❈ Εἴτε ἐργάζεσαι, εἴτε βαδίζεις, εἴτε τρώγεις, νά λές πάντοτε εἰς τόν ἑαυτό σου: «Ἐάν τώρα μέ καλέσει, ὤ ψυχή μου, ὁ Θεός, τί θά γίνει;». Πρόσεξε τί θά σοῦ ἀπαντήσει ἡ συνείδησή σου καί πραγματοποίησε γρήγορα αὐτό πού θά σοῦ ὑποδείξει. Αὐτή τή στιγμή εἶσαι ἕτοιμος;

Ἀπό τό βιβλίο: ”Προσδοκῶ ἀνάσταση νεκρῶν”. Ἐκδόσεις “ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ”.   Ὁ θάνατος εἶναι τό πλέον βέβαιο γεγονός πού καθένας γνωρίζει πώς ἀργά ἤ γρήγορα θά ἐπέλθει καί στόν ἴδιο. ᾿Εν τούτοις τό τέλος αὐτῆς τῆς ζωῆς παραμένει γιά τούς περισσότερους ἀνθρώπους ἀπόλυτα ἀνεπιθύμητο κι ἐπίμονα ἀπωθημένο. Κι αὐτό, γιατί ὁ ἄνθρωπος δέν ἔχει θρέψει, κατά τή…

«Ἡ ἀπάντησι σύγχρονου ἀσκητή στη δικαιολογημένη ἀπορία ενός προσκυνητή γιά τήν ἄφοβηπαρορμητικότητα μιας τέτοιας οἰκιστικῆς ἐπιλογῆς [:ἀνάβασι μέ ἁλυσίδες στα κελλιά τῶν Καρουλίων]: “Πολλές φορές τρέμουν καί τά δικά μας πόδια. Κάποτε με ρώτησε κάποιος: —Γιατί πάτερ, οι παλιότεροι έφτειαχναν ἀλλά κι ἐσεῖς τίς ἀετοφωλιές, σε τόσο ἀπόκρημνα σημεῖα, Ὁμολογῶ ὅτι δέν εἶχα προηγουμένως δεχθῆ…

Εἶναι ἀφελής ὃποιος νομίζει ὃτι μπορεῖ νά ἀκολουθήσει τά ἲχνη τοῦ Χριστοῦ χωρίς δάκρυα….Ἀπολίθώθηκε ἡ καρδιά μας ἀπό τόν κτηνώδη ἐγωισμό της καί κάτι χειρότερο ἀκόμη, ἀπό τόν ὑπερήφανο σπασμό της….. Τό πνευματικό πένθος εἶναι κατά τή φύση του διαφορετικό ἀπό τό ψυχικό. Συνδέεται μέ τήν ἀδειάλειπτη μνήμη τοῦ Θεοῦ, στήν ὀδυνηρή θλίψη γιά τόν…

  ΛΟΓΟΣ ΕΚΤΟΣ   Περί μνήμης θανάτου   1.Πρίν από κάθε λόγο προηγείται η σκέψις. Έτσι και η μνήμη του θανάτου και των αμαρτιών μας προηγείται από τα δάκρυα και το πένθος. Διά τούτο και τα ετοποθετήσαμε στην φυσική τους θέσι και σειρά του λόγου. 2.Η μνήμη του θανάτου είναι καθημερινός θάνατος. Και η μνήμη…

«Ἡ ὑπέρβαση τοῦ φόβου», α΄ μέρος    Ὁμιλία τοῦ Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου (Δημήτρια 2020)  Θέλω πρωτίστως νά εὐχαριστήσω τόν Πανάγιο Τριαδικό Θεό πού μέ ἀξιώνει γιά μία ἀκόμη φορά νά εἶμαι σ’ αὐτόν τόν ἱερό χῶρο τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου (τόν ναό) καί νά προσκυνῶ τό Ἅγιο Λείψανό του, καί τῶν ἄλλων ἁγίων, τοῦ Ἁγίου…

Ο χρόνος φεύγει σαν να έχει φτερά. Πόσο σύντομη είναι η επίγεια ζωή μας μπροστά στην Αιωνιότητα, σαν κόκκος άμμου στη θάλασσα! Όμως πολύ λίγο σκεφτόμαστε την Αιωνιότητα, πολύ λίγο προετοιμαζόμαστε γι’ αυτήν. Πολύ μας τραβάει η γη και ξεχνάμε να σκεφτούμε το μόνο που έχουμε ανάγκη. Κύριε, δος μου μνήμη θανάτου!     Όσιος…

Ο θάνατος είναι ευλογία του Θεού, γιατί αν δεν τον επέτρεπε ο Θεός, θα ήταν το κακό αθάνατο. Καρκίνοι, αρρώστιες, βάσανα κ.ά. θα υπήρχαν αιώνια στον άνθρωπο. Εμείς θάνατο ακούμε και χτυπάμε ξύλο, λες και απομακρύνουμε έτσι τον θάνατο. Ούτε καν θέλουμε να θυμόμαστε τη λέξη θάνατος.

Δεν έχω χριστιανική πίστη. Ούτε στην αθανασία ούτε στο Ευαγγέλιο, γιατί αν είχα τέλεια πεισθεί και πίστευα χωρίς αμφιβολία ότι μετά τον τάφο ξανοίγεται η αιώνια ζωή και η ανταπόδοση των όσων πράξαμε σ αυτόν τον κόσμο, θα σκεπτόμουνα συνεχώς αυτό, χωρίς διακοπή. Η ιδέα της αθανασίας θα με συνέτριβε κυριολεκτικά και θα ζούσα στην…

 Γίνεται λόγος γιά τό θάνατο καί μερικοί ἀποροῦν΄ γιατί νά μήν ὑπάρχη πρόγνωση τοῦ χρόνου πού θά ἒρθη ὁ θάνατος; Ἀφοῦ εἶναι ἐυεργετική ἡ μνήμη τοῦ θανάτου, δέν θά ἢταν ὠφέλιμη καί ἡ γνώση τοῦ χρόνου πού αὐτός θά συμβῆ; Ἡ ἀπάντηση εἶναι΄ὂχι! Ἡ ἀμέλεια καί ἡ ραθυμία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι τόσο μεγάλη, πού θά…

   Παλιά στα Κοινόβια υπήρχε ένας μοναχός που είχε ως διακονία να θυμίζη στους άλλους Πατέρες τον θάνατο… Περνούσε λοιπόν την ώρα της διακονίας από όλους τους αδελφούς και έλεγε στον καθέναν: «Αδελφέ, θα πεθάνουμε»!   http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/11/blog-post_879.html

 ”Θέλω να σας πω κάτι πολύ σημαντικό, θέλω να σας πω για την μνήμη του θανάτου, διότι ο θάνατος βρίσκεται πολύ κοντά στον καθένα μας, όπως ήταν τόσο κοντά σε μένα το προηγούμενο Σάββατο. Ο καθένας από μας μπορεί να πεθάνει ξαφνικά, τότε που δεν περιμένει. Γνωρίζετε ότι η ζωή πολλών ανθρώπων τελειώνει ξαφνικά και…

  ..Μερικοί νομίζουν σφαλερά πώς η μνήμη του θανάτου δηλητηριάζει τή ζωή.  Δέν τή δηλητηριάζει.

Έτσι έγινε με τόν μοναχό Ησύχιο τον Χωρηβίτη, ο οποίος, έπειτα από μια βαριά αρρώστια, πέθανε. Η ψυχή του, όμως, υστερ’ από μιάν ολόκληρη ώρα, επανήλθε στο σώμα Τότε εκείνος ικέτεψε όλους όσοι ήταν κοντά του να φύγουν αμέσως καί να τόν αφήσουν μόνο. Καί αφού έχτισε την πόρτα τού κελιού του, έμεινε κλεισμένος εκεί…

Ο νους μας πρέπει να μνημονεύει ακατάπαυστα την τελική κρίση του Δικαιοκρίτου Κυρίου μας. Έτσι μόνο τα πάθη μας καταπραΰνονται και αφανίζονται. Η μνήμη του θανάτου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον φόβο του Θεού. Αυτόν τον διώχνουμε μακριά μας, όταν δεν μνημονεύουμε τον θάνατο και τις τιμωρίες που μας περιμένουν.

  Ο ΚΛΗΡΟΣ όλων των ανθρώπων της γής, κλήρος αναπόφευκτος, είναι ό θάνατος. Τον φοβόμαστε ως τον πιο άσπονδο εχθρό μας. Τα θύματά του τα κλαίμε πικρά. Ωστόσο ζούμε σαν να μην υπήρχε θάνατος, ζούμε σαν να είμαστε αιώνιοι πάνω στη γη. Τάφε μου! Γιατί σε ξεχνώ; Εσύ με περιμένεις. Περιμένεις να γίνω ό κάτοικός…

  Τοῦ ἀββᾶ Ἡσαΐα  Μικρὸς Εὐεργετινός Τρία πράγματα ἀποκτᾷ μὲ δυσκολία ὁ ἄνθρωπος – καὶ εἶναι αὐτὰ ποὺ συντηροῦν ὅλες τὶς ἀρετές: τὸ πένθος, τὰ δάκρυα γιὰ τὶς ἁμαρτίες του καὶ ἡ θύμηση τοῦ θανάτου του. Γιατὶ ὅποιος καθημερινὰ συλλογίζεται τὸ θάνατο καὶ λέει στὸν ἑαυτό του, «Μόνο τὴ σημερινὴ μέρα ἔχω νὰ ζήσω σ᾿…

(ΙΖ’ αιώνας) Το Γέρο – Δαμασκηνό μοναχό, διαδέχθηκε στην ξεροκαλύβα αυτή και κατά πάντα μιμήθηκε τη ζωή του, ό Γέρο – Χαράλαμπος, κι αυτός πολύ παλαιός ασκητής και ερημίτης. Έγινε Μοναχός και μαζί με τ’ άλλα χαρίσματα πού κληρονόμησε από το Γέρο – Δαμασκηνό, είχε και το χάρισμα της μελέτης του θανάτου. Μετά την προσευχή…

      – Γέροντα, γιατί, ενώ ο θάνατος είναι το πιο σίγουρο γεγονός για τον άνθρωπο, εμείς τον ξεχνούμε; – Ξέρεις, παλιά στα Κοινόβια υπήρχε ένας μοναχός που είχε ως διακονία να θυμίζη στους άλλους Πατέρες τον θάνατο. Περνούσε λοιπόν την ώρα της διακονίας από όλους τους αδελφούς και έλεγε στον καθέναν: «Αδελφέ, θα πεθάνουμε». Η ζωή είναι…

  Ο Άγιος Αντώνιος έλεγε στους μαθητές του : Για να μην πέφτουμε σε αμέλεια και αφήνουμε την άσκηση, καλό είναι να μελετάμε πάντα τον αποστολικό λόγο: «Καθ΄ ημέραν αποθνήσκω» (Α΄ Κορ. 15,31).  Γιατί αν έτσι ζούμε κι εμείς, με καθημερινή δηλαδή την αίσθηση τού θανάτου, δεν θ’ αμαρτήσουμε. Αυτό πού λέω, σημαίνει τούτο: Κάθε…

Ἡ ζωή καί ὁ θάνατος Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου Ἡ ἀνθρώπινη ζωή – ὅπως καί ὅλη ἡ δημιουργία – εἶναι ἔργο τῆς παντοδυναμίας τοῦ Θεοῦ. Ὄχι ὅμως καί ὁ θάνατος. Ὁ θάνατος ὀφείλεται ἀποκλειστικά στόν ἄνθρωπο. “Ὁ Θεός θάνατον οὐκ ἐποίησεν, οὐδέ τέρπεται ἐπ’ ἀπωλείᾳ ζώντων” (Σοφ. Σολ. Α΄ 13). Ἐκεῖνο πού διαπιστώνουμε, εἶναι ἡ…

“Κλίμαξ” ΛΟΓΟΣ ΕΚΤΟΣ  1. Πρίν από κάθε λόγο προηγείται η σκέψις. Έτσι και η μνήμη του θανάτου και των αμαρτιών μας προηγείται από τα δάκρυα και το πένθος. Διά τούτο και τα ετοποθετήσαμε στην φυσική τους θέσι και σειρά του λόγου. 2. Η μνήμη του θανάτου είναι καθημερινός θάνατος. Και η μνήμη της εξόδου μας…

Ο μοναχός Χρυσόστομος Διονυσιάτης έγραφε στο τραπεζάκι του κελλιού του: -Μετ’ ολίγον αποθνήσκω. Τι οφείλω να κάνω; 1)Να φωνάξω τον ηγούμενον να εξομολογηθώ. 2)Να ζητήσω συγχώρεση απ’ όλους . 3)Και κατόπιν; Κατόπιν να αφήσω τον εαυτό μου εις το έλεος του Θεού. απ’το βιβλίο του π.Ιωαννικίου Κοτσώνη ΑΘΩΝΙΚΟΝ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ Πηγή  http://iliaxtida.wordpress.com/2013/07/13/%CF%8C-%CE%AF-%CE%AE-%CE%AC/

   ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ: Ο θάνατος “Η σκέψη του θανάτου είναι ικανή να παρακινήσει τον αμαρτωλό σε μετάνοια. Μας είναι και γνωστός και άγνωστος ο θάνατος. Γνωστός, γιατί ξέρουμε ότι όλοι θα πεθάνουμε. Άγνωστος, γιατί δεν ξέρουμε πότε, πού και πώς θα πεθάνουμε. Όσο περισσότερο ζούμε, τόσο περισσότερο μικραίνει η ζωή μας, τόσο λιγοστεύουν οι…

 Πριν γίνει ο προφήτης Δαβίδ βασιλιάς του Ισραήλ υπηρετούσε τον βασιλιά Σαούλ. Ο Σαούλ, επειδή γνώριζε ότι ο Δαβίδ θα πάρει το θρόνο, τον καταδίωκε, προσπαθώντας να τον θανατώσει. Μια φορά όταν η ζωή του κινδύνευε, ο προφήτης Δαβίδ είπε σ’ αυτούς που ήταν τότε μαζί του· «Ένα βήμα με χωρίζει από τον θάνατο» (Α’…

   ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ (ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΗ ΜΕΛΛΟΥΣΑ ΚΡΙΣΗ) ΕΥΚΟΛΑ ΚΥΡΙΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΘΗ.   ΜΙΚΡΟΣ ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ Από το βίο του άγίου Αντώνιου O ΑΓΙΟΣ Αντώνιος έλεγε στους μαθητές του: Για να μην πέφτουμε σε αμέλεια και αφήνουμε την άσκηση, καλό είναι να μελετάμε πάντα τον αποστολικό λόγο: «Καθ’ ημέραν αποθνήσκω» (Α’…