Ο ΑΚΤΗΜΩΝ ΓΕΡΩ-ΦΙΛΑΡΕΤΟΣ ΚΑΡΟΥΛΙΩΤΗΣ [Α’] («Ὤ τοῦ θαύματος! Τό πεντοκάρικο ἔφθασε καί περίσσεψε».)
Ἀπὸ τὸ βιβλίο:
«ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΗΣΥΧΑΣΤΙΚΗ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ»
Ἅγιον Ὄρος 2011, σελ. 54 – 63.
Σ τοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»
. Ὁ γερω-Φιλάρετος ὁ Καρουλιώτης γεννήθηκε τό 1889 στό Ρύσιον Κωνσταντινουπόλεως ἀπό τόν Ἀπόστολο Μπασματσίδη καί τή Μαρία. Στήν βάπτιση τοῦ δόθηκε τό ὄνομα Φώτιος. Φαίνεται ὅτι ἔλαβε καλές ἀρχές ἀπό τούς γονεῖς του καί ἔμαθε ἀρκετά γράμματα. Αἰσθάνθηκε πόθο γιά τήν μοναχική ζωή καί ἄφησε σέ ἡλικία 19 ἐτῶν γονεῖς καί πατρίδα καί ἦρθε στό Ἅγιον Ὄρος στήν Μονή Σταυρονικήτα στίς 17 Αὐγούστου 1908. Τό ἑπόμενο ἔτος ἔγινε μοναχός ὀνομασθείς Φιλήμων ἀπό τόν ἱεροδιάκονο Ἱερεμία. Στίς 10 Αὐγούστου 1918 ἐκάρη μεγαλόσχημος ἀπό τόν γέροντα Κύριλλον (ἀόμματον) μετονομασθείς Φιλάρετος. Στίς 8 Μαρτίου 1919 ἔγινε προϊστάμενος. Στήν ἀρχή εἶχε τό διακόνημα τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ καί στό κελλί του ἔκανε μεγάλους ἀγῶνες. Ἐπιθυμοῦσε νά ζήση στήν ἔρημο ὡς ἐρημίτης ἀσκητής καί βρῆκε τό ἰδιόρρυθμο ὡς κατάλληλο περιβάλλον γιά νά προετοιμασθῆ. Ὁ παπα-Χρυσόστομος, παλαιός Σταυρονικητιανός, διηγεῖται ὅτι, ὅταν πῆγε νά κοινοβιάση στήν Σταυρονικήτα, ὁ γερω-Φιλάρετος τόν περιέβαλλε μέ τήν ἀγάπη του. Τόν δεχόταν καί στό κελλί του καί τοῦ ἔκανε τράπεζα. Μαγείρευε φασόλια σ’ ἕνα μπρίκι πού ἕψηνε καφέ, γιά δύο ἄτομα. Ἀλλά στήν ἀσκητική τράπεζά του ὁ γερω-Φιλάρετος παρέθετε στό νέο μοναχό καί τήν διδασκαλία του γιά τήν μοναχική ζωή πού ἔβγαινε ἀπό τήν πολύτιμη πεῖρα του.
. Ὅταν ὁ π. Χρυσόστομος ἀνέλαβε τό διακόνημα τοῦ παρεκκλησιαστικοῦ, κάποιος προϊστάμενος τοῦ ἔδωσε ἕνα πεντοκάρικο (πέντε ὀκάδες) λάδι καί τοῦ εἶπε νά κανονίση νά τοῦ φθάση, διότι μετά ἀπό ἕνα χρόνο θά τοῦ ξαναδώσει λάδι. Φυσικά αὐτό ἦταν ἀδύνατο. Ὁ π. Χρυσόστομος ἦταν σέ ἀπορία καί ρώτησε τόν γερω-Φιλάρετο. Ἐκεῖνος τοῦ ἀπάντησε μέ βεβαιότητα ὅτι εἶναι δυνατόν νά φθάση τό λάδι. «Ὅταν γεμίζης τό λαδικό, νά πηγαίνης μπροστά στήν εἰκόνα τῆς Παναγίας, νά τό σταυρώνης καί νά τήν παρακαλᾶς νά τό εὐλογήση», τοῦ εἶπε. Ἔτσι ἔκανε πάντα ὁ π. Χρυσόστομος ὅταν ἔπαιρνε λάδι, καί ὤ τοῦ θαύματος! Τό πεντοκάρικο ἔφθασε καί περίσσεψε.