Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου Ὁ μεταπτωτικός ἄνθρωπος μεταφέρει μέσα του, σάν κληρονομιά, τήν ἁμαρτία καί τή ροπή πρός τό κακό, χωρίς ν᾽ ἀπουσιάζει καί ἡ νοσταλγία τῆς παραδείσιας ἐκείνης χαρᾶς καί ψυχοπνευματικῆς ἡδονῆς. Ἀπ᾽ τή στιγμή τῆς παρακοῆς καί τῆς γέννησης τῆς ἁμαρτίας μέσα του, προβάλλει πιά ὁ ἀγώνας μέ τόν ἑαυτό του….

Ἡ ἀληθινὴ ἔκφρασις τῆς ἐλευθερίας    Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου Χειρότερη παρερμηνεία καί παραποίηση καί κατάχρηση τῆς ἐλευθερίας δέν παρατηρήθηκε ποτέ, ὅσο στήν ἐποχή μας. Θά ᾽λεγε κανείς πώς, εἶναι πρωτοφανής ἡ διαστροφή τῆς ἐλευθερίας σ᾽ ὅλες τίς ἐννοιολογικές της σημασίες. Τό αὐτεξούσιο τοῦ “κατ’ εἰκόνα” ἀχρειώθηκε μεταπτωτικά, καί ὁ ἄνθρωπος θ᾽ ἀνακτήσει δυνάμεις μόνο…

Ἡ ζωή καί ὁ θάνατος Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου Ἡ ἀνθρώπινη ζωή – ὅπως καί ὅλη ἡ δημιουργία – εἶναι ἔργο τῆς παντοδυναμίας τοῦ Θεοῦ. Ὄχι ὅμως καί ὁ θάνατος. Ὁ θάνατος ὀφείλεται ἀποκλειστικά στόν ἄνθρωπο. “Ὁ Θεός θάνατον οὐκ ἐποίησεν, οὐδέ τέρπεται ἐπ’ ἀπωλείᾳ ζώντων” (Σοφ. Σολ. Α΄ 13). Ἐκεῖνο πού διαπιστώνουμε, εἶναι ἡ…

Ἡ  γκρίνια εἰς τὴν ζωὴν τῶν ἀνθρώπων   Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου Πολύ συχνά καί γιά πολλούς ἀνθρώπους, ἡ γκρίνια δέν εἶναι μονάχα μιά ἰδιορρυθμία ἤ ἰδιοπροσωπία τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου, ἀλλ᾽ εἶναι μιά νοσηρή κατάσταση, μέ ἐπικίνδυνες συνέπειες στίς διαπροσωπικές καί διανθρώπινες σχέσεις. Εἶναι ψυχολογικό συναίσθημα, πού δέν κρύβεται. Ὁ γκρινιάρης ἤ γογγυστής καί μεμψίμοιρος…

«Ἐμίσησάν με δωρεάν» Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου Μέ μίσησαν καί θά ἐξακολουθοῦν νά μέ μισοῦν οἱ ἄνθρωποι, καθώς τό προφήτεψε ὁ Νόμος, καί συγκεκριμένα, ὁ Δαβίδ στούς ψαλμούς του. Μέ μίσησαν, χωρίς καμιά αἰτία καί κανένα λόγο (Ἄλλωστε, τό μῖσος δέν ἔχει καμιά σχέση μέ τή λογική καί τή σωφροσύνη). Ὁ Ἰησοῦς ἀπευθύνεται πρός τούς…

Ἕνας ἡρωϊκὸς ἱερομάρτυς  Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου Bρισκόμαστε στά πρῶτα χρόνια τῶν φοβερῶν διωγμῶν τῶν Ρωμαίων αὐτοκρατόρων. Λίγα χιλιόμετρα πιό πέρα ἀπ᾽ τήν ἀρχαία Ἀμαθούντα τήν πόλη τοῦ ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Ἐλεήμονα καί τοῦ Ἁγίου Τύχωνα- δυτικά πρός τήν Πάφο τῆς Κύπρου, συναντάει κανείς τό Κούριο. Ἐκεῖ ἀκριβῶς, σώζεται τό ἀρχαῖο θέατρο καί τό στάδιο…

 Θεῖος Ἔρως  Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου Ἡ εὐτυχία τοῦ ἀνθρώπου ἀρχίζει, συνειδητοποιεῖται καί ἰσχυροποιεῖται, παράλληλα μέ τή γνώση καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καί ὅπως μιά σπίθα ἀνάβει φωτιές κι οἱ φωτιές φουντώνουν, κατά παρόμοιο τρόπο καί ἡ θεία τούτη ἀγάπη στήν ἀνθρώπινη καρδιά, γίνεται ἔρωτας θεῖος καί φλογερός πού θερμαίνει,καί…

    Ἡ κατάκρισις Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου Φοβερό τό φαινόμενο καί θανάσιμο τό ἁμάρτημα. Γιατί ἆραγε; Ἁπλούστατα, γιατί, δέν κρίνεις, ἀλλά κατακρίνεις. Ἡ διαφορά βρίσκεται στήν ἔννοια τῶν δύο λέξεων. Ἡ μέν κρίση, σημαίνει προσωπική ἄποψη γιά κάποιο ζήτημα ἤ ἀνθρώπινο πρόβλημα, ἐνῶ μέ τήν πρόθεση “κατά” (κατά-κριση), παίρνει κακή ἔννοια στίς διαπροσωπικές σχέσεις,…

“Μῖσος γιά τό Ἔθνος καί τά ἀφεντικά” Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου Σ᾽ ἕνα μόνο τετράγωνο κάποιας γειτονιᾶς, πρόσεξα πώς οἱ “γνωστοί ἄγνωστοι”, μέ τό γνωστό ἔμβλημά τους, εἶχαν γράψει τέσσερις φορές τήν πιό πάνω ρηματική σοφία τους! Ἆραγε, γιά νά θαυμάσουμε τίς ἰδεολογικές τους κατευθύνσεις ἤ ν᾽ ἀποσπάσουν ὀπαδούς; Ἴσως ἀκόμα, νά ζητοῦν νά δηλώσουν…

   Ὁ ἄνθρωπος δίδει ἐξετάσεις   Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου “Κόσμος” τοῦ κόσμου ὁ ἄνθρωπος. Τό πιό ὄμορφο καί ἀσύγκριτο στολίδι τῆς δημιουργίας.Ἡ ἀνυπέρβλητη εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Γι’ αυτό καί ἡ ἀναφώνηση ἑνός ἁγίου: «Εἶδες τόν ἄνθρωπόν σου; Εἶδες τόν Θεόν σου»! Θαυμαστά ὅλα τά χαρίσματά του, σωματικά,ψυχικά,φιλοσοφικά, ἐπιστημονικά, τεχνολογικά… ἀμέτρητα! Οὔτε ἀριθμοῦνται, οὔτε ταξινομοῦνται….

 Ἀλληλούϊα Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου Δέν εἶναι μόνο νά λυπᾶσαι γιά τήν ὕπαρξη τῶν ἀθέων, ἀλλά καί νά προσεύχεσαι.Ὅσο δέ μπορεῖς νά κατανοήσεις τίς σκέψεις καί τίς ἐνέργειες τοῦ Διαβόλου, ἄλλο τόσο νά ἀνιχνεύσεις τούς ἀθεϊστικούς λογισμούς καί συλλογισμούς τοῦ ἀθέου! Πρίν πεντέξι δεκαετίες, τούς ὑπολόγιζαν σ᾽ ὅλο τόν κόσμο, στά 300 ἑκατομμύρια. Σήμερα, ἴσως…

 «Σταυρός, ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας»  Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου Σύμφωνα μέ τήν Ἁγία Γραφή, οἱ ἅγιοι ἄγγελοι πλάστηκαν πρίν ἀπό τή δημιουργία τοῦ ὑλικοῦ κόσμου. Εἶναι ἐπίσης γνωστό, πώς τό δέκατο τάγμα τῶν ἀγγέλων, ἀπό τήν ἀλαζονεία τοῦ ἑωσφόρου γιά ἰσοθεΐα, ξέπεσε, κι ἔτσι, σάν ἐλεύθερα ὄντα, παρέμειναν, καί θά συνεχίσουν νά παραμένουν στό κακό….

    Ἀνωμαλία καί διαστροφή Μιχαὴλ Μιχαηλίδης  Πρίν τήν παρακοή καί τήν πτώση, οἱ πρῶτοι ἄνθρωποι εἶχαν ἁρμονικές σχέσεις μέ τό Θεό καί Δημιουργό τους. Ἡ ζωή τους ἦταν σύμφωνη μέ τό θέλημά Του καί εἶχαν, κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο Νύσσης, “ἀγγελική μεγαλοφυΐα”, δηλαδή, ἀγγελικό μεγαλεῖο καί ἦθος. Μετά τή πτώση, ξέπεσαν καί ἀμαύρωσαν τό…

  Τή σύγχρονη ἐποχή μας, δίχως ἀμφιβολία, τή χαρακτηρίζει ἡ ἀπουσία τοῦ ἤθους, τῆς σεμνότητας καί τῆς αἰδοῦς. Δέν πλεονάζει μονάχα, ἀλλά ὑπερπλεονάζει ἡ ἀναισχυντία. Γι’ αυτό και θυμήθηκα τό σοφό λόγο τοῦ ἀββᾶ Δωροθέου, ὅτι «ἡ ἀναισχυντία μήτηρ ἐστί τῆς πορνείας». Δέν ὑπάρχει κακό καί ἄσεμνο καί ἀνεπίτρεπτο, πού νά μή ἔχει γιά μάνα…

Στά πρῶτα χριστιανικά χρόνια τῶν διωγμῶν καί τῶν κατακομβῶν, οἱ χριστιανοί ἦσαν ἀληθινό χρυσάφι. Ὅσο περνοῦσαν τά χρόνια, ἔχαναν τήν πνευματική τους λαμπρότητα καί θερμότητα, λόγῳ τῆς ἐκκοσμίκευσης καί τῆς χαλάρωσης τῶν ἰδεῶν καί τῆς χριστιανικῆς τους Πίστης. Αὐτό συμβαίνει καί θά συμβαίνει πάντοτε, παρά τίς ἀποστολικές προτροπές: «Μή συσχηματίζεσθαι τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ μεταμορφοῦσθαι…

 Ὁ Ἀσύγκριτος Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου Μερικοί ἀφελεῖς τολμοῦν κάποτε νά συγκρίνουν, μέ ἀνθρώπινα συνήθως μέτρα, τόν Ἰησοῦ Χριστό, μέ κάποιες προσωπικότητες πού ξεχωρίζουν στίς σελίδες τῆς ἱστορίας. Γιά παράδειγμα, ὁ Σωκράτης, ὁ Κομφούκιος, κ.ἄ. Καί λέω “ἀφελεῖς”, γιατί λησμονοῦν τήν ἰδιότητα τῶν δύο συγκρινόμενων προσώπων. Τό ἕνα πρόσωπο εἶναι Θεός – Θεάνθρωπος – τό…

Πόλεμος δίχως ἀνακωχή   Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου Οἱ πόλεμοι, πού διεξάγονται ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους, εἶναι ὁ πικρότατος καρπός τῆς πρώτης ἁμαρτίας. Ὁ διάβολος γιά πάντα, διψάει γιά αἷμα. Καί τά κατάφερε ἀπ᾽ τήν πρώτη κιόλας γενιά τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας, ὁ ἕνας ἀδελφός ἀπ᾽ τά παιδιά τους, ὁ Κάϊν, νά σκοτώσει τόν ἄλλο,…

Ποτέ «ἀλειτούργητοι» Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου Στά πρῶτα χριστιανικά χρόνια τῶν διωγμῶν καί τῶν κατακομβῶν, οἱ χριστιανοί ἦσαν ἀληθινό χρυσάφι. Ὅσο περνοῦσαν τά χρόνια, ἔχαναν τήν πνευματική τους λαμπρότητα καί θερμότητα, λόγῳ τῆς ἐκκοσμίκευσης καί τῆς χαλάρωσης τῶν ἰδεῶν καί τῆς χριστιανικῆς τους Πίστης. Αὐτό συμβαίνει καί θά συμβαίνει πάντοτε, παρά τίς ἀποστολικές προτροπές: “Μή…

Φίλοι τοῦ Χριστοῦ Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου  Ἀπ᾽ τ᾽ ἀρχαῖα τά χρόνια ἡ λέξη «φίλος», ἀσκοῦσε στούς ἀνθρώπους—προπάντων στούς νέους—μιά ἰδιαίτερη σημασία καί γοητεία. Ἀλλ᾽ ὄχι μόνο τότε!Καί σήμερα καί πάντοτε, οἱ ἄνθρωποι αἰσθάνονται ἰδιαίτερη τιμή καί καύχηση, νά εἶναι φίλοι μέ τόν τάδε ἤ τόν τάδε!… ἀνεξάρτητα ἐάν τηροῦν τούς ὅρους καί τίς προϋποθέσεις τῆς…

Οἱ τρεῖς θρασύτατοι πειρασμοί  Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου Κατά τήν ἁγιοπατερική καί νηπτική διδασκαλία, τά ἑπτά θανάσιμα ἁμαρτήματα εἶναι: 1. γαστριμαργία, 2. πορνεία, 3. φιλαργυρία, 4. ἀκηδία, 5. ὀργή, 6. κενοδοξία, καί 7. φθόνος (βλπ. Παν. Τρεμπέλα “Δογματική”, τόμ. Β´ σελ. 300-13). Εἰδικότερα, στήν κοινωνική καί καθημερινή ζωή, τρεῖς εἶναι οἱ θρασύτατοι πειρασμοί, πού σάν…

Υπάρχει και τέταρτο Τέρας! Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου Προηγήθηκε τελευταῖα, κάποιο μου κείμενο (ἀρ. φύλλου 1978, 07.06.13), μέ τίτλο: “Τά τρία τέρατα“, χαρακτηρισμοί τῶν ἀπάνθρωπων ἰδεολογιῶν: τοῦ ναζισμοῦ, τοῦ φασισμοῦ καί τοῦ κομμουνισμοῦ. Μελετώντας ὅμως, σκέψεις τοῦ γνωστοῦ Γέροντα τῆς Πάρου καί μακαριστοῦ ἀρχιμανδρίτη π. Φιλοθέου Ζερβάκου γιά τή σατανική βλασφημία, τότε ἀντιλήφθηκα πώς, ὑπάρχει…

Τὰ τρία τέρατα τοῦ 20ου αἰῶνος. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου Τόν εἰκοστό αἰώνα, ἡ Εὐρώπη γέννησε τρία τέρατα, πού διψοῦσαν γιά αἷμα. Γιά νά γοητέψουν τούς ἀνθρώπους καί νά μή φοβηθοῦν, ἐμφανίστηκαν λαμπροφορεμένα καί ὀμορφοστολισμένα, σάν τό λιοντάρι, πού νομίζεις πώς κοιμᾶται, καί ξαφνικά ὁρμάει καταπάνω σου καί σέ κατασπαράζει. Φοβερά τά…

«SERVUS SERVORUM DEI»  Μιχαὴλ Μιχαηλίδη Θεολόγου  Τί σημαίνουν οἱ πιό πάνω λατινικές λέξεις καί ποιά ἡ ἐννοιολογική τους σημασία; Σέ μετάφραση στά ἑλληνικά, σημαίνουν: “Δοῦλος τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ”. Αὐτοχαρακτηρισμός τοῦ ταπεινοῦ ἀνθρώπου. Δηλαδή, (εἶμαι) “δοῦλος τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ”. Εἶμαι δοῦλος τῶν συνανθρώπων μου. Σκοπός τῆς ζωῆς μου, εἶναι ἡ διακονία καί ὑπηρεσία τῶν…