Στάρετς Ἀντώνιος τῆς Ὄπτινα
Σέ ἐπιστολή του (11 Ἰανουαρίου 1813) στόν ἀδελφό του Τιμόθεο ὁ Ἀλέξανδρος (μετέπειτα Στάρετς Ἀντώνιος) γράφει:

«Ὁ Θεός μᾶς ἐτιμώρησε. Γιά τίς ἁμαρτίες μας. Πού ἔχουν τόσο διαδοθῆ. Καί μάλιστα στίς πόλεις. Γι᾿ αὐτό μᾶς ἔστειλε τόν θυμό Του καί τήν ὀργή Του. Γιά νά ταπεινωθοῦμε. Γιά νά καταλάβουμε, ὅτι, ἐνῶ γιά τούς καλούς εἶναι γεμᾶτος ἀγαθότητα, γιά τούς ἀσεβεῖς καί ἁμαρτωλούς εἶναι αὐστηρός τιμωρός. Ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ γιά μᾶς εἶναι ὁ Ναπολέων*. Πού μᾶς ἔκαψε τόσες πόλεις καί τόσα χωριά! Καί ἐξ αἰτίας του πέθαναν τόσες χιλιάδες Ρῶσοι ἀπό τήν πεῖνα, ἀπό τό κρύο, καί ἀπό ἄλλα δεινοπαθήματα.

Παρ᾿ ὀλίγο, ἕνας ἀπό αὐτούς πού πέθαναν θά ἤμουν καί ἐγώ! Ὁ πολυευσπλαχνός Κύριος μέ τιμώρησε καί ἐμένα γιά τίς ἁμαρτίες μου καί γιά τήν ἀσέβειά μου. Μά δέν μέ ἄφησε νά πεθάνω! «Παιδεύων ἐπαίδευσέ με ὁ Κύριος· καί τῷ θανάτῳ οὐ παρέδωκέ με» (Ψαλμ. 117 : 18).

  Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.