Μία άλλη φορά που είχα πάει να μείνω στο Μοναστήρι του Οσίου Δαυΐδ, αφού τελείωσε η θεία Λειτουργία και εκείνη τη μέρα ήταν Λειτουργός ο ίδιος ο γέροντας Ιάκωβος, περίμενα ως το απόγευμα

για να τον δω κατ’ ιδίαν, διότι όταν μιλούσες μαζί του ένοιωθες άλλος άνθρωπος, πετούσες, σου μετέδιδε την Χάρη του Θεού, αλλά και την ουράνια ευωδία που έβγαινε απ’ το σώμα του· τουλάχιστον εγώ ο αμαρτωλός, με την βοήθεια του Θεού και τις πρεσβείες του οσίου Δαυΐδ,ένοιωθα την άρρητη ευωδία όταν ήμουν δίπλα του, αλλά δεν του το έλεγα, γιατί κατάλαβα ότι τον στενοχωρούσα. Μάλιστα ήθελα πάντα να τον καθυστερώ στις πνευματικές συζητήσεις που έκανα μαζί του, για να αισθάνωμαι περισσότερη ώρα αυτές τις ουράνιες ευωδίες.

Κάποια μέρα συζητούσαμε πνευματικά θέματα με τον γέροντα Ιάκωβο πίσω απ’ το Ιερό Βήμα στο ξύλινο μπαλκόνι της Μονής. Εγώ τον άκουγα και χαιρόμουν σαν μικρό παιδί που ακούει τον παππού του να του λέη ιστορίες. Όμως εκεί που μιλούσαμε, απ’ το σώμα του και απ’ το κεφάλι του έβγαινε άρρητη ευωδία που σε πλημμύριζε και δεν ήθελες να φύγης από δίπλα του. Για μια στιγμή του λέω:

– Γέροντα, το κεφάλι σου ευωδιάζει πολύ. Και εκείνος:

– Όχι, όχι, πάτερ μου, έρχεται απ’ τον Όσιο η ευωδία!

– Μα, Γέροντα, του λέω εγώ, να, απ’ το κεφάλι σας έρχεται! Και ο Γέροντας:

– Όχι, όχι, πάτερ μου, απ’ τον άγιο Δαυΐδ έρχεται· μη λες τέτοια, πάτερ Παύλο, νάχωμε και λίγο ταπείνωση!

Σε μία εξομολόγηση στο εκκλησάκι του Αγίου Χαραλάμπους, ο γέροντας Ιάκωβος με συμβούλευε συγχρόνως για πολλά πνευματικά και για την διάκριση και τον χειρισμό των πιστών εκ μέρους μου διότι ήμουν νέος ιερέας, όμως αργήσαμε περίπου μία ώρα. Σε μια στιγμή μου λέει: «Ο πάτερ … σε περιμένει έξω τώρα που θα βγης να σε μαλώση με την δικαιολογία ότι με κουράζεις. Εσύ, πάτερ Παύλο, θα πης ότι ο Γέροντας με κρατάει τόση ώρα και πως δεν φταις εσύ».

Πράγματι, όταν βγήκα απ’ την εξομολόγηση και κατέβηκα την ξύλινη σκάλα, ο πάτερ … με περίμενε και με μάλωσε πολύ, γιατί κουράζω τον Γέροντα. Εγώ του είπα ό,τι μου είπε ο Γέροντας, και μετά από λίγο μου ζήτησε συγνώμη για τη συμπεριφορά του. Ο Γέροντας όλα τα γνώριζε με τα πνευματικά του μάτια, δεν του ξέφευγε τίποτα!

Πολλές φορές πήγαινα στο Μοναστήρι με τον πατέρα μου, για να εξομολογηθούμε και να μείνωμε και το βράδυ. Το πρωί μετά την θεία Λειτουργία εξομολογηθήκαμε στον Γέροντα και οι δύο, πρώτα εγώ και μετά ο πατέρας μου.

Όταν τελείωσε και ο πατέρας μου και βγήκε έξω, μου λέει: «Ξέρεις, παιδί μου, τι μου είπε ο Γέροντας; Μου είπε ότι θα περάσης μεγάλους πειρασμούς στην ιερατική σου σταδιοδρομία και με παρεκάλεσε να σταθώ δίπλα σου σε όλους τους πειρασμούς και δοκιμασίες που θα σου επιτρέψη ο Κύριος, γιατί μου τόνισε ότι είσαι και ευαίσθητος».

Πράγματι είμαι ευαίσθητος, πέρασα δια πυρός και σιδήρου και ο πατέρας μου με την προσευχή του, επειδή προσεύχεται πολύ, μαζί με την πρεσβυτέρα μου και τα παιδιά μου, με στήριξαν πάρα πολύ και μέχρι σήμερα είναι δίπλα μου και τους ευχαριστώ. Ευχαριστώ ιδιαιτέρως τον μακαριστό γέροντα Ιάκωβο, που γνώριζε από πριν αυτά που θα περνούσα στο μέλλον. Την ευχή του να έχωμε!