«Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθης ἐν τῇ βασιλείᾳ σου»   «Καὶ πῶς», διερωτᾶται κάποιος, «θὰ ὑποβάλλω τὰ αἰτήματά μου πρὸς τὸν Κύριο, ὄντας ἐγὼ ἀγροῖκος, χωρικὸς κι ἀπαίδευτος»;   Γι’ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὰ αἰτήματα δὲν σοῦ χρειάζονται λογοτεχνικὲς ἱκανότητες, παρὰ μονάχα ἁπλότητα. Ἂς ἐπιστρέψουμε, ὅπως ἔκαμε ὁ ἄσωτος υἱός. Ἂς στενάξουμε, ὅπως στέναξε ὁ…

  «Αἱ γενεαὶ πᾶσαι…» «Αἱ γενεαὶ νῦν πᾶσαι ὕμνον τῇ ταφῇ σου προσφέρουσι, Χριστέ μου» (Γ΄ στάσ. ἐγκωμ.) (Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου) Ὅση ἀξία ἔχει ὁ Ἀκάθιστος ὕμνος, ἀγαπητοί μου, μὲ τὸν ὁποῖον ὑμνεῖται ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος, τόση καὶ ἀκόμη μεγαλύτερη ἀξία ἔχει ὁ Ἐπιτάφιος θρῆνος, ποὺ ἐγράφη τὴν ἔνδοξη ἐποχὴ τοῦ Βυζαντίου.

Θεάρεστος ἑορτασμὸς «Αἱ γενεαὶ νῦν πᾶσαι ὕμνον τῇ ταφῇ σου προσφέρουσι, Χριστέ μου» (Γ΄ στ. ἐγκ.) (Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου) Αὐτό, ἀγαπητοί μου, ποὺ ἀκούσατε εἶνε ἕνα ἀπὸ τὰ ἑκατὸ περίπου ἐγκώμια τοῦ Ἐπιταφίου θρήνου, ποὺ ψάλλονται ἀπόψε. Εἶνε τὸ πρῶτο ἐγκώμιο τῆς Γ΄ στάσεως τοῦ Ἐπιταφίου. Πάνω σ᾿ αὐτὸ ἐπιτρέψτε σ᾿ ἐμένα…

  Ὁρᾶτε ἔφης, φίλοι μὴ θροεῖσθε· νῦν γὰρ ἤγγικεν ὥρα, ληφθῆναί με κτανθῆναι χερσὶν ἀνόμων, πάντες δὲ σκορπισθήσεσθε, ἐμὲ λιπόντες, οὓς συνάξω, κηρῦξαί με φιλάνθρωπον. πηγή     https://proskynitis.blogspot.com/2022/04/blog-post_53.html