Πριν από αρκετά χρόνια, ένα συγγενικό μου πρόσωπο υπέφερε από έναν έντονο πόνο στην πλάτη και δεν επισκεπτόταν τον γιατρό! Ο πόνος αυτός ήταν τόσο έντονος, ώστε ξυπνούσε τις νύχτες απ’ αυτόν! Ήταν παραμονή του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου και πήγαμε στον π. Ιωάννη, στο Νεοχώρι, για να του ευχηθούμε για την γιορτή του. Έγινε ο Εσπερινός στον Ι. Ναό του αγίου Γεωργίου, που ήταν και ο ενοριακός ναός του χωριού και ο Παππούλης μας κάλεσε στην οικία του. Επειδή υπήρχε και κάποιος δισταγμός για να ανεβούμε την σκάλα πριν απ’ αυτόν, ο π. Ιωάννης είπε στο συγγενικό μου πρόσωπο:
“Πέρασε παιδί μου, πέρασε ” και συγχρόνως πίεσε με το δάχτυλο του στο σημείο όπου υπήρχε ο έντονος πόνος! Από εκείνη την στιγμή ο πόνος αυτός έπαψε να υπάρχει! Το αντιληφθήκαμε όταν είχαμε φύγει πλέον από το Νεοχώρι! Σκέφτηκα τότε ότι το ” Πέρασε παιδί μου πέρασε” που είπε ο π. Ιωάννης, ήταν για τον πόνο και όλα αυτά χωρίς να γνωρίζει τίποτα για το πρόβλημά μας! Μια που αναφέρθηκα στη γιορτή του και στα “χρόνια πολλά” που του έλεγα κάποιες φορές και τηλεφωνικά, ενθυμούμαι με συγκίνηση την φράση που μου έλεγε:

” Παιδί μου, να μη μου λες πλέον “χρόνια πολλά”, αλλά ” καλή μετάνοια”! Αυτή ήταν και η μεγάλη ταπείνωσίς του και η μεγάλη του αγιότητα!

Ας έχουμε την τίμια ευχή του!

Μιλτιάδης Τσεσμετζής – Εκπαιδευτικός

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2020/07/blog-post_675.html