ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ
6)ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΤΕΡΟΔΟΞΟΥΣ,
ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ,
ΤΙΣ ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ
Γιά τόν Διάβολο, πού ὑπάρχει καί κάνει ψευτοθαύματα.
Ὁ διάβολος, σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τοῦ π. Πορφύριου, ἀλλά καί τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ὑπάρχει.
«Ἡ θρησκεία μας» ἔλεγε μέ ἁπλότητα ὁ Γέροντας, «τόν διάβολο τόν ἔχει κάνει δόγμα (ἀφοῦὁ Χριστός μας ἦλθε γιά νά λύσει τά ἔργα τοῦ διαβόλου). Ἄμα βγάλεις τόν διάβολο, πᾶνε ὅλα τῆς θρησκείας μας»1.Ὁ διάβολος δέν λυτρώνει. Κάνει ψευτοθαύματα. «Ὑπάρχουν πολλά φῶτα», δίδασκε ὁ π. Πορφύριος, «πού βλέπει κανείς καί ἐντυπωσιάζεται… μά ἕνα εἶναι τό Φῶς τό ἀληθινόν… Δέν γίνεται τίποτα μέ κεῖνα (ἐννοεῖ τά τῶν ἄλλων θρησκειῶν). Ἐκεῖνα ἔχουνε ταχυδακτυλουργίες καί τά τοιαῦτα. Κι αὐτές οἱὑλοποιήσεις καί ὅλα. Ἐνῶ στή θρησκεία μας ἐμεῖς τά ἔχουμε ὅλα… Καί ὑλοποιήσεις καί ὅλα μές στούς ἁγίους μας. Ἀλλά οἱὑλοποιήσεις εἶναι δύο εἰδῶν. Εἶναι ἡ κακιά καί ἡ καλή… Μπορεῖἕνας νά κάνει προσευχή πού οἱἄλλοι δέν ἔχουνε λάδι, καί βασανίζονται διότι τούς ἔχει λείψει τό λάδι νά ἀνοίξει τά χέρια του καί νά γεμίσουν τά κιούπια μέ λάδι.Ἔ! μπορεῖ καί ἕνας γκουροῦ νά κάνει κάτι ἄλλο, μιά ἄλλη ὑλοποίηση, μά δέν εἶναι ἡ ἴδια. Δέν εἶναι τοῦ ἀγαθοῦ πνεύματος. Γιατί ὅπως εἴπαμε ὑπάρχει καί τό κακό. Καί τό κακό ἔχει τή δύναμη νά δώσει στόν ἄνθρωπο πού τό πιστεύει τό κακό… ἔχει τή δύναμη νά τοῦ δώσει νά τό κάνει. Γι’ αὐτό καί ὑπάρχουνε καί διάφοροι μάγοι, γκουροῦδες, φακίρηδες…εἶναι τοῦ κακοῦ πνεύματος»2.
Γιά τόν Τίμιο Σταυρό καί τόν ἀδύναμο διάβολο.
Ὁ Γέροντας τόνιζε ὅτι το μεγαλύτερο ὅπλο κατά τοῦ διαβόλου εἶναι ὁ Τίμιος Σταυρός καί δεύτερο ἡ περιφρόνηση. «Ἄφησέ τον αὐτόν», ἔλεγε σέ πνευματικό του παιδί (ἐννοώντας τό διάβολο). «Μήν τοῦ δίνεις σημασία. Ὅσο τοῦ δίνεις σημασία, τόσο περισσότερο σέ πλησιάζει. Ἄν θέλεις νά τόν διώξεις, νά τόν ἀπομακρύνεις ἀπό κοντά σου, πάψε νά τοῦ δίνεις σημασία. Περιφρόνησέ τον. Μόνο ἡ περιφρόνηση τοῦἀξίζει. Ἀπό τή στιγμή, πού θά ἀρχίσει νά τήν εἰσπράττει, θά ἀρχίσει καί νά ὑποχωρεῖ. Μέχρι πού, τελικά, θά τραπεῖ σέ φυγή. Ἡ περιφρόνηση ἀποτελεῖ τό δεύτερο ὅπλο, μετά τόν Τίμιο Σταυρό, κατά τοῦ διαβόλου! …Τήν δέ περιφρόνηση δέν τήν ἀντέχει. Γιατί εἶναι ὑπερόπτης καί σκάει ἀπό τό κακό του! Ἐξάλλου, αὐτή ἡὑπεροψία ἦταν αἰτία νά ἐκπέσει καί νά γίνει αὐτό πού ἔγινε. Εἰσέπραξε τήν τιμωρία του…»3
Μέ τόν Τίμιο Σταυρό καί τά ἅγια Μυστήρια, μέ τήν ἐκκλησιαστικοποίησή μας, καταλύονται τά ἔργα τοῦ διαβόλου. Ὁ διάβολος εἶναι πάρα πολύ ἀδύνατος.
«Μιά μέρα πηγαίνοντας ἀπό τήν Πολυκλινική πρός τήν Ὁμόνοια», διηγεῖται πνευματικό παιδί τοῦ Γέροντα, «συνέπεσε νά ἔχει λήξει ἕνα συλλαλητήριο καί ἕνας ἀπό τούς πολλούς πυροσβέστες, πού ὑπῆρχαν ἐκεῖ καί καθάριζαν τό μέρος, σήκωσε τό σωλήνα του καί ἔβρεξε κατά λάθος κάποιον ἄλλο πυροσβέστη, πού ἦταν ἀπέναντί του, ὁπότε καί αὐτός μέ τή σειρά του πιάνει τό δικό του σωλήνα καί τόν στρέφει πρός τόν πρῶτο παίζοντας μέ τό νερό ποιός νά νικήσει τόν ἄλλον. Ὁἕνας ὅμως σωλήνας εἶχε μεγαλύτερη διάμετρο καί περισσότερη πίεση καί νικοῦσε τόν ἄλλον μέ τή λιγότερη πίεση, καθώς ἀντάμωναν τά νερά τους σέ καμπύλη στόν ἀέρα. Καί βλέποντάς τους ὁ Παππούλης μοῦ λέει: «Βλέπεις ἐκεῖ πέρα τί γίνεται; Τό πιό δυνατό νικάει τό ἀδύνατο. Ἔτσι γίνεται καί μέ τόν πιστό Χριστιανό, πού νικᾶ τόν κακό δαίμονα, διότι ὁ Χριστός εἶναι Παντοδύναμος σέ σύγκριση μέ τόν πονηρό, πού εἶναι πάρα πολύ ἀδύνατος»4.
Ὁ διάβολος καταργεῖται (δέν ὑπάρχει) γι’ αὐτόν πού θά μπεῖ μέσα στήν Ἐκκλησία. Καταργεῖται ἤδη ἀπ’ αὐτή τή ζωή5.