[…] Πλησιάζοντας ο π. Ιάκωβος [ο άγιος Ιάκωβος (Τσαλίκης)] το Ασκητήριο [του Αγίου Δαβίδ του Γέροντα] είχε πολύ φόβο.
Πώς θα μπει και πώς θα μείνει τη νύκτα στην έρημη σπηλιά μόνος;
Ο όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης) με την εικόνα του
οσίου Δαβίδ του Γέροντα.
Γι’ αυτό, πριν μπει, ζήτησε κι άλλη χάρη από τον όσιο Δαβίδ:
– Άγιε Δαβίδ, αν θες, να έρθεις και συ να προσευχηθείς μαζί μου, αλλά να έρθεις με γνωστό πρόσωπο, για να μην φοβηθώ!
Και μπαίνοντας νιώθει δίπλα του τον ηγούμενο Νικόδημο [τον τότε ηγούμενο της Ιεράς Μονής οσίου Δαβίδ του Γέροντα, στην Βόρεια Εύβοια].
Άναψε δυο κεράκια. Γονατίσανε. Διαβάσανε Παρακλήσεις. Διαβάσανε όλο το Ψαλτήρι, κάνανε κομποσχοίνι και ξημερώνοντας σηκώθηκαν.
Τότε κατάλαβε να φεύγει πρώτος ο Νικόδημος και να χάνεται.
Ήταν ο όσιος Δαβίδ, που τον συντρόφεψε με την μορφή του Νικόδημου, για να μην φοβηθεί.
Από το βιβλίο του Στυλιανού Γ. Παπαδόπουλου, ο «Μακαριστός Ιάκωβος Τσαλίκης», των εκδόσεων Ακρίτας.