Διηγεῖται ὁ Μητροπολίτης Μπάτσκας κ. Εἰρηναῖος Μπούλοβιτς γιά τόν Γέροντα Πορφύριο: «Σ’ ἐμένα προσωπικὰ εἶχε κάνει πολὺ μεγάλη ἐντύπωση καὶ μὲ εἶχε ὠφε­λήσει τὰ μέγιστα πνευματικῶς μία συμβουλή, πού μου εἶχε δώσει μία φορά· νὰ μὴν διακρίνουμε μεταξὺ μίας ζωῆς ἡσυχαστικῆς, ἀναχωρητικῆς καὶ μίας ζωῆς δράσεως. Αὐτὴ ἡ διάκριση εἶναι μᾶλλον ψευδὴς κι ἐξωτερική. Ἡ οὐσία εἶναι, ὅπως μου ἔλεγε ὁ μακαριστὸς Γέρων, (νά ἐξετάζουμε τό) ἂν κάνουμε πραγματικὴ ὑπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας Του καὶ ἂν κάνουμε μὲ ἀγάπη τὸ συγ­κεκριμένο διακόνημά μας.

Σᾶς ἐξομολογοῦμαι τώρα ὅτι εἶχα δυσκολευτεῖ πάρα πολὺ στὴν προσωπική μου ζωή, ὅταν ἔπρεπε, ἀπὸ μία ζωὴ ἀποτραβηγμένη, ἔστω ἐξωτερικῶς ἥσυχη καὶ ἡσυχαστική, μὲ μελέτη καὶ μὲ πολὺ ἐλάχιστο κύκλο ἀνθρώπων ποὺ συν­­ανα­στρεφόμουν, νὰ βρεθῶ μετὰ σὲ μία ζωὴ δημόσιας ἐκκλησιαστικῆς εὐ­θύνης, μέσα σὲ ἐπιτροπὲς κι ἀντιπροσωπεῖες, νὰ τριγυρνῶ συνεχῶς σὲ διά­φορες εὐρωπαϊκὲς πρωτεύουσες, νὰ συναντῶ πολιτικούς, διπλωμάτες καὶ ἄλλους· πρᾶγμα, ποὺ σήμερα ἀναγκάζομαι νὰ κάμνω τόσο ὡς μέλος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ὅσο καὶ λόγω τῶν συγκεκριμένων εὐθυνῶν μου ὅσον ἀφορᾶ τὶς διεκκλησιαστικὲς σχέσεις τοῦ Πατριαρχείου μας.

Αὐτὸ μὲ κούραζε πολὺ πνευ­­ματικῶς κι ἔτσι λαχταροῦσα κι ὁμολογῶ ὅτι καὶ σήμερα λαχταρῶ τὴν παλαιὰ ἐκείνη ζωὴ τῆς ἡσυχίας, ποὺ πήγαινα στὰ Καλλίσια καὶ κανεὶς δὲν γνώριζε ὅτι ὑπῆρχε ἕνας μοναχὸς ὀνόματι Εἰρηναῖος, ἀπὸ ποῦ κατάγεται κ.ο.κ.. Ὁ Γέρων Πορφύριος μοῦ ζήτησε νὰ ἐπι­στρέψω στὴ Σερβία, ἐνῶ ἐγὼ ἐπιθυμοῦσα νὰ μείνω κάπου στὸ Ἅγιον Ὄρος ἢ κοντά του. Αὐτὴ ἦταν ἡ δική μου ἐσωτερικὴ ἀνάγκη, ἀλλὰ ὁ Γέρων Πορφύριος μοῦ εἶπε ὅτι ἡ ἀνάγκη τῆς Ἐκκλησίας ἦταν νὰ ἐπιστρέψω στὴ Σερβία καὶ νὰ προσφέρω τὶς ὑπηρεσίες μου στὸν τόπο μου.

Καὶ μοῦ ἐξήγησε:

— Ἄκουσε, παιδί μου. Ὅταν ὅλα αὐτὰ σοῦ τὰ ζητᾶ ἡ Ἐκκλησία καὶ τὰ ἐπευλογεῖ ὁ πνευματικός σου κι ἐσὺ κάνεις αὐτὴ τὴν ὑπακοὴ εἰλικρινῶς, τότε, μὲ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μας, αὐτή σου ἡ ὑπακοὴ θὰ μπορέσει νὰ μετα­τρέψει ὅλη αὐτὴ τὴν ἐξωτερικὴ κίνηση σὲ προσευχές, χωρὶς νὰ τὸ καταλα­βαίνεις ἐσὺ ὁ ἴδιος. Ἂν πάλι διαλέξεις καὶ τὸ πιὸ ἥσυχο μέρος τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἢ σὲ μία ὁποιαδήποτε Μονή, ἀλλὰ αὐτὸ τὸ κάνεις μὲ τὸ δικό σου θέλημα, γιὰ νὰ βολευτεῖς ἐσὺ ὁ ἴδιος, ἔστω πνευματικῶς, γιὰ ἕνα βόλεμα πνευματικὸ, ἂς τὸ ποῦμε, καὶ χωρὶς τὴν εὐλογία τῆς Ἐκκλησίας ἢ τοῦ πνευ­ματικοῦ σου, τότε ὅ,τι καὶ νὰ κάνεις, ὅλα θὰ παραμείνουν χαμερπῆ, δὲν θὰ φθάσουν πουθενά.

(Συνομιλητής) Κ. Ι .: Εἶναι ἐκπληκτικὸ αὐτό, ποὺ σᾶς εἶπε, Σεβασμιώτατε.

Εἰρ. Μπ.: Ναί. Καὶ μπορῶ νὰ σᾶς ὁμολογήσω ὅτι ἔκτοτε, ὁσάκις δυσκολευόμουν, θυμόμουν αὐτὰ τὰ λόγια του κι ἀμέσως ἀνακουφιζόμουν. Κι αὐτὸ ἰσχύει μέχρι σήμερα»[174].

 Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

  [174] Γεροντικὸν τοῦ 20οῦ αἰῶνος http://www.porphyrios.net/%ce%bf-%ce%bc%ce%b7%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%af%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%bc%cf%80%ce%ac%cf%84%cf%83%ce%ba%ce%b1%cf%82-%ce%ba-%ce%b5%ce%b9%cf%81%ce%b7%ce%bd%ce%b1%ce%af%ce%bf%cf%82-%ce%bc/