ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ – Ἡμέρας. Δευτ. κε΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Θεσ. α΄ 1-10).

Β Θεσ. 1,1   Παῦλος καὶ Σιλουανὸς καὶ Τιμόθεος τῇ ἐκκλησίᾳ Θεσσαλονικέων ἐν Θεῷ πατρὶ ἡμῶν καὶ Κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ·

Β Θεσ. 1,1   Ο Παύλος και ο Σιλουανός και ο Τιμόθεος εις την Εκκλησίαν των Θεσσαλονικέων, η οποία έχει ιδρυθή και υπάρχει εν τω ονόματι του Θεού και Πατρός ημών και του Κυρίου Ιησού Χριστού,

Β Θεσ. 1,2   χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Β Θεσ. 1,2   είθε να είναι εις σας η χάρις και η ειρήνη από τον Θεόν Πατέρα μας και τον Κυριον Ιησούν Χριστόν.

Β Θεσ. 1,3   Εὐχαριστεῖν ὀφείλομεν τῷ Θεῷ πάντοτε περὶ ὑμῶν, ἀδελφοί, καθὼς ἄξιόν ἐστιν, ὅτι ὑπεραυξάνει ἡ πίστις ὑμῶν καὶ πλεονάζει ἡ ἀγάπη ἑνὸς ἑκάστου πάντων ὑμῶν εἰς ἀλλήλους,

Β Θεσ. 1,3   Οφείλομεν να ευχαριστούμεν τον Θεόν πάντοτε δια σας, αδελφοί, όπως είναι πρέπον και δίκαιον, διότι αυξάνει πλουσίως με το παραπάνω η πίστις σας και πλεονάζει η αγάπη του καθενός από σας προς όλους τους άλλους.

Β Θεσ. 1,4   ὥστε ἡμᾶς αὐτοὺς ἐν ὑμῖν καυχᾶσθαι ἐν ταῖς ἐκκλησίαις τοῦ Θεοῦ ὑπὲρ τῆς ὑπομονῆς ὑμῶν καὶ πίστεως ἐν πᾶσι τοῖς διωγμοῖς ὑμῶν καὶ ταῖς θλίψεσιν αἷς ἀνέχεσθε,

Β Θεσ. 1,4   Τοσον δε αξιόλογος είναι η πίστις και η αγάπη σας, ώστε ημείς οι ίδιοι να καυχώμεθα δια λογαριασμόν ιδικόν σας εις τας Εκκλησίας του Θεού, δια την υπομονήν σας και την πίστιν σας εις όλους τους διωγμούς και τας θλίψεις, τας οποίας με εγκαρτέρησιν υπομένετε.

Β Θεσ. 1,5   ἔνδειγμα τῆς δικαίας κρίσεως τοῦ Θεοῦ, εἰς τὸ καταξιωθῆναι ὑμᾶς τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ὑπὲρ ἧς καὶ πάσχετε,

Β Θεσ. 1,5   Είναι δε αυταί λαμπρά απόδειξις της δικαίας κρίσεως του Θεού, δια να αξιωθήτε σεις με την υπομονήν, που δείχνετε, της βασιλείας του Θεού, προς χάριν της οποίας υφίστασθε παθήματα.

Β Θεσ. 1,6   εἴπερ δίκαιον παρὰ Θεῷ ἀνταποδοῦναι τοῖς θλίβουσιν ὑμᾶς θλῖψιν

Β Θεσ. 1,6   Διότι θα είναι έργον δικαιοσύνης εκ μέρους του Θεού, εις εκείνους μεν που σας θλίβουν, να ανταποδώση θλίψιν,

Β Θεσ. 1,7   καὶ ὑμῖν τοῖς θλιβομένοις ἄνεσιν μεθ᾿ ἡμῶν ἐν τῇ ἀποκαλύψει τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἀπ᾿ οὐρανοῦ μετ᾿ ἀγγέλων δυνάμεως αὐτοῦ

Β Θεσ. 1,7   και εις σας, οι οποίοι θλίβεσθε, να ανταποδώση άνεσιν, ανάπαυσιν και χαράν, μαζή με ημάς, όταν θα φανερωθή ο Κυριος Ιησούς από τον ουρανόν μαζή με τους αγγέλους, τους ισχυρούς και δυνατούς, χάρις εις την δύναμιν, την οποίαν ο ίδιος τους έχει δώσει.

Β Θεσ. 1,8   ἐν πυρὶ φλογός, διδόντος ἐκδίκησιν τοῖς μὴ εἰδόσι Θεὸν καὶ τοῖς μὴ ὑπακούουσι τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ,

Β Θεσ. 1,8   Θα φανερωθή δε με φλόγα πυρός και θα αποδώση την δικαίαν τιμωρίαν εις εκείνους, που δεν θέλουν να γνωρίζουν τον Θεόν και να υπακούουν στο Ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Β Θεσ. 1,9   οἵτινες δίκην τίσουσιν ὄλεθρον αἰώνιον ἀπὸ προσώπου τοῦ Κυρίου καὶ ἀπὸ τῆς δόξης τῆς ἰσχύος αὐτοῦ,

Β Θεσ. 1,9   Αυτοί θα δώσουν λόγον των πράξεών των και θα καταδικασθούν εις αιώνιον όλεθρον εκ μέρους του Κυρίου Ιησού και από την ένδοξον και ακατανίκητον δύναμίν του,

Β Θεσ. 1,10   ὅταν ἔλθῃ ἐνδοξασθῆναι ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ καὶ θαυμασθῆναι ἐν πᾶσι τοῖς πιστεύσασιν, ὅτι ἐπιστεύθη τὸ μαρτύριον ἡμῶν ἐφ᾿ ὑμᾶς, ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ.

Β Θεσ. 1,10   όταν θα έλθη να δοξασθή μαζή με όλους τους αγίους του και να θαυμασθή ανάμεσα εις όλους όσοι επίστευσαν εις αυτόν. Και τούτο, διότι έγινε πιστευτόν και παραδεκτόν από αυτούς το κήρυγμά μας και η μαρτυρία μας περί του Ιησού Χριστού, αυτή ακριβώς που εδώκαμεν και εις σας. Και αυτή η δόξα και μακαριότης των αγίων θα πραγματοποιηθή κατά την μεγάλην και επίσημον εκείνην ημέραν.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Ἡμέρας. Δευτ. θ΄ ἑβδ. Λουκᾶ. (Λκ. ιδ΄ 1, 12-15).

Λουκ. 14,1   Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἐλθεῖν αὐτὸν εἰς οἶκόν τινος τῶν ἀρχόντων τῶν Φαρισαίων σαββάτῳ φαγεῖν ἄρτον, καὶ αὐτοὶ ἦσαν παρατηρούμενοι αὐτόν.

Λουκ. 14,1   Οταν ο Κυριος εις ημέραν Σαββάτου ήλθεν στο σπίτι ενός από τους άρχοντας των Φαρισαίων να φάγη άρτον, αυτοί τον παρατηρούσαν με προσοχήν, μήπως πη η πράξη κάτι το παράνομον.

Λουκ. 14,12   Ἔλεγε δὲ καὶ τῷ κεκληκότι αὐτόν· ὅταν ποιῇς ἄριστον ἢ δεῖπνον, μὴ φώνει τοὺς φίλους σου μηδὲ τοὺς ἀδελφούς σου μηδὲ τοὺς συγγενεῖς σου μηδὲ γείτονας πλουσίους, μήποτε καὶ αὐτοί σε ἀντικαλέσωσι, καὶ γενήσεταί σοι ἀνταπόδομα.

Λουκ. 14,12   Ελεγε δε και προς εκείνον ο οποίος τον είχε προσκαλέσει· “όταν παραθέτης γεύμα η δείπνον μη προσκαλείς τους φίλους σου ούτε τους αδελφούς σου ούτε τους συγγενείς σου ούτε τους πλουσίους γείτονάς σου, μήπως και αυτοί με την σειρά των σε καλέσουν και γίνει έτσι ανταπόδοσις, όχι από τον Θεόν, αλλά από τους ανθρώπους.(Και οι κακοί κάνουν το ίδιο, αποβλέποντες εις ανταπόδομα εκ μέρους των ανθρώπων).

Λουκ. 14,13   ἀλλ᾿ ὅταν ποιῇς δοχήν, κάλει πτωχούς, ἀναπήρους, χωλούς, τυφλούς,

Λουκ. 14,13   Αλλά όταν κάνης τραπέζι και υποδέχεσαι φιλοξενουμένους, προσκάλεσε πτωχούς, αναπήρους, χωλούς, τυφλούς.

Λουκ. 14,14   καὶ μακάριος ἔσῃ, ὅτι οὐκ ἔχουσιν ἀνταποδοῦναί σοι· ἀνταποδοθήσεται γάρ σοι ἐν τῇ ἀναστάσει τῶν δικαίων.

Λουκ. 14,14   Και θα είσαι μακάριος διότι, επειδή αυτοί δεν έχουν τι να σου ανταποδώσουν, θα σου ανταποδοθή το καλόν που έκανες κατά την επίσημον εκείνην ημέραν της αναστάσεως των νεκρών”.

Λουκ. 14,15   Ἀκούσας δέ τις τῶν συνανακειμένων ταῦτα εἶπεν αὐτῷ· μακάριος ὃς φάγεται ἄριστον ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ.

Λουκ. 14,15   Οταν δε κάποιος από τους παρακαθημένους ήκουσε αυτά είπε· “μακάριος εκείνος, που θα παρακαθίση στο γεύμα της βασιλείας του Θεού”.