Τό δεύτερο ταξίδι στὴν Πετρούπολη. Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος Δέν κατάλαβα πῶς πέρασε ἕνας ἀκόμα χρόνος ἀγώνα καί ἀγωνίας στόν ἀγρό τοῦ Κυρίου. Οἱ ἀδιάκοπες μετακινήσεις –τό χειμώνα μέ τά ἕλκηθρα στά βάθη τῆς παγωμένης χερσονήσου, τό καλοκαίρι μέ πλοιάριο κατά μῆκος τῶν ἀκτῶν της-,  οἱ ἐναλλασσόμενες ἐντυπώσεις, οἱ χαρές καί οἱ πίκρες…

  Περιπέτειες στά βάθη τῆς Καμτσάτκας Μέρος Δ’   Ἔχω μιλήσει ἤδη για τήν μεγάλη ἀξία τῶν σκυλιῶν τῆς Καμτσάτκας.  Εἶναι οἱ ποιό πολύτιμοι σύντροφοι καί συνεργάτες τῶν κατοίκων.  Δυνατά, ἔξυπνα, μέ εὐαισθητη ὄσφρηση καί μεγάλη ἀντοχή, χρησιμοποιοῦνται στό κυνήγι, στό ψάρεμα, στά ταξίδια, σέ ἐπιχειρήσεις διασώσεως ἀνθρώπων πού κινδυνεύουν.  Σ’ ὅλη τήν χερσόνησο ὑπῆρχαν…

 Περιπέτειες στά βάθη τῆς Καμτσάτκας Μέρος Γ’ Στή σκληρή καθημερινή πάλη τους μέ τή φύση γιά τήν ἐξασφάλιση τῶν ἀναγκαίων τῆς ζωῆς, οἱ κάτοικοι τῆς Καμτσάτκας ἐξέθεταν τούς ἑαυτούς τους σέ πολλούς κινδύνους. Ἰδιαιτέρως οἱ κυνηγοὶ κινδύνευαν ἀπό τίς ἐπιθέσεις τῶν ἄγριων ζώων τῆς πολικῆς ἐρήμου. Τά πιό ἐπικίνδυνα ζῶα ἦταν οἱ ἀρκοῦδες. Στήν Ἄπω…

  Περιπέτειες στά βάθη τῆς Καμτσάτκας.    ΜέροςΒ’ Ἄν τά Χριστούγεννα ἐκεῖνα τά θυμᾶμαι ἰδιαίτερα ἀπό τό ὑπέροχο καί θεόσταλατο βόρειο σέλας, δέν θά ξεχάσω καί τήν ἄλλη μεγάλη γιορτή τῆς Ὀρθοδοξίας, τό Πάσχα, πού ἔκανα ἀνάμεσα στούς λεπρούς, τό 1908. Ἡ μικρή παροικία τῶν λεπρῶν, πού ὀργάνωσα στίς ἀρχές τοῦ αἰώνα μας στήν Καμτσάτκα,…

Περιπέτειες στά βάθη τῆς Καμτσάτκας  Σάν ἀσταραπές σέ γκρίζο οὐρανό εἶναι οἱ ἀναμνήσεις μου. Κάθε τόσο χαρακώνουν ἀπροσδόκητα τή μνήμη μου. Μά δέν μπορῶ νά τίς τιθασεύσω σέ χρονική σειρά. Πέρασαν, βλέπετε, τόσα χρόνια ἀπό τότε. Καί μεσολάβησαν τόσα γεγονότα… Τόσα τραγικά γεγονότα… Ἔτσι θά σημειώσω μερικές ἀκόμη ἀναμνήσεις τῶν περιπετειῶν μου στά βάθη τῆς…

 Δυσκολίες. Μέρος ΣΤ’ Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα   Ἄκουσα κάποτε ἕνα κοριάκο, πού προσπαθοῦσε νά περιγράψει σέ ἄλλους ὁμοφύλους του τό τί μάθαινα τά παιδιά στό σχολεῖο. -Τί νά σᾶς πῶ!  Εἶναι ἀπίστευτο!  Ἕνα τόσο δά μικρό παιδί παίρνει ἕνα ξυλαράκι (ἐννοοῦσε τό μολύβι) καί ξύνει κάτι πάνω στό χαρτί. Ἔπειτα βλέπει τό χαρτί καί λέει…

  Δυσκολίες. Μέρος Δ’ Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα  Τό 1912 ἔπεσε μιά μεγάλη ἐπιδημία ἱλαρᾶς. Μέχρι τότε ἤξερα πώς ἦταν παιδική ἀρρώστια. Στήν Καμτσάτκα ὅμως προσέβαλε καί τούς μεγάλους. Κατά ἑκατοντάδες πέθαιναν οἱ ἄνθρωποι σ’ ὅλη τή χερσόνησο.  Βοήθεια καμιά καί ἀπό πουθενά.  Μόνο ἕνας γιατρός βρισκόταν τότε στή Γιζίγ, ἀλλά κι αὐτός, πανικόβλητος ἀπό…

Δυσκολίες. Μέρος Γ’ Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα Ἕγινα ἔξω φρενῶν μ’ ἐκεῖνο τόν ἀπατεώνα.  Καί δέν ἔνιωσα καμιά τύψη, πού εἶδα τή χαρά τῆς κοριάκας νά μετατρέπεται σέ θρῆνο, ὅταν τῆς ἐξήγησα πόσα ἄσπλαχνα τούς εἶχε λεηλατήσει ἐκεῖνος ὁ Νεουστόιν. Τῆς χάρισα ἀμέσως ὅσες βελόνες εἶχα μαζί μου.  Καὶ τῆς ἔστειλα ἀργότερα μιά γεμάτη χούφτα…

 Δυσκολίες. Μέρος Β’   Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα   Σέ ἄλλο κεφάλαιο ἔγραψα γιά τίς ὑπόγειες τρῶγλες τῶν ἰθαγενῶν. Ὑπάρχει ὅμως κι ἕνας ἄλλος τύπος κατοικίας, οἱ δερμάτινες καλύβες. Σ’ αὐτές κατοικοῦν κυρίως οἱ τουγγοῦσοι.  Ἔχουν κωνικό σχῆμα καί θυμίζουν κάπως τίς καλύβες τῶν ἰνδιάνων τῆς προαποικιακῆς Ἀμερικῆς. Κατασκευάζονται μέ μακριά λεπτά κονταρόξυλα, μπηγμένα κυκλικά στή…

   Δυσκολίες  Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα                              Στά χρόνια ἐκεῖνα ἕνας ἀνώτερος κρατικὸς ὑπάλληλος, ὁ νομάρχης, διοικοῦσε κάθε νομό τῆς ἀπέραντης ρωσικῆς ἐπικρατείας. Ἦταν σχεδόν πάντα κάποιος γλοιώδης κόλακας τῶν ἀξιωματούχων τοῦ παραλυμένου τσαρικοῦ κράτους.  Καί δυστυχῶς γιά τήν ταλαίπωρη Καμτσάτκα, στίς μακρινές καί ἀπομονωμένες ἐπαρχίες ξέπεφταν οἱ χειρότεροι ἀπ’ αὐτούς: ἀνίκανοι, μικρόνοες, τεμπέληδες, ἀγροῖκοι,…

                                                       Δέν πρέπει νά παραλείψω μιά ἀναφορά σέ μερικά στοιχεῖα τοῦ φυσικοῦ κόσμου τῆς Καμτσάτκας, πού παρουσιάζουν ἐξαιρετικό ἐνδιαφέρον καί πρωτοτυπία.  Καί πρῶτα-πρῶτα, στά ποτάμια της. Ἡ χερσόνησος διασχίζεται σ’ ὅλο τό μῆκος της ἀπό ποταμάκια –ξεπερνοῦν τά διακόσια- πού πηγάζουν ἀπό τά ὀρεινά. Μέ γραφικούς ἑλιγμούς, μεσ’ ἀπό ὁμαλές κοιλάδες ἤ ἀπότομες χαράδρες,…

Ὁ πατήρ Κυριακός. Τό 1908 κήρυττα, κατηχοῦσα καί βάπτιζα στή βόρεια Καμτσάτκα, στίς ὄχθες τῆς θάλασσας Ὀχότσκ. Μιά μέρα, ἐκεῖ πού βάπτιζα ὁμαδικά πολλούς ἰθαγενεῖς, μέ πλησίασε ἕνας κοριάκος ἀπό τή Γιζίγ καί ζήτησε ἐπίμονα νά τόν βαπτίσω κι αὐτόν, διαβεβαιώνοντάς με ὅτι ἦταν καλά προετοιμασμένος. Τόν βάπτισα, δίνοντάς του τό ὄνομα Ἠλίας καί ἐξηγώντας…

   Πορεία πρός τό ἄγνωστο.   Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα. Ἤμουν μόλις εἰκοσιδύο χρονῶν, ὅταν οἱ ἀνεξερεύνητε βουλές τοῦ Θεοῦ μοῦ ἄνοιξαν διάπλατα τίς πύλες σέ μιά πορεία εὐθύνης, εὐθύνης ἀνυπολόγιστα μεγάλης ἀπέναντι στό Θεό, στούς ἀνθρώπους καί στήν πατρίδα μου. Μέχρι τήν Πέρμ μέ συνόδευε ἡ μητέρα. Σ’ ὅλο τό δρόμο μέ νουθετοῦσε καί…

Τρεῖς σταυροί Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα. Ὅταν τελείωσα τό λύκειο, μπῆκα στήν Ἐκκλησιαστική Ἀκαδημία τοῦ Καζάν3 καί φοίτησα γιά δύο χρόνια στό ἱεραποστολικό της τμῆμα. Ἐκεῖ γνωρίστηκα μέ τό σεβάσμιο ἡγούμενο τῆς μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτήρος, ἀρχιμανδρίητη Ἀνδρέα Οὐκτόμσκυ. Ἦταν ἀσκητικότατος καί ἀφιλάργυρος μοναχός ἀληθινός, ἀλλά καί φωτισμένος πνευματικός καί σαγηνευτικό κήρυκας τοῦ θείου λόγου….

Τά νεανικά μου χρόνια Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα.                                  Τά χρόνια τῆς νιότης ζωντανεύουν τώρα στή μνήμη μου. Ἀπό τίς πρῶτες κιόλας τάξεις τοῦ γυμνασίου ξεχώριζα σάν ἕνας μαθητής πιστός στό Θεό. Ὁ πατέρας ἔπαιρνε συχνά ἀφορμή ἀπό μερικές εὐλαβικές συνήθειές μου γιά νά μέ μαλώνει. Ὅταν καθόμουν, λ.χ. νά μελετήσω τά μαθήματά μου, ἔβαζα…

Στήν αὐγή τῆς ζωῆς μου  Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα Ὅποτε στρέφω νοερά τό βλέμμα μου πίσω, στό μακρινό παρελθόν, καί ἀναπολῶ τά παιδιά μου χρόνια, ἔχω τήν αἴσθηση πώς ἀνοίγω διάπλατα ἕνα παράθυρο καί λούζομαι στίς πρῶτες θερμές ἀκτῖνες τοῦ πρωινοῦ ἥλιου. Οἱ ἀναμνήσεις τῶν παιδικῶν μου χρόνων εἶναι χαρούμενες καί φωτεινές, καί φέρνουν πάλι…

Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα Στούς «πανταχοῦ τῆς οἰκουμένης πανταχοῦ τῶν αἰώνων πανταχοῦ τῶν χρόνων ἱεραποστόλους τῆς Ἐκκλησίας μας» Πρόλογος Στά βάθη τῆς Ἀνατολῆς, στό βορειοανατολικό ἄκρο τῆς Σιβηρίας, βρίσκεται μιά μεγάλη χερσόνησος, σκεπασμένη τόν περισσότερο καιρό μέ πάγους καί χιόνια. Εἶναι ἡ Καμτσάκα. Πρίν διακόσια χρόνια οἱ κάτοικοί της «ζούσανε σκόρπιοι ἀπάνω στίς παγωμένες ἐρημιές….