Καλείται ο άνθρωπος τακτικά να πλησιάζει το Ποτήριο της Ζωής. Η καλύτερη και αγιώτερη πρόσκληση… «Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε» λέει ο ιερεύς, όχι «απέλθετε»!.. Παίρνουμε Χριστό Εσταυρωμένο και Αναστημένο. Και τότε όλα τα δύσκολα σημεία δεν έχουν καμιά θέση στη ζωή μας… Ακτινοβολούμε και μοσχοβολάμε από ζωή Χριστού. Και απολαμβάνουμε τη χαρά…

Καθημερινά εργαζόνταν στη Μονή (Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Αιγαλείας) τριάντα έως σαράντα άνθρωποι, οι οποίοι έπρεπε κάθε Σάββατο να πληρωθούν. Επιπλέον εκτός από το κόστος για τα υλικά οικοδομής, χρειαζόταν σημαντικό χρηματικό ποσό για την ασφάλιση των εργαζομένων. Το Μοναστήρι δεν είχε έσοδα ούτε κινητή ή ακίνητη περιουσία, εντούτοις οι εργασίες προχωρούσαν χωρίς να διακόπτονται….

Στη φωτογραφία οι δύο άγιοι Λάκωνες Γέροντες, ΕΥΣΕΒΙΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΑΚΗΣ και ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΖΕΡΒΑΚΟΣ στο Μοναστήρι των Θαψανών στην Πάρο, το έτος 1979. Ο Γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης με καταγωγή από το Γεωργίτσι της Σπάρτης, εκοιμήθη στις 19 Ιουνίου του 1995. Την ευχή τους να έχουμε. πηγή https://proskynitis.blogspot.com/2024/06/blog-post_270.htm

πηγή   https://proskynitis.blogspot.com/2024/03/blog-post_59.html

  Γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης ΠΗΓΗ:ΕΔΩ Η Ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου ήταν η νέα και τελευταία έπαλξη της επίγειας πορείας του π. Ευσεβίου, όπου έδωσε και την ύστατη ικμάδα του εαυτού του, για τη δόξα του Θεού και την άνθηση και καρποφορία του Γυναικείου Μοναχισμού. Με γνώση της μοναστικής παραδόσεως, με το οσιακό…

«Είτε πέντε χρόνια ζήσει κανείς, είτε εκατόν πέντε, δεν έχει σημασία! Αξία έχει η υγεία της ψυχής».   Γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης     https://proskynitis.blogspot.com/2022/06/blog-post_20.html

Το προορατικό και διορατικό χάρισμα δίνονται από το Θεό, αλλά δεν σώζουν τον άνθρωπο, η ΜΕΤΑΝΟΙΑ όμως σώζει, αυτή μας χρειάζεται. Γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης (♰ 19 Ιουνίου 1995)   https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/06/19-1995_17.html

Να αποφεύγουμε τη μελαγχολία όπως ο διάβολος το λιβάνι. Η μελαγχολία ξεκινάει από τον εγωϊσμό και το απαιτητικό πνεύμα. Γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης (♰ 19 Ιουνίου 1995)   https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/06/19-1995.html

Δεν μπορεί να συλλάβει η σκέψη μας τί κάνουν οι Άγιοι για μας που ζούμε εδώ, στην κοιλάδα του κλαυθμώνος. Τί δεήσεις και τί προσευχές κάνουν οι Άγιοι για μας εδώ. Διότι περπάτησαν εδώ που περπατάμε και εμείς και συνάντησαν δυσκολίες, πειρασμούς και εμπόδια, που κι εμείς συναντάμε. Να καταφεύγουμε πάντα στους Αγίους και να…

Το πέρασμά του από τά κρεβάτια τού πόνου έδινε ελπίδα και παρηγοριά. Έμπαινε σε κάθε θάλαμο χαιρετώντας τούς ασθενείς με καλοσύνη: «Περαστικά σας, καλή ανάρρωση και γρήγορη επάνοδο στα σπίτια σας με διπλή υγεία, ψυχική και σωματική…». Έπειτα πλησίαζε ένα -έναν στην κλίνη του και έσκυβε πάνω από το προσκέφαλό του με αγάπη πατρική. Ξεκινούσε…

  ~ [Ο Γέροντας, π. Ευσέβιος Γιαννακάκης]: Λειτουργούσε τρεις με τέσσερις φορές την εβδομάδα το πρωί 4.30-7.30 π.μ., για να κοινωνήσουν εγκαίρως οι ασθενείς, και να προλάβει το προσωπικό του νοσοκομείου [Ιπποκράτειο νοσοκομείο της Αθήνας] και άλλοι εργαζόμενοι και φοιτητές που σύχναζαν εκεί, να εκκλησιασθούν.   Κατέβαινε από τις τέσσερις για την προσκομιδή. Μνημόνευε αμέτρητα…

Μόνιμος ὑπάλληλος σοῦ λέει, στό Δημόσιο. Τί εἶναι αὐτό, μπροστά στήν Αἰωνιότητα; Ἔχουμε ἐξασφαλίσει θέση μονιμότητος, ἐκεῖ; Γέροντας Εὐσέβιος Γιαννακάκης. https://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/05/blog-post_64.html

 +Ιερομονάχου Ευσεβίου Γιαννακάκη   Είτε πέντε χρόνια ζήσει κανείς,είτε εκατόν πέντε δεν έχει σημασία.Αξία έχει η υγεία της ψυχής.  Χαρά σ’ αυτούς που αντιμετωπίζουν την περίπτωση της ασθένειας με μετάνοια.Και είτε ζήσουν είτε όχι,θα’ναι έτοιμοι.

Λοιπόν εκείνο που αποτελεί κίνδυνο, μεγάλο κίνδυνο είναι η συνήθεια, μεγάλο και τρομερό κίνδυνο ή συνήθεια. Εμείς να μη επιτρέψουμε στον εαυτό μας να συνηθίζει, είτε τη Λειτουργία, είτε την ψαλτική, είτε το Ποτήριο της Ζωής είτε…να μη το συνηθίζουμε. Να νοιώθουμε δέος κάθε φορά που γίνεται Λειτουργία. Με πολλή συγκίνηση και συναίσθηση και ευγνωμοσύνη…

  Ο ιερεύς π. Παναγιώτης Τ., ο οποίος διετέλεσε και καθηγητής στην Αθωνιάδα Σχολή, σε ομιλία του στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, είχε πει μεταξύ άλλων: Γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης «Γνωρίζω πολλούς Αγιορείτας, φτασμένους στην αρετή ανθρώπους, που το όνομα και μόνο του γέροντα ακούνε και κάνουν τον σταυρό τους. Μιλούν με…

Και να μας πουν μιά κουβέντα, να μή σταθούμε. Ο Κύριος καρφώθηκε πάνω στο Σταυρό. Κι όμως ”ἐσιώπα”. Εμείς, γιατί διαμαρτυρόμαστε; Άλλωστε ”Μακάριοι ἐστέ, ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς”. Γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης. http://apantaortodoxias.blogspot.com/2018/09/blog-post_781.html?m=1

Ο πονηρός ψιθυρίζει την απιστία. Ούτε ένα γιώτα δεν θα παραλειφθεί από όσα είπε ο Κύριος. Υπάρχει κόλαση και Παράδεισος. Και μάλιστα εμείς οι πιστοί, θα κριθούμε αυστηρότερα. Γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης. http://apantaortodoxias.blogspot.com/2018/08/blog-post_538.html?m=1

Ξημέρωνε η 19η Ιουνίου 1995, ημέρα Δευτέρα. Η Θεία Λειτουργία τελείωσε γύρω στις 2 το πρωί. Ο Γέροντας, αν και ήταν τόσο βαριά, κατέβασε τα πόδια του από την κλίνη και κοινώνησε καθιστός για τελευταία φορά. Από σεβασμό, ούτε μία φορά δεν κοινώνησε ξαπλωμένος. Ήταν πανέτοιμος. Η ώρα που θα έφευγε πλησίαζε. Βαθιά σιγή επικρατούσε…

Μόνιμος υπάλληλος, σου λέει, στο Δημόσιο! Τί είναι αυτό, μπροστά στην Αιωνιότητα; Έχουμε εξασφαλίσει θέση μονιμότητος Εκεί; Γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης (εκοιμήθη στις 19 Ιουνίου 1995) https://apantaortodoxias.blogspot.com/2018/06/19-1995.html

  Από κάθε γωνιά της γης τόσες άσχημες αναθυμιάσεις ανεβαίνουν στο θρόνο Του…κι όμως ο Θεός αγαπάει , ανέχεται, μακροθυμεί. Με τον πόνο, με τη δοκιμασία επισκέπτεται τους ανθρώπους, και όσοι έχουν καλή διάθεση ομολογούν τα σφάλματα τους ενώπιον του Πνευματικού , χύνουν δάκρυα, γίνονται άλλοι άνθρωποι· αυτοί, που, αν τους γνωρίζαμε λίγα χρόνια πρίν, θα…

+Ιερομονάχου Ευσεβίου Γιαννακάκη   Είτε πέντε χρόνια ζήσει κανείς,είτε εκατόν πέντε δεν έχει σημασία.Αξία έχει η υγεία της ψυχής.  Χαρά σ’ αυτούς που αντιμετωπίζουν την περίπτωση της ασθένειας με μετάνοια.Και είτε ζήσουν είτε όχι,θα’ναι έτοιμοι.

ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ π. Ευσεβίου Γιαννακάκη * Η μεγαλύτερη δύναμις στην υδρόγειο σφαίρα είναι η Χάρις του Θεού. Να είμαστε αχόρταγοι για τη θεία Χάρη. Να μη χορταίνουμε. Όταν έρχεται η θεία Χάρη, θα στεκόμαστε με αυτοσυγκέντρωση, αυτοέλεγχο, προσευχή. Με τη συνεχή προσπάθεια η κάθε ψυχή, με θέληση αγαθή και με τη χάρη του Θεού,…

Όποιος αγωνίζεται κατά της αμαρτίας, γράφει τις ωραιότερες σελίδες στο Βιβλίο του Θεού. Γιατί όλα γράφονται εκεί!  Γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης -Εκοιμήθη στις 19/6/1995. https://proskynitis.blogspot.gr/2017/06/blog-post_18.html?m=1

Ο πατήρ Ευσέβιος, ο εφημέριος του Ιπποκρατείου Ο πατήρ Ευσέβιος, ο εφημέριος του Ιπποκράτειου νοσοκομείου, άκουγε στο επίθετο Γιαννακάκης και ήταν, όπως καί ο πατήρ Ηλίας, μοναχός τής ‘Αγίας Λαύρας των Καλαβρύτων. Χρόνια ήτανε λαμπάδα τοις εν σκότη πορευομένοις, χωρίς ποτέ να κάνη καψίλα καί να μειώση το  φως. Υπήρξε γλυκύτατος καί αδελφικός με τον…

Η μεγαλύτερη δύναμις στην υδρόγειο σφαίρα, είναι η Χάρις του Θεού. Γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης https://proskynitis.blogspot.gr/

Αρκετοί αγιορείτες, οι όποιοι στα φοιτητικά τους χρόνια είχαν Πνευματικό τον π. Ευσέβιο, και άλλοι πού μαθήτευσαν κοντά του, μιλούν σήμερα με πολλή ευγνωμοσύνη και Αγάπη για εκείνον. Ένας απ’ αυτούς, ο π. Ευθύμιος, ιερομόναχος στην Καλύβι της Αναστάσεως, γράφει: «Τον π. Ευσέβιο γνώρισα το έτος 1974, όταν πρωτοπήγα στην Αθήνα για εισαγωγικές εξετάσεις. Στη…

   ΠΟΤΕ ΗΞΩ ΚΑΙ ΟΦΘΗΣΟΜΑΙ ΤΩ ΠΡΟΣΩΠΩ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. (ΨΑΛΜΟΣ ΜΑ ,3) Ο π. Ευσέβιος όχι μόνο προαισθανόταν το τέλος της επίγειας ζωής του, άλλα ήταν πλέον βέβαιος. Γαλήνιος περίμενε την εις Κύριον εκδημία του. Στις 13 Ιουνίου, είπε ήρεμα και νηφάλια στη Γερόντισσα: «Φεύγω, αναχωρώ… Να πάρουν ευχή οι αδελφές». Με δυνατό καρδιοχτύπι συγκεντρωθήκαμε….

Η μεγαλύτερη δύναμις στην υδρόγειο σφαίρα είναι η Χάρις του Θεού. Να είμαστε αχόρταγοι για τη θεία Χάρη. Να μη χορταίνουμε Όταν έρχεται η θεία Χάρη, θα στεκόμαστε με αυτοσυγκέντρωση, αυτοέλεγχο , προσευχή. Με τη συνεχή προσπάθεια η κάθε ψυχή , με θέληση αγαθή και με τη χάρη του Θεού, προάγεται και προκόπτει στην αρετή…

 Η οδύνη της νόσος του καρκίνου   Την Τρίτη της Διακαινησίμου ταξίδεψε στην Αθήνα για την κηδεία πνευματικού του τέκνου. Εκεί έμαθε ότι ο μεγάλος αδελφός του, ο Χρήστος, ήταν άρρωστος. «’Άς πάμε να τον δούμε» είπε, παρ’ όλο πού βιαζόταν να επιστρέψει στο Μοναστήρι. Οι μοναχές πού τον συνόδευαν απόρησαν, διότι δεν συνήθιζε να επισκέπτεται…