Οι εργασίες της πρόσφατης Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος βρέθηκαν και πάλι στο επίκεντρο της εκκλησιαστικής επικαιρότητος και έγιναν αντικείμενο πολλών σχολιασμών. Από τις δύο εισηγήσεις που ανεγνώσθησαν ενδιαφέρον παρουσιάζει ηεισήγηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομου με θέμα «Ενημέρωσις περί της μελλούσης Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, ήτις θα συνέλθη κατά το 2016».

Κατ’ αρχήν θα θέλαμε να παρατηρήσουμε, ότι η ομιλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσσηνίας, ήταν ουσιαστικά μια «Ενημέρωσις» για ένα τόσο μεγάλο και σημαντικό γεγονός, όπως η μέλλουσα να συνέλθει  Αγία και Μεγάλη Σύνοδος, εν τω βάθει με σαφή ομολογιακό χαρακτήρα.

Όπως μας πληροφορεί το Δελτίο Τύπου της Ιεράς Συνόδου, ο Σεβασμιωτάτος στην εισήγησή του εξέφρασε την αισιοδοξία του, ότι η μέλλουσα να συνέλθει Αγία και Μεγάλη Σύνοδος θα εκφράσει την ενότητα της Εκκλησίας:«αυτή η ενότητα (της Ορθόδοξης Εκκλησίας) δεν θα εκφραστεί μέσω κατάλυσης και αδρανοποίησης της τοπικότητας των Ορθοδόξων Εκκλησιών και αναζήτησης συμβιβαστικών λύσεων, αλλά δια της διαδικασίας επίλυσης και ομόφωνης αποδοχής ζητημάτων, τα οποία επέδρασαν και επιδρούν διαλυτικά στην φανέρωση της Ορθοδόξου Εκκλησίας ως Ενός Σώματος και κλονίζουν την δυνατότητα έκφρασης της κοινής συνοδικής συνείδησης των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών μεταξύ τους και εν ενότητι».

Επίσης σύμφωνα με το Δελτίο Τύπου της Ιεράς Συνόδου, ο Σεβασμιώτατος τόνισε την ανάγκη αποφυγής κάθε μορφής συμπροσευχής με τους ετεροδόξους και διαβεβαίωσε ότι «ουδέν κείμενο του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών υπεγράφη ή έγινε αποδεκτό από την Εκκλησία της Ελλάδος». ΟΣεβασμιώτατος, πολύ εύστοχα βέβαια, τόνισε την«ανάγκη αποφυγής κάθε μορφής συμπροσευχής με τους ετεροδόξους» και επομένως την ανάγκη συμμορφώσεως με τους Ιερούς Κανόνες, που απαγορεύουν ρητά τις συμπροσευχές (και μάλιστα επί ποινή καθαιρέσεως), ωστόσο τίποτε δεν αναφέρει το Δελτίο Τύπου, εάν αυτή η υπόμνηση του Σεβασμιωτάτου είχε απήχηση στο σώμα της Ιεραρχίας και αν την κινητοποίησε στο να λάβει στο εξής τα αναγκαία μέτρα για την τήρηση των Ιερών Κανόνων, δεδομένου του γεγονότος, ότι οι εν λόγω Ιεροί Κανόνες έχουν καταπατηθεί πλείστες όσες φορές μέχρι σήμερα.

Διεβεβαίωσε επίσης ότι «ουδέν κείμενο του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών υπεγράφη ή έγινε αποδεκτό από την Εκκλησία της Ελλάδος». Ωστόσο τίθεται το ερώτημα: Γιατί η παρούσα Σύνοδος της Ιεραρχίας μας μετά από αυτή την διαπίστωση της ακαρπίας των διαλόγων δεν έλαβε την γενναία και ιστορική απόφαση να αποχωρήσει από το Π.Σ.Ε.; Συμπερασματικά λοιπόν προκύπτει η ανάγκη η Εκκλησία, της Ελλάδος,να παύση έναν εκ των πραγμάτων αποδειχθέντα άκαρπο διάλογο με τους Προτεστάντες του Π.Σ.Ε. εδώ και 66 χρόνια τώρα.

Το Δελτίο Τύπου της Ιεράς Συνόδου αναφέρει παρά κάτω, ότι ως προς τους διαλόγους με τους ετεροδόξους ο Σεβασμιώτατοςέδωσε την εντύπωση, ότι έχουν βαλτώσει. Ακόμη και ο τριαντάχρονος με τους Ρωμαιοκαθολικούς, αφού, όπως γράφει το δελτίοΤύπου, «σκιάζεται τόσο λόγω της προσηλυτιστικής δράσης της Ουνίας, όσο και από τη δυσκολία κατανόησης λειτουργίας και εφαρμογής του πρωτείου στο πλαίσιο της Συνόδου και των εκκλησιαστικών δομών». Εδώ ο ΣεβασμιώτατοςΜητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος είναι αξιέπαινος, διότι τόλμησε να πει την αλήθεια, με όποιο προσωπικό κόστος, ότι οι διάλογοι όντως εδώ και χρόνια έχουν βαλτώσει. Μια αλήθεια,την οποία επιμελώς θέλει να αποκρύπτει το Φανάρι, και να παρουσιάζει μια παραπλανητική εικόνα των διαλόγων στον κλήρο και στον πιστό λαό του Θεού. Αφού λοιπόν οι διάλογοι «έχουν βαλτώσει», και δεν αποδίδουν τίποτε, προφανώς διότι οι αιρετικοί Παπικοί, Προτεστάντες, Μονοφυσίτες, Παλαιοκαθολικοίκ.λ.π. επιμένουν πεισματωδώς στις πλάνες των, γιατί η τοπική μας Εκκλησία δεν ακολουθεί την μακραίωνη Πατερική μας Παράδοση και δεν διακόπτει τους διαλόγους με όλους αυτούς τους αιρετικούς, πειθαρχούσα στην προτροπή του απ. Παύλου «αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού»; (Τιτ.3,10).

Κλείνοντες τον μικρό αυτό σχολιασμό μας, με αίσθημα ευθύνης, πληροφορούμε τον πιστό λαό μας να αγρυπνεί, διότι οι καιροί στους οποίους ζούμε είναι πραγματικά αποκαλυπτικοί.Η πλάνη λανσάρεται ως αλήθεια και η αλήθεια θεωρείται πλέον σχετική. Η παναίρεση του Οικουμενισμού, με την μακροχρόνια διαβρωτική της δράση έχει αμβλύνει επικίνδυνα την Ορθόδοξη αυτοσυνειδησία πολλών αρχιερέων, κληρικών και λαϊκών και το γεγονός αυτό φοβούμεθα, ότι τείνει να εκφραστεί και μέσω της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου. Φοβούμεθα μήπως κάποια υψηλά ιστάμενα εκκλησιαστικά πρόσωπα επιδιώξουν να θεμελιώσουν «συνοδικά» τον Οικουμενισμό, αντί να τον καταδικάσουν ως Παναίρεση, δεδομένου του γεγονότος, ότι σήμερα ο Οικουμενισμός επικρατεί και κυριαρχεί στην μεγάλη πλειοψηφία των αρχιερέων όλων σχεδόν των Πατριαρχείων και των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών.