Λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «ὁ μή ἐργαζόμενος, μηδέ ἐσθιέτω» (Β’ Θεσ. 3,10), Δέν θέλετε νά ἐργαστεῖτε; Δέν θά τρῶτε κιόλας.
Γιατί, προσέξτε, ἡ ἐργασία δέν εἶναι γιά νά ζήσουμε, ἀλλά γιά νά κάνουμε ἀγάπη, γιά νά δείξουμε ἀγάπη. Ὅταν κάθεσαι λοιπόν καί τεμπελιάζεις, παραβαίνεις τήν θεμελιώδη ἐντολή τοῦ Θεοῦ, τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης.Ἑπομένως δέν εἶναι δικαιολογία τό ὅτι προσεύχομαι καί γι’ αὐτό δέν ἐργάζομαι. Θά ἐργάζεσαι καί θά προσεύχεσαι. Καί τά δύο θά τά κάνεις. Εἶναι ἐντολή καί ἡ ἐργασία. Καί ὁ Χριστός μας τριάντα χρόνια ἐργαζόταν. Ἐργαζόταν καί πολύ σκληρά μάλιστα, πάρα πολύ σκληρά γιατί τό ξυλουργεῖο τότε δέν εἶχε ἠλεκτρικές πλάνες, ὅλα γινόντουσαν μέ τά χέρια.
Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 19 – 3 – 2011)