηκα σήμερα, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, νά ποῦμε μέ βάση τήν διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου καί τῶν ἄλλων Πατέρων, πῶς μποροῦμε νά διακρίνουμε, ἄν ἕνα ὅραμα εἶναι ἀπό τόν Θεό ἤ ἀπό τόν διάβολο, γιατί πολλές φορές πλανώμεθα. Ξεγελιόμαστε ἀπό τόν διάβολο, ὁ ὁποῖος, ὅπως ἔχουμε πεῖ, μετασχηματίζεται καί σέ ἄγγελο φωτός. Δηλαδή μπορεῖ νά φανερώνεται σάν ἄγγελος, νά μοιάζει μέ ἄγγελο, ἀκόμα καί μέ τήν Παναγία, ἀκόμα καί μέ τόν ἴδιο τόν Κύριο, ἤ μέ ἁγίους καί νά μπερδέψει τόν ἄνθρωπο. Πολλοί μπερδεύονται καί πλανῶνται ἀπό τέτοια δαιμονικά ὁράματα.

Ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος, ὅπως καί ὅλοι οἱ Ἅγιοι, εἶχαν ἐμπειρία τοῦ πράγματος. Ὁ σύγχρονος Ἅγιός μας, ὀ Ἅγιος Παΐσιος ἔλεγε, ὅτι ἀπό τά διακόσια τέσσερα ὁράματα πού εἶχα, μόνο δύο ἦταν ἀληθινά, τοῦ Θεοῦ δηλαδή. Τά ἄλλα εἶναι δαιμονικά, ἤ μπορεῖ νά εἶναι καί πλάσματα τῆς φαντασίας μας. Μπορεῖ νά εἶναι ἐπιθυμίες ἐσωτερικές καί ἐξαιτίας αὐτῶν τῶν ἐπιθυμιῶν νά ἔχουμε καί τέτοιες ὁράσεις. Κάποιος, ἄς ποῦμε, θέλει πολύ νά δεῖ τήν Παναγία, θέλει, θέλει… θέλει νά δεῖ τήν Παναγία καί μπορεῖ στό τέλος νά νομίζει ὅτι τήν εἶδε, ἀλλά νά μήν εἶναι παρά ἕνα δημιούργημα δικό του, τῆς ἐπιθυμίας του.

– Πῶς μπορεῖ νά γίνει ἡ διάκριση; Ποιά εἶναι τά ὁράματα τοῦ Κυρίου καί ποιά εἶναι τοῦ διαβόλου; Ποιές εἶναι οἱ ἀγαθές ὀπτασίες;

Λέει λοιπόν ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος, τήν διδασκαλία του τήν ἔχει καταγράψει ὁ μαθητής του ὁ Μέγας Ἀθανάσιος. Χρωστοῦμε μεγάλη εὐγνωμοσύνη στόν Μέγα Ἀθανάσιο, τόν μεγάλο αὐτόν Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας γιά ὅλα αὐτά πού ἔκανε γιά τήν Ἐκκλησία μέ πάρα πολύ κόπο, πάρα πολλούς διωγμούς καί ἀγῶνες, γιά τά θεόπνευστα συγγράματά του καί κατεξοχήν γιά τόν Βίο τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου πού μᾶς ἄφησε. Μέσα στόν Βίο ἔχει καί αὐτές τίς διδασκαλίες πού θά διαβάσουμε ἀπόψε καί θά δεῖτε, ὅτι ὅλα αὐτά πού λέει ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος, εἶναι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, γιατί εἶναι θεμελιωμένα πάνω στήν Ἁγία Γραφή. Ἡ διάκριση πού ἔχει εἶναι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἐπιβεβαιώνεται καί ἀπό ἄλλα παρόμοια περιστατικά ἄλλων Ἁγίων, τά ὁποῖα εἶναι ἀποθησαυρισμένα στήν Ἁγία Γραφή.

«Ὅταν ἔρχονται τή νύχτα πρός ἐσᾶς», ἐννοεῖ οἱ δαίμονες, «καί θέλουν νά σᾶς ποῦν τά μέλλοντα ἤ λέγουν: «ἐμεῖς εἴμαστε ἄγγελοι», μήν τούς προσέχετε, γιατί ψεύδονται». Ὁ διάβολος εἶναι «πατήρ τοῦ ψεύδους»¹. Εἶναι πατέρας τοῦ ψεύδους. Καί ἄν ἐπαινοῦν τήν ἄσκησή σας καί σᾶς μακαρίζουν, μήτε νά τούς ὑπακούετε, μήτε νά προσποιεῖσθε κἄν ὅτι τούς ἀκοῦτε»², γιατί τόν διάβολο δέν πρέπει νά τόν προσέχουμε, εἴτε φαίνεται ὅτι λαλεῖ ἀληθινά εἴτε ψεύτικα. Τά πιό πολλά πού λέει, εἶναι ψέματα, ἤ ἀνακατεμένες ἀλήθειες μαζί μέ ψέματα γιά νά παραπλανήσει τόν ἄνθρωπο.

Ἡ πιό καλή ἀντιμετώπιση τῶν λογισμῶν καί τῶν δαιμόνων, οἱ ὁποῖοι φέρνουν τούς λογισμούς, καί ἐδῶ νά κάνω μία παρένθεση, γιατί πάρα πολλοί ἄνθρωποι σήμερα βασανίζονται ἀπ’ τούς λογισμούς. Πάρα πολλοί ἄνθρωποι… Καί δέν ξέρουν τό στοιχειῶδες, ὅτι τό 99% τῶν λογισμῶν δέν εἶναι δικοί τους, εἶναι τοῦ διαβόλου. Γι’ αὐτό ὁ ἄνθρωπος θά πρέπει πρῶτα-πρῶτα νά κάνει μία ἀποσύνδεση τοῦ ἑαυτοῦ του ἀπό τούς λογισμούς του, οἱ ὁποῖοι δέν εἶναι δικοί του, εἶναι τοῦ διαβόλου. Καί τό δεύτερο, πού πρέπει νά κάνει ὁ ἄνθρωπος, γιά νά ἀντιμετωπίσει τούς λογισμούς, εἶναι νά τούς περιφρονήσει, νά μήν ἀσχοληθεῖ μαζί τους. Ὅσο κανείς ἀσχολεῖται μέ τούς λογισμούς, χάνει τόν χρόνο του. Ἐνῶ θά πρέπει τόν χρόνο νά τόν δίνουμε στόν Θεό μέ τήν προσευχή, μέ τόν Θεῖο ἔρωτα, μέ τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό. Καί ὄχι μόνο χάνει τόν χρόνο του, ἀλλά ὅλο καί χειρότερα μπερδεύεται, γιατί ὁ διάβολος εἶναι ὁ κατεξοχήν συγχύζων τόν ἄνθρωπο. Αὐτός πού συγχέει, συγχύζει, καί μέσα στήν σύγχυση, μέσα στήν ταραχή δρᾶ. Ὅπως, ἄς ποῦμε, ὅταν θέλουν νά κάνουν πόλεμο ἔχουν τά καπνογόνα, τά βάζουν, καί μέσα στή θολούρα κάνουν ἐπίθεση. Ἔτσι κάνει καί ὁ διάβολος, φέρνει μία σύγχυση μέσα στήν ψυχή, μία ταραχή καί ἐκεῖ μέσα ἐπιτίθεται. Γι’ αὐτό, θά πρέπει ὁ ἄνθρωπος νά γυρίσει τήν πλάτη, οὔτε ἀρνητικά νά μήν ἀσχοληθεῖ μέ τούς λογισμούς καί νά λέει, φύγε, δέν σέ θέλω… καί νά ἀνοίξει μία κουβέντα ἤ ἕναν ἀντίλογο. Κι αὐτό ἀκόμα τό χαίρεται ὁ διάβολος.

– Γιατί τό χαίρεται;

Γιατί τοῦ δώσαμε σημασία. Ὅπως ἕναν ἄνθρωπο ἐγωιστή, πού ἔρχεται καί μᾶς ἐνοχλεῖ καί μᾶς πειράζει καί μᾶς βάζει σέ διάφορες ἄσχημες καταστάσεις, ὅταν τοῦ δώσεις σημασία, τό χαίρεται, τοῦ δίνεις ἀξία. Ἐνῶ, ὅλα αὐτά πού λέει εἶναι ἀνυπόστατα καί δέν πρέπει νά τά προσέξεις. Ἔτσι καί ὁ διάβολος, ἐπειδή εἶναι πολύ ἐγωιστής, χαίρεται ὅταν τοῦ δίνουμε σημασία καί τοῦ λέμε ἔστω καί ἀντίθετα ἀπό αὐτά πού λέει. Καί μόνο πού ἀσχολούμαστε μαζί του, αὐτό τόν τρέφει. Πολύ περισσότερο ὅταν δέν φέρνεις ἀντίρρηση ἀλλά ἀρχίζεις καί τό συζητᾶς τό πράγμα. Ἐκεῖ εἶναι πού σέ λίγο θά ἔχεις πέσεις στά δίχτυα του ὁλοκληρωτικά καί θά σοῦ κάνει μεγάλη ζημιά. Ἡ καλύτερη ἀντιμετώπιση, ἐπειδή ὁ διάβολος εἶναι ὁ κατεξοχήν ὑπερήφανος -τό πιό ὑπερήφανο ὄν πού ὑπάρχει εἶναι ὁ διάβολος καί οἱ δαίμονες- εἶναι ἡ περιφρόνηση. Δηλαδή δέν θά ἀσχοληθοῦμε καθόλου μαζί του, θά γυρίσουμε τήν πλάτη καί θά φύγουμε.

– Τί θά πεῖ θά φύγουμε;

Θά πᾶμε στόν Χριστό καί θά ποῦμε, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησέ με. Ὁπότε ὁ διάβολος, ἐπειδή ξέρει, ὅτι ὅταν τόν περιφρονοῦμε, παίρνουμε στεφάνια ἀπό τόν Χριστό καί ὅταν προσευχόμαστε παίρνουμε Χάρη, καί ἐπειδή δέν θέλει νά γίνεται αἴτιος στεφανιῶν δικῶν μας καί Χάρης ἀπό τόν Χριστό, φεύγει. Σοῦ λέει, μ’ αὐτόν δέν βγαίνει ἄκρη, ἀντί νά τοῦ κάνω κακό, μοῦ κάνει αὐτός κακό καί ὁ ἴδιος παθαίνει καλό καί ἀντί νά πηγαίνει πρός τά κάτω, πηγαίνει πιό ψηλά μ’ αὐτόν τόν πόλεμο πού τοῦ κάνω. Ὁπότε φεύγει, ἀλλά πρός καιρόν, γιά λίγο δηλαδή, καί πάλι θά ἐπιτεθεῖ.

Ὅταν, λοιπόν, ἔρχονται οἱ δαίμονες τή νύχτα καί λένε τά μέλλοντα, τό παίζουν προφῆτες ἤ σᾶς λένε, εἴμαστε ἄγγελοι, κοιτάξτε μας… μήν τούς προσέχετε, γιατί λένε ψέματα. Οὔτε ἄν σᾶς ἐπαινοῦν. Τό κάνει κι αὐτό ὁ διάβολος, κολακεύει τόν ἄνθρωπο εἴτε μέ ὁράματα εἴτε μέ ὄνειρα. Πολλές φορές βλέπει κανείς ἕνα ὄνειρο κολακευτικό καί εἶναι δαιμονικό.

«Σφραγίζετε δέ περισσότερο τούς ἑαυτούς σας καί τόν οἶκο σας μέ τό σημεῖον τοῦ Σταυροῦ καί προσεύχεσθε καί θά τούς δεῖτε νά γίνονται ἄφαντοι»³.

– Τί τρέπει σέ φυγή τόν διάβολο;

Τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ. Ἡ περιφρόνηση καί τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ. Γι’ αὐτό δέν νοεῖται χριστιανός, μικρό παιδί, παππούς, ὁτιδήποτε νά εἶναι, μωρό.. πού νά μή φοράει σταυρό. Φοβοῦνται γιά τά μικρά παιδιά… θά βρεῖς ἕναν τρόπο νά ἔχει ἕνα σταυρουδάκι πάνω του. Τό τρέμει ὁ διάβολος τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ. Ἀλλά καί τή λέξη ἀκόμα νά πεῖς, Χριστός, Τίμιος Σταυρός, Σωτῆρας, κι αὐτή τήν τρέμει. Κι ὅταν σταυρώνεις τό φαγητό σου, φεύγει ὁ διάβολος. Δέν εἶναι ἁπλό πράγμα. Πάρα πολλοί ἄνθρωποι δέν σταυρώνουν τό φαγητό τους πρίν φᾶνε κάτι, πρίν πιοῦνε κάτι κι αὐτό δέν τούς προφυλάσσει. Μπορεῖ ἐκεῖ μέσα νά εἶναι ἕνας δαίμονας.

Ὑπάρχουν τέτοια περιστατικά. Κάποια μοναχή λαίμαργη, βρέθηκε στόν κῆπο καί εἶδε ἕνα ὡραῖο μαρούλι καί ὅρμησε καί τό ἔφαγε. Δέν εἶδε τόν δαίμονα πού καθόταν πάνω στό μαρούλι καί ἔφαγε καί τόν δαίμονα, δαιμονίστηκε δηλαδή. Θά πεῖτε: Γίνονται αὐτά τά πράγματα; Ναί, γίνονται. Γιατί αὐτή ὑπέκυψε στό συγκεκριμένο πάθος καί ὁ διάβολος τό ἐκμεταλλεύτηκε. Πῆρε ἄδεια φυσικά. Δέν μπορεῖ νά κάνει τίποτα ὁ διάβολος, ἄν δέν πάρει ἄδεια ἀπό τόν Χριστό. Ὅπως πῆρε ἄδεια, γιά νά μπεῖ μέσα στούς χοίρους. Ἄν δέν μποροῦσε νά μπεῖ στούς χοίρους, πολύ περισσότερο δέν μπορεῖ νά μπεῖ μέσα μας. Ἐκτός ἐάν ἐμεῖς κάνουμε ἁμαρτίες καί δίνουμε δικαιώματα. Τότε παίρνει ἄδεια ἀπό τόν Χριστό, πάλι γιά τό καλό μας, καί μᾶς ταλαιπωρεῖ. Σήμερα, οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι, ἐπειδή ἀκριβῶς δέν τά γνωρίζουν ὅλα αὐτά καί δέν πιστεύουν στόν Χριστό, οὔτε ἀκόμα στόν διάβολο πιστεύουν, ὅτι ὑπάρχει δηλαδή διάβολος καί ἐνεργεῖ, ταλαιπωροῦνται, βασανίζονται ἀπό τίς δαιμονικές ἐνέργειες. Καί ἐνῶ εἶναι δαιμονικές οἱ ἐνέργειες, αὐτοί νομίζουν ὅτι βασανίζονται ἀπό τούς ἄλλους ἤ ἀπό τίς ἰδέες τους, τόν κακό ἑαυτό τους. Ἐνῶ εἶναι τά πονηρά πνεύματα πού δημιουργοῦν αὐτές τίς καταστάσεις.

Νά σφραγίζετε λοιπόν καί τους ἑαυτούς σας καί τό σπίτι σας μέ τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ. Παντοῦ νά βάζουμε σταυρό, καί στίς πόρτες μας. Ὄχι σταυρό καί πέταλο, σταυρό καί σκόρδο. Αὐτό εἶναι ἡ χειρότερη βλασφημία.

– Βάζεις τόν Χριστό καί δίπλα βάζεις καί τόν διάβολο;

Φεύγει ὁ Χριστός! Μένει ὁ διάβολος.

«Εἶναι πραγματικα δειλοί καί πολύ φοβοῦνται τό σημεῖον τοῦ Κυριακοῦ Σταυροῦ», τοῦ σημείου τοῦ Κυρίου, αὐτό θά πεῖ Κυριακοῦ Σταυροῦ. Ὅπως λέμε Κυριακή προσευχή, εἶναι ἡ προσευχή τοῦ Κυρίου, ἡ προσευχή δηλαδή πού μᾶς δίδαξε ὁ Κύριος, τό Πάτερ ἡμῶν. Αὐτό τό λέμε Κυριακή προσευχή. Κυριακός Σταυρός εἶναι ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ. «Ἐπειδή βέβαια ὁ Σωτῆρας μας, ἀφοῦ τούς ἀπογύμνωσε μέ τόν Σταῦρο του, τούς παραδειγμάτισε»⁴, δηλαδή τούς ρεζίλεψε δημόσια. Ὁ διάβολος καταντροπιάστηκε μέ τήν Σταύρωση τοῦ Χριστοῦ. Προσπάθησε νά ντροπιάσει τόν Χριστό καί καταντροπιάστηκε ὁ ἴδιος, ἔχασε κάθε δύναμή του. Πάνω στόν Σταυρό ὁ Χριστός ἔσκισε τό χειρόγραφο τῶν ἁμαρτιῶν μας καί ἔπαψε ὁ διάβολος νά ἔχει ἐξουσία ἐπάνω στόν ἄνθρωπο. Καί ὅποιος ἄνθρωπος πιστεύει στόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ καί ζεῖ ὀρθοδόξως καί βαφτίζεται ὀρθοδόξως, μέσα στήν Ἐκκλησία τήν Ὀρθόδοξη, δέν ἔχει καμία ἐξουσία ἐπάνω του ὁ διάβολος. Ἐνῶ πρίν ἔρθει ὁ Χριστός, εἶχε τεράστια ἐξουσία ὁ διάβολος στούς ἀνθρώπους. Πρῶτα-πρῶτα, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι πού πέθαιναν πήγαιναν στόν Ἅδη, στό βασίλειο τοῦ διαβόλου, καί οἱ δίκαιοι, γιατί ἀκριβῶς δέν εἶχε γίνει ἡ θυσία τοῦ Χριστοῦ μας. Δέν μᾶς εἶχε ἐξαγοράσει ὁ Χριστός, εἴμαστε ὑπόδικοι, ὑποχείρια τοῦ πονηροῦ. Γι’ αὐτό λέει ἐδῶ, τρέμουν τόν Σταυρό, γιατί στόν Σταυρό πάνω παραδειγματίστηκαν, ντροπιάστηκαν, ξεφτιλίστηκαν οἱ δαίμονες μέ τήν Σταύρωση τοῦ Χριστοῦ μας.

«Κι ἄν στήσουν ἀναιδέστερα αἰσχρό χορό», λέει ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος, «παριστάνοντας διάφορες καί ποικίλες χλευαστικές φαντασίες, μή φοβηθεῖτε, μήτε νά ζαρώνετε, μήτε ὡς τάχα καλούς νά τούς προσέχετε». Κάνουν φαντασίες, χορεύουν, χλευάζουν, προσπαθοῦν νά τρομοκρατήσουν. Διαβάστε τούς βίους τῶν Ἁγίων νά δεῖτε. Ἐμᾶς, θά πεῖτε, δέν μᾶς συμβαίνουν αὐτά. Δέν μᾶς συμβαίνουν, γιατί δέν χρειάζεται. Ὁ διάβολος μᾶς βάζει ἕναν λογισμό καί μᾶς ρίχνει κατευθείαν. Δέν χρειάζεται νά κάνει ὅλη αὐτή τήν θεατρική παράσταση γιά νά μᾶς παρασύρει, ὅπως λέει ἐδῶ ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος. Ἀλλά διαβάστε τούς βίους τῶν Ἁγίων νά δεῖτε πού κάνει τέτοια πράγματα. Ἐμφανίζονται δαίμονες πού χορεύουν, πού κάνουν διάφορα, πού αἰσχρολογοῦν, πού προσπαθοῦν νά τρομοκρατήσουν. Μή φοβηθεῖτε, οὔτε νά τούς προσέχετε «εἶναι εὔκολο καί μπορετό νά διακρίνετε τήν παρουσία τῶν ἀγαθῶν πνευμάτων καί τῶν φαύλων (αἰσχρῶν), ἐπειδή ὁ Θεός μᾶς δίνει αὐτό τό χάρισμα»⁵. Μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά ξεχωρίσει ποιό ὅραμα εἶναι ἀπό τόν Θεό καί ποιό εἶναι ἀπό τόν διάβολο. Γιατί; Προσέξτε τώρα κριτήρια. Καί αὐτό δέν εἶναι μόνο γιά τά ὁράματα, εἶναι καί γιά τούς λογισμούς.

– Πότε ἕνας λογισμός εἶναι τοῦ Θεοῦ καί πότε εἶναι τοῦ διαβόλου; Πῶς θά τό ξεχωρίσεις;

«Ἡ μέν ὀπτασία τῶν Ἁγίων δέν εἶναι ταραγμένη». Πρῶτο χαρακτηριστικό, ὅταν σοῦ ἐμφανίζεται ἕνας Ἅγιος, καί εἶναι πράγματι Ἅγιος δέν εἶναι «μαϊμού», διάβολος μεταμφιεσμένος σέ ἅγιο, σίγουρα δέν θά ἔχει ταραχή αὐτό τό ὅραμα. Ὁ Θεός δέν φέρνει ποτέ ταραχή. Ὁ Θεός εἶναι εἰρήνη «Χριστός ἐστίν ἡ εἰρήνη ἡμῶν»⁶, λέει ἡ Ἁγία Γραφή. Ἐπίσης δέν «θά φιλονικεῖ», δέν θά εἶναι φιλόνικος αὐτός πού θά σοῦ ἐμφανιστεῖ, δέν θά εἶναι ἕτοιμος νά ἁρπαχτεῖ μαζί σου, νά τσακωθεῖ, «νά καυγαδίσει, οὔτε θ’ ἀκούσει κανένας τή φωνή του»⁷. Τό παίρνει ἀπό τόν Προφήτη Ἡσαΐα, πού λέει ἐκεῖ «οὐ κεκράξεται οὐδέ ἀνήσει, οὐδέ ἀκουσθήσεται ἔξω ἡ φωνή αὐτοῦ»⁸. Δέν κάνουν θόρυβο, δέν ταράζουν, δέν φιλονικοῦν, δέν ἀναστατώνουν. Βλέπετε, ἡ Ἐκκλησία μας, ἡ μόνη ἀληθινή Ἐκκλησία πού εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, πόση εἰρήνη ἔχει μέσα. Ὅταν γίνεται σωστά ἡ ἀκολουθία, ἡ Θεία Λειτουργία, ἡ ψαλμωδία, τό λιβάνι, τό κερί, οἱ αἰτήσεις τοῦ ἱερέως, ὅλα γίνονται μέ μιά ἄφατη εἰρήνη. Δέν σοῦ φέρνει ταραχή, τίποτα. Μπαίνεις ἀπό τόν κόσμο, ἀπό τόν δρόμο, ἀπ’ ὅλη αὐτή τήν ταραχή σέ μία ἐκκλησία καί σέ σκεπάζει αὐτή ἡ εἰρήνη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Νά ἕνα πρῶτο λοιπόν διακριτικό γνώρισμα, εἴτε εἶναι λογισμοί εἴτε εἶναι ὁράματα εἴτε εἶναι ὁτιδήποτε ἄλλο, εἶναι εἰρηνικά. Δέν φέρνουν ποτέ ταραχή. Λογισμός πού φέρνει ταραχή, πού φέρνει ἄγχος, πού φέρνει ἀναστάτωση, σύγχυση, εἶναι τοῦ διαβόλου. Εἶναι πολύ βασικό κριτήριο αὐτό.

Πολλές φορές ὁ διάβολος μᾶς βάζει καλούς λογισμούς, φαινομενικά καλούς, πού φέρνουν ὅμως ταραχή.

– Νά σᾶς πῶ ἕναν τέτοιο λογισμό;

Ἄ, τώρα αὐτό πού ἔκανες ἁμάρτησες… ἁμάρτησες! Ἤ σέ βάζει νά τό ἐξετάσεις, μήπως ἁμάρτησες, μήπως.. μήπως… καί ἀρχίζει ὁ ἄνθρωπος νά ψάχνεται καί νά ταράζεται καί νά εἶναι μέσα σέ μία στενοχώρια ἀπό ἕναν λογισμό πού τοῦ βάζει μιά ψευδή ἐνοχή. Αὐτά πού τά λέμε μορμολύκεια.

– Ξέρετε τί εἶναι τά μορμολύκεια;

Εἶναι αὐτά τά φαντάσματα, τά ξύλα πού ντύνουν οἱ ἀγρότες καί τά βάζουν στόν κῆπο μέ ἕνα παντελόνι, ἕνα πουκάμισο… τά σκιάχτρα. Αὐτά τά λένε μορμολύκεια. Ἔτσι καί ὁ διάβολος βάζει στήν ψυχή μας ἕνα σκιάχτρο καί σοῦ λέει, τώρα.. αὐτό πού ἔκανες.. ἁμάρτησες.. πάει χάθηκες.. Καί δέν ἔχεις κάνει τίποτα! Ἀλλά ἔχεις μία ὑπερευαίσθητη συνείδηση πού τήν ἐκμεταλλεύεται ὁ διάβολος. Περιδεής συνείδηση λέγεται στήν θεολογική γλώσσα, περίφοβος δηλαδή, μήν ἀκουμπήσω… μή πῶ κάτι… μήπως… μήπως… καί σέ βασανίζει ὁ διάβολος μ’ αὐτές τίς ψευτοενοχές. Ἡ θεραπεία σ’ αὐτό ὑπάρχει βέβαια. Μέ τή βοήθεια τοῦ πνευματικοῦ θά βρεῖς τήν ἄκρη. Ὅταν καί ὁ πνευματικός εἶναι ἔμπειρος καί ξέρει νά σέ βοηθήσει, θά σέ βοηθήσει. Δέν πρέπει νά δίνεις καμία σημασία σ’ αὐτές τίς ψευτοενοχές.

– Πῶς θά τό καταλάβεις ὅτι εἶναι ψευτοενοχές;

Σοῦ φέρνουν ταραχή. Ἐνῶ, ἄν ὄντως ἔχεις ἁμαρτήσει καί σέ ἐλέγχει τό Ἅγιο Πνεῦμα, δέν θά σέ ἐλέγξει ἔτσι, νά σοῦ φέρει ταραχή, ἀπελπισία, ἀπόγνωση. Θά σοῦ πεῖ ἤρεμα ὅτι, ναί, τώρα ἔκανες λάθος, καί θά ἔχεις ἀπόλυτη βεβαιότητα μέσα σου ὅτι ἔκανες λάθος. Χωρίς ταραχή ὅμως… καί θά πεῖς, ναί, θά τό καταγράψω καί θά τό καταθέσω στήν ἐξομολόγηση. Ἀμέσως θά πάω τώρα νά ἐξομολογηθῶ στίς εἰκόνες μου, στόν Χριστό δηλαδή πού εἶναι ἐκεῖ παρών, καί μετά θά τό πῶ καί στόν πνευματικό μου καί τελείωσε τό θέμα.

– Ποιός δέν κάνει λάθη; Ποιός δέν γλιστράει καί πέφτει;

Πέφτουμε. Ἄλλο αὐτό καί ἄλλο οἱ ψευτοενοχές, πού ἐνῶ δέν ἔχεις πέσει, σοῦ φέρνει αὐτόν τόν ψευτολογισμό, γιά νά σοῦ φέρει ταραχή, νά σοῦ φέρει σύγχυση.

– Πῶς θά τό καταλάβεις;

Ἀπό τό ἀποτέλεσμα.

– Τί σοῦ φέρνει αὐτός ὁ λογισμός; Σοῦ φέρνει εἰρήνη ἤ σοῦ φέρνει ταραχή;

«Ἥσυχα δέ καί μέ πραότητα γίνεται ἡ παρουσία» τῶν ἁγίων, τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ, τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ καί ὄχι τῶν δαιμόνων, τῶν καλῶν λογισμῶν. Αὐτά πού φέρνει ὁ Θεός ἔρχονται ἀθόρυβα, ἥσυχα καί «εὐθύς γίνεται χαρά καί ἀγαλλίασις καί θάρρος»⁹, ὄχι ἀπελπισία καί ἀπόγνωση. Αὐτά τά φέρνει ὁ διάβολος πάντοτε. Δέν μπορεῖ νά εἶναι ἀπό τόν Θεό καί νά φέρνει ἀπόγνωση. Ποτέ ὁ Θεός δέν φέρνει ἀπελπισία καί ἀπόγνωση.

– Βλέπετε, ὁ Ἰούδας εἶχε καλούς λογισμούς;

Πῆγε πέταξε τά ἀργύρια καί ὑποτίθεται ὅτι μετάνιωσε. Δέν μετάνιωσε, μεταμελήθηκε καί ἀμέσως μετά κυριεύθηκε ἀπό τούς λογισμούς τῆς ἀπόγνωσης, τῆς ἀπελπισίας καί πῆγε καί αὐτοκτόνησε. Ποτέ ὁ Θεός δέν σπρώχνει τόν ἄνθρωπο στήν αὐτοκτονία καί στήν ἀπόγνωση.

– Μετάνιωσες;

Εἶμαι δίπλα σου, εἶμαι μαζί σου. Ἤδη εἶσαι καθαρός, ἀπό τή στιγμή πού μετάνιωσες. Μπορεῖ νά μήν προλάβεις καί νά ἐξομολογηθεῖς ἀκόμα. Ἐφόσον τό μετάνιωσες καί ἔχεις ἀποφασίσει νά τό σταματήσεις, ἄν παρ’ ἐλπίδα κοπεῖ ἡ ζωή σου ἐκείνη τήν ὥρα, θεωρεῖσαι μετανοημένος καί ἐξομολογημένος. Ἔχουμε τέτοια περιστατικά, ἀνθρώπους πού πήγαιναν νά ἐξομολογηθοῦν καί στόν δρόμο πέθαναν. Τί θά πεῖ αὐτό; Δέν εἶναι τό τυπικό κομμάτι. Τό εἶχαν ἀποφασίσει μέσα τους καί ὁ Θεός εἶδε τήν μετάνοιά τους, εἶδε ὅτι τό εἶχαν ἀποφασίσει μέσα τους, εἶδε ὅτι ἦταν ἕτοιμοι καί τούς πῆρε. Αὐτό δέν σημαίνει ὅτι δέν πρέπει νά ἐξομολογούμαστε. Ἐφόσον μᾶς δίνεται ἡ δυνατότητα, ὁπωσδήποτε θά πᾶμε νά ποῦμε καί στόν πνευματικό τήν ὅποια πτώση μας.

Ὅταν λοιπόν ἐμφανίζονται οἱ Ἅγιοι ἔρχεται καί ἡ χαρά καί ἡ ἀγαλλίασις καί τό θάρρος μέσα στήν ψυχή. Γιατί; «Γιατί εἶναι μαζί τους ὁ Κύριος»¹⁰. Μαζί μέ τούς Ἁγίους, τούς ἁγίους Ἀγγέλους εἶναι παροῦσα ἡ Χάρις τοῦ Κυρίου, ἡ ὁποία εἶναι καί δική μας χαρά. Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ φέρνει τήν χαρά. Μήν ψάχνετε ἀλλοῦ τήν χαρά. Ἡ χαρά ἔρχεται ἀπό τή Χάρη, τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ψάχνουν οἱ ἄνθρωποι νά βροῦνε χαρά στίς ἡδονές, στίς σχέσεις, στά ταξίδια, στά χρήματα, στά σπίτια.. Πουθενά δέν ὑπάρχει χαρά. Ἡ χαρά εἶναι καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μή μᾶς ξεγελάει ὁ διάβολος. Ταλαιπωρούμαστε μιά ζωή καί κάνουμε μία τρύπα στό νερό!

«Κι οἱ λογισμοί πού φέρνει ἡ ὀπτασία –ἡ καλή ὀπτασία πού εἶναι ἀπό τόν Θεό– στήν ψυχή –προσέξτε– εἶναι ἀτάραχοι καί ἀκύμαντοι». Δέν ὑπάρχουν κύματα μέσα μας. Πῶς εἶναι ἡ θάλασσα, ὅταν ἔχει γαλήνη, τί ὡραῖο πράγμα εἶναι αὐτό! «Ἔτσι πού ὅταν ἡ ψυχή καταυγάζεται ἀπό τήν ἁγία ὀπτασία, νά θεωρεῖ τούς φαινομένους (ἁγίους ἤ ἀγγέλους)», ὅπως μπορεῖς μέσα στήν ἀτάραχη ἐπιφάνεια μιᾶς λίμνης νά δεῖς καί τά βουνά, νά δεῖς τήν ἀντανάκλαση. Λειτουργεῖ σάν καθρέφτης. Ἔτσι βλέπεις καί τούς Ἁγίους, ὅταν ἡ ψυχή εἶναι ἀτάραχη. «Διότι, μαζί μ’ αὐτήν, μπαίνει στήν ψυχή ἐκείνου πού τή βλέπει, μία ἐπιθυμία διακαής γιά τά Θεῖα καί τά μέλλοντα ἀγαθά»¹¹. Ὁ λογισμός αὐτός πού ἔχεις καί δέν ξέρεις ἀπό ποῦ εἶναι, εἶναι ἀπό τόν Θεό ἤ ἀπό τόν διάβολο.. ἤ ἀκόμα καί ἕνα ὅραμα… μπορεῖ νά σᾶς συμβεῖ καί ἐσᾶς, δέν εἶναι μόνο στούς Ἁγίους. Συμβαίνει, μοῦ λένε καί στήν ἐξομολόγηση μερικοί ἄνθρωποι, εἶδα αὐτό τό πράγμα, τί εἶναι αὐτό;.. πῶς θά ξέρω ἄν εἶναι ἀπό τόν Θεό ἤ ὄχι;…

– Μέσα στήν ψυχή σου ἦρθε ἐπιθυμία γιά τόν Θεό καί γιά τά μελλοντικά ἀγαθά; Γιά τόν Παράδεισο, γιά τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ;

Τότε εἶναι ἀπ’ τόν Θεό.

– Θέλεις «νά προσκολληθεῖς κοντά τους κι ἄν ἦταν δυνατόν, νά ἔφευγες ἀπό τή γῆ μαζί τους»;

Ὅταν εἶναι κάτι θεϊκό, σέ ἑλκύει τόσο πολύ, πού θέλεις νά εἶσαι πάντα μαζί του. Ἕνας ἄγιος, τόσο σέ τραβάει κοντά του, πού θέλεις νά φύγεις μαζί του, νά μήν εἶσαι πιά ἐδῶ στή γῆ.

«Ἄν δέ, παρόλα αὐτά, ὡς ἄνθρωποι, φοβηθοῦν ἴσως τήν ὀπτασία τῶν καλῶν πνευμάτων, τόν ἀφαιροῦν τόν φόβο οἱ φαινόμενοι ἅγιοι μέ τήν ἀγάπη τους, ὅπως ἔκαμε ὁ Γαβριήλ στόν Ζαχαρία»¹². Ὡς ἄνθρωπος μπορεῖ νά φοβηθεῖς. Ἄν δεῖς ξαφνικά μπροστά σου ἕναν ἄγγελο, θά συσταλεῖς. «Μή φοβοῦ, Ζαχαρία», λέει ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ, ὅταν ὁ Ζαχαρίας ἦταν μέσα στά Ἅγια τῶν Ἁγίων, «εἰσηκούσθη ἡ δέησίς σου, καί ἡ γυνή σου Ἐλισάβετ γεννήσει υἱόν σοι, καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἰωάννην»¹³. Τά ἀγαθά πνεύματα σοῦ παίρνουν τόν φόβο. Τά πονηρά πνεύματα σοῦ δίνουν περισσότερο φόβο, σέ τρομοκρατοῦν, ἕνα δεύτερο διακριτικό στοιχεῖο.

«Ὁ ἄγγελος πού φάνηκε στό θεῖο μνημεῖο στίς γυναῖκες», στόν Πανάγιο Τάφο. Οἱ Μυροφόρες τρόμαξαν. «Ἀποκριθείς δέ ὁ ἄγγελος εἶπε ταῖς γυναιξί· μή φοβεῖσθε ὑμεῖς· οἶδα γάρ ὅτι Ἰησοῦν τόν ἐσταυρωμένον ζητεῖτε»¹⁴. Ξέρω, ἤρθατε καί ζητᾶτε τόν ἐσταυρωμένο, τόν Ἰησοῦ. Δέν εἶναι ἐδῶ, ἀναστήθηκε. Τούς παίρνει τόν φόβο. Εἶναι χαρακτηριστικό τῶν ἀγαθῶν πνευμάτων. «Γιατί ὁ φόβος τους ἦταν ὄχι ἀπό δειλία τῆς ψυχῆς, ἀλλά ἀπό τήν ἐπίγνωση τῆς παρουσίας ἀνωτέρων πνευμάτων». Καί λές, ἐγώ τώρα, πῶς;.. βλέπω ἕναν Ἄγγελο; Πόσο ἀνώτερος εἶναι ὁ Ἄγγελος ἀπό μᾶς! Πόσο καθαρότερος! Ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀπό τή φύση του μία συστολή μπροστά σ’ αὐτό τό ἀνώτερο, τό ἁγιότερο. Ἀλλά ὁ Ἄγγελος παίρνει τόν φόβο. «Τέτοια λοιπόν, εἶναι ἡ ὀπτασία τῶν Ἁγίων»¹⁵ καί τῶν ἁγίων Ἀγγέλων.

Ποιά εἶναι τά διακριτικά τώρα, λέει ἐδῶ, τοῦ ἁγίου καί τοῦ διαβολικοῦ ὁράματος. Εἴπαμε δύο: τό ἅγιο ὅραμα φέρνει εἰρήνη καί ὄχι ταραχή καί οἱ ἅγιοι σοῦ παίρνουν τόν φόβο. «Ἡ ἐπιδρομή καί φαντασία τῶν φαύλων πνευμάτων –τῶν πονηρῶν πνευμάτων– εἶναι τεταραγμένη, μέ χτύπο καί ἦχο καί κραυγή, σάν φασαρία ἀνάγωγων νεαρῶν καί ληστῶν». Δέν ξέρω, ἄν ἔχετε τύχει ποτέ σέ διαδήλωση ἤ ἀκόμα χειρότερα σέ γήπεδο, πῶς ἀνάγωγοι νέοι φωνάζουν πολύ ἄσχημα. Μεγάλη σύγχυση καί ταραχή. Ἔτσι κάνουν οἱ δαίμονες. «Ἀπ’ αὐτά γίνεται εὐθύς δειλία τῆς ψυχῆς, τάραχος καί ἀταξία λογισμῶν, κατήφεια (κατσούφιασμα), μίσος πρός τούς ἄλλους ἀσκητές, ἀμέλεια καί ἀδράνεια γιά τά πνευματικά, λύπη, ἀνάμνησις τῶν οἰκείων (ἀνθρώπων ἤ πραγμάτων)». Μιλάει σέ μοναχούς, οἱ ὁποῖοι δέν πρέπει νά θυμοῦνται τούς συγγενεῖς τους τούς σαρκικούς ἤ τά πράγματα πού ἄφησαν στόν κόσμο, γιατί τά ἔχουν ἀφήσει ὅλα αὐτά γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ. Ὁ διάβολος λοιπόν, ὅταν τούς ἐμφανίζεται μ’ αὐτό τό ὅραμα τό δαιμονικό, τούς θυμίζει τούς συγγενεῖς τους. Τούς θυμίζει τίς περιουσίες πού ἄφησαν στόν κόσμο καί ἀκόμα τούς φέρνει «καί τόν φόβο τοῦ θανάτου»¹⁶. Τούς φέρνει ἀμέλεια γιά τά πνευματικά, ἀδράνεια, μίσος πρός τούς ἄλλους ἀσκητές, ταραχή καί ἀταξία στούς λογισμούς καί δειλία στήν ψυχή. Βλέπετε; Ὅλα αὐτά εἶναι δαιμονικές ἐνέργειες. Πόσοι σήμερα ἄνθρωποι τά ’χουν μέ τούς παπάδες καί μέ τούς καλογήρους. Μόλις πάει τό θέμα στά θρησκευτικά, ἀμέσως ἀρχίζουν τήν ἐπίθεση.. οἱ παπάδες… οἱ δεσποτάδες… οἱ καλόγεροι…

– Αὐτό εἶναι ἀπό τόν Θεό;

Ὄχι, εἶναι ἐνέργεια δαιμονική, αὐτό τό πράγμα. Δαιμονική ἐνέργεια εἶναι. Τό λέει ἐδῶ ὁ Ἅγιος, σοῦ φέρνει μίσος γιά τούς ἀσκητές ὁ διάβολος, γιατί ἀκριβῶς καίγεται ἀπό τούς μοναχούς καί ἀπό τούς ἀσκητές καί ἀπό τούς ἱερεῖς. Ὅ,τι καί νά ’ναι ὁ ἱερέας ἔχει τήν Χάρη ἀπό τόν Θεό καί κάνει τά ἅγια Μυστήρια καί φέρνει τόν Χριστό μπροστά σου σωματικά, μέ τό ἅγιο σῶμα Του καί τό τίμιο αἷμα Του, μυστηριακά. Γιά νά ἑρμηνεύετε καί τίς συμπεριφορές πού ἔχουμε γύρω μας… Δέν τολμᾶς νά πεῖς κάτι, ἀμέσως ἀρχίζουν, οἱ παπάδες, ἡ ἐκκλησία, οἱ δεσποτάδες… ἔτσι δέν εἶναι; Εἶναι ὁ δαίμονας πού ἐξανίσταται καί δέν θέλει ν’ ἀκούει τίποτα γιά Χριστό καί γιά πίστη.

«Καί ἐπακολουθεῖ ἐπιθυμία τῶν κακῶν, ἀμέλεια πρός τήν ἀρετή καί ἀκαταστασία τοῦ ἤθους»¹⁷. Βλέπετε, λέμε αὐτός ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀνήθικος. Δέν ἔχει ἦθος, δέν ζεῖ μέ τά χρηστά ἤθη, μέ τά ἤθη πού ἁρμόζουν στόν ἄνθρωπο, μ’ αὐτά τά ἤθη πού θέλει ὁ Χριστός. Αὐτή ἡ ἀκαταστασία στή ζωή σήμερα τῶν ἀνθρώπων… Τεράστια ἀκαταστασία ὑπάρχει, ἔτσι δέν εἶναι; Ὁ ἄνθρωπος ἔχει γίνει σχεδόν ἕρμαιο τῶν παθῶν του, λές καί δέν ἔχει αὐτεξούσιο, καί σέρνεται. Ἰδίως ἀπό τά σαρκικά πάθη. Κατεξοχήν ἀπό αὐτά τά πάθη σέρνονται σήμερα οἱ ἄνθρωποι.

– Καλά, δέν ἔχεις πυγμή; Δέν μπορεῖς νά ἐπιβληθεῖς στόν ἑαυτό σου;

Μποροῦν… ἀλλά ἔχουν τόσο πολύ δαιμονιστεῖ, κυριευθεῖ μέσα τους ἀπό τό πονηρό πνεῦμα, πού φαίνεται ὅτι δέν μποροῦν. Ἄν πάρουν ἀπόφαση καί μποῦνε στήν Ἐκκλησία, ἄν πάρουν τήν δύναμη ἀπό τόν Χριστό, θά μπορέσουν καί θά ἀντισταθοῦν στά πάθη τους. Ἀλλά ἄν ἀφεθεῖς, καί δεχθεῖς τούς δαιμονικούς λογισμούς ὡς καλούς λογισμούς καί πεῖς «ὅλοι ἔτσι δέν κάνουν σήμερα;.. τί ἐγώ θά κάνω ἀντίθετα;.. καί μετά θά μέ ἀπομονώσουν καί θά μοῦ ποῦνε ὅτι εἶμαι φανατικός καί θρησκόληπτος.. ὄχι, θά κάνω ὅ,τι κάνουν οἱ πολλοί». Αὐτός εἶναι δαιμονικός λογισμός. Μόλις ὑποταχθεῖς σ’ αὐτούς τούς λογισμούς, μετά θά σοῦ ἔρθουν ὅλα αὐτά πού λέει ἐδῶ ὁ Ἅγιος, κατσούφιασμα στήν ψυχή.

– Βλέπετε χαρούμενους ἀνθρώπους γύρω σας σήμερα;

Ὄχι! Κατάθλιψη κυριαρχεῖ. Μιά θλίψη ἔχουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἤ σχεδόν ὅλοι, γιατί ἀκριβῶς ἡ χαρά εἶναι ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα. Κι ἄν κάνουν πώς χαίρονται, χαίρονται πρός ὥραν, λίγο τίς ἡδονές τῆς σάρκας, ἀλλά μετά πάλι χειρότερη κατάθλιψη, χειρότερο ὑπαρξιακό κενό. Ὁ ἄνθρωπος νιώθει ἄδειος, δέν ἔχει νόημα ἡ ζωή του.

«Ὅταν λοιπόν φοβηθεῖτε ἅμα δεῖτε κανένα ὅραμα, ἐάν μέν ὁ φόβος χαθεῖ εὐθύς ἀμέσως καί ἄντ’ αὐτοῦ γίνει χαρά ἀνεκλάλητη καί εὐθυμία, θάρρος καί ἀνάκτηση δυνάμεως, ἀταραξία τῶν λογισμῶν καί τά ἄλλα πού προεῖπα, καθώς καί ἀνδρεία καί ἀγάπη πρός τόν Θεό, τότε θαρρεῖτε καί προσεύχεσθε. Γιατί ἡ χαρά καί ἡ καλή κατάσταση αὐτή τῆς ψυχῆς δείχνει τοῦ παρουσιαζομένου πνεύματος τήν ἁγιότητα». Εἶναι ἀπό τόν Θεό. «Ἔτσι ὁ Ἀβραάμ, μόλις εἶδε τόν Κύριο εὐφράνθη ἡ καρδία¹⁸ καί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης» ὁ Πρόδρομος, πού ἦταν στήν κοιλία τῆς μητέρας του ἀκόμα, τῆς Ἁγίας Ἐλισάβετ, «ὅταν μίλησε ἡ Θεοτόκος Μαρία, σκίρτησε ἀπό ἀγαλλίαση μέσα στήν κοιλία τῆς μητρός του»¹⁹.

Ἐάν δέ, ὅταν σᾶς φανοῦν τίποτε ὁράματα, γίνει ταραχή καί χτύπος ἐξωτερικός καί φαντασία κοσμική, (παρουσιάζονται δηλαδή ἀπρεπεῖς συμπεριφορές) καί ἀπειλή θανάτου –τρομοκρατία– καί ὅσα εἶπα προηγουμένως, νά γνωρίζετε ὅτι πρόκειται γιά ἐπίθεση πονηρῶν πνευμάτων»²⁰. Νά, ἔτσι τό διακριτικό στοιχεῖο – γνώρισμα ἄν εἶναι ἀπό τόν Θεό ἤ ὄχι.

«Ἄλλα διακριτικά σημεῖα παρουσίας τῶν πονηρῶν πνευμάτων: Ὅταν ἐξακολουθεῖ νά φοβᾶται ἡ ψυχή, πρόκειται γιά παρουσία τῶν ἐχθρῶν». Στήν ἀρχή, ὅταν δεῖς κάτι, εἶναι φυσικό νά φοβηθεῖς, ἀπό τό ξαφνικό. Ἄν ἀμέσως φύγει ὁ φόβος, σημαίνει ὅτι εἶναι τό ἀγαθό πνεῦμα. Ἄν ὁ φόβος παραμένει, σημαίνει ὅτι εἶναι κακό πνεῦμα. «Γιατί οἱ δαίμονες δέν ἀφαιροῦν τή δειλία πού συνοδεύει τέτοιες ἐμφανίσεις, ὅπως τήν ἀφήρεσε ὁ μέγας Ἀρχάγγελος Γαβριήλ ἀπό τή Μαρία –τήν Παναγία μας– καί τόν Ζαχαρία καί ὅπως ὁ ἄγγελος πού φάνηκε στό μνημεῖο, στίς γυναῖκες», στίς Μυροφόρες. Τούς πῆρε τόν φόβο, μή φοβάστε, λέει, ξέρω ποιόν ψάχνετε. «Σάν δοῦν τούς ἀνθρώπους νά φοβοῦνται», προσέξτε το αὐτό, ἄν δοῦν οἱ δαίμονες νά φοβᾶσαι, «τότε μεγαλώνουν περισσότερο τίς φοβερές», τίς τρομοκρατικές «φαντασίες, γιά νά τούς κατατρομάξουν» τούς ἀνθρώπους καί ἀφοῦ καβαλικέψουν τόν ἄνθρωπο, νά τό ποῦμε ἔτσι… «ἐπιβάντες» λέει τό πρωτότυπο κείμενο, ἐπιβαίνω, ἐπιβήτωρ, αὐτός πού καβαλάει τό ζῶο, ὁ καβαλάρης. Ἀφοῦ καβαλικέψουν τόν ἄνθρωπο, μετά «τούς περιπαίζουν σαρκαστικά, λέγοντας: – Πέστε νά μᾶς προσκυνήσετε»²¹. Αὐτό εἶναι τό μαράζι τοῦ διαβόλου, θέλει νά γίνει θεός χωρίς τόν Θεό. Καί ἐπειδή δέν τά κατάφερε, ὑποδουλώνει τούς ἀνθρώπους καί ἀπαιτεῖ προσκύνηση. Νά τόν προσκυνήσουμε ὡς θεό, αὐτό θέλει. Δέν τοῦ φτάνει πού μᾶς ρίχνει στήν κόλαση, θέλει νά τόν προσκυνήσουμε σάν τόν Θεό.

Γι’ αὐτό καί ὁ τελικός Ἀντίχριστος θά ἀπαιτήσει νά προσκυνηθεῖ σάν θεός, γιατί θά ἔχει μέσα του πλῆθος δαιμόνων. Οἱ δαίμονες πού θά ἔχει μέσα του, θά ἀπαιτοῦν προσκύνηση. Τά εἴδωλα πού εἴχαμε πρό Χριστοῦ, τί ἦταν; Ἤτανε κατοικητήρια τῶν δαιμόνων. Στό εἴδωλο τοῦ Δία, τῆς Ἀφροδίτης, μέσα κατοικοῦσε δαίμονας. Γι’ αὐτό καί οἱ ἄνθρωποι πήγαιναν κοντά ἐκεῖ, ἔκαναν ὑποτιθέμενες προσευχές στόν Θεό, καί ἄκουγαν φωνές, ἄκουγαν κρότους. Αὐτά δέν ἦταν τυχαῖα, ἦταν ἀπό τούς δαίμονες πού ἦταν μέσα στό ἄγαλμα. Κι ὅταν ἔμπαινε ἕνας ἅγιος σ’ ἕναν εἰδωλολατρικό ναό καί ἔσπαγε τά εἴδωλα μέ τήν προσευχή του, ἀκουγόντουσαν φωνές, οἰμωγές, σπαρακτικές κραυγές. Ἀπό ποιούς; Ἀπό τούς δαίμονες πού κατοικοῦσαν μέσα στά ἀγάλματα πού ἔσπαζε ὁ Ἅγιος καί ἔφευγαν ὀλολύζοντας. Ἀπαιτοῦσαν καί τότε προσκύνηση. Εἶναι, ξαναλέω, τό μαράζι τοῦ διαβόλου, θέλει νά προσκυνηθεῖ ὡς θεός.

«Πέστε νά μᾶς προσκυνήσετε. Τούς Ἕλληνες λοιπόν, ἔτσι τούς ἀπάτησαν», τούς εἰδωλολάτρες «καί ἔτσι ἔπλασαν αὐτοί τούς ψευδώνυμους θεούς τους»²².

– Τί κρυβόταν πίσω ἀπό τόν Δία; Ἀπό τήν Ἤρα;

Δαίμονες! «Ἐμᾶς ὅμως δέν μᾶς ἄφησε ὁ Κύριος νά ἀπατηθοῦμε ἀπό τόν διάβολο, γιατί, τόν καιρό πού τοῦ ἔκανε κι αὐτοῦ τέτοιες φαντασίες, τόν ἐπετίμησε». Ἔκανε καί στόν Χριστό μας φαντασίες ὁ διάβολος. Ποῦ; Στό σαραντάρειο ὄρος. Ἐκεῖ πού Τόν πείραξε μέ τούς τρεῖς πειρασμούς. Καί τί τοῦ εἶπε ὁ Χριστός; «Φύγε ἀπό μπροστά μου σατανᾶ (ὕπαγε ὀπίσω μου, σατανᾶ), διότι λέει ἡ Γραφή «Κύριον τόν Θεόν σου νά προσκύνησεις καί Αὐτόν μόνο νά λατρεὐσεις»²³»²⁴. Ζήτησε καί ἀπό τόν Χριστό νά προσκυνηθεῖ ὡς θεός ὁ διάβολος! Βλέπετε θράσος; Ὄχι, μόνο ἀπό τούς ἀνθρώπους, καί ἀπό τόν ἴδιο τόν Χριστό. Τοῦ λέει, πέσε νά μέ προσκυνήσεις… κι ἄν μέ προσκυνήσεις, ἐγώ θά σοῦ δώσω ὅλα αὐτά πού βλέπεις, ὅλο τόν κόσμο.

– Τό ἴδιο δέν λέει τώρα στούς μασόνους;

Ἡ μασονία εἶναι θρησκεία. Καί ὁ θεός τους δέν εἶναι αὐτό πού λένε, ὁ ΜΑΤΣ. ΜΑΤΣ τί θά πεῖ; Μέγας ἀρχιτέκτων τοῦ σύμπαντος. Ὁ θεός τους εἶναι ὁ Μπαθομέτ, ὁ ἑωσφόρος. Ἀλλά δέν τούς τό λένε. Τό μαθαίνουνε στόν 32^ο βαθμό. Πολύ-πολύ προχωρημένοι μασόνοι ξέρουν τό μυστικό τῆς μασονίας. Στά πρῶτα στάδια τούς πουλᾶνε παραμύθι ὅτι εἶναι φιλανθρωπική ὀργάνωση καί ὅτι δέχονται ὅλες τίς θρησκεῖες καί ὅτι δέν ἔχουμε δόγμα, αὐτό λένε. Ἔχουνε δόγμα… τόν διάβολο λατρεύουνε. Καί τί τούς λέει ὁ διάβολος; Ἐλᾶτε σέ μᾶς.. εἶσαι ἐπιστήμονας;.. εἶσαι ἔμπορος;… ἔλα σέ μένα καί θά κερδίσεις ὅλο τόν κόσμο, γιατί εἴμαστε παντοῦ ἐμεῖς… καί θά σοῦ δώσουμε ὅλο τόν κόσμο. Κι ἔτσι τούς ξεγελᾶνε. Μόνο πού θά προσκυνήσετε ἐμᾶς… τόν Μπαθομέτ, τόν διάβολο δηλαδή. Βλέπετε; Τό ἴδιο πού εἶχε πεῖ στόν Χριστό, πέσε νά μέ προσκυνήσεις καί θά σοῦ δώσω ὅλο τόν κόσμο, τό λένε τώρα τά ὄργανά του, οἱ μασόνοι, σ’ αὐτούς πού ἔχουν φιλοδοξία καί θέλουν νά κερδίσουν φήμη, χρήματα, τίτλους… Καί οἱ ἄνθρωποι, ἐπειδή εἶναι δοῦλοι τῶν παθῶν τους, τῶν ἐπιθυμιῶν τους, ὑποκύπτουν.

Καί σήμερα δέν μπορεῖς νά βρεῖς, ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος, πολιτικό πού νά μήν εἶναι μασόνος. Καί τοῦ λένε, ποιόν νά ψηφίσουμε; Ἔ, λέει, νά ψηφίσετε αὐτούς πού δέν τό πιστεύουν πολύ. Ἐκεῖ ἔχουμε φτάσει τώρα! Καταλάβατε; Πόσο ἄσχημα ἔχουμε ἐξελιχθεῖ ὡς ἀνθρωπότητα! Πρσκυνάει ὅλη ἠ ἀνθρωπότητα οὐσιαστικά τόν διάβολο μέσα ἀπό τούς πολιτικούς καί μέσα ἀπό τούς ἡγέτες, καί ὄχι μόνο, δυστυχῶς καί οἱ ἡγέτες οἱ ἐκκλησιαστικοί. Ὁ μακαριστός ὁ ἅγιος Φλωρίνης ἔλεγε, ξέρουμε πῶς βγαίνουν οἱ δεσποτάδες… πᾶνε βάζουν μετάνοια στήν μασονική στοά καί μετά ἐκλέγονται. Δυστυχῶς! Ὄχι ὅλοι βέβαια, εὐτυχῶς… Ἀλλά συμβαίνει καί αὐτό. Δέν τά λέω ἐγώ. Τά ἔλεγε ὁ μακαριστός ὁ π. Αὐγουστίνος. Γιατί; Γιατί θέλουν τήν δόξα τῶν ἀνθρώπων καί ὄχι τήν δόξα τοῦ Θεοῦ καί ὁ διάβολος λέει, προσκυνῆστε με ὡς θεό καί θά σᾶς τή δώσω.

– Καί τί νά τό κάνω ἐγώ νά κερδίσεις λίγη δόξα καί μετά νά πᾶς στήν αἰώνια κόλαση; Τί κέρδος ἔχει αὐτό;

Φύγε λοιπόν! Ὕπαγε ὀπίσω μου, σατανᾶ! «Κύριον τόν Θεόν σου νά προσκύνησεις καί Αὐτόν μόνο νά λατρεὐσεις! Ὅλο λοιπόν καί περισσότερο ἄς καταφρονεῖται γι’ αὐτά ὁ πανοῦργος ἀπό μᾶς. Γιατί αὐτό πού εἶπε ὁ Κύριος, γιά χάρη μας τό ἔκαμε»²⁵.

– Γιατί ἄφησε ὁ Χριστός τόν διάβολο νά Τόν πειράξει; Δέν θά μποροῦσε νά τόν ἐμποδίσει;

Φυσικά θά μποροῦσε!.. καί νά τόν εἶχε ἐξουδετερώσει χίλιες φορές μέχρι τώρα, ἀλλά τόν ἀφήνει. Καί ἀνέχτηκε νά πειραχτεῖ καί ὁ ἴδιος ἀπό τόν διάβολο. Γιατί; Γιά μᾶς, γιά νά μᾶς δείξει τρόπο πῶς ἐμεῖς νά σταθοῦμε στούς ἀνάλογους πειρασμούς. Τά ἴδια πού ἔκανε στόν Χριστό, τά κάνει καί σέ μᾶς. Οἱ τρεῖς πειρασμοί πού ἔβαλε στόν Χριστό, τούς ἴδιους πειρασμούς βάζει καί σέ μᾶς. Θυμάστε τούς πειρασμούς… Πεινᾶς, πές στίς πέτρες νά γίνουν ψωμιά! Θά σοῦ δώσω ψωμί ἄφθονο, νά χορτάσεις. Καί σήμερα, μᾶς ἀπειλοῦνε, θά πεινάσετε, μή μιλᾶτε.. οἱ παπάδες μή μιλᾶτε, θά σᾶς κόψουμε τόν μισθό… οἱ ἄλλοι μή μιλᾶτε, θά σᾶς διώξουν ἀπό τήν ἐργασία, θά χάσετε τή δουλειά σας. Καί δέν μιλάει κανένας! Γιά νά μή χάσουν τό ψωμί… ὁ πρῶτος πειρασμός, ἡ γαστριμαργία, ἡ λαιμαργία, ἤ ἀλλιῶς φιληδονία. Θά χάσεις τό βόλεμά σου, τήν εὐτυχία σου. Γιατί ἔχεις κλείσει τήν εὐτυχία σου στίς ἡδονές τῆς σάρκας καί φοβᾶσαι μήν πεινάσεις.

– Φοβᾶσαι μήν πεινάσεις;

Θά γίνεις δοῦλος τοῦ διαβόλου. Οἱ Ἅγιοι δέν φοβόντουσαν τήν πείνα οὔτε τόν διωγμό οὔτε νά χάσουν τή θέση τους οὔτε τόν μισθό τους… Δέν φοβόντουσαν τίποτα. Καί αὐτό θέλει καί ὁ Χριστός.

– Μετά τί τοῦ εἶπε;

Τόν ἀνέβασε στό πτερύγιο ἐκεῖ τοῦ τοίχους τοῦ ναοῦ καί τοῦ λέει, πέσε κάτω, νά ἐντυπωσιάσεις, δέν θά πάθεις τίποτα.. τό λέει καί ἡ Γραφή. Γιατί; Γιά νά κερδίσεις τά μπράβο τῶν ἀνθρώπων, νά θαυμάσουν. Πῶς κάνουν σήμερα αὐτοί πού παίρνουν τά βραβεῖα, Γκίνες τά λένε; Κάνουν ὅ,τι τρέλα μποροῦν νά σκεφτοῦνε, ἤ νά μή σκεφτοῦνε, κινδυνεύει ἡ ζωή τους χίλιες φορές, γιά νά τούς γράψουν σ’ αὐτό τό βιβλίο. Νά κερδίσουνε τί; Μία μάταιη δόξα τοῦ κόσμου, καί πολλοί σκοτώνονται καί χάνουν τή ζωή τους σ’ αὐτή τήν προσπάθεια, γιά ἕνα τίποτα. Ἡ μάταιη δόξα.. τί θά πεῖ ὁ κόσμος.. Ἀλλά δέν εἶναι μόνο αὐτοί. Οἱ πλεῖστοι τῶν ἀνθρώπων ὑποκύπτουν σ΄ αὐτόν τόν πειρασμό.

– Τί θά πεῖ ὁ κόσμος ἅμα μέ δεῖ ἐμένα τώρα, πού πήγαινα στά γλέντια καί στούς χορούς, νά τά σταματάω ὅλα αὐτά καί νά πηγαίνω στήν ἐκκλησία; Νά ἐξομολογοῦμαι; Νά κοινωνάω;…

Θά ποῦνε, πάει τρελάθηκε αὐτός! Ἔγινε θρησκόληπτος, κόλλησε μέ τούς καλογήρους. Δέν τό δέχονται αὐτό. Τό θεωροῦν πολύ ὑποτιμητικό. Καί οἱ γυναῖκες, ἀλλά ἰδίως οἱ ἄνδρες. Οἱ ἄνδρες πιό πολύ κρατᾶνε -λέει- ἀξιοπρέπεια… Θά πᾶνε σέ κανένα μνημόσυνο, σέ καμιά κηδεία, σέ κανένα γάμο… θά καπνίζουν ἀπ’ ἔξω καί τίποτα ἄλλο.. γιατί εἶναι ἄντρας σοῦ λέει αὐτός.. καί εἶναι ὑποτιμητικό νά πηγαίνει στήν ἐκκλησία. Ἡ ἐκκλησία εἶναι γιά γυναῖκες, γιά μικρά παιδιά.. ἐμεῖς ἔχουμε ὑψηλή ἰδέα γιά τόν ἑαυτό μας. Εἶναι ὁ πειρασμός τῆς κενοδοξίας, τί θά πεῖ ὁ κόσμος, καί σέ κρατάει μακριά ἀπό τή σωτηρία. Σέ γκρεμίζει αὐτό.

Καί ὁ ἄλλος πειρασμός τῆς φιλαργυρίας. Τοῦ ἔδειξε τοῦ Χριστοῦ μας ὅλα τά πλούτη, καί λέει, δικά σου ὅλα, μόνο νά πέσεις νά μέ προσκυνήσεις. Βλέπετε; Ἤ θά προσκυνᾶς τόν χρυσό ἤ τόν Χριστό. Σήμερα οἱ ἄνθρωποι τόν χρυσό προσκυνοῦν, οἱ πλεῖστοι ἄνθρωποι, καί ὄχι τόν Χριστό. Γι’ αὐτό, βλέπετε, πόσοι ἄνθρωποι δέν μιλιοῦνται μεταξύ τους γιά δυό μέτρα γῆς.

– Αὐτό τί εἶναι; Δέν εἶναι προσκύνηση τοῦ χρυσοῦ;

Ὁ Χριστός λέει νά ἀδικεῖσαι καί νά κρατᾶς τήν ἀγάπη. Ὄχι, λέει… τί νά μέ πιάσει «κότσο»; Γιατί; Νά μέ ποῦνε χαζό ἐμένα; Μπαίνει ἡ κενοδοξία μέσα. Ὄχι.. θά διεκδικήσω τά δικαιώματά μου, θά κρατήσω χαρακτήρα κ.λ.π.

Λοιπόν, δέχτηκε ὁ Χριστός μας νά πειραστεῖ μ’ αὐτούς τούς τρεῖς πειρασμούς, πού τούς κάνει ὁ διάβολος σέ ὅλους μας, γιά νά μᾶς δείξει πῶς κι ἐμεῖς θά τούς νικήσουμε αὐτούς τούς πειρασμούς. Πρέπει νά πεῖς κι ἐσύ στόν διάβολο, φύγε, ὕπαγε ὀπίσω μου, σέ κάθε τέτοιον λογισμό πού σοῦ λέει, πέσε νά μέ προσκυνήσεις.

Ὅ,τι ἔκανε ὁ Κύριος, τό ἔκανε γιά μᾶς, «ὥστε ὅταν ἀκοῦν οἱ δαίμονες κι ἀπό μᾶς αὐτά τά λόγια», πού εἶπε ὁ Χριστός, τό ὕπαγε ὀπίσω μου σατανᾶ, «ν’ ἀνατρέπονται ἀπό τή δύναμη τοῦ Κυρίου, πού μέ τά ἴδια αὐτά λόγια τούς ἐπετίμησε»²⁶.

Νά σᾶς πῶ κι ἕνα ἄλλο παράδειγμα. Πάρα πολλοί ἄνθρωποι βασανίζονται ἀπ’ τούς βλάσφημους λογισμούς. Βάζει ὁ διάβολος μέσα τους ἰδέες βλάσφημες γιά τόν Χριστό, γιά τήν Παναγία… ἀκατανόμαστα πράγματα. Δέν μπορεῖς καί νά τά πεῖς, ντρέπεσαι! Οὔτε νά τά ἐξομολογηθοῦνε, ντρέπονται, γιατί νομίζουν ὅτι εἶναι δικοί τους οἱ λογισμοί αὐτοί. Ἐνῶ εἶναι τοῦ διαβόλου. Εἶναι καθαρά δαιμονικοί λογισμοί αὐτοί, ἀφοῦ ἐσύ πᾶς στήν ἐκκλησία, προσπαθεῖς, ἐξομολογεῖσαι.. καί λές, εἶναι δυνατόν τώρα ἐγώ νά σκέφτομαι γιά τήν Παναγία αὐτά τά πράγματα; Ἤ γιά τόν Χριστό; Δέν εἶσαι ἐσύ πού τά σκέφτεσαι. Εἶναι τό πονηρό πνεῦμα. Τί πρέπει νά κάνεις; Νά τοῦ πεῖς αὐτό πού εἶπε καί ὁ Χριστός, «ὕπαγε ὀπίσω μου σατανᾶ», φύγε! Θά τό πεῖς καί στόν πνευματικό σου καί τελείωσε.

Λέει ἕνα περιστατικό, στόν Εὐεργετινό νομίζω, τρία χρόνια ἕνας μοναχός, ὁ καημένος, ταλαιπωριότανε μ’ αὐτούς τούς λογισμούς, πήγαινε νά τούς πεῖ, ντρεπόταν. Ὁ γέροντας καταλάβαινε, ἀλλά δέν ἤθελε νά τόν πιέσει. Τελικά, μετά ἀπό τρία χρόνια κατάφερε καί τό εἶπε. Καί τοῦ λέει, βρέ παιδί μου, γιατί δέν μοῦ τό ἔλεγες τόσο καιρό; Τί εἶναι αὐτό; Τίποτα. Αὐτό δέν εἶναι δική σου ἁμαρτία, τοῦ διαβόλου εἶναι. Βλέπετε; Πολλές φορές πόσο τσάμπα ταλαιπωρούμαστε!

Γι’ αὐτό ἔχει τεράστια σημασία, νά τό λέτε καί στούς ἄλλους, νά ἔρχεστε νά ἀκοῦτε κατήχηση. Ὄχι γιά μένα, ἀλλά γιατί αὐτά πού μᾶς λένε οἱ Ἅγιοι, εἶναι ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς μας καί φεύγει ἡ μαυρίλα, φέυγει ἡ κατάθλιψη, φεύγει ἡ ἀγωνία, φεύγει ἡ ταραχή, ὅλα αὐτά τά δαιμονικά πού ἔχουν κυριέψει σήμερα τόν κόσμο καί δέν βλέπεις ἕναν ἄνθρωπο ἀληθινά ὑγιή, πνευματικά ὑγιή. Ὅλοι εἶναι ἄρρωστοι καί ψάχνουνε νά βροῦνε ὑγεία καί χαρά καί λίγο ὕπνο στά φάρμακα καί στούς ψυχολόγους.

«Τό χάρισμα τῆς διακρίσεως τῶν πνευμάτων. Δέν πρέπει», λέει ὁ Ἅγιος, «ὅμως νά καυχόμαστε, ἐπειδή ἐκδιώκουμε δαίμονες, οὔτε νά ὑπερηφανευόμαστε γιά θεραπεῖες, οὔτε νά θαυμάζουμε ἐκεῖνον μονάχα πού ἐκβάλλει τά δαιμόνια καί νά ἐξευτελίζουμε ἐκεῖνον πού δέν τά διώχνει»²⁷. Γιατί οἱ ἅγιοι ἀσκηταί μπορεῖ νά ἀποκτήσουν κι αὐτό τό χάρισμα. Ὄχι ὅλοι. Δίνει ὁ Θεός ὅμως. Ὅπως ὁ Ἅγιος Γεράσιμος πού εἶναι στήν Κεφαλονιά ἔχει αὐτό τό χάρισμα. Φέτος μάλιστα εἶχαν πάει κάποια παιδιά καί ἀκούγανε τούς δαιμονισμένους πού φωνάζανε «μέ καῖς Γεράσιμε, μέ καῖς… μέ καῖς, πάρτε με ἀπό δῶ». Φώναζε τό δαιμόνιο μέσα ἀπό τόν ἄνθρωπο. Καταλάβατε; Ἔχουν αὐτό τό χάρισμα κάποιοι ἀσκηταί. Καί μέσα στόν κόσμο μπορεῖ νά ὑπάρχουν ἅγιοι πού νά ἔχουν αὐτό τό χάρισμα. Ἀλλά τί λέει ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος ἐδῶ πέρα; Δέν εἶναι σπουδαῖο πράγμα, νά καυχᾶστε γι’ αὐτό, ἐπειδή σᾶς ἔδωσε ὁ Θεός τό χάρισμα. Εἶναι τοῦ Θεοῦ τό χάρισμα, δέν εἶναι δικό σας. Ἀλλά κι ἐσεῖς, τώρα πού εἴπαμε αὐτά τά πράγματα, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, μπορεῖτε νά διώχνετε τούς κακούς λογισμούς. Ἄν τά σκεφτεῖτε καί τά ἐνστερνιστεῖτε αὐτά πού εἴπαμε, δέν θά σᾶς ἐξαπατᾶ ὁ διάβολος, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ πάντα καί μέ τή βοήθεια τοῦ πνευματικοῦ. Ἀλλά αὐτό δέν πρέπει νά σέ βάζει σέ ὑπερηφάνεια. Κι ἀπ’ τήν ἄλλη, ἕνας πού δέν διώχνει δαίμονες, δέν ἔχει αὐτό τό χάρισμα, λέει ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος, μήν τόν ἐξευτελίζεις. Ὅταν θά πᾶμε στό Κριτήριο τοῦ Θεοῦ δέν θά μᾶς πεῖ:

– Ἔβγαλες δαίμονες;

Ὄχι, θά μᾶς πεῖ ἄν ἔβγαλες τά πάθη σου. Αὐτό εἶναι τό κριτήριο, ἄν ἔπαψες νά ἁμαρτάνεις. Τό ἄλλο εἶναι τοῦ Θεοῦ τό χάρισμα. Μακάρι νά φτάσουμε σέ τέτοια ἐπίπεδα, νά διώχνουμε καί τούς δαίμονες.

«Ἄς μαθαίνει κανείς καλά τήν ἄσκηση καί κάθε μοναχοῦ καί ἤ νά τόν μιμεῖται καί νά δείξει ζῆλο ἤ νά διορθωθεῖ». Νά βλέπεις δηλαδή, λέει, σέ κάθε ἄνθρωπο, ὄχι τά χαρίσματα τοῦ Θεοῦ πού ἔχει καί νά θαυμάζεις γι’ αὐτά, αὐτά εἶναι τοῦ Θεοῦ. Νά βλέπεις τί ἄσκηση κάνει, τί ἀγῶνα κάνει ὁ καθένας, τί προσπάθεια κάνει, αὐτό εἶναι τό δικό του σέ κάθε ἄνθρωπο πνευματικό πού βλέπεις, καί αὐτό νά προσπαθεῖς νά τό μιμηθεῖς καί νά διορθώσεις τόν ἑαυτό σου. «Γιατί τό νά κάνουμε σημεῖα», θαύματα δηλαδή, «δέν εἶναι δικό μας ἔργον, ἀλλ’ εἶναι ἔργον τοῦ Σωτῆρος, πού ἔλεγε στούς μαθητές Του: «Νά μή χαίρετε γιατί τά δαιμόνια ὑποτάσσονται σέ σᾶς, ἀλλά διότι τά ὀνόματά σας εἶναι γραμμένα στούς οὐρανούς»²⁸»²⁹. Βλέπετε πῶς ὅλα ὁ Ἅγιος τά τεκμηριώνει μέ τήν Ἁγία Γραφή.

«Διότι, τό νά ’χουν γραφεῖ τά ὀνόματα στόν οὐρανό, εἶναι τεκμήριο τῆς δικῆς μας ἀρετῆς καί δικοῦ μας βίου (τοῦ χριστιανικοῦ)͘ ͘ τό νά ἐκβάλλει ὅμως κανείς δαιμόνια εἶναι τοῦ Σωτῆρος χάρις, γιατί Αὐτός τήν ἔχει δώσει». Δέν θά μᾶς σώσουν δηλαδή τά χαρίσματα, ἐννοεῖ ὁ Ἅγιος, θά μᾶς σώσει ὁ ἀγώνας πού θά κάνουμε, ἡ μετάνοια. Αὐτό μᾶς σώζει. Τό χάρισμα εἶναι τοῦ Θεοῦ. Κι ἄν δέν προσέξεις καί ὑπερηφανευτεῖς, θά τό χάσεις καί τό χάρισμα. Πολλοί εἶχαν χαρίσματα καί τά ἔχασαν γιατί ὑπερηφανεύτηκαν.

«Γι’ αὐτό, σ’ ἐκείνους πού καυχῶνται ὄχι γιά τήν ἀρετή, ἀλλά γιά τά σημεῖα πού κάνουν» τά θαύματα πού κάνουν «καί λένε: «Κύριε, δέν διώξαμε δαιμόνια μέ τό δικό Σου ὄνομα καί μέ τό δικό Σου ὄνομα δέν κάμαμε πολλά ἔργα δυνάμεως;» ἀποκρίθηκε: «Ἀληθινά σᾶς τό λέγω, δέν σᾶς ξέρω»³⁰. Δέν σᾶς ξέρω! Φοβερό δέν εἶναι;! Γιατί τό χάρισμα εἶναι τοῦ Θεοῦ, δέν εἶναι δικό σου. Ἐσύ τί ἔκανες γιά τόν Χριστό; Πόσο ἔκοψες τά πάθη σου; Πόσο μετανόησες; «Ὁ Κύριος δέν γνωρίζει κἄν τίς ὁδούς τῶν ἀσεβῶν»³¹. Τί σημαίνει αὐτό; Ὄχι ὅτι δέν μπορεῖ νά ξέρει τί κάνει ὁ καθένας. Τά ξέρει. Ὅλα τά ξέρει, εἶναι παντογνώστης. Ἀλλά ἐννοεῖ, ὅτι τούς ἀποστρέφεται τούς ἀσεβεῖς. Μ’ αὐτή τήν ἔννοια λέει δέν γνωρίζει τίς ὁδούς τῶν ἀσεβῶν. «Ἀποκαλύπτεται», λέει καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, «ὀργή Θεοῦ ἀπ᾿ οὐρανοῦ ἐπί πᾶσαν ἀσέβειαν καί ἀδικίαν ἀνθρώπων τῶν τήν ἀλήθειαν ἐν ἀδικίᾳ κατεχόντων»³². Ὀργή Θεοῦ ἐπί πᾶσαν ἀσέβειαν καί ἀδικίαν!

Νά ποῦμε ἕνα παράδειγμα σύγχρονο τώρα καί νά κλείσουμε. Αὐτό τό τελευταῖο νομοσχέδιο, καί τόσα ἄλλα πού ἔχουν περάσει ἀπό τότε πού ἄρχισαν νά κάνουν αὐτά τά ἄνομα νομοσχέδια… Τό πρῶτο-πρῶτο, νομίζω, ἦταν ἡ νομιμοποίηση τῶν ἐκτρώσεων. Ἀσεβέστατο! Νά νομιμοποιεῖς τόν φόνο! Ἀσεβέστατο νομοσχέδιο! Καί ὄχι μόνο, νά ἐπιβάλλουν καί στούς πολίτες φορολογία γιά νά γίνονται οἱ ἐκτρώσεις!

– Ξέρετε ὅτι ὅλοι πληρώνουμε γιά τίς ἐκτρώσεις πού γίνονται;

Ἀπό τήν φορολογία τῶν Ἑλλήνων γίνονται οἱ ἐκτρώσεις οἱ ἐπίσημες. Ἀφῆστε τίς ἀνεπίσημες, τίς κρυφές. Μιλᾶνε κάποιοι γιά 1.000.000 ἐκτρώσεις τόν χρόνο στήν Ἑλλάδα, τήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα. Στάζουμε αἷμα, δηλαδή, οἱ Ἕλληνες, μόνο ἀπό αὐτό. Καί ὄχι μόνο αὐτό, σιγά-σιγά νομεθέτησαν καί χίλια δυό ἄλλα πολύ ἄνομα νομοσχέδια. Τήν ἀποποινικοποίηση τῆς μοιχείας. Μετά, τόν πολιτικό γάμο. Ἀσεβέστατα νομοσχέδια. Μετά, τήν ἐκδίωξη τῶν πνευματικῶν ἀπό τά σχολεῖα. Ἀπαγορεύεται νά πάει πνευματικός νά ἐξομολογήσει τά παιδιά. Ὅλοι οἱ μάγοι καί οἱ σατανιστές καί οἱ ψυχολόγοι καί οἱ ψυχοβγάλτες πᾶνε! Μόνο οἱ πνευματικοί νά μήν πᾶνε… Μετά τά ἀκόμα χειρότερα, πού θεσμοποίησαν τώρα, τήν νομιμοποίηση τῆς ὁμοφυλοφιλίας, τό αὐτόματο διαζύγιο, τό σύμφωνο συμβίωσης, πού πλέον ὁ γάμος δέν εἶναι τίποτα ἄλλο, εἶναι μία σύμβαση. Ὅσο κρατήσει.. μετά τήν διαλύουμε τή σύμβαση. Ὅπως διαλύεις μία ἐταιρεία δηλαδή, ἔτσι διαλύεις καί τόν γάμο.

Καί τό τελευταῖο τήν νομιμοποίση τῆς ἀναγνώρισης τῆς ἀλλαγῆς τοῦ φύλου. Ἀπό 15 ἐτῶν τό παιδάκι μέ μία ὑπογραφή νά μπορεῖ νά ἀλλάζει τό φύλο του! Ἐνῶ δέν μπορεῖ νά πιεῖ ἀλκοόλ, δέν μπορεῖ νά ψηφίσει, μπορεῖ μέ μία ὑπογραφή νά πεῖ, δέν εἶμαι ἀγόρι, εἶμαι κορίτσι. Ἄντε νά βγάλεις ἄκρη μετά… Καί δέν ξέρει ὁ λαός ὅτι τό 40%-50% αὐτῶν τῶν παιδιῶν αὐτοκτονοῦν, σύμφωνα μέ τά ἐπίσημα ἐπιστημονικά δεδομένα. Αὐτή ἡ ὁμάδα λέγεται «τράνς», θά τήν ἔχετε ἀκούσει… Καί ἐγώ δέν τό ἤξερα, τώρα τό ἔμαθα. «Τράνς»: δηλαδή ἀλλάζεις φύλο. Αὐτή ἡ ὁμάδα τῶν «τράνς» ἔχει ποσοστό αὐτοκτονίας 40%. Καταλαβαίνετε; Δηλαδή, αὐτοί πού νομοθέτησαν αὐτό τό νομοσχέδιο, κανονικά πρέπει νά πᾶνε φυλακή. Σπρώχνουν τήν νεολαία τήν ἑλληνική στήν αὐτοκτονία. Ἀνθρωποκτονία εἶναι αὐτό τό πράγμα! Πρόωθηση τῆς αὐτοκτονίας. Καί δέν κουνιέται κανένας! Νά δοῦμε πότε θά ξυπνήσουμε..

Καί τό ἐπίσης ἀσεβές, πού βάλαμε στά σχολεῖα μέ τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν, τόν συγκρητισμό, τόν Οἰκουμενισμό καί τήν Πανθρησκεία. Ἐπίσημα πλέον τά Ἑλληνόπουλα διδάσκονται τόν συγκρητισμό.

– Ξέρετε τί εἶναι ὁ συγκρητισμός;

«Ὅλοι οἱ θεοί εἶναι πραγματικοί… καί οἱ δαίμονες θεοί εἶναι κι αὐτοί». Αὐτό πού θέλει ὁ δαίμονας, νά λατρευτεῖ ὡς θεός, αὐτό πού λέγαμε προηγουμένως, νά προσκυνηθεῖ ὡς θεός. Καί σοῦ λένε, καί οἱ μουσουλμάνοι τόν ἴδιο θεό ἔχουνε καί οἱ βουδιστές καί οἱ ἄλλοι… ἁπλῶς ἔχει ἄλλο ὄνομα… προσκυνᾶτε κι αὐτούς…

Διάβαζα γιά ἕνα παιδάκι, πού τοῦ εἶπε ἡ μαμά του, ἔλα νά κάνουμε τό Ἀπόδειπνο, ὅπως τό κάνανε κάθε μέρα, καί λέει, μαμά περίμενε. Πάει πλένει τά ποδαράκια του καί λέει, νά, μαμά, ἔτσι κάνουν οἱ μουσουλμάνοι, πρίν κάνουν προσευχή, πλένουν τά ποδαράκια τους. Τό ἔμαθε τό μάθημα… στό σχολεῖο! Εἶναι γιά κλάματα, δέν εἶναι γιά γέλια. Εἶναι τραγικό πράγμα!

– Τί θέλουμε ἐμεῖς νά μάθουμε δηλαδή; Τήν προσευχή τῶν μουσουλμάνων πού εἶναι προσευχή στούς δαίμονες;

Κι ὅμως αὐτό τό ἀνεχόμαστε. Εὐτυχῶς πού κάποιοι γονεῖς ξύπνησαν καί γυρνᾶνε τά βιβλία πίσω καί ζητᾶνε ἀπαλλαγή. Κι αὐτό πρέπει νά γίνει πανελλήνιο κίνημα. Νά τά γυρίσουν ὅλα τά βιβλία πίσω στό Ὑπουργεῖο. Νά τούς «πνίξουν» μέ τά βιβλία… ἔτσι πρέπει. Ἀπαράδεκτα!

Ἀλλά αὐτά ὅλα, προσέξτε, εἶναι αὐτό πού λέει ἐδῶ, «ὀργή Θεοῦ ἀπ᾿ οὐρανοῦ ἐπί πᾶσαν ἀσέβειαν. Ὅλα αὐτά εἶναι ἀσέβεια. Ἡ ἀσέβεια, ξέρετε, δέν εἶναι ἁπλή ἁμαρτία. Εἶναι ἁμαρτία στόν Θεό. Ὅταν ἐγώ, ἄς ποῦμε, κλέψω ἕναν ἄνθρωπο -Θεός φυλάξοι- εἶναι ἁμαρτία. Ἀδικῶ αὐτόν τόν ἄνθρωπο πού κλέβω. Ἄν ὅμως ἔρθω καί κλέψω τήν ἐκκλησία, αὐτό δέν εἶναι ἁμαρτία ἁπλή. Εἶναι ἀσέβεια, εἶναι ἱεροσυλία. Αὐτό εἶναι πολύ μεγαλύτερη ἁμαρτία. Καί ὅλα αὐτά τά ἄνομα νομοσχέδια δέν εἶναι ἁπλή ἁμαρτία, εἶναι ἀσέβεια. Κάτσε Θεέ στήν ἄκρη… δέν σέ λογαριάζουμε, ἐμεῖς ἔχουμε τούς δικούς μας νόμους. Πάει τό Εὐαγγέλιο, πᾶνε ὅλα… καί θά τό πληρώσουμε αὐτό. Γι’ αὐτό τά λέω τώρα ὅλα αὐτά. Θά τό πληρώσουμε σίγουρα. Ἁπλῶς ὁ Θεός λίγο περιμένει μήπως ὑπάρξει μετάνοια. Δέν ἔρχεται ἀμέσως ὁ λογαριασμός, ἔρχεται λίγο πιό μετά… Καί θά ἀναρωτιόμαστε, γιατί μᾶς ἦρθαν. Γιατί τόσα χρόνια ἀσεβοῦμε καί «ἀποκαλύπτεται ὀργή Θεοῦ ἀπ᾿ οὐρανοῦ ἐπί πᾶσαν ἀσέβειαν καί ἀδικίαν ἀνθρώπων, τῶν τήν ἀλήθειαν ἐν ἀδικίᾳ κατεχόντων». Πώ, πώ! Γιά προσέξτε κι αὐτό πού λέει ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος, ἔχουμε τήν ἀλήθεια ἐν ἀδικίᾳ! Φοβερό πράγμα!

– Ἔχουμε τό φῶς ἔχουμε τόν Χριστό, ἔχουμε τήν Ὀρθόδοξη πίστη καί Ἐκκλησία καί τί κάνουμε;

Τά περιφρονοῦμε, τά καταφρονοῦμε, ἐν ἀδικίᾳ. Ἀντί νά δοξάζουμε τόν Θεό, πού μᾶς ἔχει μέσα στήν ἀλήθεια, στήν ἀληθινή γνώση τοῦ Θεοῦ, στό ἀληθινό δόγμα, τά καταφρονοῦμε, δέν τά τιμοῦμε. Ἀσεβοῦμε ἀπέναντι στήν ὀρθόδοξη πίστη καί στήν ἀλήθεια, πού εἶναι ὁ Χριστός.

Τά λέμε ὅλα αὐτά, καί ἄλλες φορές τό εἴπαμε, τουλάχιστον ἐμεῖς πού τά ἀκοῦμε καί κάποιοι ἄλλοι πού μποροῦμε νά ἐπηρεάσουμε, νά μετανοήσουμε. Κι ἄν μετανοήσει ἕνα κρίσιμο δεῖγμα, ὅπως τό λένε ἔτσι στή φυσική νομίζω, ἕνα κρίσιμο ποσοστό ἀνθρώπων Ἑλλήνων μετανοήσει, θά σωθεῖ καί ἡ πατρίδα μας καί ἡ Ἐκκλησία μας. Ὄχι ἡ πατρίδα, τό χῶμα δηλαδή καί τά χωράφια. Αὐτό δέν εἶναι τόσο σπουδαῖο. Τό σπουδαῖο εἶναι νά σωθεῖ ἡ Ἐκκλησία μας. Ἀλλιῶς θά χαθεῖ ἡ Ἐκκλησία μας, ὅπως χάθηκε ἡ Ἐκκλησία τῆς Σμύρνης, τῶν Θυατείρων. Ὅλες αὐτές εἶναι μόνο ὀνόματα τώρα, δέν ὑπάρχουν πιστοί. Ὁ Θεός νά φυλάξει!

– Ἀλλά εἴδατε τί λέει στήν Ἀποκάλυψη;

«Ἄν δέν μετανοήσεις, θά κινήσω τήν λυχνία σου»³³. Θά κινήσω – θά μετακινήσω τήν λυχνία σου. Λυχνία εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Τό λέει στούς Ἐπισκόπους στήν ἀρχή τῆς Ἀποκάλυψης. Διαβάστε τήν Ἀποκάλυψη νά δεῖτε. Στήν ἀρχή στέλνει ὁ Θεός ἐπιστολές -ἄν θυμᾶμαι καλά- σέ ἑφτά Ἐκκλησίες, τίς ὁποῖες τίς ὀνομάζει λυχνίες. Καί τοῦ λέει τοῦ Ἐπισκόπου, ἄν δέν μετανοήσεις, ἄν δέν διορθωθεῖς καί δέν διορθώσεις καί τόν λαό, θά μετακινήσω τήν λυχνία σου. Θά φύγει, θά πάψει νά ὑπάρχει. Νά πού μετακινήθηκε ἠ λυχνία, γιατί αὐτές οἱ Ἐκκλησίες πού ἔχουν πάρει ἐπιστολές ἀπό τόν Θεό στήν Ἀποκάλυψη, δέν ὑπάρχουν σήμερα. Μόνο τά ὀνόματά τους ὑπάρχουν. Ἔγινε αὐτό πού εἶπε ὁ Θεός δηλαδή. Νά προσέξουμε μήν τό πάθουμε κι ἐμεῖς.

Ἐρ. : Πάτερ συγγνώμη, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδας.

Ἀπ. : Ναί, νά πάψει νά ὑπάρχει ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἡ τοπική Ἐκκλησία. Ἡ Ἐκκλησία, ἀνά τόν κόσμο, κάπου θά ὑπάρχει. Ἀλλά ἡ τοπική μας Ἐκκλησία ἐδῶ, δέν θά ὑπάρχει, ἄν δέν μετανοήσουμε.

«Πρέπει λοιπόν κατά γενικό κανόνα, νά προσευχώμεθα καθώς προεῖπα, γιά νά λαμβάνουμε χάρισμα διακρίσεως πνευμάτων, ὥστε νά μή πιστεύουμε σέ κάθε πνεῦμα, καθώς λέει ἡ Γραφή»³⁴»³⁵, λέει ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος. Προσέχετε, νά ζητᾶτε ἀπό τόν Θεό νά σᾶς δίνει διάκριση πνευμάτων. Σήμερα ἔχει πλημμυρίσει ὁ κόσμος ἀπό δαιμονικές ἐνέργειες, δαιμονικά πνεύματα καί οἱ ἄνθρωποι μπερδεύονται καί τό βλέπουν σάν καλό, σοῦ λέει «πνεῦμα» εἶναι κι αὐτό. «Πνευματική συγκέντρωση», «πνευματικές ἐκδηλώσεις», καί εἶναι δαιμονικές. Ἀλλά ὁ ἄλλος δέν ἔχει τήν στοιχειώδη διάκριση. Πάει στό θέατρο, ἄς ποῦμε, στόν κινηματογράφο, καί λέει:

– Πνευματικά δέν εἶναι αὐτά;

Εἶναι κουλτούρα, εἶναι τέχνη… ἡ ἑβδόμη τέχνη. Ὁ κινηματογράφος ἔτσι δέν λέγεται; Ἑβδόμη τέχνη. Καί πάει ἐκεῖ καί βλέπει καί ἀκούει βλασφημίες κατά τοῦ Θεοῦ, αἰσχρότατα πράγματα… καί σοῦ λέει, αὐτά εἶναι πνεῦμα! Βέβαια πνεῦμα εἶναι, ἀλλά εἶναι πονηρό πνεῦμα. Πνευματικό εἶναι, ναί… ἀλλά εἶναι τό δαιμονικό πνεῦμα. Πρέπει νά ἔχεις τή στοιχειώδη διάκριση τῶν πνευμάτων. Αὐτά πού ὁ κόσμος λέει πνευματικά, εἶναι πνευματικά ἀλλά τῶν δαιμονικῶν πνευμάτων, τῶν δαιμόνων, ὄχι τῶν Ἀγγέλων, τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἁγίων.

«Ἀγαπητοί, μή παντί πνεύματι πιστεύετε», λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης στήν πρώτη καθολική του ἐπιστολή, «ἀλλά δοκιμάζετε τά πνεύματα εἰ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν», ἄν εἶναι ἀπό τόν Θεό αὐτά τά πνεύματα, «ὅτι πολλοί ψευδοπροφῆται ἐξεληλύθασιν εἰς τόν κόσμον». Πολλοί ψευδοπροφῆτες βγῆκαν στόν κόσμο, πού τό παίζουν χρηστοί, καλοί, καί εἶναι ψευδοπροφῆτες. Καί σήμερα δέν βλέπετε; Ὅλοι οἱ πλάνοι τοῦ κόσμου, οἱ πολιτικοί κ.λ.π., πῶς ἐμφανίζονται; Ὡς εἰρηνισταί, εἰρηνόφιλοι, ἄνθρωποι πού εἶναι ἕτοιμοι νά σοῦ δώσουν τά πάντα, ναί σέ ὅλα… ὅ,τι θέλεις, ναί, ναί, ναί… καί στήν οὐσία εἶναι ὄχι, ὄχι, ὄχι… τίποτα τό καλό. Εἶναι οἱ ψευδοπροφῆτες, πού σοῦ ὑπόσχονται ὅτι θά κάνουν τό καλό καί κάνουν τό κακό. Πρέπει νά ἔχουμε τή στοιχείωδη διάκριση λοιπόν νά διακρίνουμε τά πνεύματα, ποιό εἶναι ἐκ τοῦ πονηροῦ καί ποιό εἶναι ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ πνεύματος. Εἴτε εἶναι λογισμός αὐτός εἴτε ὅραμα εἴτε φαντασία εἴτε εἶναι καί λόγος εἴτε εἶναι καί ἔργο. Σήμερα οἱ ἄνθρωποι δέν ἔχουν τή στοιχείωδη διάκριση τῶν πνευμάτων γιά τίποτα, καί σοῦ λέει «Καλά, δέν εἶναι καλό πράγμα νά γίνουμε ὅλοι οἱ χριστιανοί ἕνα; Ὁ Οἰκουμενισμός.. δέν εἶναι καλό πράγμα;». Δέν ἔχει αὐτή τή διάκριση, νά καταλάβει ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι συγκρητισμός καί, ἄν βάλεις τόν Χριστό μαζί μέ τόν Μωάμεθ καί τόν Βούδα καί τόν θεό τῶν Ἑβραίων, βλασφημεῖς, γιατί δέν ἔχει καμιά σχέση ὁ Χριστός μ’ αὐτούς. Γιατί αὐτοί εἶναι δαίμονες καί οἱ ὀπαδοί τους εἶναι ὑπηρέτες τῶν δαιμόνων. Δέν τό καταλαβαίνει. Σοῦ λέει, γιατί; Νά ἔχουμε ἀγάπη…

– Μά ξέρεις τί θά πεῖ ἀγάπη; Τί εἶναι ἡ ἀγάπη ξέρεις;

Δέν ἔχει τή διάκριση, δέν ξέρει τίποτα. Κι ἔτσι οἱ ἄνθρωποι μπαίνουν σέ μία ἀπέραντη σύγχυση. Εἶναι φοβερό πράγμα αὐτό. Γι’ αὐτό, βλέπετε, εἶναι πολύ σημαντικά ὅλα αὐτά καί δέν εἶναι ἐξειδικευμένα, μόνο γιά τούς καλογήρους, γιά τούς ἀσκητές. Γιά ὅλους μας εἶναι. Νά ἔχουμε τή στοιχειώδη διάκριση τῶν πνευμάτων.

Σταματῶ ἐδῶ καί συγγνώμη, ἄν εἶπα λίγο παραπάνω ἀπ’ ὅ,τι ἕπρεπε, γιά λίγο περισσότερο χρόνο. Μήπως ὑπάρχει κάποια ἐρώτηση;

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

Ἐρ. : Πολλοί λένε μόνο ὁ Θεός ὑπάρχει, ὄχι ὁ διάβολος. Ἐδῶ κάνουμε τόσον ἀγῶνα κατά τοῦ διαβόλου καί πρέπει νά προσέξουμε πάρα πολύ. Ἡ ζωή μας εἶναι ἕνας ἀγώνας. Ὁ Θεός μᾶς ἔχει δώσει ἐλευθερία γιά νά κάνουμε τό καλό ἤ τό κακό. Μᾶς δίνει τή δυνατότητα νά γίνουμε ἕνας μικρός θεός, νά τό πῶ ἔτσι.

Ἀπ. : Θεός κατά χάρη. Ἡ μεγαλύτερη ἀπάτη τοῦ δαίμονα εἶναι νά σέ πείσει ὅτι δέν ὑπάρχει. Προσέξτε το αὐτό. Ἡ πιό μεγάλη ἀπάτη! Γιατί εἶπε ἡ κυρία, πολλοί δέν πιστεύουν ὅτι ὑπάρχει διάβολος. Ὄντως! Ρωτῆστε ἕναν ψυχολόγο: Ὑπάρχει διάβολος; Τί εἶναι αὐτά;, θά σοῦ πεῖ, αὐτά εἶναι τοῦ μεσαίωνα. Κι ὅμως ὑπάρχει… καί τόν βλέπεις κάθε μέρα, ἀλλά δέν καταλαβαίνεις ὅτι εἶναι αὐτός. Ὅλα τά ἀνάγουν στόν ἐγκέφαλο, στή λογική καί στόν ἐγκέφαλο, ὅτι λειτουργεῖ ὁ ἐγκέφαλος. Δέν εἶναι πάντα ὁ ἐγκέφαλος! Δέν εἶναι ὁ ἐγκέφαλος… Οἱ δαιμονισμένοι τῶν Γεργεσηνῶν εἴχανε -λέει- τρέλα, μελαγχολία. Ἄ, ἔτσι εἶναι ἡ μελαγχολία;… Καί δηλαδή μετά ἡ μελαγχολία πῆγε στούς χοίρους; Καί οἱ χοίροι, τούς ἔπιασε μελαγχολία καί πηδήξανε στή λίμνη; Πολύ ἐπιστήμονας εἶσαι βρέ φίλε… Δηλαδή μεταδίδεται ἡ μελαγχολία καί ἔφυγε ἀπό τούς ἀνθρώπους καί πῆγε στούς χοίρους! Βλέπετε τί γελοῖα πράγματα λένε;

Ἄντε νά ἑρμηνεύσεις τό φαινόμενο τοῦ δαιμονισμοῦ ἐσύ κ. ψυχολόγε! Δέν μπορεῖ νά τό ἑρμηνεύσει. Σοῦ λέει, εἶναι ὁ ἐγκέφαλος. Μά πῶς εἶναι ὁ ἐγκέφαλος; Καί μετά, ὁ ἐγκέφαλος τῶν χοίρων ἔπαθε βλάβη καί 2000 χοίροι πήδηξαν στό νερό καί πνίγηκαν; Δέν εἶναι ἔτσι… καθόλου ἔτσι.

Ὑπάρχει λοιπόν, καί παραϋπάρχει ὁ διάβολος. Καί αὐτό, προσέξτε, εἶναι δόγμα τῆς πίστεώς μας. Ὅπως εἶναι δόγμα ὅτι ὑπάρχει ὁ Χριστός καί εἶναι τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος, ἔτσι εἶναι δόγμα ὅτι ὑπάρχει ὁ διάβολος. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μίλησε γιά διάβολο καί ὅτι «ἦρθα γιά νά λύσω», λύσω θά πεῖ διαλύσω, καταλύσω, καταστρέψω δηλαδή, «τά ἔργα τοῦ διαβόλου»³⁶. Γι’ αὐτό ἦρθε ὁ Χριστός στή γῆ, γιατί ὁ διάβολος μᾶς εἶχε δέσει ὅλους, ὅπως δένει ἡ ἀράχνη, ὅταν πιάνει ἕνα ἔντομο καί τό δένει γύρω-γύρω, τό τυλίγει.. τελείωσε τό ἔντομο. Ἔτσι μᾶς εἶχε δέσει καί ὁ διάβολος.

Ἐρ. : Αὐτή ἡ πάλη μεταξύ Θεοῦ καί διαβόλου… Θά σᾶς πῶ ἕνα παράδειγμα. Εἶχα πάει στήν Τῆνο 6-8 τοῦ παρόντος μηνός μέ κάποια κυρία καί τήν κόρη της καί γυρίζουμε 2:30 τήν νύχτα 8 τοῦ μηνός. Τρίτη 10 τοῦ μήνα, πάει νά πάρει τήν κόρη της καί πῶς τῆς φεύγει τό τιμόνι… τό αὐτοκίνητο τσαλακώθηκε! Τσαλακώθηκε τό αὐτοκίνητο, βγῆκε ἀπό τήν ὀροφή ἡ κυρία καί εἶπε ὅτι μιά δύναμη ἔτσι τήν κράτησε… Ἐγχειρίστηκε στήν σπονδυλική στήλη καί βγῆκε ὑγιεστάτη ἀπό τό νοσοκομεῖο. … Πόσο χτυπάει ὁ διάβολος προπάντων αὐτόν πού πιστεύει! Αὐτόν χτυπάει καί δοκιμάζει. Καί ἡ κοπέλα βγῆκε σώα, χωρίς νά πάθει τίποτα, μέσα ἀπό τό τσαλακωμένο αὐτοκίνητο. Τό λέω τώρα, καί καταλαβαίνετε πῶς αἰσθάνομαι.

Ἀπ. : Μάλιστα. Ὑπάρχουν οἱ δαιμονικές ἐνέργειες, ὑπάρχουν καί οἱ ἀγγελικές ἐνέργειες καί ὁ Θεός μᾶς προστατεύει. Ἀλλά νά προσέχουμε κι ἐμεῖς νά μή δίνουμε δικαιώματα. Νά εἴμαστε ἕτοιμοι πάντα νά ἀναχωρήσουμε. Ἕλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἐξομολογεῖται, λύνονται τά δικαίωματα τοῦ διαβόλου. Μήν ἀφήνουμε, λοιπόν, τόν διάβολο νά ἔχει δικαίωματα ἐπάνω μας. Τίποτα δέν μπορεῖ νά κάνει ὁ διάβολος, ἀλλά, ἐάν ἔχουμε ἁμαρτίες ἀμετανόητες, ἀνεξομολόγητες, τότε παίρνει δικαίωμα, ζητάει ἄδεια. Ἔχει τόσο θράσος, πού ζήτησε ἄδεια νά πειράξει τόν Ἰώβ, ὁ ὁποῖος δέν εἶχε δώσει δικαίωματα στόν διάβολο. Πόσο μᾶλλον ζητάει νά πειράξει αὐτούς πού πᾶνε μέ τή θέλησή τους καί ἁμαρτάνουν, οὐσιαστικά δηλαδή προσκυνοῦν τόν διάβολο. Ἡ κάθε ἁμαρτία πού κάνουμε εἶναι ἕνα προσκύνημα στόν διάβολο.

Ἐρ. : Ἤθελα νά ρωτήσω, λέει κάποιος ὅτι αἰσθάνεται τόν ἅγιό του……

Ἀπ. : Μ’ αὐτά τά κριτήρια πού σᾶς εἶπα. Κι ἄν πάλι δέν βγάζετε ἄκρη, τό καλύτερο εἶναι νά πᾶτε σ’ ἕναν διακριτικό πνευματικό. Νά μήν ἐμπιστευόμαστε τόν ἑαυτό μας. Σᾶς εἶπα αὐτό πού εἶπε ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ἀπό τά διακόσια τέσσερα -ἄν θυμᾶμαι καλά τό νούμερο, πάντως πάνω ἀπό διακόσια- ὁράματα πού εἶχε, τά δύο ἦτανε τοῦ Θεοῦ. Γιατί; Ἡ συγγένειά μας λόγω τοῦ ὅτι εἴμαστε σέ πτώση τώρα. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἴμαστε σέ πτώση, δηλαδή δέν εἴμαστε στή φυσική μας κατάσταση, ὅπως μᾶς ἔφτιαξε ὁ Θεός. Φυσική κατάσταση εἶναι ὅπως ἦταν ὁ Ἀδάμ πρίν ἁμαρτήσει, πού ἦταν σέ κατάσταση θεώσεως. Ἄλλοι πατέρες λένε σέ κατάσταση φωτισμοῦ, ἄλλοι θεώσεως, πάντως σέ συνεχή κοινωνία μέ τόν Θεό. Καί ὁ Ἀδάμ εἶχε καί χαρίσματα, σπουδαῖα χαρίσματα. Εἶχε τό διορατικό χάρισμα. Ὅταν εἶδε τήν Εὔα δίπλα του, εἶπε «αὐτό εἶναι κόκκαλο ἀπ’ τό κόκκαλό μου»³⁷. Πῶς τό ἤξερε; Ἀφοῦ ὁ Θεός λέει, τόν κοίμησε καί πῆρε ἀπό τήν πλευρά του καί ἔφτιαξε τήν Εὔα. Μέ τό χάρισμα πού εἶχε. Ὁ ἄνθρωπος, ὅταν εἶναι στή φυσική του κατάσταση ἔχει χαρίσματα, ἔχει τό προφητικό, ἔχει τό βασιλικό, ἔχει τά χαρίσματα πού ἔχει καί ὁ Χριστός.

Μετά πού πέσαμε, συγγενέψαμε μέ τόν διάβολο. Γι’ αὐτό τά πιό πολλά ὁράματα καί οἱ λογισμοί εἶναι ἀπό τόν διάβολο. Προσέξτε το αὐτό. Ἔχουμε συγγενέψει τώρα μέ τόν διάβολο, γι’ αὐτό θέλει πολλή – πολλή προσοχή. Νά μή δίνουμε καμία σημασία. Ἡ καλύτερη ἀντιμετώπιση καί στά ὁράματα καί στούς λογισμούς εἶναι ἡ περιφρόνηση. Κι ἄν σοῦ λέει ὁ λογισμός ὅτι κάτι εἶναι ἀπό τόν Θεό, πέστο στόν πνευματικό κι αὐτός θά διακρίνει πιό σίγουρα ἀπό σένα.

Εἶναι μερικοί – μερικές πού κάθε μέρα βλέπουν τήν Παναγία, τόν τάδε Ἅγιο, τόν τάδε Ἅγιο… Στάσου δηλαδή! Γιά στάσου λίγο… εἶναι πλάνη αὐτό τό πράγμα. Δηλαδή ἐσύ τόν ἔχεις στό τσεπάκι σου τόν Χριστό ἤ τήν Παναγία καί τούς βλέπεις κάθε ὥρα καί στιγμή; Καί ἔλεγε ἕνας πολύ σπουδαῖος, ἅγιος ἄνθρωπος «ἐγώ δέν εἶδα οὔτε φτερό ἀγγέλου μέχρι τώρα»! Τίποτα ..

Ἐρ. : Ὁ τελευταῖος πού ἔκανε ἐξορκισμούς ἦταν ὁ π. Σάββας Ἀχιλλέως στήν Ἀθήνα. Μετά ἡ Ἱερά Σύνοδος ἀπαγόρευσε τούς ἐξορκισμούς… Τό θέμα τοῦ ἐξορκισμοῦ εἶναι πάρα πολύ σοβαρό…

Ἀπ. : Κοιτάξτε, αὐτό πού λέτε δέν τό ἔχω ὑπόψη μου, ἄν ὑπάρχει τέτοια ἀπόφαση, ἀλλά ὁ ἱερέας, ἐφόσον ἔχει καί τήν ἄδεια τοῦ Ἐπισκόπου του, μπορεῖ νά διαβάζει καί ἐξορκισμούς. Ἐκεῖνο πού δέν εἶναι καλό, εἶναι ὅταν γίνονται σέ πολλούς μαζί. Γιατί ἐκεῖ, μοῦ εἶχε πεῖ ἕνας πνευματικός, πηδᾶνε οἱ δαίμονες ἀπ’ τόν ἕναν στόν ἄλλον. Γι’ αὐτό εἶναι καλό νά γίνεται, καί πρέπει νά γίνεται, ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι διαπιστωμένα δαιμονισμένος. Ὄχι ἐξορκισμούς μέ τό παραμικρό… Ἔχουμε καί μερικούς καί μερικές πού διαβάζουν κάθε τόσο τήν εὐχή τοῦ Ἁγίου Κυπριανοῦ. «Νά τήν διαβάσεις», λέει… Αὐτή εἶναι γιά τούς ἱερεῖς, δέν εἶναι γιά σένα, νά διαβάζεις τήν εὐχή τοῦ Ἁγίου Κυπριανοῦ. Καί διαβάζουμε τούς ἐξορκισμούς σ’ αὐτόν πού διαπιστωμένα ἔχει δαιμόνιο μέσα του. Μέ ποιά ἔννοια τό ἔχει μέσα του; Κατοικεῖ σωματικά, στό σῶμα του. Αὐτός εἶναι ὁ δαιμονισμένος, πού ἔχει ὑποστατικό δαιμόνιο, δηλαδή τό δαιμόνιο μπαίνει μέσα του. Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι σήμερα δέν ἔχουν ὑποστατικό δαιμόνιο, ἀλλά ἔχουν δαιμονική ἐνέργεια, δαιμονική ἐπήρεια, οἱ πλεῖστοι ἄνθρωποι σήμερα, γιατί οὔτε ἐκκλησιάζονται οὔτε ἐξομολογοῦνται, ὁπότε κυριαρχοῦνται ἀπό τόν δαίμονα, ἀλλά δέν κατοικεῖ μέσα τους. Ὑπάρχουν κάποιοι ὅμως στούς ὁποίους κατοικεῖ, καί ὅταν εἶναι ἔτσι σέ κατάσταση κατάληψης, δαιμονοκατάληψης, κάνουν αὐτά πού ξέρετε πώς κάνουν, πού βλαστημοῦνε, πού χτυπιοῦνται, πού σκίζουν τά ροῦχα τους κ.λ.π.

Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι πού ἔχουν ὑποστατικό δαιμόνιο, δέν μποροῦνε νά προσκυνήσουν τά ἅγια λείψανα. Ἔτσι τούς ξεχώριζε ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ἔβαζε στό χέρι του ἕνα ἅγιο λείψανο καί ὅταν πήγαινε ὁ ἄλλος νά τοῦ τό φιλήσει, δέν μποροῦσε νά τοῦ τό φιλήσει, γιατί τό δαιμόνιο καταλάβαινε τή Χάρη πού εἶχε στό χέρι του ὁ Ἅγιος καί δέν τολμοῦσε νά πλησιάσει. Εἶχα δεῖ μιά φορά μία γυναίκα, κοπέλα ἦταν, σ’ ἕνα μοναστήρι στήν Ἀθήνα, πού τῆς πήγαιναν τήν λειψανοθήκη μπροστά στό στόμα της, ὄρθια ἦταν αὐτή, καί ὅσο τήν πήγαιναν κοντά της αὐτή ἔκανε ἔτσι πίσω, πίσω, πίσω, καί ἔλεγες, ἔτσι ὅπως εἶναι ὄρθια, θά πέσει καί θά χτυπήσει πίσω τό κεφάλι της. Δέν μποροῦσε νά προσκυνήσει. Καταλάβατε; Τρέμει ὁ διάβολος τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τά ἅγια λείψανα.

Ἄν ὅμως ὁ ἄνθρωπος δέν ἔχει τέτοιο πράγμα, δέν πρέπει νά τοῦ διαβάσεις ἐξορκισμούς. Ἄλλες προσευχές θά τοῦ διαβάσεις καί προπάντων βέβαια θά τόν βοηθήσεις νά ἐξομολογηθεῖ. Αὐτό εἶναι τό πρῶτο.

Ἤ οἱ ἄλλοι πού κάνουν τά ξεματιάσματα καί τό παίζουν παπάδες. Οἱ κυρίες ἄς ποῦμε οἱ ξεματιάστρες… Μέ ποιό δικαίωμα; Αὐτό εἶναι τοῦ ἱερέως τό ξεμάτιασμα. Ὑπάρχει μάτι; «Ἀφοῦ τό παραδέχεται ἡ Ἐκκλησία», λέει, «τό μάτι»… Χαίρω πολύ! Εὐχαριστῶ πολύ πού μοῦ τό ΄πες! Φυσικά τό παραδέχεται. Ἀλλά δέν ἔβαλε ἐσένα νά βγάλεις τό μάτι… νά ξεματιάζεις. Ἔχει βάλει τόν ἱερέα νά διαβάζει τήν εὐχή τῆς βασκανίας. Ἐσύ τί ρόλο παίζεις; Εἶσαι ἱερέας; Ἔχεις χειροτονία; Ὁ διάβολος φεύγει ἀπ’ αὐτόν καί πάει σέ σένα. Κι οὔτε κι ἀπό ἐκεῖνον φεύγει πού ξεματιάζεις. Μετά ἀπό λίγο θά ἀρχίσει πάλι νά χασμουριέται καί νά λέει, μέ πονάει τό κεφάλι μου. Τηλέφωνο… ξεμάτιασέ με πάλι. Αὔριο τό ἴδιο, μεθαύριο… καί σέ κοροϊδεύει μιά χαρά ὁ διάβολος. Λοιπόν, τό μάτι εἶναι δαιμονική ἐνέργεια, σᾶς τό λέω νά τό ξέρετε, πού πηγάζει ἀπό φθόνο, ἀπό ζήλεια. Βλέπει μία ἕνα μωρό, ζηλεύει τό μωρό καί τό ματιάζει τό παιδί, τοῦ μεταδίδει τό πονηρό πνεῦμα. Ἀπό τή ζήλεια, ἀπό τά μάτια βγαίνει ἡ ζήλεια, τό πονηρό πνεῦμα.

Ποιοί ὅμως ματιάζουν; Αὐτοί πού εἶναι ἀνεξομολόγητοι. Καί ποιοί ματιάζονται; Ἐπίσης αὐτοί πού εἶναι ἀνεξομολόγητοι, αὐτοί πού δέν ἔχουνε δηλαδή φραγμό, ἀντίσταση στόν διάβολο. Ἅμα ἐξομολογεῖσαι, ἅμα κάνεις πνευματική ζωή, ἅμα προσεύχεσαι, δέν ματιάζεσαι. Ὅλοι οἱ φθονεροί νά σέ κοιτᾶνε καί νά σέ γλωσσοτρῶνε, πού τό λέτε κι ἐσεῖς… γλωσσοφαγιά καί ὅλα αὐτά, δέν σοῦ κάνουν τίποτε. Ὅταν ὅμως φοβᾶσαι… εἴδατε πού εἶπε ἐδῶ; Ὅταν φοβᾶσαι, τότε τόν τραβᾶς τόν διάβολο. Βέβαια, δέν πρέπει νά φοβᾶσαι τόν διάβολο! Ὁ διάβολος δέν ἔχει καμία δύναμη, ἀλλά, ὅταν τόν φοβᾶσαι, δείχνεις ὅτι δέν ἔχεις καλή πίστη στόν Θεό, ὁπότε ἀποκτάει δικαίωμα ὁ διάβολος καί σέ πειράζει.

Ὅπως ἄλλοι τρέμουν τά μάγια. Μοῦ ἔκαναν μάγια, λέει, πάει… χάθηκα… Σιγά βρέ παιδί μου.. Τί φοβᾶσαι; Τό ὅτι φοβᾶσαι τά μάγια καί τόν διάβολο, δέν εἶναι καλό σημάδι. Γιατί φοβᾶσαι; Δέν μπορεῖ ὁ Χριστός νά συντρίψει τόν διάβολο; Κάθε στιγμή!

Λοιπόν, τήν εὐχή τῆς βασκανίας, πού τό λέτε ξεμάτιασμα, τήν διαβάζει μόνο ὁ ἱερέας. Τό ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος, κανένας ἄλλος. Προσέξτε το αὐτό. Ὅσοι καί ὅσες τό κάνουνε, κάνουν μεγάλη ζημιά καί στόν ἑαυτό τους, ἁμαρτάνουν στόν Χριστό, ἀλλά καί στούς ἄλλους. Γιατί; Γιατί ὁ ἄλλος ἀντί νά ἐξομολογηθεῖ, ἀρκεῖται σ’ αὐτό πού τοῦ κάνεις ἐσύ. Ὁ διάβολος ὡς παμπόνηρος ἀποτραβιέται γιά λίγο, τοῦ παίρνει τόν πονοκέφαλο καί λέει, βλέπεις; Ἔπιασε τό ξεμάτιασμα μέ τό νερό, μέ τό λαδάκι, μέ τίς ἑφτά προσευχές, τίς δέκα προσευχές… δέν ξέρω τί λέει ἡ καθεμιά. Μοῦ τό ’μαθε ἡ μάνα μου, λέει, καί τό ’χω. Τί εἶναι αὐτά τά πράγματα; Αὐτά εἶνα μαγεία. Καί ὁ διάβολος δέν φεύγει μ’ αὐτά, ἁπλῶς σέ κοροϊδεύει. Τραβιέται γιά λίγο καί τήν ἄλλη μέρα πάλι τά ἴδια, θά θέλεις πάλι ξεμάτιασμα. Καί τούς ἐμποδίζεις, αὐτούς τούς ἀνθρώπους πού ξεματιάζεις, νά πᾶνε νά ἐξομολογηθοῦν, νά ἀρχίσουν πνευματική ζωή. Σᾶς παίζει καί τούς δυό ὁ διάβολος, καί ἐσένα καί αὐτόν πού ματιάζεται. Βλέπετε; Ὅλα αὐτά εἶναι δαιμονικές ἐνέργειες κι ἄν δέν ἔχει ὁ ἄνθρωπος τή στοιχειώδη διάκριση τῶν πνευμάτων, πού λέει ἐδῶ ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος, πλανᾶται καί πλανάει καί τούς ἄλλους.

Ἐρ. : Πόσο ἐπικίνδυνο εἶναι ν’ ἀγαπᾶμε ἀνθρώπους πού ἔχουν δαιμονικές ἐνέργειες;

Ἀπ. : Ὅλους τούς ἀγαπᾶμε -οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι σήμερα ἔχουν μέσα τους δαιμονικές ἐνέργειες, νά τό παραδεχτοῦμε αὐτό- ἀλλά δέν μποροῦμε νά τούς κάνουμε παρέα. Αὐτό εἶναι ἡ διάκριση. Προσέξτε! Ὁ Χριστός τί εἶπε; Ἄν σέ σκανδαλίζει τό μάτι σου, βγάλτο. Καλύτερα μέ τό ἕνα μάτι νά πᾶς στόν παράδεισο παρά καί μέ τά δύο στήν κόλαση. Μετά, ἄν σέ σκανδαλίζει τό χέρι σου, τό δεξί σου χέρι μάλιστα, κόψτο. Καλύτερα νά πᾶς μ΄ ἕνα χέρι στόν παράδεισο παρά καί μέ τά δύο χέρια στήν κόλαση. Ἄν σέ σκανδαλίζει τό πόδι σου… Καλά, θά πεῖς, χρειάζεται νά τό πεῖ τρεῖς φορές; Γιατί δέν τό εἶπε μία; Μία φορά φτάνει, δέν φτάνει; Γιά νά τό καταλάβουμε καλά, καλά, καλά! Δέν μπορεῖ νά κάνεις παρέα μέ τόν ὁποιοδήποτε. Ἔρχεται ὁ νέος, σοῦ λέει ὅλες τίς ἁμαρτίες πού ὑπάρχουν, καί τοῦ λές, παιδάκι μου, πρέπει νά σταματήσεις τίς παρέες. Ἔτσι καί δέν τίς σταματήσεις, πάλι τά ἴδια θά κάνεις. Μά, λέει, ἐγώ θά τό παλέψω… πῶς θά τούς φανεῖ;.. Δέν ἔχει πῶς θά τούς φανεῖ. Τόν ξέρω ἀπό μικρό παιδί, ἀπό τό νηπιαγωγεῖο εἴμαστε μαζί … Ἄς εἴσαστε. Ἐφόσον αὐτός τώρα ἔχει συμπεθεριάσει μέ τόν διάβολο καί δέν ἐννοεῖ νά ἀλλάξει, δέν μπορεῖς νά εἶσαι μαζί του. Θά πᾶς μαζί μ’ αὐτόν στήν κόλαση, ἄν δέν τόν κόψεις. Τό λέει ὁ Χριστός. Χέρι, πόδι, μάτι εἶναι ὁ πολύ-πολύ δικός σου, πού θέλει νά τόν ἀγαπᾶς, ἀλλά μέ ποιά ἔννοια; Νά εἶσαι δίπλα του, αὐτό ἐννοεῖ. Δίπλα του στά ἄνομα ἔργα, στά κακά ἔργα, στήν ἁμαρτία. Βλέπει αὐτός -συγγνώμη- πορνικά ἔργα στήν τηλεόραση καί σέ θέλει δίπλα του. Ἔ, ὄχι, δέν μπορῶ νά κάτσω δίπλα σου. Ἐπειδή ἐσύ θέλεις νά πορνεύεις μέ τά μάτια, θά κάτσω καί ἐγώ δίπλα σου νά σοῦ κάνω παρέα; Εἶναι ἀγάπη αὐτό; Ὄχι. Ἐσύ τώρα αὐτοκτονεῖς πνευματικά μ’ αὐτό πού κάνεις. Τό εἶπε ὁ Χριστός, εἶναι μοιχεία μέ τά μάτια αὐτό πού κάνεις, μοιχεία στήν καρδιά. Ἐγώ δέν μπορῶ νά κάτσω δίπλα σου. Θά σ’ ἀγαπῶ, ἀλλά ἀπό μακριά. Καταλάβατε; Αὐτή εἶναι ἡ διάκριση. Θά τούς ἀγαπᾶμε ὅλους, ὀφείλουμε νά τούς ἀγαπᾶμε ὅλους, καί τούς μασόνους, καί τούς ἀντίχριστους, καί τούς πλανεμένους, καί τούς εἰδωλολάτρες, ὅλους τούς ἀγαπᾶμε, ἀλλά δέν ἀγαπᾶμε τά ἔργα τους καί δέν μένουμε δίπλα τους στά ἔργα τά ἄνομα πού κάνουν. Ξεχωρίζουμε τή θέση μας. Κι ἄν δέν τούς ἀρέσει, δέν φταῖμε ἐμεῖς. Ἐκτός ἄν θέλεις νά πᾶς μαζί τους καί στήν κόλαση.. τότε, βέβαια, θά τούς κρατήσεις. Ἀλλά αὐτό δέν εἶναι ἀγάπη. Οὔτε γιά κεῖνον εἶναι ἀγάπη οὔτε γιά σένα.

Ἐνῶ ἄν τόν κόψεις, ὑπάρχει μιά ἐλπίδα νά συναισθανθεῖ αὐτό πού κάνει καί νά μετανοήσει. Καί αὐτό εἶναι ἀγάπη. Εἴδατε, πού ἡ Ἐκκλησία ἔχει τόν ἀφορισμό. Τί εἶναι ὁ ἀφορισμός; Καί λένε σήμερα οἱ δημοσιογράφοι, ἀφόρισε ὁ τάδε μητροπολίτης τούς ὁμοφυλόφιλους… Δέν τό κάνανε… μακάρι νά τό κάνανε… Γιατί; Εἶναι πολύ φιλάνθρωπο μέτρο ὁ ἀφορισμός. Ξέρετε, γιατί εἶναι φιλάνθρωπο; Καί ὄχι ἀπάνθρωπο οὔτε εἶναι ἐκδίκηση τῆς Ἐκκλησίας οὔτε εἶναι τιμωρία. Εἶναι τό μήνυμα πού δίνει ἡ Ἐκκλησία στόν ἄνθρωπο πού παρεκτρέπεται θανάσιμα καί πάει στήν κόλαση, καί τοῦ λέει, παιδί μου, ἐσύ μ’ αὐτό πού κάνεις, εἶσαι ἀπό τώρα στήν κόλαση. Πάρε καί τό χαρτί, τόν ἀφορισμό. Τοῦ τό λέει ἐπίσημα δηλαδή, καταλάβατε; Ἀλλά κι ἄν δέν τοῦ τόν δώσει τόν ἀφορισμό ἐπίσημα, ἤδη εἶναι στήν κόλαση αὐτός.

Ξέρετε σήμερα πόσοι ἄνθρωποι εἶναι ἀφορισμένοι καί δέν ἔχουν χαρτί ἀπό τήν Ἐκκλησία; Θά σᾶς πῶ ἕναν κανόνα μόνο: Ὅποιος τρεῖς Κυριακές δέν πάει στήν ἐκκλησία, ἀφορίζεται. Ἐννοεῖται χωρίς λόγο. Ἄλλο νά εἶσαι ἄρρωστος καί νά μήν μπορεῖς νά πᾶς. Ἤ, ὅπως μοῦ ἔλεγε ἕνα παιδί πού ἦταν στόν στρατό, δέν τούς ἀφήνουν τώρα στόν στρατό νά πᾶνε ἐκκλησία. Ἄν εἶναι δυνατόν! Νά ζητᾶς ἄδεια δίωρη νά πᾶς τό πρωί τῆς Κυριακῆς στήν ἐκκλησία καί νά σοῦ λένε, ἄστα αὐτά τώρα… Ἐκεῖ φτάσαμε… Ἐγώ θυμᾶμαι στά χρόνια μου, τήν Κυριακή τό πρωί μᾶς δίνανε στόν στρατό, ὅποιος ἤθελε μία δίωρη ἄδεια καί πήγαινε στήν ἐκκλησία. Τώρα οὔτε αὐτό. Δηλαδή τόσο ἀντίχριστος ἔγινε ὁ στρατός μας κι ἐμεῖς λέμε «τοῦ φιλοχρίστου ἡμῶν στρατοῦ»; Τόσο χαλάσαμε; Καί μετά περιμένουμε νά μᾶς φυλάξει ὁ Θεός ἀπό τούς Τούρκους καί ἀπό ὅλους αὐτούς;

Αὐτό τό παιδί στόν στρατό δικαιολογεῖται. Ἔκανε ὅ,τι μποροῦσε νά κάνει. Δέν λέμε γι’ αὐτό. Λέμε γιά ἕναν πού εἶναι ἐντάξει, εἶναι ὑγιής καί κάθεται καί κοιμᾶται. Λοιπόν, αὐτός τρεῖς Κυριακές ἄν τό κάνει, εἶναι ἤδη ἀφορισμένος. Θά τοῦ στείλει χαρτί ἡ Ἐκκλησία ὅτι εἶσαι ἀφορισμένος; Ὄχι, δέν θά ἀσχοληθεῖ. Ἀλλά ἕνας πού βλασφημεῖ, πού κάνει αὐτά τά νομοσχέδια, θά ἔπρεπε νά πάρει ἕνα χαρτί, γιά νά τό ξέρουν καί οἱ ἄλλοι. Ὅλοι αὐτοί τώρα πού ψήφισαν αὐτό τό νομοσχέδιο στή Βουλή, θά ἔπρεπε νά πάρουν ἀφορισμό, ξέρετε, αὐτό γιά τά δεκαπεντάχρονα. Καί οἱ ἄλλοι πού ψήφισαν τήν διαστροφή τῶν ὁμοφυλοφίλων. Κι αὐτοί θά ἔπρεπε νά πάρουν ἀφορισμό. Αὐτό δέν εἶναι τιμωρία ἤ ἐκδίκηση. Εἶναι πολύ φιλάνθρωπο, πρῶτον γιά τούς ἴδιους, γιά νά καταλάβουν πόσο σοβαρό εἶναι αὐτό πού κάνουνε καί νά τούς δοθεῖ μία εὐκαιρία νά μετανοήσουν, καί γιά ὅλους ἐμᾶς πού τούς ψηφίζουμε καί σάν χάνοι ἀκοῦμε τί λένε, καί τίς σοφίες τους -μωρίες τους δηλαδή- στήν Βουλή καί δέν μιλάει κανένας. Καί γιά αὐτούς καί γιά μᾶς εἶναι φιλάνθρωπο πράγμα αὐτό.

Αὐτό λέει καί ὁ Χριστός, αὐτός πού εἶναι τό δεξί σου χέρι καί τό μάτι πρέπει νά τόν ἀφορίσεις, ὅταν σέ σκανδαλίζει, δηλαδή ὅταν σέ σπρώχνει στήν ἁμαρτία, αὐτό σημαίνει σκανδαλίζω. Ἕνας λοιπόν πού θέλει νά τόν ἀγαπᾶς καί ἐννοεῖ ν’ ἀγαπᾶς τήν ἁμαρτία καί νά συμπράττεις, νά τοῦ κάνεις παρέα στήν ἁμαρτία, αὐτός σέ σκανδαλίζει, σέ βάζει σέ πειρασμό. Μπορεῖ νά εἶναι ἡ μάνα σου, νά εἶναι ὁ πατέρας σου, νά εἶναι ἡ ἀδελφή σου, νά εἶναι τό παιδί σου… Νά σᾶς κάνω μιά ἁπλή ἐρώτηση – τήν ἔκανα καί στήν Ἀθήνα: Θά κάνει γάμο πολιτικό τό παιδί σας, θά πᾶτε; Τό ἔχετε σκεφτεῖ; Πέστε μου, θά πᾶτε; Δέν πρέπει νά πᾶτε. Θά πεῖτε: θά ἀφορίσω τό παιδί μου; Ναί, θά τό ἀφορίσεις, γιατί αὐτό πού κάνει εἶναι ἀσέβεια. Δέν εἶναι ἁπλή ἁμαρτία, προσέξτε, εἶναι ἀσέβεια. Καταφρονεῖ τόν νόμο τοῦ Θεοῦ. Ὁ γάμος, λέει ὁ Θεός, εἶναι μυστήριο, δέν εἶναι σύμβαση, πού λέει ἠ πολιτεία, νά κάνουμε μία σύμβαση, ἕνα συμβόλαιο… γιά κάποιο χρόνο. Εἶναι μυστήριο, δηλαδή ἔρχεται τό Ἅγιο Πνεῦμα.

Τό παιδί σου λέει, τί εἶναι αὐτά τά πράγματα; Ἐγώ οὔτε πιστεύω οὔτε πάω στούς παπάδες νά δώσω λεφτά. Θά πάω στόν δήμαρχο. Πήγαινε, ἐγώ δέν θά ’ρθω. Θά σ’ ἀγαπῶ, ἀλλά ἀπό μακριά. Δέν μπορῶ νά συμπράξω οὔτε νά γίνω μάρτυρας οὔτε νά βεβαιώσω, τίποτα. Αὐτό εἶναι ἀφορισμός καί πρέπει νά τό κάνεις, γιά νά καταλάβει τό παιδί σου -ἐάν θέλει- τί σοβαρό ἁμάρτημα κάνει. Ὄχι ἁπλῶς ἁμάρτημα, εἴπαμε, ἀσέβεια στόν Θεό. Καί νά καταλάβουν καί οἱ ἄλλοι πού εἶναι δίπλα σου, γύρω σου, οἱ φίλοι σου, οἱ φίλες σου κ.λ.π. πόσο σοβαρό πράγμα εἶναι αὐτό πού κάνει τό παιδί καί πού δέν θέλεις κι ἐσύ νά κάνεις μαζί του. Βλέπετε; Εἶναι ἀναγκαστικό. Γι’ αὐτό εἶπε ὁ Χριστός «δέν ἦρθα νά βάλω εἰρήνη στή γῆ, ἦρθα νά βάλω μαχαίρι»³⁸. Ὁ Χριστός; Ναί, ὁ Χριστός! Ἦλθα νά χωρίσω μάνα ἀπό κόρη, νύφη ἀπό πεθερά, πατέρα ἀπό γιό. Γιατί; Γιατί ἄν δέν πιστεύει ὁ ἄλλος, θά κάνει ἀκριβῶς τά ἀντίθετα ἀπό αὐτά πού λέει ὁ Χριστός. Ἔ, δέν μπορεῖς νά εἶσαι μαζί του. Δέν γίνεται. Μετά θά ἀρνηθεῖς τόν Χριστό. Ἤ μέ τόν Χριστό θά εἶσαι ἤ μέ τό παιδί σου. Διάλεξε καί πάρε.

Θά πεῖς: Ὁ Χριστός διαλύει τίς οἰκογένειες; Ναί, τίς διαλύει! Τίς διαλύει.. ὅταν ἡ οἰκογένεια δέν ἀκολουθεῖ τόν Χριστό. Πάνω ἀπό τήν οἰκογένεια εἶναι ὁ Χριστός. Δέν εἶναι; Ἔχει ἀπολυτοποιηθεῖ ἡ οἰκογένεια σήμερα καί κάνουνε καί οἱ γυναῖκες καί οἱ ἄνδρες ὅ,τι ἀνομία θέλεις προκειμένου νά κρατήσουν τήν οἰκογένεια! Ὄχι, βέβαια. Πᾶσα ἀνομία γιά νά κρατήσουμε τόν ἄντρα μας… Ποῦ τό βρῆκες αὐτό; Ποιό Εὐαγγέλιο τό λέει; Ὅλες αὐτές οἱ διαστροφές πού ἔχουν ἐπικρατήσει μέσα στόν γάμο καί θεωροῦνται φυσιολογικά πράγματα, τό ξέρετε ὅτι εἶναι λόγοι διαζυγίου; Ἀκατανόμαστα πράγματα, δέν θέλω νά τά λέω κιόλας. Τά λέω στήν ἐξομολόγηση… τά ξέρετε, τί σημαίνει διαστροφή μέσα στόν γάμο, καί ἔχουν ἐπικρατήσει αὐτά τώρα σάν κάτι φυσιολογικό. Γιατί, ἄν δέν τά κάνω αὐτά, λέει ἡ γυναίκα, θά πάει μέ ἄλλη. Ἄστον νά φύγει ἅμα εἶναι ἔτσι. Προκειμένου νά πᾶς μαζί του στήν κόλαση, πρέπει νά κάνεις ἀφορισμό. Ναί! Αὐτός εἶναι ὁ ἀφορισμός. Πρέπει νά ξεχωριστεῖς, δέν γίνεται. Ἀλλιῶς πᾶς μαζί του στήν κόλαση. Καταλάβατε;

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

https://hristospanagia3.blogspot.com/