Δέν ἔδωσε στόν Χριστό τίποτε ἐκεῖνος πού δέν τοῦ τά ἔδωσε ὅλα. Ἕνας Γέροντας ἀσκητής συνήθιζε νά λέη: «Ἄν ὁ Θεός μέ πρόσταζε νά περάσω διά μέσου ἑνός τοίχου, θά τό ἔκανα. Ἡ δική μου δουλειά θά ἦταν νά περάσω, ἡ δουλειά τοῦ Θεοῦ νά γκρεμίση τόν τοῖχο».
Πολλοί ἄνθρωποι καταναλώνουν τό μεγαλύτερο μέρος τῆς ζωῆς τους, γιά νά κάνουν ἄθλιο τό ὑπόλοιπο.
Νά ψάξουμε νά βροῦμε τό σφουγγάρι πού θά σβύση τίς ἀνορθογραφίες, πού γεμίζουν τόν μαυροπίνακα, πού ἔχουμε μέσα στήν ψυχή μας.
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι σάν τό τζάκι.Ἄλλοι παίρνουν ἀπ’ αὐτό τήν φλόγα καί ἄλλοι τήν στάχτη. Οἱ πρῶτοι ἀσχολοῦνται καί ἐμβαθύνουν στά «θεῖα» καί ὑπερκόσμια καί ἀνεξάντλητα τῆς Ἐκκλησίας καί ἀπολαμβάνουν ζεστασιά, καί ὄχι μόνο. Οἱ ἄλλοι, ἀπασχολοῦνται, ἀνασκαλεύουν, κουτσομπολεύουν καί ὄχι μόνο, τά ἀνθρώπινα, τά εὐτελῆ, πού συμβαίνουν ἀπό ἀνθρώπους τῆς Ἐκκλησίας, καί γεύονται στάχτη.
Νά προσπαθήσουμε, νά μήν ἐξογκώνουμε τά σφάλματα τῶν ἄλλων! Νά μή μᾶς χαρακτηρίζη δηλαδή ἡ τακτική τοῦ γελοιογράφου, πού ἐξογκώνει κάτι γιά νά τό σατυρίση. Νά μᾶς διακρίνη, ἀντίθετα, ἡ εὐγένεια τοῦ καλοῦ ζωγράφου πού διορθώνει κάτι γιά νά τό ὀμορφήνη. Νά μήν ἀσχολούμεθα μέ τό κακό πού βλέπουμε γύρω μας. Νά προσπαθοῦμε νά ἀνακαλύψουμε τήν ἀρετή, πού εἶναι συνήθως κρυμμένη. Νά εἴμεθα ἐξερευνητές τῶν μαργαριταριῶν τῆς ἀρετῆς στόν ἀπέραντο ὠκεανό τῶν ἀνθρώπων καί ὄχι ρακοσυλλέκτες τῆς κακίας στόν σκουπιδοντενεκέ τῆς ἀνθρωπίνης ἀπέραντης ἀθλιότητας!….
Ἀρχιμ. Ἀρσένιος Κατερέλος
ΠΗΓΗ:http://hristoifantos.blogspot.gr/2015/02/blog-post_33.html