ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄

ΤΟ ΗΘΟΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ

(Η ΕΞΑΓΙΑΣΜΕΝΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ)

Ἡὑπακοή τοῦ Γέροντα εἶναι καθολική, δηλαδή πρός ὅλους καί σέ ὅλα, ἐκτός ἁμαρτίας. Ἡὑπακοή του ἀφορᾶ στήν Ἐκκλησία· ὄχι μόνο στούς ἀναγεννήσαντας αὐτόν Πνευματικούς πατέρες τῶν Καυσοκαλυβίων. Εἶναι ἀπόλυτη πίστη καί ὑπακοή στήν Ἁγία Γραφή, στά ὀρθόδοξα δόγματα καί τούς Ἐπισκόπους.

Ἔλεγε χαρακτηριστά: «Ἄν τά χαλάσω μέ τόν ἐπίσκοπο, ἄν ὁἐπίσκοπος εἶναι θυμωμένος μαζί μου, ἡ προσευχή μου δέν ἀνεβαίνει στόν οὐρανό»⁷.

Κάθε φατριαστική καί ἀποσχιστική τάση μέσα στήν Ἐκκλησία, τήν ἔβλεπε σάν ἀκρωτηριασμό καί διαίρεση τοῦἑνιαίου σώματος τοῦ Χριστοῦ καί ἀντιδροῦσε ἔντονα σ’ αὐτήν⁸.

Δέν ἤθελε οὔτε νά σκέφτεται διαφορετικά, ἀπό ὅ,τι μᾶς διδάσκει ἡὈρθόδοξη Παράδοσή μας.

Κάποτε εἶχε μία συγκλονιστική ἐμπειρία μέ τά ἀηδονάκια τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Τοῦ φάνηκε ὅτι μπορεῖ νά ἦταν ἄγγελοι, πού δοξολογοῦσαν τόν Δημιουργό. Ὅμως γρήγορα αὐτοδιορθώνεται καί συγκρατεῖ τό λογισμό του, λέγοντας ὅτι δέν πρέπει νά σκεπτόμαστε διαφορετικά ἀπό ὅ,τι μᾶς ἔχει ἀποκαλύψει ὁ Θεός, διά μέσου τῆς Ἁγίας Γραφῆς.

Ἀρρώστησε βαρειά καί ἀναγκάστηκε, πάλι ἁπό ὑπακοή, νά ἀφήσει τήν ἀγαπημένη του ἡσυχία, τῆς ἐρήμου τοῦἉγίου Ὄρους. Ἔζησε γιά ἕνα διάστημα τῆς ζωῆς του, στό μοναστήρι τοῦἉγίου Χαραλάμπους στήν Εὔβοια.

Τότε συνέβη κάτι, πού φανέρωσε τήν βαθειά του ταπείνωση καί τήν ἄκρα του ὑπακοή στήν Ἐκκλησία. Ὁ τοπικός ἐπίσκοπος (ὁ Παντελεήμων Φωστίνης) ἦλθε στό μοναστήρι μαζί μέ τόν Ἀρχιεπίσκοπο τοῦὌρους Σινᾶ, τόν Πορφύριο Γ΄. Ὁ Γέροντας, μέ τό χάρισμα πού εἶχε, εἶπε στόν Ἀρχιεπίσκοπο τοῦ Σινᾶ κάτι προσωπικό του. ὉἈρχιεπίσκοπος ἐνθουσιάστηκε καί ἤθελε νά τόν χειροτονήσει, ἐνῶὁ π. Πορφύριος ἦταν τότε μόλις εἴκοσι ἐτῶν. Ὁ ταπεινός μικρός Πορφύριος ἠρνῆτο…Τελικά ὅμως ὑπήκουσε διότι, ὅπως ἔλεγε, δέν ἐπιτρέπεται νά μήν ὑπακούουμε στήν Ἐκκλησία.

ὉἘπίσκοπος, ἔλεγε ὁ Γέροντας, -καταφάσκοντας στή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας, εἶναι «εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ».

Ἡὑπακοή εἶναι αὐτή, πού δίνει τήν ψυχική ὑγεία στόν ἄνθρωπο, διότι ὁδηγεῖ στήν ταπείνωση. Ἡ ταπείνωση ἑλκύει τή Θεία Χάρη, τήν «τά ἀσθενῆ θεραπεύουσαν καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῦσαν»⁹. Ὁἀδιάψευστος λόγος τοῦ Θεοῦ μαρτυρεῖὅτι «ὁ Θεός ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δέ δίδωσι χάριν»¹⁰. Ἡ Θεία Χάρη εἶναι τό «παντοφάρμακο», πού θεραπεύει ψυχοσωματικά τόν ἄνθρωπο. Ἡ ὑπακοή εἶναι πανάκεια. Θεραπεύει ὅλα τά πνευματικά νοσήματα-πάθη τοῦ ἀνθρώπου.

Ἡὑπακοή τοῦ π. Πορφυρίου εἶναι «ἔλλογος»καί ἡ ταπείνωσή του γνησία. Γι’ αὐτό καί ξεπερνάει ὅλες τίς παγίδες τοῦἀρχεκάκου ἐχθροῦ, χωρίς νά βλάπτεται.

Τό Γεροντικό ἀναβιώνει καί ἐπιβεβαιώνεται πανηγυρικά στή ζωή του¹¹. 

Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο:Ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς κατά τόν Γέροντα Πορφύριο.Β΄ ΕΚΔΟΣΗ ΕΠΗΥΞΗΜΕΝΗ (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου). Σχῆμα 14Χ20.5 ,Σελίδες: 170, Τιμή: 7€, Παραγγελίες στό τηλέφωνο 6944577885 ἤ στό e- mail: hristospanagia@yahoo.gr