Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ταξίδι στὴ Θράκη μὲ τὸν Ὅσιο Παΐσιο» τοῦ Ἀθανασίου Ρακοβαλῆ
Μετὰ ἀπὸ ἐκεῖ φύγαμε γραμμὴ γιὰ ἕνα μοναστηράκι ποὺ θὰ μᾶς φιλοξενοῦσε (τὸν Ὅσιο Παΐσιο καὶ τὸν Ἀθανάσιο Ρακοβαλλὴ). Ἦταν λίγα χιλιόμετρα ἔξω ἀπὸ τὴν Κομοτηνή.
Πεντακόσια μέτρα πρὶν τὴν εἴσοδο τοῦ μοναστηριοῦ, ἕνα Ι.Χ. αὐτοκίνητο, μὲ μιά μεγάλη κεραία στὸ πίσω μέρος του μᾶς περίμενε. Μᾶς σταμάτησαν, ὁ ὁδηγὸς καὶ ὁ συνοδηγὸς ποὺ φοροῦσαν μαῦρα γυαλιά.
– Ἀστυνομία, μοῦ λένε… σταμάτησα. Ἀφοῦ μᾶς ρώτησαν μερικὰ πράγματα πῆγαν νὰ φύγουν.
– Καλὰ βρὲ παιδιὰ πότε τὸ μάθατε, ἀπόρησα.
– Ἒ, μαθαίνονται αὐτὰ τὰ πράγματα, εἶπαν καὶ ἔφυγαν.
Μὰ τί στὸ καλὸ θέλανε; ἀπόρησα.
Τότε δὲν γνώριζα τί γίνεται στὴν Θράκη. Μετὰ ἔμαθα γιὰ τὶς δραστηριότητες τῶν Τουρκικῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν καὶ τοῦ Τουρκικοῦ Προξενείου ποὺ ἁλωνίζουν στὴν Θράκη. Προσπαθοῦν νὰ ξεσηκώσουν τοὺς μουσουλμάνους ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν καὶ νὰ “Τουρκοποιήσουν” τοὺς Πομάκους. Οἱ Πομάκοι εἶναι πρώην Χριστιανοί, βίαια ἐξισλαμισμένη ὀρεσίβια φυλὴ καὶ ἀποτελοῦν πάνω ἀπὸ τὸ μισό τοῦ μουσουλμανικοῦ πληθυσμοῦ τῆς Θράκης. Μέχρι σήμερα ἀνοίγουν τοὺς τάφους τους καὶ βρίσκουν σταυρουδάκια.Ὅταν ζυμώνουν οἱ γυναῖκες τους, κάνουν τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ πάνω στὸ ψωμί. Ἡ γλώσσα τους εἶναι Πομάκικα, ξεχωριστὴ γλώσσα. Προσπαθοῦν νὰ τοὺς κάνουν νὰ μιλοῦν Τουρκικὰ καὶ ὄχι Πομάκικα, δίνοντάς τους μηνιαίως ἕνα καλὸ ποσὸ χρημάτων σὲ ὅποιον δέχεται νὰ μιλάει μόνο Τουρκικὰ ἐκτός τοῦ σπιτιοῦ του. Προσπαθοῦν ἐπίσης νὰ τοὺς πείσουν νὰ φοροῦν τὶς στολὲς τῶν Ὀθωμανῶν στὰ παραδοσιακὰ πανηγύρια τους καὶ ὄχι τὶς παραδοσιακὲς Πομάκικες φορεσιές. Ὅποιος Πομάκος ἀντιστέκεται, δέχεται τὸν ψυχολογικό, κοινωνικὸ καὶ οἰκονομικὸ πόλεμο ἀπὸ τοὺς πράκτορες τοῦ Τουρκικοῦ προξενείου.
…Τότε σκέφτηκα καὶ τὶς περίεργες κινήσεις τῶν δύο Τούρκων, ποὺ μᾶς παρακολουθοῦσαν καὶ κοίταζαν τὸ αὐτοκίνητό μου, ὅταν εἴμασταν μέσα στὰ μουσουλμανικὰ χωριά… Σκέφθηκα ὅτι αὐτοὶ ἦταν Τοῦρκοι πράκτορες. Μᾶς τὴν «στήσανε» σ΄ αὐτὸ τὸ σημεῖο τοῦ δρόμου, γιὰ νὰ σκηνοθετήσουν κανένα τροχαῖο καὶ ὁ Γέροντας τὸ γνώρισε μὲ τὸ προορατικό του χάρισμα καὶ τοὺς παρέκαμψε μ΄ αὐτὸν τὸν τρόπο…
Φαίνεται οἱ Τοῦρκοι θορυβήθηκαν ἀπὸ τὴν ἀπήχηση ποὺ εἶχε ὁ Γέροντας στὸν κόσμο καὶ εἶπαν νὰ δράσουν τώρα στὴν ἀρχή, πρὶν φουντώσει γιὰ τὰ καλὰ αὐτὸ τὸ ρεῦμα.
Αὐτὰ δὲν μπορῶ νὰ τὰ ἀποδείξω, οὔτε οἱ φίλοι μου οἱ Θρακιῶτες, πού μοῦ μίλησαν γιὰ τὴν δράση τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν τῆς Τουρκίας στὴν Θράκη, μποροῦν νὰ ἀποδείξουν πολλὰ πράγματα. Μοῦ εἶπαν ὅμως πολλὲς ἱστορίες, ποὺ εἶχαν συμβεῖ σὲ ἀνθρώπους συνήθως σὲ προσωπικότητες ποὺ ἀντιστέκονται στὴν τουρκοποίηση τῆς Θράκης. Ἡ μουσουλμανικὴ θρησκεία χρησιμοποιεῖται γιὰ νὰ ἐξηπηρετήση τὴν ἐξωτερικὴ πολιτικὴ τῆς Τουρκίας. Γι΄ αὐτοὺς εἶναι σίγουρο ὅτι ἄνθρωποι ἀπειλοῦνται ἀμέσως ἢ ἐμμέσως καὶ ὅτι σκηνοθετοῦνται διάφορα «ἀτυχήματα» στὴν περιοχὴ ἔξω ἀπὸ τὴν Καβάλα… καὶ μάλιστα στὴν συγκεκριμένη περιοχή, πρῶτον, γιατί εἶναι μακριὰ ἀπὸ τὴν Κομοτηνὴ καὶ δὲν συσχετίζεται τὸ θέμα εὔκολα μὲ αὐτούς, καὶ δεύτερον, γιατί ὁ δρόμος εἶναι «βολικὸς» μὲ τὶς πολλὲς στροφὲς καὶ τὰ σταυροδρόμια. Μάλιστα, μοῦ περιέγραψαν κάποια τέτοια σκηνοθετημένα «ἀτυχήματα», ποὺ εἶχαν γίνει στὸ παρελθόν.
Θαύμασα ξανὰ τὸν Θεὸ καὶ τὸν Ἅγιό Του, μὲ τί εὐκολία, σὰν νὰ ἦταν ἕνας ἱστὸς ἀράχνης, διαλύει τὶς ἐνέδρες καὶ τὶς σκευωρίες τῶν ἀνθρώπων.
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2017/12/blog-post_75.html#more