Ὁ π. Γαβριὴλ ἦταν ζωντανὸ παράδειγμα πραότητας, ἀλλὰ ὅταν ἀντιλαμβανόταν ὅτι κάποιος ἀλλοίωνε ἢ παραποιοῦσε τὰ νοήματα τῆς ὀρθόδοξης πίστης συννεφίαζε ἡ ὄψη του, καὶ σὲ κατακεραύνωνε μὲ τὸ λόγο του. Μὲ αὐτὴ τὴν ἀφορμή, ἕνα πνευματικό του παιδὶ τὸν ρώτησε κάποτε:
–Ὅταν σᾶς βλέπουμε θυμωμένο, θυμώνετε πράγματι;
–Τὴν καρδιά μου ποτὲ δὲν τὴν ἀγγίζει ὁ θυμός. Αὐτὸς εἶναι μόνο ἐξωτερικός.
Μία φορὰ ὅμως φάνηκε νὰ θύμωσε πραγματικά. Τότε εἶχε σηκωθεῖ ὄρθιος καὶ φώναξε ὀργισμένος:
–Δὲν κάνει νὰ ἀλλοιώνετε τὰ λόγιά μου. Μιλάω μὲ τὴ δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Τὴν ἴδια στιγμὴ μαῦρα σύννεφα σκέπασαν τὸν οὐρανό, ὁ ἥλιος κρύφτηκε, καὶ ὅλα ἔδειχναν ὅτι θὰ βρέξει. Οἱ ὑπεύθυνοι κατάλαβαν καὶ μετανίωσαν γιὰ τὸ λάθος τους καὶ τοῦ ζήτησαν συγγνώμη. Τότε ὁ Γέροντας χαμογέλασε, καὶ ὁ ἥλιος ἐμφανίστηκε πάλι στὸν οὐρανό.
–Μὴ διαστρέφετε τὰ λόγιά μου. Βλέπετε, αὐτὸ ἐπηρεάζει καὶ τὸν καιρό! Ὁ πνευματικὸς πρέπει τουλάχιστον μία φορὰ τὴν ἡμέρα νὰ θυμώνει ψεύτικα.
~ Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ σέλ. 98