Μια φορά που ήταν πολύ λυπημένος ο πατήρ Ευμένιος [π. Ευμένιος Σαριδάκης (1931-1999)] και καθόταν στο κελλάκι του μόνος του, βλέπει την πόρτα να ανοίγη και να μπαίνη μέσα ο πατήρ Νικηφόρος [άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός †1964], ενώ ήταν ήδη κεκοιμένος προ πολλών ετών:
Στάθηκε από πάνω μου και μου είπε:
– Έλα ευλογημένε, μην κλαις, μην μαραζώνης, και μου χάιδευε το κεφάλι μου.Και όσο το χάιδευε, τόσο αύξανε το αεράκι. Αύξανε το αεράκι του Αγίου Πνεύματος, μέχρι που γέμισα όλος, όλος από αναπνοή, από αυτόν τον αέρα, που έβγαζε το χάιδεμα του χεριού του. Και εξηφανίσθη η στενοχώρια.
Διήγηση του Μητροπολίτη Μόρφου, κ. Νεοφύτου, όπως περιέχεται στο βιβλίο του Μοναχού Σίμωνος, “Ο Άγιος Νικηφόρος, ο Λεπρός, ο Θαυματουργός”.