Ὁ Ἀσύγκριτος
Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
Μερικοί ἀφελεῖς τολμοῦν κάποτε νά συγκρίνουν, μέ ἀνθρώπινα συνήθως μέτρα, τόν Ἰησοῦ Χριστό, μέ κάποιες προσωπικότητες πού ξεχωρίζουν στίς σελίδες τῆς ἱστορίας. Γιά παράδειγμα, ὁ Σωκράτης, ὁ Κομφούκιος, κ.ἄ. Καί λέω “ἀφελεῖς”, γιατί λησμονοῦν τήν ἰδιότητα τῶν δύο συγκρινόμενων προσώπων. Τό ἕνα πρόσωπο εἶναι Θεός – Θεάνθρωπος – τό δέ ἄλλο πρόσωπο εἶναι, ἄνθρωπος, ὅποιος κι ἄν εἶναι αὐτός.
Ὁ Ἰησοῦς εἶναι ” Ὁ Ἀσύγκριτος”. Ἀσύγκριτος μέ τήν ἀπόλυτη, ἀλλά καί τήν ἀπόλυτα θεολογική ἔννοια καί ὄχι μ᾽ αὐτή τή σχετικά περιγραφική καί συγκριτική. Τέτοια “σχήματα λόγου” εἶναι γιά παράδειγμα τά ἑξῆς: Ὁ ἄνθρωπος αὐτός εἶναι “ἀσύγκριτος” καλλιτέχνης, ρήτορας κ.λπ. ἤ τό τάδε ἔργο δέ συγκρίνεται μέ τό ἄλλο…
Πιό πάνω εἶπα “ἀφελεῖς” αὐτούς, πού τολμοῦν νά συγκρίνουν τόν Χριστό μέ ἀνθρώπινες προσωπικότητες. Δυστυχῶς, δέν εἶναι μονάχα ἀφελεῖς, εἶναι καί ἄπιστοι, ἄθεοι, ἀντίχριστοι! Δηλαδή, προκατειλημμένοι ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ. Αἱρετικοί. Αὐτούς προπάντων, τούς αἱρετικούς, πού ἀμφισβητοῦσαν, κατά κάποιο τρόπο, τή θεότητα τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής καί Θεολόγος ἦταν ὁ πρῶτος πού τούς εἶπε “ἀντιχρίστους”.
Ἀλλ᾽ ἡ θεότητα τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀναμφισβήτητη καί ἁγιογραφικά καί ἱστορικά καί λογικά. Σημειώνω ἀποδεικτικά καί συνοπτικά, γι᾽ αὐτούς πού ἀπορρίπτουν ἤ ἀμφιβάλλουν γιά τοῦ Χριστοῦ τή θεότητα, τά ἑξῆς τέσσερα ἐπιχειρήματα: Α´ Οἱ προφητεῖες, Β΄ Τά θαύματα, Γ´ Ἡ ἠθική διδασκαλία Του, καί Δ´ Ἡ ἀναμαρτησία Του.
Α´ Οἱ προφητεῖες: Εἶναι τόσες πολλές καί θαυμαστές, ἀλλά καί τόσο λεπτομερεῖς γιά τήν ἔλευση, τήν ὑπερφυσική Γέννηση, τή ζωή καί τά ἔργα τοῦ Μεσσία Χριστοῦ, μέχρι τά Πάθη, τήν ταφή καί τήν Ἀνάσταση, ὥστε μόνο γιά τίς Μεσσιανικές προφητεῖες, ἔχουν γραφτεῖ τόμοι βιβλίων.
Β´ Τά θαύματα: Εἶναι τόσα πολλά καί ἐκπληκτικά, ὥστε οἱ ἱεροί Εὐαγγελιστές, μόλις πρόλαβαν 4-5 δεκάδες νά μᾶς περιγράψουν στά Εὐαγγέλιά τους. Ὑπῆρξαν περιπτώσεις πλήθους ἀνθρώπων, ὥστε ὁ Κύριος ἔθετε μόνο τά θεῖα Του χέρια στούς ἀρρώστους καί θεραπεύονταν. Ἀνάμεσα στ᾽ ἄλλα, μᾶς περιγράφουν καί τρεῖς ἀναστάσεις νεκρῶν.
Γ΄ Ἡ ἠθική διδασκαλία Του: Ἐάν καί μόνο τήν περί ἀγάπης διδασκαλία Του σημειώσουμε, καί σ᾽ αὐτούς τούς ἐχθρούς μας, θά ἦταν ἀρκετή νά πάρει τά πρωτεῖα στήν παγκόσμια ἱστορία. Ποιά ἠθική διδασκαλία μπορεῖ νά ξεπεράσει τήν ἀξεπέραστη διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ;
Δ΄ Ἡ ἀναμαρτησία Του: Αὐτὸ θά ᾽πρεπε νά ᾽ναι τό πρῶτο ἀπ᾽ ὅλα τὰ ἐπιχειρήματα γιά τή θεότητα τοῦ Χριστοῦ. Ὄχι μόνο ὁ ἴδιος ρώτησε: “Τίς ἐξ ὑμῶν ἐλέγχει με περί ἁμαρτίας;” ( Ἰω. Η´ 46), ἀλλά τό βεβαιώνουν καί οἱ μαθητές Του: ” Ὅς ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδέ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ: (Α´ Πέτρ. Β´ 22).
Ἰδού λοιπόν ὁ ΑΣΥΓΚΡΙΤΟΣ Κύριος καί Θεός μας.
Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 1985 26 Ἰουλίου 2013