[…] Ὅταν τόν ρωτοῦσαν γιά τήν ζωή στό στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου, ἀποκρινόταν τά ἑξῆς:
«Στό στρατόπεδο νά τί γίνεται: κάθεσαι σέ µία γωνιά καί λές στόν ἑαυτό σου:
“Κύριε, εἶμαι γἢ καί σποδός, πᾶρε τήν ψυχή µου!”
Τότε ἡ ψυχή ὑψώνεται στά οὐράνια καί ἀντικρύζεις τόν Θεό πρόσωπο πρός πρόσωπο. Ὅμως δέν τό ἀντέχεις καί τοῦ λές:
“Δέν εἶμαι ἀκόμη ἕτοιμος, ἄφησέ µε νά κατέβω πάλι”.
Μέ δύο λόγια, θά ἔδινα ὅλη τήν ζωή πού μοῦ ἀπομένει γιά µία ὥρα στό Νταχάου!»
Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς (+5 Μαρτίου)
https://proskynitis.blogspot.com/2024/03/blog-post_83.html