Δὲν μποροῦσα νὰ τοὺς πῶ Χριστὸς Ἀνέστη, δὲν τὸ δεχόταν ἡ ψυχή τους!
Μια Πασχαλιά ανεβήκαμε οικογενειακώς να του πούμε το Χριστός Ανέστη. Ήταν η ώρα εντεκάμιση το πρωί. Μπαίνουμε μέσα, – Χριστός Ανέστη. – Πάτερ, Αληθώς Ανέστη, χαρούμενοι εμείς. Αυτήν την ώρα ήρθαν κάποιοι άλλοι. Βγαίνουμε έξω από το κελάκι του και τους λέει, – Καλημέρα σας. Μου έκανε εντύπωση αυτό το πράγμα, τους χαιρέτισε με τον…
Συνέχιση ανάγνωσης